บทที่ 291: เตรียมการก่อนเปิด!

ในห้องโถงของเมืองหลัก ถังเจิ้นนั่งบนเก้าอี้ตัวใหญ่มองดูเอกสารพร้อมกับครุ่นคิดอะไรไปด้วย

ผู้บริหารเมืองทั้งหมดมารวมตัวกันหารือถึงเรื่องต่าง ๆ ก่อนเปิดย่านการค้า

ชายวัยกลางคนท่าทางสงบคนหนึ่งได้รับสัญญาณจากถังเจิ้นจึงเริ่มพูดกับทุก ๆ คนว่า “การเตรียมการของย่านการค้าทั้งหมดเสร็จสมบูรณ์แล้ว สินค้าทั้งหมดก็ขึ้นวางแผงแล้วครับ

เรื่องผู้รับผิดชอบร้านค้าเราได้คัดกรองอย่างเข้มงวดจนได้คนที่เหมาะสมกับแต่ละร้าน พนักงานก็ผ่านการฝึกอมรมและพร้อมที่จะเปิดตัวแก่โลกภายนอกได้ทุกเมื่อครับ”

“ตอนนี้มีร้านที่อยู่ในเครือของเมืองเชิ่งหลงอยู่ยี่สิบแห่งคือห้างสรรพสินค้าเชิ่งหลง โรงแรมเชิ่งหลง โรงประมูลเชิ่งหลง สหภาพทหารรับจ้างเชิ่งหลง... ฯลฯ

เราได้ปรับปรุงถ้ำและร้านค้าที่จะเปิดให้ผู้อื่นเช่าซึ่งพร้อมเปิดให้เช่าได้ตลอดเวลา!

นอกเมืองตอนนี้มีกองคาราวานเกือบสิบกลุ่มรออยู่ เชื่อว่าวันที่เปิดทำการจะมีมาเพิ่มมากขึ้นยิ่งกว่านี้อีกครับ!”

หลังจากรายงานเสร็จแล้วก็หันมาหาถังเจิ้นเป็นการส่งสัญญาณว่านี่คือรายงานทั้งหมดก่อนจะไปนั่งลงที่ที่นั่งของตน

ถังเจิ้นพยักหน้า ผลงานการจัดการย่านธุรกิจการค้าที่มอบหมายให้ชายวัยกลางคนรับผิดชอบได้ออกมาเป็นที่น่าพอใจ

“ถ้าเป็นแบบนี้ไปได้เรื่อย ๆ วันเปิดทำการก็จะเอาตามกำหนดการเดิมไม่ต้องเปลี่ยนแปลง แต่เรื่องพิธีเปิดยังต้องเพิ่มเติม ฉันอยากให้ไอ้พวกหน้าโง่ทั้งหลายมันต้องอ้าปากจนกรามค้าง ต้องตะลึงจนตาถลนไปเลย!”

ได้ยินถังเจิ้นพูดแบบนี้ทุก ๆ คนก็หัวเราะออกมาด้วยความสะใจ

หลังจากเสียงหัวเราะหยุดลงถังเจิ้นก็หันไปถามเด็กหนุ่มคนหนึ่ง “เสี่ยวรุ่ย งานรักษาความปลอดภัยในย่านการค้าเป็นยังไงบ้าง”

เสี่ยวรุ่ยยืนขึ้นตอบถังเจิ้นว่า “ได้มีการจัดเวรยามทั่วทั้งพื้นที่หมดแล้วครับ ทุกคนต่างผ่านการฝึกอบรมวิธีการรับมือกับสถานการณ์ฉุกเฉินจนชำนาญสามารถจัดการกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันทั้งหมดได้อย่างถูกวิธีและรวดเร็วที่สุดอย่างแน่นอนครับ”

เสี่ยวรุ่ยตอนนี้บรรยากาศราวกับเป็นวีรบุรุษหนุ่มซึ่งมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความั่นอกมั่นใจ

ตอนนี้เขาสวมชุดเกราะต่อสู้ที่คนแคราะเตาค้อนเป็นผู้ออกแบบ ชิ้นส่วนหลัก ๆ ทำจากผ้าโลหะของเผ่าฉ่านจินซึ่งได้ทำการแปรรูปให้เป็นสีดำโดยพวกจุดตายต่าง ๆ รวมไปถึงอวัยวะสำคัญก็ใช้แผนเหล็กสีดำประกอบเข้าไปเพื่อป้องกันไว้ซึ่งทำให้มีสไตล์ที่เรียบหรูดูแพง

เอาจริง ๆ โดยรวมแล้วก็คล้าย ๆ กับเกราะที่หน่วยเท็นชินใช้นั่นแหละ

รองเท้ายังใช้เป็นคอมแบตสีดำที่ทำจากหนังมอนสเตอร์ หมวกทหารสีดำที่ติดเชนเมลเอาไว้ด้วย และถุงมือสีดำที่คลุมบริเวณมือกับโคนนิ้วโดยให้ส่วนปลายของนิ้วอีกครึ่งโผล่ออกมาซึ่งเป็นสีแบบเดียวกับเกราะ

เรื่องอาวุธที่ย่านการค้าจะให้เหน็บปืนพกขนาด 9 มม. มีดสั้นทำจากเหล็กอย่างดีเหน็บอยู่ในซองหนังสีดำ บางนายจะให้ถือปืนลูกซอง ส่วนบางนายจะให้ถือไรเฟิลอัตโนมัติ

เสี่ยวรุ่ยในชุดนี้ดูหล่อเท่ใครเห็นก็แทบจะต้องตาบอดกับความหรูหราหมาเห่าของเครื่องแบบ

ในช่วงสองสามวันแรกที่ได้แต่งเครื่องแบบ ไม่ว่าหน่วยรักษาความปลอดภัยจะไปที่ไหนในย่านการค้าก็มักจะดึงดูดสายตาของผู้พบเห็นกันสุด ๆ

ซึ่งพอรู้ตัวว่าตนเองถูกมองด้วยสายตาอิจฉาตาร้อนก็ภาคภูมิใจกันมากจริง ๆ

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในหน้าตาของย่านการค้าถังเจิ้นจึงยอมจ่ายทรัพยากรมากมายเพื่อปั้นรปภ.พวกนี้

และผลที่ได้ดูเหมือนจะไปเลวเลยทีเดียว

หลังจากที่เซียวรุ่ยนั่งลงแล้วถังเจิ้นก็หันไปสนใจผู้รับผิดชอบฝ่ายการประมูลและสหภาพทหารรับจ้าง

ทั้ง 2 แผนกนี้เป็นแผนกที่ถังเจิ้นกังวลมาก

คลังของเมืองเชิ่งหลงถูกเคลียร์และเอาของทั้งหมดส่งไปยังร้านค้าพร้อมทั้งราคาที่ระบุได้ชัดเจนแล้ว

ซึ่งของที่ล้ำค่าหายากก็ได้ส่งให้แก่โรงประมูลเพื่อรอขายในราคาสูงสุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ส่วนของอีกหลายอย่างที่ยังไม่ทราบที่มาก็เก็บไว้ก่อน รอมีผู้เชี่ยวชาญที่สามารถระบุได้มาช่วยค่อยเอาออกไปขาย

การ์ดสกิลแบบใช้แล้วทิ้งที่ถังเจิ้นซื้อจากแอปมาก็จะถูกส่งไปยังโรงประมูลเช่นกัน

หลังจากที่ผู้รับผิดชอบโรงประมูลรายงานจบแล้วถังเจิ้นก็หันไปหาผู้รับผิดชอบสหภาพทหารรับจ้าง

คนนี้เป็นชายที่ดูกำยำล่ำสันสูงใหญ่ ส่วนสูงนี่เป็นรองแค่ต้าสยงเท่านั้น ใบหน้ามีรอยแผลเป็นและทั่วทั้งร่างเปล่งออร่าที่ดูชั่วร้ายออกมาตลอดเวลา เพียงแต่ว่าเวลาที่เจอกับถังเจิ้นเจ้าตัวจะให้ความเคารพสุดขีด

“เจ้าหน้าที่ของสหภาพทหารรับจ้างทุกคนได้รับการฝึกฝนตามแผนแล้วครับ งานด้านอื่น ๆ ทั้งหมดก็พร้อมหมดแล้วเหมือนกัน

ในตอนนี้เราได้แยกงานหลายร้อยงานออกเป็นระดับต่าง ๆ แล้ว ซึ่งงานเหล่านี้จะแจกจ่ายเป็นภารกิจให้ผู้พเนจรและชาวเมืองรับไปทำทันทีหลังจากที่เปิดทำการ

ระบบการให้คะแนนกับชื่อเสียงก็กำลังไปได้สวย ด้วยอุปกรณ์ที่ท่านให้มาทำให้ประสิทธิภาพการทำงานเราดีขึ้นมาก...”

รายงานไปเรื่อย ๆ จนจบถังเจิ้นก็พยักหน้าตอบแล้วให้ทุกคนไปเช็กความเรียบร้อยของงานตนเองเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเปิดทำการย่านการค้า

****************

คนกลุ่มหนึ่งได้เดินรวมกันไปตามถนนกว้าง ๆ ตรงไปยังที่ตั้งของย่านการค้าอย่างช้า ๆ

ทางเข้าของย่านการค้าอยู่ใต้ยอดเขาสูงใหญ่ มีประตูสูง 10 เมตรกว้าง 30 เมตรตกแต่งอย่างประณีตบรรจงเปิดรับพวกเขาอยู่

เพื่อให้ทางเข้าของย่านการค้าแห่งนี้ดูหรูหราหมาเห่า เหล่าคนงานก่อสร้างต่างก็ทำงานกันอย่างหนักถึง 5 วันเต็ม ๆ กว่าจะได้แบบนี้ซึ่งก็ยังถือว่าแทบจะไม่ถึงมาตรฐานที่ถังเจิ้นอยากได้

เพียงแต่ได้แค่นี้ก็ดีถมถืดแล้ว ความพยายามที่ผ่านมาไม่ได้ไร้ประโยชน์ คนที่มาเห็นย่านการค้าเป็นครั้งแรกจะต้องตกตะลึงจนอ้าปากค้างตาถลนมองมันอยู่นานกว่าจะละสายตาได้อย่างแน่นอน

กลุ่มคนได้หยุดชื่นชมอยู่พักหนึ่งก่อนจะเดินเข้าไปในย่านการค้าที่สะอาดสะอ้าน

ความสะอาดและสุขอนามัยเป็นพื้นฐานที่สุดของย่านการค้าของถังเจิ้น เขาไม่ต้องการให้สภาพแวดล้อมอันงดงามนี้ต้องแปดเปื้อนไปด้วยขยะหรืออุจจาระ

กลุ่มคนได้เดินไปตามถนนหินกว้าง ๆ และถังเจิ้นก็เริ่มมองไปรอบ ๆ ตัว

ต้นไม้มากมายที่เขาเอามาปลูกก่อนหน้านี้กำลังเขียวชอุ่มกันเลยทีเดียว มีพืชหลากหลายดอกไม้หลากสีประดับอยู่ทั่วทุกหนแห่ง

ต้นไม้สูงใหญ่สองข้างทางเต็มไปด้วยดอกสวย ๆ ใบเขียว ๆ แลดูชื่นใจอย่างยิ่ง

ประตูของอาคารสูงที่ตกแต่งใหม่เปิดไว้แล้ว ข้างในพนักงานในเครื่องแบบต่าง ๆ กำลังเตรียมการขั้นสุดท้ายก่อนเปิดทำการ

ตามแนวถนนยาวไปมีธงสีสันสดใสมากมายปักไว้ มีลูกโป่งหลายลูกลอยอยู่ซึ่งเป็นอะไรที่ตัดกันกับความเป็นธรรมชาติอันเขียวขจีแบบคนละเรื่อง

เนื่องจากพื้นที่ของย่านการค้านั้นใหญ่มากพวกถังเจิ้นจึงต้องใช้เวลาประมาณ 20 นาทีกว่าจะเดินมาถึงใจกลางจัตุรัส

ทีมลาดตระเวนประจำย่านการค้าเดินมาและพอเห็นถังเจิ้นก็รีบทำความเคารพอย่างพร้อมเพรียงและเข้มแข็ง

ถังเจิ้นที่เห็นสภาพไอ้หนุ่มทั้ง 10 ในชุดเครื่องแบบเกราะดำดูแข็งแกร่งและกล้าหาญแล้วก็หัวเราะเสียงดังและกล่าวชมเชยว่าทุกคนเหมาะกับชุดนี้มากจริง ๆ

พวกรปภ.ได้ยินต่างดีและใจตื่นเต้นมาก

คนเหล่านี้เดิมคือผู้รอดชีวิตจากเมืองเฮยเหยี่ยนที่พึ่งจะเป็นพลเมืองเต็มตัวเมื่อกี๊ ๆ นี้เอง ทุกคนยังอายุไม่ถึง 18 ดังนั้นด้วยความเป็นวัยรุ่นจึงไฟแรงและพลังงานล้นปรี่

ตั้งแต่มาถึงเมืองเชิ่งหลงคนพวกนี้ก็ได้ประสบพบเจอกับอะไรหลาย ๆ อย่าง และยังไม่ทันได้รู้ตัวตนเองก็กลมกลืนกลายเป็นหนึ่งเดียวกับที่นี่ไปโดยสมบูรณ์ไปแล้วซะอย่างนั้น ความจงรักภักดีต่อเมืองเชิ่งหลงนั้นสูงสุด ๆ!

สภาพแวดล้อมที่นี่มีอิสระมากกว่า งดงามกว่า ผลประโยชน์มากกว่า และที่สำคัญคือศักยภาพในการพัฒนาก็มากกว่าด้วย!

ทุกวันที่ได้ใช้ชีวิตที่นี่มีแต่ความสดชื่นแจ่มใสทำให้หนุ่มสาวที่ได้มาอยู่ต่างกระตือรือร้นและถูกจุดไฟขึ้นมาในใจ โดยทุกคนต่างก็เข้าไปมีส่วนร่วมในงานต่าง ๆ อย่างขยันขันแข็ง!

ดังนั้นเมื่อย่านการค้าประกาศรับสมัครคัดเลือกรปภ.ในเครื่องแบบ เหล่าวัยรุ่นต่างก็ระเบิดความกระตือรือร้นอย่างกับภูเขาไฟปะทุขึ้นมาโดยรีบวิ่งเข้ามาลงชื่อสมัครงานกันอย่างไว

ซึ่งทั้ง 10 นายนี้ก็คือผู้ที่ผ่านการคัดเลือก

และยิ่งได้ยินคำชมจากถังเจิ้นแล้วก็ยิ่งฮึกเหิมและรู้สึกเหมือนเลือดในกายมันกำลังแผดเผาจนร้อนฉ่า!

ถังเจิ้นไม่รู้หรอกว่าวัยรุ่นพวกนี้เห็นตนเป็นไอดอลไปแล้ว ดั้งนั้นจึงไม่รู้ว่าเพียงคำชมของตนก็ทำให้คนพวกนี้ตื่นเต้นดีใจจนนอนไม่หลับไปหลายวัน!

หลังจากที่เดินตรวจย่านการค้าแล้วถังเจิ้นก็กลับไปที่ห้องของตน

ในอีกสองวันย่านธุรกิจการค้าเชิ่งหลงจะเปิดทำการอย่างเป็นทางการ!