ตอนที่10 ปีศาจหัวไชเท้า
หัวไชเท้ายักษ์ที่สูงหนึ่งเมตรพุ่งเข้ามาหาเราพร้อมกับขยับขาที่เหมือนรากของมัน พูดตามตรงสำหรับฉัน มันดูน่ากลัวมากราวกับกำลังวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
"ย๊ากกกก!"
อย่างไรก็ตาม มันก็วิ่งตรงมาหาเรา ดูเหมือนเป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะทดสอบพลังใหม่ของฉัน!
ฉันรีบชี้นิ้วมือไปที่หัวไชเท้าขณะใช้ เอ็มเบอร์ จากนั้นฉันก็ใช้มันอย่างต่อเนื่องมากกว่าร้อยครั้ง!
เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,
… แฟลช! ไม่นานลูกไฟขนาดใหญ่ที่มีความกว้างสองเมตรก็ปรากฏขึ้นหลังจากเปลวไฟเล็กๆ จำนวนมากหลอมรวมเข้าด้วยกัน
ขณะที่เรื่องนั้นเกิดขึ้น แม่ก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขณะที่เธอมองดูฉันใช้ความสามารถของฉันด้วยความประหลาดใจอย่างยิ่ง
"ย๊าก!" ฉันคำรามให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และขว้างลูกไฟลูกใหญ่ออกไปอย่างสุดกำลัง ไปเลย
บอลไฟ! ย๊ากกกก! ลูกไฟบินผ่านลมอย่างรวดเร็วขณะที่มันกระทบกับหัวไชเท้าที่กรีดร้องไม่นานหลังจากนั้น
“บูมมม!!! ตาย!!
"โอ้! น่าทึ่งมาก ซิลฟี่!" มารดาของฉันก็ชมเชยฉันอย่างรวดเร็ว คิคิคิ แต่แน่นอน.
“มันยังไม่ตาย” พ่อของฉันพูด
เอ๊ะ?!
“เอ๋??…” หัวไชเท้าที่ฉันคิดว่าตายไปแล้วจากเปลวเพลิง จู่ๆ ก็ลุกขึ้นหลังจากที่พ่อพูดจบ มันไหม้ๆจากลูกไฟนิดหน่อย แต่มันก็ยังมีชีวิตอยู่…
หัวไชเท้าชนิดนี้คืออะไร? มันสามารถเอาชนะลูกไฟยักษ์ที่พุ่งใส่หน้าได้จริงหรือ?
อย่างไรก็ตาม แทนที่จะยุติการลงมือกับการจัดการหัวไชเท้านี้ แต่พ่อและแม่กลับยืนอยู่ที่เดิมและไม่ได้ทำอะไรเลย
อา... ฉันได้รับสิ่งที่พวกเขากำลังพยายามสื่อคือ พวกเขาต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อดูว่าฉันจะจะจัดเองได้ไหม…
เอาล่ะ ฉันจะแสดงให้คุณสองคนเห็นว่าฉันสามารถต่อยได้จริงๆเหรอ?
"ฮึ้บบ!" หัวไชเท้าพุ่งเข้ามาหาเรา ทันใดนั้นมันก็สร้างหนามแหลมขึ้นมาหลายอันด้วยเวทย์มนตร์ ยิงพวกมันมาที่เราราวกับธนู!
ไอ้บ้าเอ้ย… ป้องกัน!
ฮึบ!!…ฉันจินตนาการถึง เอ็มเบอร์ ร้อยครั้ง จากนั้นสร้างแนวป้องกันเปลวไฟที่ทำมาจากมานาก็ขึ้นมา
ขณะที่ฉันคิดเรื่องนี้ เปลวไฟเล็ก ๆ หลายดวงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าฉันด้วยความเร็วเหลือเชื่อ!
แฟลช!
“โอ๊ะ! แนวป้องกันไฟ!” แม่ของฉันพูดด้วยความประหลาดใจ
จากนั้นใส่... มานาให้มากที่สุดเพื่อเสริมกำลังมัน!
จริงสิ! ทันใดนั้นแนวป้องกันไฟก็แข็งแกร่งขึ้นทันทีเมื่อฉันทำเช่นนั้น ตอนนี้ฉันคิดดูแล้ว ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาเพียงเสี้ยววินาที! ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่กระบวนการคิดของฉันเร็วอย่างไม่น่าเชื่อหลังจากกินมังกร…
บางทีสมองของมังกรอาจเพิ่มความสามารถทางจิตของฉัน?
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ในไม่ช้า แหลมไม้ที่ยิงมาจากหัวไชเท้าก็ไปถึงแนวป้องกันไฟ และชนเข้ากับมันทำให้มีเสียงดังกึกก้อง มีรอยแตกหลายจุดเกิดขึ้น แต่โชคดีที่มันแทบจะต้านทานการโจมตีไม่ได้!
“กรรซ์!!!…” หัวไชเท้ามองมาที่ฉันอย่างโกรธเกลียด
“เอาล่ะ… แสดงให้ฉันเห็นสิ!” ฉันเหน็บแนม
"กรรรรรรรรซ์!!!!!!!" เมื่อได้ยินคำพูดของทารก หัวไชเท้าก็โกรธมาก จากนั้นมันก็พุ่งเข้ามาหาเราฉันอยากจะเตะขาใหญ่ของมันให้แหลกเป็นชิ้นๆ แต่ไม่ได้! ตอนนี้ฉันได้เรียนรู้ถึงความสามารถพิเศษของสิ่งนี้แล้ว… ฉันจะต้องควบคุมนักสู้ที่ว่องไวคนนี้ก่อน…
คราวนี้มาทำแส้ไฟกันดีกว่า ออกมา
เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์,เอ็มเบอร์
ฉันใช้ Ember มากกว่าร้อยครั้งในเวลาเพียงหนึ่งวินาที
ก่อนที่จะรวมเปลวไฟทั้งหมดนี้ให้เป็นเปลวไฟเกลียวยาว แส้! ฉันจับแส้ด้วยมือเล็กๆ ของฉัน จากนั้นฉันก็ฟาดแส้ไปทางหัวไชเท้ากลางอากาศ ซึ่งมันกำลังจะตกลงมาทับฉัน!
“หืม?!” หัวไชเท้าตื่นตระหนกขณะที่แส้ของฉันพันรอบตัวมัน
“อั่ก!”
"โอ้โห!" พ่อของฉันดูประทับใจ
"แส้ไฟอัศจรรย์! ตอนนี้ซิลฟี่ ใช้พลังแห่งไฟผ่ามันเป็นชิ้นย่างได้!!" แม่
ไม่นานแม่ของฉันก็ร้องขออย่างไม่รู้ตัว ว้าว คุณแม่ ใจเย็นๆ นะ…
แต่เอาล่ะ! ฉันกดแส้ด้วยพลังมากมายในขณะที่ใช้มานาของฉัน!
“กรี๊ดดดดดด…!” หัวไชเท้าส่งเสียงร้องแปลก ๆ ขณะที่แส้ไฟของฉันพันรอบตัวมัน จากนั้นก็หั่นเป็นชิ้น ๆ !
พรึ่บ! บูม!
เปลวไฟขยายตัวมากกว่าที่ฉันคิด ด้วยเหตุนี้แส้ไฟจึงหายไปอย่างรวดเร็ว…
ดูเหมือนว่าฉันจะต้องฝึกฝนมากกว่านี้ อย่างไรก็ตาม ไฟไม่ได้โจมตีเราเนื่องจากมีแนวป้องกันเวทมนตร์ที่มองไม่เห็นที่แม่เสกอยู่รอบตัวเรา…
ฉันเดาว่าเราไม่เคยตกอยู่ในอันตรายจริงๆ…
เธอแค่ปล่อยให้ฉันจัดการเพื่อดูว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน พ่อรีบวิ่งมาหาเราขณะที่เขาและแม่แสดงความยินดีกับฉัน
"ทำได้เยี่ยมมาก ซิลฟี่!" แม่ของฉันพูด
“เป็นผลงานที่โดดเด่นจริงๆ แค่คิดว่าตัวเองตัวเล็กมากก็ทำเรื่องแบบนั้นได้!” พ่อพูดตอบพร้อมพยักหน้าเห็นด้วย
“ดาด้า!”
“ฉันเดาว่าเธออยากให้คุณอุ้มเธอ” แม่ของฉันพูด คุณพ่อจึงคว้าฉันจากอ้อมอกของแม่
“ซิลฟี่ คุณชอบอยู่กับพ่อไหม” ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ
“ฮ่าฮ่า! ช่างน่ารักเหลือเกินที่ลูกคนนี้…
เอาล่ะ ให้ฉันพาลูกไปดูรอบๆ ฟาร์มเถอะ ไม่ต้องกังวล ปกติแล้วไม่มีผักจะเดินรอบๆนี่หรอก แต่การตายของมังกรทำให้มีมานาเหลืออยู่มากมายในสิ่งแวดล้อม ดังนั้น ต้นไม้วิเศษที่เรากินก็กลายเป็นสัตว์ประหลาด” ในไม่ช้าพ่อของฉันก็อธิบาย
แล้วเรื่องแบบนั้นก็เกิดขึ้น... คุณกำลังบอกฉันว่าโลกนี้มันบ้าบอมากวันหนึ่งต้นไม้ธรรมดาสามารถเริ่มเดิน เสกเวทมนตร์ และพยายามจะฆ่าคุณเหรอ? นั่นฟังดูน่ากลัว คุณพ่อพาฉันไปรอบๆ ฟาร์ม และพาฉันไปดูพืชทุกชนิด มีหลายอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เช่น แครอทที่มีตาสีแดงแปลกๆ นอกจากนี้ยังมีมะเขือเทศที่มีสีทุกสีในสายรุ้ง แอปเปิ้ลที่เป็นสีทองและแวววาวเหมือนทองคำจริง และแม้แต่น้ำพุขนาดใหญ่ที่มีน้ำวาววับที่พวกเขาเรียกว่าน้ำพุแห่งจิตวิญญาณซึ่งพวกเขาใช้รดน้ำต้นไม้ ดูเหมือนว่าอาหารทารกรสหวานที่แม่ให้ฉันนั้นส่วนใหญ่ทำจากผลไม้เหล่านี้
บางทีพวกเขาอาจเสริมกำลังฉันตั้งแต่แรกโดยที่ฉันไม่รู้?
แล้วอีกครั้งฉันชี้ไปที่แอปเปิ้ลสีทองที่ห้อยลงมาจากต้นไม้ คุณพ่อจึงหยิบอันหนึ่งมายื่นให้ฉัน
“แต่ซิลฟี่ คุณยังไม่มีฟัน…” เขาถอนหายใจ
"โห่..."
"อย่ากังวล ฉันจะบดมันเป็นอาหารทารก ถึงเวลาแล้วที่เราจะมอบผลไม้วิเศษให้เธอมากกว่านี้ ตอนนี้เธอได้สร้างรากฐานของเธอด้วยเนื้อมังกรแล้ว มันน่าจะเป็นไปได้สำหรับเธอ ฤทธิ์วิเศษด้วยการบริโภคแอปเปิ้ลอีเดน มะเขือเทศเนอร์วานิก และผลแอมโบรเซีย” แม่บอกกับพ่อ อะไรนะ? ทำไมชื่อที่พวกเขามีค่อนข้าง... แปลก
