ตอนที่9 ทารกที่แข็งแกร่ง

ด้วยการฉลองเนื้อมังกรที่หลากหลาย ฉันกินมากจนรู้สึกเหมือนจะสลบไป…

เอาล่ะ… พูดตามตรง ฉันสลบไปจริงๆ เมื่อฉันได้สติขึ้นมาเล็กน้อย ฉันก็อยู่ในพื้นที่สีดำที่ระบบอยู่

“เอ่อ ฉันคิดว่าฉันกินมากเกินไป” 

“มัน… ดูเหมือน…” 

“คุณรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของฉันบ้างไหม?” มวลแสงที่ส่องสว่างบินรอบตัวฉันอย่างสงสัย แน่นอนว่าแสงนี้คือระบบ

“ใช่แล้ว… ร่างกายของคุณแข็งแกร่งขึ้นตั้งแต่ยังเป็นเด็ก… มันเหลือเชื่อมาก… การกินมังกรจะทำอะไรได้บ้าง…” 

“แล้วคุณได้รับ EXP จากมันบ้างไหม?” 

"ฉันได้รับพลังงานจำนวนมาก...จาการที่ดูการต่อสู้จากระยะไกล… ดูเหมือนว่าพ่อแม่ของคุณจะเป็น… "สมาชิกในปาร์ตี้" ตอนที่เห็นพ่อของคุณต่อสู้… และการที่เขาเอาชนะมังกร … " 

"น่าสนใจมาก ดังนั้น… เราสามารถได้รับ EXP แม้ว่าเราจะไม่ทำอะไรเลยก็ตาม แต่ฉันก็ใช้มันเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเองไม่ได้อยู่ดี”

“แต่พลังงานนี้ช่วยได้… ฉันรู้สึกโล่งใจมากขึ้น… มังกรให้พลังงานจำนวนมาก… แม้ว่าคุณจะไม่ได้เอาชนะมันด้วยตัวเอง…”

“มันมีความแตกต่างระหว่าง EXP ที่ได้รับจากสิ่งที่ฉันฆ่ากับสิ่งที่”สมาชิกในปาร์ตี้" ของฉันฆ่าหรือไม่?

“ใช่… คุณจะได้รับเพียง 20% ของ EXP ที่สมาชิกปาร์ตี้ของคุณได้รับ”

“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว! ฉันคิดว่าฉันสามารถขอให้พ่อกับแม่อุ้มฉันบ่อยขึ้นทุกครั้งที่พวกเขาไปล่าสัตว์…  ร่างกายของฉันเป็นยังไงบ้าง? แล้วจิตวิญญาณของฉันล่ะ?”

“จิตวิญญาณของคุณได้รับพลังเวทย์มนตร์จำนวนมาก ในทางกลับกัน ร่างกายของคุณแข็งแกร่งขึ้นมาก… คุณยังถูกอาบด้วยเลือดมังกรในขณะที่คุณหลับ ดังนั้นผิวหนังของคุณ… จึงแข็งราวกับเกล็ดมังกร”

“เอ๊ะ! แต่ฉันไม่รู้ว่ามันง่ายขนาดที่จะเอาชนะได้”

“เอาล่ะ… จำไว้ว่ามันต้องใช้มังกร แต่สิ่งมีชีวิตแบบนั้นไม่ง่ายที่จะฆ่า…”

“คุณพูดถูก… ว่าแต่คุณว่าฉันแข็งแกร่งขึ้นเมื่อเทียบกับตัวฉันก่อนหน้านี้ไหม?”

“มันยากที่จะคำนวณ… เพราะว่าระบบถูกแช่แข็ง…”

“โอ้ ก็… ฉันรู้สึกเหมือนจะโดนแกล้งให้พยายามไปเรื่อยๆแบบไม่มีจุดมุ่งหมาย…”

“เธอก็เคยมีชีวิตที่ยากลำบากมาก่อน… การเข้มแข็งมันจะไม่ช่วยให้คุณมีชีวิตที่ผ่อนคลายอย่างที่คุณต้องการเหรอ?”

“ใช่แล้ว…”

“อย่างไรก็ตาม พลังนี้ดูเหมือนจะเทียบไม่ได้กับพ่อแม่ของคุณแต่อย่างใด ยิ่งไปกว่านั้น คุณยังต้องเรียนรู้วิธีใช้มันอย่างถูกต้อง คุณยังต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการทำความเข้าใจพลังใหม่นี้ที่คุณได้รับ น่าเศร้า ระบบขัดข้อง ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถช่วยคุณได้ นั่น...”

"ตอนนี้คุณกำลังพูดคล่องมากขึ้นแล้ว..."

"ดูเหมือนว่า... ทั้งหมดเป็นเพราะคุณช่วย... การพูดคุยกับฉันทุกคืนกำลังทำให้ฉัน... พัฒนาอย่างช้าๆ พลังของมังกรทำให้ฉันสามารถแก้ไขบางอย่างได้ ข้อผิดพลาดเช่นกัน ดังนั้นฉันอาจจะ... ดีขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย”

“ยังรู้สึกเจ็บอยู่หรือเปล่า?”

“ไม่… มากตอนนี้”

“โอเค ถ้างั่นคุณก็อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป พักผ่อนซะ”

"…ขอบคุณ." . . . เมื่อถึงวันรุ่งขึ้น ฉันตื่นขึ้นมาเหมือนมีพลังงานล้นเหลือ คราวนี้แม่ให้ฉันอาบน้ำอุ่นตามปกติหลังจากที่เธอเปลี่ยนผ้าอ้อม

"ซิลฟี่ คุณแข็งแกร่งขึ้นแล้ว! ฉันรู้สึกได้ แขนเล็กๆ ของคุณตอนนี้แข็งราวกับหิน!" แม่ของฉันพูดพร้อมบีบแขนเด็กอ้วนของฉันเบาๆ

“แข็ง?”

“จริงสิ! เอานี่มา… บดขยี้มันดีไหมลองดูไหม?” จู่ๆ แม่ก็เอาก้อนหินมาวางบนฝ่ามือเล็กๆ ของฉัน เพื่อเป็นการตอบสนอง ฉันจึงกดมือและลองเอาหินทุบบนมืออย่างแรง

“ย๊ากกกกก…!”

ปึ้กกกกก!

หินค่อยๆแตกออกก่อนที่จะตกลงไปเป็นสี่ชิ้น มันไม่ถึงกับแหลกเป็นฝุ่นจนหมด แต่มันก็ถูกทำลายไป... ด้วยมือเล็กๆ ของเด็กน้อย

“ว้าว! น่าทึ่งมาก! อย่างน้อยก็ความแข็งแกร่งของยอดมนุษย์ระดับ 4… หิหิ ฉันรู้ว่าการปล่อยมังกรตัวนั้นเข้ามาในดินแดนของเรานั้นเป็นความคิดที่ดี!”

แม่ของฉันก็พูดหลังจากนั้นไม่นานพร้อมกับหัวเราะอย่างซุกซน

“ยอดมนุษย์ระดับ4?”

“แท้จริงแล้ว! มีหลายระดับในการที่เราจัดหมวดหมู่ พลังของบุคคลที่เหนือกว่าสามัญสำนึก ในระดับพลัง ความแข็งแกร่งทางกายภาพและพลังเวทย์มนตร์ก็มีระดับเหมือนกัน สำหรับนักสู้ทางกายภาพพวกเขามีศิลปะอาวุธเทคนิคร่างกายและในฐานะที่พวกเรานักเวทต่างก็มีคาถา  รอยสักรูน และจิตวิญญาณแห่งเวทย์มนตร์”

เอ๊ะ? อะไร ฉันไม่เข้าใจ… "

อย่างไรก็ตาม เรามักจะผสมปนเปกันเนื่องจากมีเพียงไม่กี่กรณีเท่านั้นที่ใน1คนจะมีทั้งความแข็งแกร่งทางเวทย์และกายภาพ อีกอย่างส่วนใหญ่จะมีนักสู้ทางกายภาพมากกว่าเนื่องจากเวทมนตร์นั้นซับซ้อนในการเรียนรู้เว้นแต่คุณจะเกิดในเผ่าพันธุ์ลึกลับเช่นเอลฟ์”

แม่พูดอีกทีได้ไหม? ฉันไม่เข้าใจ… ฉันพยายามถามเธอเพิ่มเติมแต่เธอหยุดพูดเรื่องนี้โดยคิดว่าฉันไม่เข้าใจอะไรเลย เอาเป็นว่าจะพยายามเข้าใจนะ!

“เอาล่ะ ลูกยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจเรื่องบ้าๆ พวกนี้ ดังนั้นตอนนี้เรามาอาบน้ำและใส่ชุดเล็กๆ น่ารักกันเถอะ วันนี้เราจะไปเที่ยวรอบๆ ฟาร์มกัน พ่ออยากให้ลูกไป ดูเขาทำงาน” แม่บอกฉันหลังจากที่ฉันพยายามขอให้เธออธิบายต่อแต่ไม่สำเร็จ

"แด๊ดดด!" ไม่ว่ายังไงมันก็น่าสนใจจริงๆ! ฉันอยากเห็นพ่อออกไปในทุ่งนามาโดยตลอด! และ...ซิกแพคที่น่าทึ่งของเขา

“โอ้? ลูกตื่นเต้นที่จะได้ไปพบเขาที่ฟาร์มเหรอ 5555…” จากนั้นแม่ก็รีบอาบน้ำให้ฉันและทำให้เช็ดตัวของฉันจนแห้ง หลังจากนั้นเธอก็เปลี่ยนผ้าอ้อมใหม่ให้ฉันก่อนจะสวมเสื้อผ้าทับ ครั้งนี้ ฉันสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเล็กๆ กับชุดสีเขียวขาวที่สวยงามซึ่งดูเหมือนมีการตกแต่งคล้ายต้นไม้และต้นไม้

“ผมสีแดงสวยขนาดนี้! เอลฟ์หายากมากที่จะมีสีผมนี้นะรู้ไหม?” คุณแม่ชมสีผมของฉันที่มาจากพ่อขณะที่เธอเริ่มดูแลเส้นผมอย่างอ่อนโยน หลังอาบน้ำก็นุ่มลื่นมาก! หลังจากนั้นเธอก็รวบผมเปีย 2 ข้างบนผมของฉัน ซึ่งยาวมากพอ และฉันก็ดู… น่ารักอย่างไม่น่าเชื่อ!

อะไรวะ? เมื่อก่อนฉันไม่เคยสวยขนาดนี้มาก่อน…

"อุ๊ย! ซิลฟี ลูกดูน่ารักจังเลย!" แม่เริ่มยอฉันมากขึ้น ลูบหัวฉัน จูบฉันเล็กน้อย

ขณะอุ้มฉันไว้ในอ้อมแขนของเธอหลังจากนั้นไม่นาน ฉันได้รับการต้อนรับจากความงามของโลกภายนอกอีกครั้ง เมื่อเธอเริ่มเดินข้ามทุ่งหญ้า เรามาถึงฟาร์มที่พ่อกำลังปลูกผักอยู่ขณะที่เราทั้งคู่ตรวจดูสถานที่นั้น

หลังจากนั้นสักพัก ฉันพบอะไรบางอย่าง ต้นไม้เหล่านี้ดูไม่ปกติเลย…

"เฮ้ย อย่าหนีไปนะ!" พ่อของฉันคำรามใส่หัวไชเท้าและวิ่งเข้ามาหาเรา หัวไชเท้าที่มีขาสูงประมาณหนึ่งเมตรมุ่งหน้ามาหาเรา

ฮะ!?? เดี๋ยวก่อน…อะไรนะ!

"กรี้ดดดดด!"