ตอนที่ 4 แผนเอาตัวรอด

ตอนที่4 แผนเอาตัวรอด

“อื้ม อา โอ๊ย!” ทันทีที่เขาลืมตาขึ้นมา เขาก็รู้สึกเจ็บปวดระบมไปทั่วทั้งตัว

แขนขา ใบหน้า ลำตัว อวัยวะในร่างกายทุกส่วนล้วนเจ็บปวดไปหมด เพียงแค่เขาพยายามขยับตัวเล็กน้อยความเจ็บปวดก็ได้ถาโถมเข้ามาจนทำให้เขาอยากจะร้องไห้

“ฟื้นแล้วเหรอ เป็นยังไงบ้าง ยังเจ็บอยู่รึเปล่า?” หญิงสาวรีบถามออกไปทันที เมื่อเห็นเขาลืมตาขึ้นมา

เมื่อเขาหันไปมองต้นเสียง ก็พบกับหญิงสาวที่มีเส้นผมยาวสีม่วง และมีดวงตาสีน้ำเงิน รูปร่างดูมีน้ำมีนวลหน้าอกใหญ่

แม้เขาจะแปลกใจกับสีผมสีม่วงของเธอ และหน้าต่างเลเวลที่อยู่หนือศีรษะของเธอ

เลเวล: 2

แต่พอนึกขึ้นมาได้ว่านี่มันโลกแฟนตาซี เขาจึงเข้าใจสถานการณ์ทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว

“เอ่อ คุณคือ?”

“อ้อ เมื่อวานฉันกับพี่เห็นนายกำลังวิ่งหนีพวกมอนสเตอร์อยู่น่ะ แล้วก็โดนพวกมันทำร้าย พวกเราจึงได้ปรึกษากันเพื่อหาทางเข้าไปช่วยนายน่ะ”

“อ๋อ พวกคุณเป็นคนช่วยชีวิตผมเอาไว้นั่นเอง งั้นผมก็คงต้องขอบคุณสินะ ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ” เขาพูดขอบคุณเธอออกมาจากใจ

“อื้มๆ ไม่เป็นไรหรอก” เธอพูดพร้อมกับส่ายหัว จากนั้นก็ยิ้มให้กับเขาอย่างอ่อนโยน

“แต่ก็ว่าเถอะ ผมว่าร่างกายของผมมันไม่น่าจะอยู่ในจุดที่สามารถรักษาได้แล้วนะ แถมที่นี่ก็ดูเหมือนไม่มีอุปกรณ์รักษาอะไรด้วยสิ?”

“ใช่แล้วล่ะ ความจริงโดนรุมตีเสียขนาดนั้น ถ้าเป็นเวลาปกติแล้ว นายก็คงนอนเน่าตายอยู่ตรงนั้นไปแล้วล่ะ แต่นายนี่โชคดีมากๆ เลยนะ ถ้าน้องสาวของฉันไม่มีสกิลการรักษา นายคงไม่ได้มานั่งพูดอยู่แบบนี้แน่” เสียงของหญิงสาวอีกคนหนึ่ง ที่กำลังเดินเข้ามาได้พูดบอกเขา

เขารีบหันไปมองทางเธอทันที เธอมีเส้นผมยาวสีม่วงและมีดวงตาสีฟ้า รูปร่างสมส่วนใบหน้างดงามแต่ออกไปในทางหล่อ และเธอก็มีอะไรบางอย่างที่เหมือนกับผู้หญิงอีกคน นั่นก็คือเหนือศรีษะของเธอนั้นมันมีหน้าต่างบอกเลเวลอยู่ด้วย

เลเวล: 4

“มีสกิลรักษาอย่างนั้นเหรอ?”

“ใช่นายเองก็มีใช่ไหมล่ะ ทั้งฉันและน้องสาว ตอนถูกดึงมาที่โลกนี้ก็ได้รับสกิลกันคนละอย่าง ของฉันคือสกิลสัญชาตญาณ ส่วนน้องสาวของฉันก็คือสกิลการรักษา”

"เอ่อ..ผมชื่อนนท์ครับ" เขาไม่รู้ว่าควรจะพูดเรื่องสกิลของตัวเองอย่างไร จึงพูดชื่อของตัวเองออก

“อ้อ ฉันลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันชื่อลีลานะ ส่วนน้องของฉันชื่อไลลาน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

“เอ่อ..” เขาหยุดคิดไปสักพัก ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา

“ผมไม่มีสกิลอะไรหรอกครับ ถ้ามีพวกความสามารถวิเศษแบบนั้น ผมก็คงไม่ต้องวิ่งหนีพวกมัน และมีสภาพที่ดูไม่ได้แบบนี้หรอกครับ ของผมมีแค่หน้าต่างสเตตัสอย่างเดียว..”

แม้เขาจะไม่อยากโกหกผู้มีพระคุณสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่มีความกล้าพอที่จะบอกความสามารถของตัวเองกับพวกเธอ และที่สำคัญพวกเธอก็เป็นผู้หญิงด้วย

“อ่าว นายไม่มีสกิลพิเศษอย่างนั้นเหรอ น่าเสียดายจังเลยแฮะ แต่เอาเถอะ แค่นายมีชีวิตรอดมาได้ก็ดีแล้ว เรื่องสกิลจะมีหรือไม่ ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ”

แม้เธอจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่เขาก็มองเห็นร่องรอยของความผิดหวังแอบซ่อนอยู่ในดวงตาของเธอ

และวินาทีนั้นเอง ก็ได้มีตัวเองปรากฎขึ้นอยู่เหนือศรีษะของเธอ

-1 

มันได้ปรากฏอยู่สักครู่หนึ่งก่อนจะหายไป แม้จะรู้สึกแปลกใจเมื่อเขาเห็นมันในตอนแรก แต่เมื่อเขาลองคิดดูสักครู่หนึ่ง เขาก็เข้าใจว่ามันคืออะไร

เขาจึงได้ลองนึกถึงสกิลของตัวเอง พร้อมกับชื่อของลีลา และทันใดนั้นหน้าต่างสเตตัสอีกแบบหนึ่งก็ได้ปรากฏขึ้นมา

ชื่อ: ลีลา

ความสัมพันธ์: (-1/100)

‘ว่าแล้วเชียว เธอคงรู้สึกผิดหวังสินะ ปล่อยให้ติดลบต่อไปแบบนี้คงไม่ดีเท่าไหร่ เราคงต้องหาทางทำอะไรบางอย่างเพื่อเพิ่มความสัมพันธ์ซะแล้ว’ เขาคิดในใจ ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกไป

“แต่จะว่าไป พวกคุณเนี่ยเก่งจังเลยนะครับ ทั้งๆ ที่พวกคุณเป็นผู้หญิงแท้ๆ แต่กลับสามารถจัดการกับสัตว์ประหลาดพวกนั้นได้อย่างง่ายดาย แค่นึกว่าพวกคุณสามารถจัดการกับเจ้าพวกตัวน่ากลัวอย่างพวกมันได้ ผมว่ามันเป็นอะไรที่สุดยอดแบบสุดๆ ไปเลยล่ะครับ”

เมื่อได้ยินคำพูดที่แสดงถึงความชื่นชมของเขา หญิงสาวทั้งสองก็ได้มีปฏิกิริยาแตกต่างไปจากเดิม

“แค่จัดการกับสัตว์ประหลายพวกนั้น มันก็ไม่ได้ยากมากมายอะไรเท่าไหร่ แค่เรื่องง่ายๆ น่ะ” ลีลาได้หันหน้าไปทางอื่น ก่อนจะพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ

ส่วนลีลานั้นไม่ได้พูดอะไร แต่เขาก็สังเกตเห็นว่าใบหน้าของเธอนั้นมีรอยยิ้มเล็กๆ เหมือนกับว่าเธอกำลังดีใจอยู่

+2

+3

ตัวเลขได้ขึ้นโชว์เหนือศรีษะของหญิงสาวทั้งสองคนอย่างพร้อมเพียงกัน เมื่อได้เห็นอย่างนั้น เขาก็ยิ้มออกมาก่อนจะตรวจสอบหน้าต่างค่าความสัมพันธ์ของพวกเธอ

ชื่อ: ลีลา

ความสัมพันธ์: (1/100)

ชื่อ: ไลลา

ความสัมพันธ์: (3/100)

‘ดูเหมือนจะได้ผลแฮะ แต่ทำไมไม่มีหน้าต่างตัวเลือกมาเหมือนในเกมจีบสาวเลยนะ สงสัยเราคงจะต้องหาทางอัพสกิลของตัวเองให้สูงขึ้นไปกว่านี้อีก?’

“เอาล่ะ นายก็พักผ่อนตามสบายเลยนะ ส่วนฉันขอไปทำอะไรทานก่อน อ้อ แล้วเรื่องร่างกายของนายก็ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ แม้จะไม่สามารถรักษาให้หายในคราวเดียวได้ เพราะมานาของน้องสาวฉันยังไม่เพียงพอ แต่ดูแล้วคงใช้เวลาไม่เกิน 4 วัน ร่างกายของนายก็จะกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมอีกครั้ง”

“ขอบคุณมากๆเลยนะครับ ขอบคุณไลลา และลีลาที่ได้ช่วยชีวิตของผมเอาไว้ ผมจะไม่มีวันลืมบุญคุณของพวกคุณในครั้งนี้เลยครับ”

+1

ลีลาเธอพยักหน้าให้กับคำพูดของเขา ก่อนจะเดินออกไปโดยที่เหนือศรีษะของเธอนั้นมีตัวเลข 1 ขึ้นมา

“ไลลา เธอก็ออกมาช่วยพี่ทำกับข้าวด้วยนะ”

“ค่ะๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

เมื่อหญิงสาวทั้งสองเดินจากไปแล้ว เขาก็ได้มองสำรวจไปรอบๆ บริเวณที่ตัวเองพักอยู่

เหมือนว่าตอนนี้ เขาจะอยู่ในโพรงต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ตายแล้วสินะ บริเวณข้างในนี้ก็ค่อนข้างมืด

‘เฮ้อ.. อย่างกับฝันไปเลยแฮะ แต่ถ้ามันเป็นเพียงแค่ความฝันก็คงดีสินะ..’

เขาไม่เคยคิดเลยว่า ในชีวิตนี้ตัวเองจะได้หลุดเข้ามาในโลกแฟนตาซีเหมือนในเกมหรืออนิเมะ

สิ่งที่ต่างออกไปจากเกมหรืออนิเมะที่เขาเคยดู นั่นก็คงจะเป็นตัวของเขาเอง ที่เริ่มต้นได้อย่างน่าสมเพช

แค่เจอกับก็อบลิน เขาก็ไม่สามารถเอาตัวรอดได้แล้ว แม้เขาจะได้สกิลมา แต่เหมือนมันจะมาผิดที่ผิดเวลาไปสักหน่อย

ด้วยสกิลแบบนี้ เป็นไปได้ยากมากที่เขาคนเดียวจะสามารถเอาตัวรอดในโลกใบนี้ได้

และตอนนี้ก็มีแค่หนทางเดียวเท่านั้นที่เขานึกออก ที่จะทำให้เขาใช้ชีวิตในโลกบ้าๆ นี้ต่อไปได้

‘คงต้องเกาะพวกเธอสินะ’ เขาคิดในใจ พร้อมกับส่ายหัวให้กับความคิดชั่วร้ายของตัวเองอย่างเซ็งๆ

แม้เขาจะไม่ชอบวิธีแบบนี้เลยแม้แต่น้อย แต่เมื่อเขาลองนึกถึงตอนที่ถูกพวกก็อบลินทุบตีจนแทบกะอักเลือดตาย ความรู้สึกหวาดกลัวและความรู้สึกเจ็บปวด โคตรทรมานในตอนนั้น มันก็ทำให้ตัวของเขาเริ่มสั่น

‘เป็นสวะเกาะผู้หญิง ก็คงจะดีกว่าต้องตายกลายเป็นศพเน่าๆ อยู่ในป่านั่นล่ะนะ’ คิดได้อย่างนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรง

ก่อนจะเริ่มคิดถึงอนาคตและแผนการ ที่จะทำให้ตัวเองสามารถใช้ชีวิตรอดต่อไปได้..

つづく