ตอนที่ 5 ออกเดินทาง

ตอนที่ 5 ออกเดินทาง

หลังจากที่เขานอนเป็นผักอยู่ได้ 4 วัน ร่างกายของเขาก็เริ่มกลับมาขยับเขยื้อนได้เป็นปกติ จนน่าประหลาดใจ ความดีความชอบนั้นคงต้องยกให้กับ สกิลรักษาของไลลา

และในตลอด 4 วันที่ผ่านมานั้น เขาไม่ได้มัวแต่นอนอยู่เฉยๆ แต่อย่างใด เขาได้ทำตามแผนที่ตัวเองวางไว้ ด้วยการค่อยๆ ตีสนิทกับพวกเธอทีละนิดทีละน้อย

แม้การที่ไม่มีหน้าต่างตัวเลือกเหมือนในเกมจีบสาว จะทำให้ในบางครั้งคำพูดของเขา มันจะทำให้ตัวเลขบนศีรษะของเธอลดลงอยู่บ้าง แต่โดยนวมแล้วผลลัพธ์ที่ได้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จ

ชื่อ: ลีลา 

ความสัมพันธ์: 14

ชื่อ: ไลลา

ความสัมพันธ์: 18

เขามองดูหน้าต่างความสัมพันธ์ของทั้งสองสาวอย่างพึงพอใจ แม้ระดับความสัมพันธ์มันจะยังไม่ถึง 20 เลยด้วยซ้ำ

แต่แค่นี้มันก็ทำให้พวกเธอมองเขาเหมือนเป็นเพื่อนคนนึงแล้ว แต่ว่าตอนแรกค่าความสัมพันธ์จะค่อนข้างเพิ่มง่าย แต่ยิ่งความสัมพันธ์มากขึ้นเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเพิ่มยากขึ้นเท่านั้น

นอกจากเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพวกเธอแล้ว เรื่องราวเกี่ยวกับหน้าต่างสเตตัส และเรื่องในโลกแฟนตาซีแห่งนี้ เขาก็ได้รับรู้ข้อมูลเหล่านี้มาจากพวกเธอมากเลยทีเดียว

อย่างแรกก็คือ ค่ามานา เมื่อใช้ไปแล้ว การใช้เวลาฟื้นฟูต่อหน่วย จะใช้เวลาประมาณ 10 นาที

ส่วนเลเวลสามารถเพิ่มได้ด้วยการฆ่าสิ่งมีชีวิตอื่น และจากคำบอกเล่าของลีลา เธอบอกว่าตอนเธอ เลเวล 1 นั้น

เธอต้องกำจัดมอนสเตอร์เลเวล 1 ไปถึง 6 ตัว กับ เลเวล 2 ไปอีกสองตัว เธอถึงจะได้อัพเกรดเป็นเลเวล 2

และตอนอยู่เลเวล 2 นั้น เธอต้องกำจัดพวกมันมากไปอีกสิบตัว เธอถึงจะได้อัพเลเวลไปเป็นเลเวล 3

เมื่อได้ฟังข้อมูลที่เธอให้มา ด้วยประสบการณ์จากการชอบเล่นเกมของเขา เขาจึงสามารถสรุปทฤษฎีคร่าวๆ ของการอัพเลเวลได้ดังนี้

เลเวล 1 ต้องใช้ 10 แต้ม

ส่วนเลเวล 2 ก็คือ 20 แต้ม

และเลเวล 3 ก็คงหนีไม่พ้น 30 แต้ม

บวก 10 แต้ม แบบนั้นไปทุกเลเวล

ส่วนการฆ่ามอนสเตอร์ก็คงจะเป็น

เลเวล 1 ก็จะได้ 1 แต้ม

เลเวล 2 ก็จะได้ 2 แต้ม

เลเวล 3 ก็จะได้ 3 แต้ม

บวกหนึ่งไปทุกเลเวล

และเมื่อพวกเธอได้ยินทฤษฎีที่เขาพูดออกมา สายตาของพวกเธอสองพี่น้องก็ได้มองมาที่เขาอย่างตะลึงๆ

เหตุผลที่เธอยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพวกนี้ อาจเป็นเพราะว่า พวกเธอคงไม่เคยเล่นเกมกันมาก่อน หรือไม่ในโลกของพวกเธอก็คงไม่มีเกมแบบนี้ให้เล่น

แน่นอนพวกเธอนั้นไม่ใช่คนในโลกเดียวกับเขา ดูเหมือนในโลกของพวกเธอจะเป็นยุคของเครื่องจักรไอน้ำ

ซึ่งเขาก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเมื่อดูจากสีผมของพวกเธอแล้ว แต่สิ่งที่น่าแปลกใจนั่นก็คือ การที่พวกเธอและเขาสามารถสื่อสารกันได้อย่างไม่มีปัญหา ทั้งๆ ที่ใช้คนละภาษากันแท้ๆ

ส่วนเรื่องต่อมา เมื่อเลเวลเพิ่มขึ้น จะได้แต้มเพิ่มสถานะมานั่นเอง และนั่นก็เป็นทฤษฎีเดียวกัน

เมื่อขึ้นไป เลเวล 2 จะได้ 2 แต้ม เลเวล 3 ก็จะได้ 3 แต้ม เป็นแบบนั้นเรื่อยไป

จากการทดลองของพวกเธอ แต้มสถานะจะสามารถเพิ่มได้ 4 อย่าง ได้แก่ พลังชีวิต มานา ร่างกาย และอัพสกิล

1 แต้ม ต่อ 1 ค่าพลังชีวิต

1 แต้ม ต่อ 1 ค่ามานา

1 แต้ม ต่อ 1 ค่าร่างกาย

ส่วนการจะอัพสกิลไปเลเวล 2 นั้น จะต้องใช้ทั้งหมด 10 แต้ม

เมื่อได้ฟังอย่างนั้นแล้ว เขาถึงกับอยากจะร้องไห้ กว่าจะหาได้ 10 แต้มเพื่อจะอัพสกิลของตัวเองไป เลเวล 2 เขาคงได้ตายไปอีกสัก 20 รอบล่ะมั้งกว่าจะหาได้ครบ

เพราะแบบนั้น เรื่องสกิลที่ไม่รู้ว่าจะใช้ประโยชน์ได้จริงหรือเปล่าของเขา คงต้องตัดออกไปก่อน และใช้แต้มทั้งหมดอัพไปที่ร่างกายแทน

ส่วนเหตุผลที่เขาไม่คิดจะอัพ เลือด กับ มานา ก่อน นั่นก็เพราะว่า ต่อให้มีเลือดมากมายแต่ถ้าร่างกายไม่สามารถหลบการโจมตีได้ มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร สู้เอาแต้มไปอัพร่างกายให้พอเอาตัวรอดได้คงจะดีกว่า ส่วนมานา ตอนนี้เขาเองก็ไม่มีสกิลที่จะต้องใช้มานา เพราะฉะนั้นจึงยังไม่จำเป็น..

โดยในแต่ละวันของพวกเขาทั้ง 3 นั้น สิ่งที่ต้องทำ ก็มีเพียงหาหนทางเอาชีวิตรอดเท่านั้น ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยแม้แต่น้อย นอกจากจะต้องเอาตัวรอดจากพวกมอนสเตอร์แล้ว เรื่องอาหารการกินก็เป็นเรื่องสำคัญด้วยเช่นกัน

“น้ำจะหมดแล้วสิ ทำไงดีล่ะเนี่ย” ลีลาเธอพูดออกมาอย่างหนักใจ ในขณะที่พวกเขาทั้ง 3 ได้นั่งล้อมวงกินอาหารกันอยู่ที่หน้าทางเข้าของโพรงไม้ที่พวกเขาใช้อาศัยอยู่

“อื้ม นั่นสินะคะ ต่อให้ประหยัดยังไง พวกเราก็คงอยู่ได้อีกแค่ 2 วัน”

เมื่อเขาได้ยินอย่างนั้น ก็รู้สึกผิดขึ้นมาทันที เพราะตลอด 4 วันที่ผ่านมา เขาแทบไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากกินและนอนเท่านั้น

“เอ่อ.. ผมขอโทษนะครับ” เขาพูดออกมาด้วยความรู้สึกผิด

“เปล่านะ ฉันไม่ได้จะว่าอะไรนายสักหน่อย อย่าคิดมากสิ พวกเราเป็นเพื่อนกัน นายไม่ต้องรู้สึกผิดไปหรอกนะ” ลีลาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เหมือนอย่างเช่นเคย

“ใช่แล้วล่ะนนท์ ไม่ต้องคิดมากไปหรอก เดี๋ยวก็ค่อยหาใหม่ก็ได้นะ” ไลลาพูดปลอบใจเขาด้วยน้ำเสียงหวานน่ารัก

“แล้วปกติลีลากับไลลา หาน้ำมาจากที่ไหนกันเหรอครับ?”

“จากมอนสเตอร์ที่พวกเราฆ่าไง ในบางครั้งเมื่อฆ่าพวกมัน ก็จะดรอปขวดน้ำออกมาบ้าง อย่างดาบหรือธนูที่พวกฉันใช้อยู่ในตอนนี้ เราก็ได้มาจากพวกมันนี้แหละ”

‘เอ๋ มีการดรอปของออกมาหลังที่พวกมันตายด้วยงั้นเหรอ เพิ่งรู้เลย’

“ใช่ค่ะ ยิ่งตัวที่ตายมีเลเวลเยอะมากเท่าไหร่ ของที่จะตกอยู่ข้างๆ มันก็จะมีเยอะและดีมากขึ้นไปเท่านั้น” ไลลาพูดเสริม

“แล้วแหล่งน้ำตามธรรมชาติแถวนี้ไม่มีเลยเหรอครับ?” เขาเอ่ยถามออกมาอย่างสงสัย

“ไม่มีหรอก ฉันลองหาดูหมดแล้ว ทั้งแหล่งน้ำและแม่น้ำที่นี่ไม่มีอยู่เลย” ลีลาพูดพร้อมส่ายหัว

“ถ้าจะให้พวกเราต้องไปฆ่าพวกมอนสเตอร์ เพื่อหาน้ำแบบนี้ไปตลอดก็คงจะไม่ได้แน่ ผมคิดว่าวันนี้พวกเราคงต้องไปหาที่อยู่ใหม่กันแล้วล่ะ คงต้องหาที่อื่นที่ดูปลอดภัย และมีแหล่งน้ำอยู่ใกล้ๆ ด้วย”

“ร่างกายของนายหายดีแล้วใช่ไหม คงถึงเวลาที่พวกเราจะต้องออกเดินทางกันแล้วล่ะ นายพร้อมแล้วใช่ไหม” ลีลาพูดพร้อมจ้องมองมาที่เขา ด้วยใบหน้าจริงจัง

เมื่อเขารู้ว่าตัวเองจะต้องออกเดินทางอีกครั้ง ความรู้สึกหวาดกลัวในใจที่จะต้องออกไปเผชิญกับมอนสเตอร์อีกครั้งก็ได้ปะทุขึ้นมา

ความทรงจำอันเลวร้าย ที่เขาเคยถูกพวกสัตว์ประหลาดนั้นรุมตี จนร่างกายเละเทะสะบักสะบอมนั้นก็ได้กลับมาอีกครั้ง และมันก็ทำให้ร่างกายของเขาเริ่มสั่นเทา

เขากลัว เขาไม่อยากจะไปไหนทั้งนั้น เขาอยากจะอยู่ที่นี่ต่อ และปล่อยให้พวกเธอดูแลไปตลอด นั่นคือความรู้สึกจริงๆ ของเขา

เขารู้ว่าตัวเองนั้นน่าสมเพช แต่ในตอนนี้เขาไม่มีปัญญาที่จะช่วยเหลือตัวเอง เขาทำได้เพียงแค่เกาะผู้หญิงเพื่อเอาชีวิตรอด ความกล้าทั้งหมดของเขานั้น ได้หายไปตั้งแต่ที่เขาถูกพวกมันรุมทุบตีร่างกายจนแหลกเละอยู่กับพื้นในวันนั้นแล้ว

“เข้าใจแล้ว ไปกันเถอะ” เขาพูดออกมาด้วยใบหน้าจริงจัง

แม้ภายในใจของเขา จะเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่เขาก็ต้องจำใจฝืนทน และลุกขึ้นก้าวเดินต่อไป

ลีลาที่กำลังมองดูท่าทีของเขาตั้งแต่แรกอยู่นั้นก็ได้ก็พยักหน้า เหมือนเธอจะรับรู้และเข้าใจความหวาดกลัวที่เขามี

“ไม่ต้องห่วง นายน่ะแค่ยืนอยู่ข้างหลังฉันก็พอ ส่วนที่เหลือเดี๋ยวฉันจะจัดการเอง” เธอพูดด้วยความมั่นใจเหมือนอย่างเช่นเคย จังหวะนั้นก็ได้เกิดลมพัดมาพอดีจนทำให้เส้นผมของเธอปลิวสลวยไปตามสายลม

ภาพลักษณ์ของเธอในตอนนี้ ไม่ต่างอะไรกับอัศวินในเทพนิยาย มันทั้งดูแข็งแกร่งและแสนงดงามในเวลาเดียวกัน

เมื่อเขามองดูท่าทีของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า มันก็ทำให้เขารู้สึกมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย

“ขอบคุณนะครับลีลา แต่อย่าพูดแบบนั้นบ่อยนะครับ เดี๋ยวผมก็เผลอตกหลุมรักพอดี” พูดแล้วเขาก็ส่งยิ้มให้เธอ

ลีลาเธอได้สตั้นไปกับคำพูดของเขาอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมา พร้อมกับปรากฎตัวเลขขึ้นมาเหนือศรีษะ

+2

“เอาสิ ฉันก็ไม่ได้ไม่ได้รังเกียจนายหรอกนะ” ลีลาพูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างมีเสน่ห์

“เอาล่ะ! หยุดล้อเล่นกันได้แล้ว เตรียมตัวออกเดินทางกันเถอะ”

"คร๊าบบบ" เขารีบตอบรับ

ไลลามองดูทั้งสองคนที่กำลังพูดหยอกล้อกันอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนจะบ่นออกมาเบาๆ อย่างไม่ค่อยพอใจนัก..

つづく