บทที่ 290: แอปสโตร์ใหม่!

พอสมาร์ตโฟนเปิดใช้งานถังเจิ้นก็ยิ่งรู้สึกประหม่าขึ้นมา ก็มันอดไม่ได้จริง ๆ เพราะยังไง ๆ สมาร์ตโฟนกลายพันธุ์เครื่องนี้มันก็สำคัญต่อชีวิตเขามากจนเกินไป!

หลังจากจบโลโก้เริ่มต้นแล้วก็เข้าหน้าเดสก์ท็อปซึ่งเห็นแว้บแรกก็รู้เลยว่าไม่เหมือนเดิม

เดสก์ท็อปในตอนนี้กลายเป็นภาพหุบเขาเชิ่งหลงที่ตั้งตระหง่านอยู่ในแดนร้าง และพอลองกดดูแล้วเขาก็พบว่าไอ้หน้าเดสก์ท็อปนี่มันไม่ใช่กระจอก ๆ

เพราะว่าเขาใช้เพียงความคิดลากดูอย่างต่อเนื่องแล้วสามารถมองดูเมืองเชิ่งหลงได้จากหลากหลายมุมมองแบบเรียลไทม์

เพียงแต่ว่าหน้าเดสก์ท็อปนี้ค่อนข้างใช้ยากเมื่อเทียบกับมุมมองแผนที่ซึ่งเขายังไม่รู้ว่าตกลงแล้วมันทำมาเพื่ออะไร

และพอเผลอไปคลิกโดนชาวเมืองโดยไม่ได้ตั้งใจก็พลันบังเกิดฉากอันมหัศจรรย์ขึ้นมา

เพราะเขาเห็นข้อความกำกับอยู่ในกรอบเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นเหนือหัวของชาวเมืองคนนั้นซึ่งเป็นคำบรรยายอันประกอบไปด้วยชื่อ ระดับการฝึกฝน ความฉลาด และประสิทธิภาพในการต่อสู้ แล้วยังมีกระทั่งความจงรักภักดีด้วย!

เป็นข้อมูลที่ทำให้ถังเจิ้นทั้งตกใจทั้งมีความสุขมาก

ไม่นึกเลยว่าหลังจากอัปเกรดมือถือแล้วจะได้ความสามารถที่ใช้งานได้จริงแถมยังสะดวกแบบนี้มาใช้ด้วย

ไอ้นี่ได้ช่วยให้ถังเจิ้นสามารถรู้ข้อมูลส่วนตัวของชาวเมืองทุกคนได้เลย มันจะเป็นตัวช่วยให้เขาปกครองเมืองเชิ่งหลงได้สะดวกขึ้นด้วย

อาศัยวิธีนี้ถังเจิ้นสามารถกำจัดศัตรูที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตได้อย่างง่ายดาย สามารถค้นพบความสามารถแฝงและมอบหมายงานตามความสามารถพิเศษของบุคคลนั้น ๆ ได้

ในความเป็นจริงวิธีการตรวจจับข้อมูลส่วนบุคคลเช่นนี้ก็คล้าย ๆ กับแอป [เครื่องตรวจจับมอนสเตอร์] และทักษะนักเวทบางตัว

ในโหลวเฉิงระดับไฮเอนด์หลาย ๆ แห่งจะมีนักเวทที่ฝึกฝนทักษะแบบนี้เพื่อช่วยเจ้าเมืองในการบริหารจัดการคน

และเป็นเพราะการมีอยู่ของทักษะนักเวทนี้เองที่ทำให้โหลวเฉิงระดับสูงมีพลเมืองที่จงรักภักดีต่อเมืองเป็นอย่างยิ่ง พวกไหนที่คิดต่างแล้วอยากจะก่อเรื่องจะถูกจัดการทันทีที่พบเห็น

เพื่อรักษาเสถียรภาพของโหลวเฉิงในโลกอันโหดร้ายนี้มันก็ต้องใช้วิธีการที่ดุดันแบบนี้แหละ จะให้ปล่อยเซอร์ไปเรื่อยเดี๋ยวก็ได้หาที่ตายกันยกเมือง!

อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับทักษะนักเวทที่ต้องสูญเสียพลังจิตอย่างต่อเนื่องตลอดเวลาแล้วนั้น ข้อมูลที่หน้าจอมือถือของถังเจิ้นคือสะดวกโคตร ๆ มันช่างแสนสบายและช่วยอำนวยความสะดวกให้อย่างมาก

เดิมทีถังเจิ้นก็กะจะไปซื้อทักษะนักเวทดังกล่าวจากแพลตฟอร์มซื้อขายศิลาเสาเอกเพื่อเอามาใช้บริหารจัดการพลเมืองที่มีจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ อยู่พอดี แต่ตอนนี้ดูท่าจะไม่จำเป็นแล้ว!

มือถืออัปเกรดใหม่จัดเซอร์ไพส์ให้เขาตั้งแต่หน้าเดสก์ท็อปแบบนี้ ในแอปสโตร์ก็ยิ่งทำให้ถังเจิ้นตั้งหน้าตั้งตารอคอยมากยิ่งขึ้นไปอีก

เขารีบกดเปิดแอปสโตร์ขึ้นมาดูและพบว่าอินเทอร์เฟซของมันมีการเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเยอะ หรือก็คือรูปลักษณ์มีการเปลี่ยนใหม่หมดเลย

เมื่อเทียบกับแอปสโตร์ก่อนหน้านี้ เวอร์ชันอัปเกรดใหม่ได้เพิ่มหมวดทักษะนักรบเข้ามา เพียงแต่ในตอนนี้มีแค่ 2 ตัวให้เลือกดาวน์โหลดเท่านั้น

โดยทั้งคู่ล้วนเป็นทักษะนักรบที่ถังเจิ้นซื้อมาจากแพลตฟอร์มฯซึ่งถูกแอปสโตร์จับมารวมไว้ตั้งแต่ครั้งกระโน้น!

แปลว่าหากอยากจะได้ทักษะเพิ่มเติมถังเจิ้นก็ต้องไปซื้อที่แพลตฟอร์มฯมาก่อนเหมือนเดิม ซึ่งแค่นี้เขาก็ถูกใจแล้ว เพราะนอกจากจะช่วยให้เขาสามารถอัปเลเวลทักษะนักรบเป็นเวอร์ชันเต็มได้แล้วก็ยังมีอีกฟังก์ชันหนึ่ง นั่นคือสามารถจ่ายลูกปัดสมองนิดหน่อยแลกกับการ์ดแอปพลิเคชันแบบใช้แล้วทิ้งได้ด้วยนั่นเอง!

การ์ดแอปพลิเคชันประเภทนี้หลังจากที่ฉีกออกแล้วจะสามารถปลดปล่อยทักษะนักรบออกมาได้ 1 ครั้งซึ่งง่ายและใช้ได้จริง

และที่เจ๋งคือการ์ดดังกล่าวไม่มีการจำกัดระดับการฝึกฝนซึ่งแปลว่าแม้แต่คนธรรมดาก็ยังใช้ได้

ไอ้นี่ทำให้ถังเจิ้นเหมือนได้เห็นเส้นทางธุรกิจสายใหม่อันแข็งแรงมั่นคง

นั่นคือถ้าเอาการ์ดพวกนี้ไปขายหรือไม่ก็มอบเป็นรางวัลล่ะก็มันจะกลายเป็นที่นิยมอย่างมากแน่นอน!

ยิ่งเอาการ์ดไปติดตั้งให้กับทหารเชิ่งหลงซักหลาย ๆ ใบหน่อยล่ะก็ประสิทธิภาพในการต่อสู้ก็จะยิ่งพุ่งกระฉูดขึ้นไปอีก

หลังจากเปิดโรงประมูลแล้วเอาการ์ดเหล่านี้เข้าประมูลมันจะสามารถทำเป็นสินค้าซิกเนเจอร์ของเมืองเชิ่งหลงได้ซึ่งจะทำกำไรให้อีกมหาศาล!

การ์ดสกิลแบบใช้แล้วทิ้งนี่เป็นอะไรที่น่าประหลาดใจและสร้างความสุขให้กับถังเจิ้นได้ดีจริง ๆ หลังจากที่ชื่นชมเสร็จแล้วเขาก็เช็กดูฟังก์ชันอื่น ๆ ต่อ

ในร้านมีแอปใหม่เพิ่มเข้ามาให้ได้เลือกซื้ออย่างมากมาย และที่ทำให้เขาโล่งใจก็คือสามารถอัปเกรดแอปแผนที่ต่อได้แล้วนั่นเอง

ในเมื่อพื้นที่ที่เมืองเชิ่งหลงปกครองอยู่นั้นมีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ มุมมองแผนที่เพียง 10 กิโลเมตรจึงไม่อาจตอบสนองต่อความต้องการของถังเจิ้นได้อีกต่อไปดังนั้นจึงจำเป็นต้องอัปเกรดแผนที่

และดูเหมือนว่าเพื่อรับมือกับแผนที่ที่ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ แอปบางตัวที่ไม่ได้ให้โหลดแต่ให้จ่ายเงินใช้เป็นครั้ง ๆ ได้ถูกเพิ่มเข้าไปในแอปสโตร์ด้วย

[ยิงถล่มจากฟากฟ้า ยิงเลเซอร์ออกมาเป็นโลหะชนิดพิเศษใส่เป้าหมายใด ๆ ก็ตามบนแผนที่จากฟากฟ้า ค่าใช้งานลูกปัดสมองครั้งละ 10,000 เม็ด!]

[โคตรระเบิดปฏิสสาร มีพลังทำลายล้างรุนแรง ปรับระดับได้ ระดับต่ำสุดราคาลูกปัดสมองครั้งละ 1 ล้านเม็ด!]

[อุกาบาตรถล่มโลกกา ส่งอุกาบาตจากฟากฟ้าตกลงมายังพื้นโลกเกิดเป็นทะเลเพลิงแผดเผาอันร้อนแรง ราคาลูกปัดสมองครั้งละ 100,000 เม็ด!]

[โคตรกระบี่บิน ส่งกระบี่บินไปทำลายเป้าหมายในแผนที่ ไร้รูปไร้ร่องรอย ไปถึงทันที ราคาลูกปัดสมองครั้งละ 50,000 เม็ด!]

...

แอปพลิเคชันพิเศษแบบเสียเงินใช้เหล่านี้เป็นอะไรที่โคตรเวอร์วัง ซึ่งหมายความว่าแอปเหล่านี้เขาสามารถส่งการโจมตีไปถล่มใส่ศัตรูหน้าไหนก็ได้ในระยะรัศมี 50 กิโลเมตร เล่นเอาต้องจิ๊จ๊ะอยู่หลายครั้งเลยทีเดียว

ของดีย่อมมีราคาแพง ซึ่งแอปเสียงเงินใช้พวกนี้ก็แพงแบบสุด ๆ ไปเลยจนถังเจิ้นไม่คิดจะใช้มันง่าย ๆ หากว่าไม่จำเป็นจริง ๆ

นอกจากแอปพลิเคชันพิเศษเหล่านี้แล้วแอปสโตร์ยังได้เพิ่มอะไรที่ไม่มีนัยสำคัญเข้าไปอีกด้วยซึ่งเขาไม่สนใจจะเหลือบมอง

และการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดที่สุดหลังจากอัปเกรดในครั้งนี้นั่นก็คือค่าเงินที่ใช้ มันไม่ได้ใช้เหรียญทองอีกต่อไปแล้ว แต่ใช้ลูกปัดสมองเป็นค่างเงินมันดื้อ ๆ เลย

อีกอย่างหนึ่งคือแอปสโตร์ได้มีฟังก์ชันบังคับจ่ายด้วย นั่นคือไม่ว่าถังเจิ้นจะยินยอมหรือไม่ก็ตามมันจะตัดเงินเป็นลูกปัดสมองวันละ 100 เม็ดเพื่อจับสลาก ซึ่งแปลว่าถ้าวันไหนถังเจิ้นไม่ว่าทางแอปสโตร์จะจัดการตัดเงินเขาเองและจับสลากให้แล้วของรางวัลได้อะไรก็จะบันทึกเอาไว้โดยอัตโนมัติ

ถึงถังเจิ้นจะไม่ได้ขาดแคลนลูกปัดสมองแล้วก็จริง แต่การถูกบังคับนี่มันก็ช่างขัดอกขัดใจเหลือเกินจริง ๆ เชียว

เสร็จจากการดูฟังก์ชันที่เพิ่มเติมเข้ามาแล้วต่อไปก็ถึงตาอัปเกรดแอปพลิเคชันทั้งหลายที่มีอยู่

อันแรกเลยก็คือแผนที่ ถังเจิ้นใช้ลูกปัดสมอง 1 ล้านเม็ดอัปเกรดแผนที่เพิ่มเป็นระยะ 100 กิโลเมตร!

แต่พอจะกดอัปต่อมันดันบอกต้องใช้ลูกปัดสมอง 10 ล้านเม็ด เขาก็ลังเลอยู่พักใหญ่ ๆ ก่อนที่จะตัดใจไม่กดอัปต่อ

เพราะเอาแค่ที่มีในตอนนี้ 100 กิโลเมตรก็พอกินพอใช้แล้วล่ะ

เอาลูกปัดสมองที่เหลือไปอัปแอปฯอื่นจะดีกว่า อยากเอามาโยนทิ้งกับอะไรที่เกินใช้แบบนี้เลย

หลังจากอัปเกรดแผนที่แล้วถังเจิ้นก็อัปเกรดสิ่งสำคัญอีกอย่างนั้นก็คือช่องเก็บของ

เนื่องจากเขาต้องขนย้ายสิ่งของในจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้ช่องเก็บของที่มีอยู่ตอนนี้มีไม่พอใช้แล้ว ดังนั้นลูกปัดสมองที่เหลือเลยเอามาเทให้กับการอัปเกรดช่องเก็บของ

ยิ่งเติมลูกปัดสมองเข้าไปช่องเก็บของก็ยิ่งขยาย จนกระทั่งพื้นที่ใหญ่ได้ประมาณ 100,000 ลูกบาตรเมตรแล้วถังเจิ้นจึงหยุดอัป และตอนนี้ลูกปัดสมองเขาก็แทบจะเกลี้ยงอยู่แล้วด้วย

เห็นแบบนี้แล้วก็อดที่จะถอนหายใจไม่ได้เพราะดันนึกไปถึงตอนก่อนหน้านี้ที่มีพื้นที่เพียง 50 ตารางเมตร

หลังจากนี้เป็นต้นไปเขาจะไม่ต้องเสียเวลาวาร์ปไปวาร์ปมาเพื่อขนของเนื่องจากพื้นที่ของช่องเก็บของไม่มากพออีกต่อไปแล้ว