บทที่ 117 การเดินทางไปทั่วโลก
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 117 การเดินทางไปทั่วโลก
"อะไรนะ? จะไปแล้วเหรอ?!"
ณ ย่านไชน่าทาวน์ ภายในโรงฝึกศิลปะการต่อสู้
นาตาชาเลิกคิ้วเรียวโดยไม่รู้ตัวเมื่อได้ยินคำตอบขอยิปมัน
คนขององค์กรชีลด์ได้ถูกกักตัวอยู่ในโรงฝึกศิลปะการต่อสู้ พวกเขาแทบไม่รู้เรื่องการจากไปของอาจารย์โรชิเลย
แน่นอนว่านาตาชาก็พอเข้าใจได้ ด้วยความสามารถที่อาจารย์โรชิแสดงออกมาในการต่อสู้ครั้งก่อน หากเขาต้องการจากไป มันก็ไม่มีทางเลยที่องค์กรชีลด์จะขังเขาไว้
เมื่อได้ยินคำถามของนาตาชา ใบหน้าของยิปมันก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น เขาได้แต่ตอบออกมาอย่างหมดหนทาง "ใช่แล้ว เพราะไม่มีเบาะแสของจิ่วโยว อาจารย์โรชิจึงต้องรีบไปทำธุระอื่น เขาจากไปหลังจากทิ้งข้อความไว้ มันบอกว่าเขาจะออกเดินทางไปทั่วโลก"
"ออกเดินทางไปทั่วโลก?"
คำตอบของยิปมันค่อนข้างเกินความคาดหมายของนาตาชา ไม่สิ อาจารย์จากเผิงไหลคนนั้นต่างหากที่แทบจะเหนือความคาดหมายของเธอไปแล้ว สีหน้าของนาตาชาเปลี่ยนไปและเธอก็ถามทันทีว่า "อาจารย์ยิป คุณพอจะบอกได้ไหมว่าอาจารย์โรชิไปประเทศไหน?"
"..."
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ยิปมันก็ตอบด้วยสีหน้าเขินอาย "ผมไม่แน่ใจจริงๆ แต่ผมได้ยินอาจารย์โรชิพูดถึงบราซิลครั้งหนึ่ง"
"บราซิล?"
เมื่อนาตาชาได้ยินอย่างนั้น เธอก็ขมวดคิ้ว แต่ก็เข้าใจได้ในทันที
นอกจากฟุตบอลแล้ว บราซิลก็ยังมีชื่อเสียงในด้านที่ผู้หญิงสวยมาก ดังนั้นจุดประสงค์ของการเดินทางของอาจารย์โรชิย่อมชัดเจนแจ่มแจ้ง
เมื่อเชื่อมโยงทุกอย่างได้ นาตาชาก็มีสีหน้าคล้ายกับยิปมันไปแล้ว
'สมกับเป็นตาแก่โรคจิต'
...
ในร้านขายของเก่า หลังจากที่ยิปมันได้บอกถึงข่าวการจากไปของอาจารย์โรชิ ไรอันก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
การเดินทางไปเที่ยวรอบโลกและทั้งหมดนั้นล้วนเป็นข้ออ้างที่เขาคิดขึ้นมาเพื่อให้อาจารย์โรชิได้หายไปชั่วคราวอย่างราบรื่น
ส่วนจะกลับมาเมื่อไร ก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์
ด้วยการใช้การ์ด [อาจารย์โรชิ] มันก็ทำให้การ์ดไพ่ตายของไรอันได้หายไป ทว่าก็มีบางสิ่งได้กลับคืนมาเช่นกัน
[คะแนนชื่อเสียง]: 28745
คะแนนที่ใช้ไปก่อนหน้านี้ได้เติมเต็มกลับมาเกือบถึง 30,000 จุด
เมื่อมองไปยังคะแนนที่แสดงบนหน้าระบบ ไรอันก็ไม่ลังเลและซื้อหีบสมบัติทันที
เห็นได้ชัดว่าด้วยการปรากฏตัวของแอนเชี่ยนวัน มันทำให้เขามีความระมัดระวังเป็นสองเท่า ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะยังไม่ได้สงสัยในตัวเขาก็ตาม เพราะอีกฝ่ายเป็นถึงจอมเวทสูงสุด ย่อมเป็นปกติที่ไรอันจะเป็นกังวล
หลังจากนัน้เขาจึงตัดสินใจเปิดหีบ
ภาพการเคลื่อนไหวที่คุ้นเคยได้ปรากฏขึ้น ไอเท็มได้ถูกดึงออกมาจากหีบสมบัติทองแดง มันถูกเปิดออกต่อหน้าต่อตาของไรอัน
[ไอเท็ม: ตำรับยา]
[ความสามารถ: การรักษา]
[แนะนำ: ยาอายุวัฒนะที่ใช้โดยจี้กงในทีวีซีรีส์ 'อภินิหารจี้กงตกสวรรค์' ยานี้จะถูกใช้โดยผู้ชาย ผู้หญิงและเด็ก สามารถรักษาความเจ็บป่วยได้ทุกประเภท ยานี้จะรักษาได้ทันทีและจะละลายในปากเท่านั้น ไม่ได้ละลายในมือ]
[คำพูดอันเป็นที่จดจำ (ขอแก้จากเอกลักษณ์): เจ้าไม่อยากรู้ขั้นตอนการทำยานี้หรอก]
[คำพูดอันเป็นที่จดจำ 2: ไม่เอาน่า ข้ามีอีกอันอยู่นี้ไง ให้ข้าถูมันให้เจ้าเถอะ...]
...
[ชิ้นส่วนการ์ดระดับ B × 1]
[ความสามารถ: ประกอบ]
[แนะนำ: ชิ้นส่วนการ์ดระดับ B ที่ไม่อาจทราบได้ สะสมห้าชิ้นส่วนเพื่อสังเคราะห์การ์ดใหม่เอี่ยมขึ้นมา]
...
[การ์ดระดับ C -- ลัคกี้ลุค]
[ทักษะ โชคดีที่หนึ่ง สิงห์ปืนไว]
[ภูมิหลัง: ตัวเอกของการ์ตูนลัคกี้ลุค เป็นเรื่องราวที่มีทั้งการผจญภัยและความโรแมนติก เป็นเรื่องราวคาวบอยตะวันตกผู้โดดเดี่ยวที่พเนจรไปทั่วโลกอันห่างไกลจากบ้านเกิดของเขา ลุคเป็นคนชอบธรรม ใจดี มีไหวพริบและกล้าหาญ เขามักจะเป็นคนที่โชคดีเสมอ เขาเป็นคนประเภทที่ 'ช่วยเหลือสาวๆ ที่ตกทุกข์ได้ยากตลอด' เขามาพร้อมกับม้าอันเป็นที่รักของเขา จอลลี่ เขาทิ้งชื่อเสียงไว้ทุกที่ที่เขาผ่านไป]
[คำพูดอันเป็นที่จดจำ: ฉันเป็นคาวบอยที่โดดเดี่ยวและอยู่ห่างไกลจากบ้าน...]
คราวนี้ผลลัพธ์นั้นดีกว่าที่ไรอันคาดไว้เล็กน้อย
โดยเฉพาะตำรับยา มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในบรรดาไอเท็มของระบบทั้งหมดที่ไรอันสุ่มมาจนถึงตอนนี้ ถึงกระบวนการสร้างเม็ดยาออกจะเหม็นเล็กน้อย แต่ความสามารถของมันอย่าได้ดูถูกไป
ไรอันถอนสายตาจาก [ตำรับยา] อย่างเงียบๆ จากนั้นก็หันความสนใจกลับไปที่การ์ดใบใหม่ที่เพิ่งสุ่มมาได้
'[ลัคกี้ลุค]?'
พูดตามตรง เขาไม่คุ้นเคยกับชื่อนี้มาก่อนเลย แต่จากข้อมูลภูมิหลังที่ได้รับจากระบบ เขาก็พอรู้ได้ว่านี่เป็นตัวเอกของการ์ตูนคาวบอยตะวันตกทั่วไป แน่นอนว่าสิ่งที่เขาสนใจมากกว่ารูปลักษณ์ภายนอกคือทักษะสองอย่างที่ระบบระบุไว้
ทักษะ [สิงห์ปืนไว] นั้นเรียบง่ายมาก มันคือทักษะที่บอกถึงความเร็วในการชักปืนที่รวดเร็วของ [ลัคกี้ลุค] และมันก็เข้ากับภาพลักษณ์ของเขาที่เป็นคาวบอยมาก แต่อีกทักษะอย่าง [โชคดีที่หนึ่ง] นั้นค่อนข้างคลุมเครือและสับสนมาก แถมเขาก็ยังไม่รู้จักตัวละครดีพอที่จะรู้ว่าจะใช้ความสามารถ [โชคดีที่หนึ่ง] ได้ยังไงด้วย
ทว่าจากประสบการณ์ที่ผ่านมาที่ได้สัมผัสการ์ดตัวละครมามากมาย ไรอันคาดเดาได้คร่าวๆ ว่าความสามารถของ [โชคดีที่หนึ่ง] คงเป็นทักษะแบบติดตัวชนิดหนึ่ง ในด้านความสามารถ [ลัคกี้ลุค] เป็นเพียงการ์ดระดับ C ดังนั้นมันอาจมีประโยชน์ แต่คงมีการใช้งานที่จำกัด นั่นก็คือสามารถใช้ในการต่อสู้ได้อย่างเดียว
'ดูเหมือนว่าฉันคงต้องลองใช้ความสามารถของ [ลัคกี้ลุค] ดูบ้าง จะได้รู้ว่ามันทำงานยังไง'
ด้วยความคิดในใจของเขา มือของไรอันก็ไม่หยุดเคลื่อนไหวขณะที่เขาพลิกไปที่ระบบการหลอมรวมของระบบ จากนั้นเขาก็วางการ์ดสองใบลงในนั้นทันที
[หลอมรวมการ์ดระดับ E [การ์ดตัวตนลึกลับจากเรื่องโคนัน] และการ์ดระดับ D [เวสลีย์ กิบสัน] จะใช้คะแนนชื่อเสียง 100 คะแนน -- ใช่/ไม่ใช่]
ใช่แล้ว หลังจากใช้การ์ดของ [อาจารย์โรชิ] ไรอันก็เหลือ [การ์ดระดับ E -- คิง (5/5)] ซึ่งเป็นการ์ดที่ไม่น่าประทับใจและไร้ประโยชน์ยิ่ง เพราะอย่างนั้นเขาจึงอยากลองเสี่ยงโชคดูอีกหน่อย
“ใช่!”
[การ์ดระดับ C เอ็ดดี้ บร็อก (2/2)]
[ทักษะ ซิมไบโอตเวน่อม]
[ภูมิหลัง: เอ็ดดี้ บร็อก เขาเป็นนักข่าวผู้ได้รับความเดือดร้อนอย่างหนักในระหว่างการสืบสวน เขาดันถูกควบคุมโดยมนุษย์ต่างดาวอย่างบังเอิญ หลังจากต่อสู้กับมัน ในที่สุดเขาก็กลายเป็น 'เวน่อม' ที่ไม่สามารถหยุดยั้งได้ มีพลังพิเศษที่ทรงพลังอันเหลือล้น]
[คำพูดอันเป็นที่จดจำ: ตา ปอด ตับอ่อน ของกินเล่นเยอะมาก แต่เวลากลับน้อยมาก~]
'ดูเหมือนว่าโชคของฉันจะไม่เลวร้ายเกินไปนัก'
เมื่อมองไปที่การ์ดสีทองแดงที่สังเคราะห์โดยระบบ แม้ว่ามันจะไม่น่าตกใจเท่า [อาจารย์โรชิ] ก่อนหน้านี้ แต่ด้วยความที่การ์ดระดับ E และการ์ดระดับ D สามารถหลอมรวมกันเพื่อสร้างการ์ดระดับ C ได้ มันก็ถือว่าเป็นเรื่องน่าประหลาดใจไม่น้อยเลยทีเดียว
พอมอง [ซิมไบโอตเวน่อม] ในมือของเขา ในหัวของไรอันก็นึกถึงสไปเดอร์แมนที่เขาเคยพบมาก่อน
จริงสิ เจ้านี้เป็นหนึ่งในศัตรูที่มีชื่อเสียงมากของสไปเดอร์แมน
'บางทีฉันอาจจะสามารถ..'
