บทที่ 5 ออกมาและอัพระดับ
บทที่ 5 ออกมาและอัพระดับ
ปัง
“คึคึ!”
ก็อบลินที่กระโดดเหมือนกบพุ่งเข้าใส่โล่ของจีชอคและกลิ้งไปบนพื้น เมื่อไม่มีเวลาให้เสีย เขาจึงยกดาบขึ้น พุ่งเข้าใส่ก็อบลินตัวอื่นและฟันใส่มันอย่างรุนแรง
ฉึบ!
'เป็นวันที่ดีสำหรับการฆ่าใช่ไหม? สหายก็อบลิน’
จีชอคมองไปด้านข้างของเขาขณะที่ความคิดไร้สาระเข้ามาอยู่ในใจของเขา ก็อบลินที่ล้มลงหลังจากโดนโจมตีจากโล่ ตอนนี้กลิ้งไปมาอย่างควบคุมไม่ได้ราวกับว่ามันเป็นโบลิ่ง แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาเพียงพอสำหรับจีชอคที่จะดึงดาบของเขาออกจากกะโหลกศีรษะตัวที่เขาเพิ่งฆ่าไป จีชอคกระฉับโล่ในมือแน่นจากนั้นก็เดินเข้าใกล้ก็อบลินที่ตัวที่กลิ่งไปนั้น
ปัง ปัง แคร็ก!
จีชอคฟาดขอบของโล่ไปที่คอของก็อบลิน
“เฮ้อ…” เขาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งออก
ก็อบลินทั้งสามได้รับการจัดการเรียบร้อยแล้ว
[ทักษะดาบและโล่เพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ]
[ทักษะหัวใจที่มั่นคงเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ]
[พลเมืองใกล้เคียงชื่นชมคุณ!]
[พลเมืองหมายเลข 3 ที่คุณเพิ่งช่วยจากก็อบลินกำลังแสดงความขอบคุณคุณ]
[คุณได้รับ 17 ไลค์]
[คุณได้รับ 21 ไลค์]
[คุณได้รับ 11 ไลค์]
[คุณได้รับ 21 ไลค์]
“ว้าว” จีชอครู้สึกประหลาดใจ
ขณะที่จีชอคไปดึงดาบของเขาที่ติดอยู่ในหัวกะโหลกของก็อบลินออกมา ก็มีข้อความมากมายผุดขึ้นมามากมาย อาจเป็นเพราะแพ็คเกจสำหรับผู้เริ่มต้นซึ่งได้พัฒนาทักษะของเขา แต่… ไลค์ทั้งหมดนี้มาจากไหน?
"ฮะ?" เขาสับสน
เมื่อมองจากด้านหนึ่งไปอีกด้าน จีชอคก็เริ่มตระหนักถึงสายตาหลายคู่ที่จ้องมองมาที่เขา ไม่ใช่แค่ผู้คนบนท้องถนนเท่านั้น คนที่อยู่ในอาคารใกล้เคียงกำลังมองผ่านหน้าต่าง และบางคนถึงกับบันทึกการต่อสู้ของเขาด้วยโทรศัพท์
[คุณได้รับ 3 ไลค์]
[คุณได้รับ 2 ไลค์]
ยอดไลค์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และนี่คือสิ่งเดียวที่มันชะโลมจิตใจเขาในตอนนี้
ข้าจะได้รับยอดไลค์แม้ว่าผู้คนจะรู้สึกขอบคุณและเชียร์สิ่งที่ข้าทำแค่นั้นหรือ?
จีชอครู้สึกโล่งใจ หลังจากคิดเรื่องนี้อีก เขาก็ดึงดาบออกมาและไปยืนอยู่หน้าประตู จากนั้นก็จัดการก็อบลินโผล่หัวออกมาจากประตูทีละตัว
“การได้รับไลค์มากมายนั้นช่างเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมจริงๆ”
ถึงอย่างนั้นตอนนี้จีชอคก็ไม่สามารถหยุดพวกก็อบลินได้ทั้งหมด เมื่อก็อบลินออกมาจากประตูมากขึ้นเรื่อยๆ ก็มีก็อบลินที่สามารถเล็ดลอดออกไปรอบๆ ได้ และสถานการณ์เกินควบคุมได้
กรี๊ดดด!
ก็อบลินเหวี่ยงดาบไปที่รถที่มีผู้คนซ่อนตัวอยู่ รถบัสที่จีชอคโดยสารอยู่มีระยะทางเพียงพอที่จะหลบหนี แต่เนื่องจากรถพวกนี้อยู่ใกล้ประตูมากเกินไป คนเหล่านั้นจึงไม่สามารถออกไปได้อย่างปลอดภัย และในสถานการณ์เช่นนี้คู่มือกู้ภัยแนะนำให้ผู้คนนอนราบในรถ ในทางเทคนิคแล้วการอยู่ข้างในนั้นปลอดภัยกว่าการวิ่งไปรอบๆ ที่จะทำให้พวกเขากลายเป็นอาหารสัตว์อสูรมากกว่า แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกมันจะมีโอกาสรอดชีวิตดีกว่าจริงๆ
กรร! กรรรร!
ก็อบลินส่งเสียงร้องอย่างน่าสยดสยองขณะที่มันฟันดาบไปที่กระจกหน้ารถ นับตั้งแต่คลื่นสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาในสมัยก่อนนั้น กฎหมายได้ถูกนำมาใช้เพื่อให้รถยนต์ทุกคันสร้างด้วยวัสดุกันกระสุน แต่เมื่อสัตว์อสูรยังคงโจมตีซ้ำแล้วซ้ำอีก รอยแตกก็เริ่มก่อตัวขึ้นในกระจกได้เหมือนกัน
'ข้าควรทำอย่างไรดี?'
ถ้าจีชอคไปจัดการกับก็อบลินตัวนั้น เขาจะไม่สามารถป้องกันไม่ให้ก็อบลินตัวอื่นๆที่เขาขวางไว้ไม่ให้กระจัดกระจายเข้าไปในเมืองได้ นั่นคือปัญหาที่ยากลำบากของผู้เริ่มต้นที่กำลังต่อสู้ในการต่อสู้ครั้งแรกของเขา
[พลเมืองหมายเลข 2 อยู่ในรถและกำลังหวาดกลัว!]
[พลเมืองหมายเลข 1 กำลังปลอบใจพลเมืองหมายเลข 2 โดยบอกว่าคุณจะมาช่วยพวกเขา พลเมือง 2 กำลังกอดพลเมืองหมายเลข 1]
[คุณได้รับ 30 ไลค์!]
ภายในรถ คู่รักวัยกลางคนกอดกันเพื่อปลอบโยนกันด้วยความหวาดกลัว
ตอนนั้นเองที่จีชอคได้รู้เพิ่มเติมเล็กน้อยว่าระบบนี้ทำงานอย่างไร เขาตระหนักรู้ว่าสิ่งนี้อาจอธิบายได้ว่าไม่ว่าเขาจะต่อสู้หรือฆ่าก็อบลินไปกี่ตัว เขาก็จะไม่สามารถเพิ่มระดับได้ และเขาไม่ได้รับ XP แม้แต่น้อยเลยด้วยซ้ำ
สิ่งเดียวที่ทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นก็คือไลค์ ด้วยคะแนนเหล่านี้เขาสามารถซื้อค่าสถานะและทักษะของเขาได้ มันเป็นระบบการเพิ่มระดับที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากฮันเตอร์ทั่วไป
“เปิดหน้าต่างร้านค้า!” จีชอคสั่ง
ในอัตรานี้ดูเหมือนว่าจะมีก็อบลินจำนวนมากจะกระจายเข้าไปในเมือง มันทำให้เขาสามารถรวบรวมยอดไลค์ผ่านผู้คนที่คอยเชียร์เขาและแสดงความขอบคุณให้แก่เขาได้ แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีผู้เสียชีวิต? เขาเคยเห็นช่วงเวลาที่ความหวังเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นความหวาดกลัวและความสิ้นหวังอย่างมาก ในยุคก่อนนั้นทุกคนเคยเห็นฉากแบบนี้มามากมาย
จีชอคพูดต่อ “ค้นหาทักษะยั่วยุ!”
เขาไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น แต่วันนี้เขาจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้!
“เลือกอันที่มีระยะกว้างที่สุดที่ข้าสามารถใช้ได้ตอนนี้ทันที” เขาตัดสินใจ
[เปรียบเทียบทักษะปัจจุบันของคุณและเงื่อนไขขั้นต่ำที่จำเป็นในการรับหนังสือทักษะ]
[กำลังแสดงผลการค้นหา 1 รายการ]
[เสียงคำรามแห่งพงไพร]
"ซื้อ!" จีชอคกล่าว
หนังสือทักษะตกอยู่ในมือของเขา หายไปราวกับแสงแฟลช และในขณะนั้นเขาก็ได้เรียนรู้ทักษะนี้ทันที
“ค้นหาทักษะโจมตีระยะไกลด้วยคะแนนที่เหลืออยู่ของข้า! บางอย่างที่ข้าสามารถใช้ได้ตอนนี้ด้วย!”
[กำลังค้นหา...]
[แสดงผลการค้นหาที่แตกต่างกัน 240 รายการ]
“ลดผลลัพธ์ลงเหลือรายการที่ข้าไม่จำเป็นต้องซื้ออุปกรณ์และมีเวลาร่ายเร็วที่สุด!” จีชอคอยู่ในโซน
[กำลังค้นหา...]
[กำลังแสดงผลการค้นหา 1 รายการ]
[ลูกศรพลังจิต]
"ซื้อมัน!"
[การซื้อเสร็จสมบูรณ์แล้ว ยอดคงเหลือ: 0 ไลค์]
เมื่อเขาวางมือลงบนหนังสือทักษะ แสงมันก็ดับวูบลงเช่นกัน ทันใดนั้นการใช้ ทักษะลูกศรพลังจิตก็กลายเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา
“โฮก!” เสียงคำรามอันทรงพลังราวกับเสียงคำรามของหมีดังก้องออกมาจากลำคอของจีชอค
“คึก?” ก็อบลินทั้งหมด รวมทั้งตัวที่กำลังทุบกระจกรถอยู่ก็หันกลับมามองเขา ทันใดนั้นจีชอคก็โจมตีด้วยลูกศรพลังจิต จากนั้นก็มีลูกศรเงาที่เจาะกะโหลกมันให้เป็นรูในทันที
'ให้ตายเถอะ นั่นมันทรงพลังมาก!'
ทันใดนั้นพวกก็อบลินก็กำอาวุธของพวกมันอย่างระมัดระวัง ในที่สุดพวกมันก็รับรู้ว่าคู่ต่อสู้ของพวกมันดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้น แต่มันก็สายเกินไปสำหรับพวกมันแล้ว จีชอคสร้างลูกศรอีกห้าดอกแล้วยิงออกไป ดอกจะหนึ่งตัว เขายิงเฮดช็อตได้อย่างแม่นยำทั้งห้าดอก และก็อบลินทั้งห้าตัวก็ล้มลงราวผักเหี่ยว
ขณะเดียวกันจีชอคก็เริ่มมีอาการปวดหัวอย่างรุนแรง
[มานาหมดลงอย่างรวดเร็ว!]
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคุณใช้มานาจนหมดในคราวเดียว ด้วยความปวดหัวอย่างมากนี้ สิ่งเดียวที่จีชอคได้ยินก็คือเสียงบี๊บดังในหูของเขา และลมหายใจของเขาสั้นลง ถึงอย่างนั้นเขาก็กวัดแกว่งดาบและโจมตีไหล่ของก็อบลินที่กำลังออกมาจากประตู
กรี้ซซซ!
ก็อบลินกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด จีชอครู้สึกเสียดายที่ไม่สามารถสร้างความเสียหายได้มากกว่านี้ เมื่อกี้เขาพยายามไปที่จุดสำคัญของ แต่ครั้งนี้เขาจะไม่พลาด!
ฉับ!
เขาตัดคอของก็อบลินในขณะที่มันนอนเจ็บอยู่และมันก็ตายลง มันทำให้เขาหงุดหงิดที่เขาไม่ได้รับข้อความใดๆ เกี่ยวกับการได้รับยอดไลค์ แต่กลับกลายเป็นว่า…
[พลเมือง 2 ขอขอบคุณอย่างยิ่งที่ช่วยชีวิตเธอ]
[พลเมือง 1 กำลังโอบกอดพลเมือง 2 ด้วยน้ำตาแห่งความโล่งใจ]
[ด้วยความซาบซึ้งอย่างยิ่งจากพวกเขา คุณได้รับ 100 ไลค์!]
[พลเมืองประมาณ 20 คนประทับใจกับการกระทำของคุณมาก]
[คุณได้รับ 3 ไลค์]
[คุณได้รับ 5 ไลค์]
……
……
'แจ็คพอต! 100 ไลค์!'
“ลงครึ่งหนึ่งของไลค์ของฉันไปที่มานา!” จีชอคตัดสินใจโดยไม่ลังเล
[คุณได้เพิ่มระดับมานาของคุณแล้ว!]
จากนั้นอาการปวดหัวของเขาก็ทุเลาลงเช่นกัน ในขณะที่จีชอคกำลังฟื้นตัวนั้น เขาสังเกตเห็นก็อบลินสองตัวที่ฟาดอาวุธใส่เขาจากข้างหลัง เขาจึงป้องกันพวกมันด้วยโล่ของเขา
เคร้ง!
จากนั้นเขาก็เหวี่ยงดาบออกไปและตัดหัวพวกมันอย่างแม่นยำเมื่ออาการปวดหัวของเขาดีขึ้นแล้ว และทำให้พวกมันตกตายลงไป
'มันนานมากแล้วนะ กำลังเสริมของรัฐบาลอยู่ไหนเนี่ย! พวกคุณกำลังเอาเงินภาษีของฉันก็ควรมาปกป้องฉันในช่วงเวลาแบบนี้สิ!'
ตอนนี้จิตใจของจีชอคชัดเจนมากขึ้นจนถึงจุดที่เขาสามารถมุ่งความสนใจไปที่สิ่งอื่นได้ ในเวลาเดียวกันการโจมตีของเขาก็เริ่มเร่งความเร็วขึ้น เขาวางแผนที่จะดึงดูดความสนใจของพวกมันด้วยเสียงคำรามแห่งพงไพร จากนั้นกำจัดก็อบลินทั้งหมดที่อยู่ห่างไกลออกไปด้วยลูกศรพลังจิตของเขา กลยุทธ์นี้ถือได้ว่าง่าย แต่เป็นงานที่หนักหนาและสร้างอาการปวดหัวให้เขามากขึ้นเรื่อยๆ
[พลเมืองหมายเลข 7 ชื่นชมว่าทักษะระยะไกล การต่อสู้ระยะประชิด และทักษะการดึงดูดความสนใจของศัตรูของคุณมีความสมดุลกันมาก]
[คุณได้รับ 10 ไลค์]
'โอ้ ใช่แล้ว ยังมีคนกำลังจับตาดูฉันอยู่'
จีชอคไม่สามารถพ่ายแพ้ได้ในตอนนี้ ถ้ามอนสเตอร์กระจายและกระจัดกระจาย… ผู้คนจะ…
ตอนนั้นเองที่ก๊อบลินที่เขาต่อสู้อยู่ทั้งหมดก็หยุดพร้อมกันและจ้องมองไปที่ประตูพร้อมกัน คราวนี้ดูเหมือนว่าเสียงคำรามแห่งป่าจะไม่ส่งผลกระทบต่อพวกมันเลย ก็อบลินรู้สึกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น และพวกมันต่างก็ส่งเสียงร้องออกมาพร้อมกันด้วยความตื่นเต้น แล้ว…
ตุบ!
ก็อบลินยักษ์เดินออกจากประตู มันมีดวงตาสีแดงสดและถือดาบใหญ่ขนาดเท่าร่างกายมนุษย์
“ฮ… ฮอบก็อบลิน?”
หลังจากฮอบก็อบลินตัวนี้แล้ว ฮอบก็อบลินอีกหลายสิบตัวก็เดินออกมา
'ไม่มีทางที่ฉันจะเอาชนะพวกนี้ได้'
กองกำลังหลักของศัตรูเพิ่งมาถึง แต่ในขณะนั้นก็มีเปลวเพลิงลุกโชนจำนวนหนึ่งพุ่งออกมาจากท้องฟ้า
ฟุบ! แคร็ก!
เปลวไฟลุกไหม้และเผาผลาญฮอบก็อบลินทั้งหมดในคราวเดียว
'โอ้ ขอบคุณพระเจ้า'
เมื่อจีชอกเงยหน้าขึ้น เขาเห็นเฮลิคอปเตอร์ของรัฐบาลลอยอยู่เหนือหัวของเขา ในที่สุดเหล่าฮันเตอร์ก็มาถึงแล้ว
"คุณสบายดีไหม?" ลำโพงก็ดังขึ้น
“โชคดีที่มีฮันเตอร์มากประสบการณ์ที่ดูเหมือนจะขวางประตูมอนสเตอร์เอาไว้ ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของคุณ ฮันเตอร์!”
“ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บ! ไปช่วยเขาสิ!”
ดูเหมือนจะมีความเข้าใจผิดเกิดขึ้นนะ
***
“แสดงว่าประตูนี้เพิ่งเกิดขึ้นใช่ไหม?”
ประตูถูกปิดลงอย่างปลอดภัยด้วยการสนับสนุนจากนักล่า จีชอคได้ยินทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเขา ขณะที่เสียงรถพยาบาลดังก้องอยู่ในหูของเขาจากทุกทิศทาง
[พลเมืองหมายเลข 19 บนเปลหามส่งสายตาแสดงความขอบคุณมาให้คุณ]
[คุณได้รับ 30 ไลค์]
ท่ามกลางเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ไลค์ยังคงเข้ามาเรื่อยๆ ตอนนั้นเองที่คู่รักวัยกลางคนวิ่งเข้ามาหาจีชอค
"ขะ ขอบคุณ ….!"
เขาจำพวกเขาได้ พวกเขาคือสองคนที่ติดอยู่ในรถเมื่อพวกก็อบลินโจมตี
"พวกคุณสบายดีไหม?" จีชอคถาม
"ใช่ ใช่ พวกเราสบาดี! ขอบคุณคุณมาก สามีของฉันและฉันรอดชีวิตมาได้ เราขอบคุณมากที่คุณช่วยชีวิตเรา…”
ขณะที่ภรรยาก้มโค้งคำนับเพื่อแสดงความขอบคุณ สามีของเธอก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋าและหยิบเงินออกมาหนึ่งกอง
“ได้โปรด อย่างน้อยก็รับสิ่งนี้ไป…” เขาขอร้องจีชอค
"ไม่ไม่!" จีชอคปฏิเสธกลับไป
ดูเหมือนชายคนนั้นต้องการแสดงให้เห็นว่าเขารู้สึกขอบคุณอย่างแท้จริงด้วยการเสนอเงินจำนวนหนึ่งให้จีชอค เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกขอบคุณจากก้นบึ้งของหัวใจ และเขาต้องการแสดงมันออกมาเท่านั้น เขาก็ไม่ผิดเช่นกัน เพราะท้ายที่สุดแล้วมีหลายสิ่งที่สามารถใช้เป็นสิ่งแสดงความขอบคุณและเงินก็เป็นตัวเลือกอันดับหนึ่ง
แต่สิ่งที่สร้างความแตกต่างระหว่างผู้อเวคคนอื่นๆกับจีชอค ก็คือไลค์มีความสำคัญต่อเขามากกว่าเงินอย่างมาก
จีชอคโบกมือปฏิเสธและวางเงินกลับเข้าไปในกระเป๋าของชายคนนั้น
“ถึงแม้ตอนนี้พวกคุณจะรู้สึกโอเคแล้ว แต่ได้โปรดไปตรวจร่างกายให้แน่ใจด้วย บางทีคุณอาจได้รับบาดเจ็บ และอย่าลืมหาอะไรอร่อยๆ มาเลี้ยงครอบครัวเมื่อคุณกลับบ้าน”
"ไม่ไม่ไม่!" ชายคนนั้นกล่าวขึ้นเหมือนเขาต้องการให้จีชอครับมันไว้อย่างมาก
'เขาจะไม่ทิ้งเงินไว้บนพื้นแล้ววิ่งหนีไปใช่ไหม'
“เฮ้!”
จีชอครีบหยิบเงินขึ้นมาและคราวนี้ก็ใส่มันไว้ในมือภรรยา
“โปรดอย่ากังวลเกี่ยวกับฉันและเก็บเงินไว้ อย่าลืมไปโรงพยาบาลและรับการตรวจ ถ้าคุณทำเช่นนี้ต่อไป มันจะทำให้ฉันอยู่ในจุดที่ลำบากใจอย่างมาก”
“คุณช่วยภรรยาที่กำลังตั้งครรภ์ของฉัน เงินนี้มันเทียบไม่ได้ด้วยซ้ำ และฉันต้องให้สิ่งนี้กับคุณจริงๆ…” ชายคนนั้นพูดต่อ
“ไม่ นี่ยิ่งกว่านั้นหมายความว่าคุณควรไปตรวจร่างกายเพื่อความแน่ใจให้เร็วที่สุดนะ” จีชอคโต้กลับ
"แต่…"
“ฉันเบื่อที่จะพูดกลับไปกลับมาแล้วนะ กรุณาเอามันกลับไปด้วย” ในที่สุดจีชอคก็พูดอย่างเด็ดเดี่ยว
[พลเมืองหมายเลข 2 ประทับใจในความซื่อสัตย์ของคุณ]
[คุณได้รับ 100 ไลค์]
[เจ้าหน้าที่รัฐหมายเลข 1 ฟังการสนทนาของคุณและรู้สึกชื่นชม เขาจำได้ว่าคุณขวางประตูและต่อสู้ด้วยตัวเอง]
[คุณได้รับ 30 ไลค์]
จีชอคได้รับไลค์มากขึ้นกว่าเดิม เจ้าหน้าที่ของรัฐกล่าวว่า “ตอนนี้ประชาชนกำลังขอบคุณคุณอย่างมาก”
“ฉันแค่ทำในสิ่งที่ฉันต้องทำ ใครก็ตามในตำแหน่งของฉันก็คงทำแบบเดียวกัน” จีชอคตอบ
“ไม่ ถ้ามันง่ายขนาดนั้น แล้วทำไมถึงยังมีฮีโร่อยู่ล่ะ? ถ้าไม่พร้อมด้วยพลังกายและพลังใจก็ยากที่จะมีใครยืนอยู่เหมือนคุณได้
..แถมยังมีประตูดันเจี้ยนเปิดบริเวณโนรยางจินอีก…
“โนรยางจิน?”
“ใช่ นั่นคือจุดที่ประตูเปิดก่อนที่สุด จากนั้นก็มีประตูเปิดในบริเวณใกล้กับแดชีดง เมื่อเราไปถึงที่นั่นประตูตรงนี้ก็เปิดออกอีก เกือบจะดูเหมือน…มันเป็นแผนการอะไรบางอย่าง”
แต่มันอาจจะเป็นการคิดมากของเขาเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงพูดต่อว่า “แน่นอนว่านี่เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของฉันเท่านั้น ประตูมันอาจเกิดขึ้นที่ไหนก็ได้ใช่ไหมล่ะ?”
“แล้วสถานที่เหล่านั้นเป็นอย่างไรบ้าง?” จีชอคถาม
“มันได้รับความเสียหายอย่างมาก เนื่องจากตรงนั้นมีนักเรียนจำนวนมากมาเรียนพิเศษจนดึกดื่น และตอนที่เราถูกส่งออกไปพวกสัตว์อสูรก็หลั่งไหลออกมาจากประตูเป็นจำนวนมากแล้ว เมื่อเราไปถึงก็มีนักเรียนที่ตายไปแล้วจำนวนมาก” เจ้าหน้าที่รัฐตอบ
นั่นก็ไม่ค่อยแปลกอะไร
เพราะแม้จะมีนักเรียนที่เล่าเรียนอย่างหนักในช่วงเวลาดังกล่าว เมื่อมีประตูดันเจี้ยนปรากฏขึ้นตั้งแต่สมัยก่อนนั้น ฮันเตอร์ก็ถือกำเนิดขึ้นมา และโลกก็กลับตาละปัดไปหมด ด้วยสังคมที่ต้องการแค่คนที่แข็งแกร่งเท่านั้น ทำให้มีการแข่งขันอันบ้าคลั่งขึ้นแม้แต่กลับเด็กๆ พวกเขาจะได้รับการสอนแบบส่วนตัวนอกเหนือจากโรงเรียนปกติของพวกเขา และมันยังปรับเปลี่ยนสังคมที่แตกต่างจากเดิมอย่างมากอีกด้วย..
