Chapter 7 (Part 1) การต่อสู้โดยใช้โล่ของลุงแม็กซ์

ทหารแนวหน้าตื่นขึ้นมาในฐานะเกมเมอร์ในสงคราม!

Chapter 7 (Part 1) การต่อสู้โดยใช้โล่ของลุงแม็กซ์

"ฮะ!"

ไคญานตะเกียกตะกายเพื่อหลบโนลล์ ขณะที่แม็กซ์ โปรแลนด์ก้าวไปข้างหน้าเขา และเหวี่ยงโล่ไปที่โนลล์

ฟุ้บบ!

"ตื่น!" ไคญานได้ยินเสียงของแม็กซ์เรียกเขา

โนลล์กลิ้งไปมาบนพื้นสองสามครั้ง

“….ว้าว โจมตีด้วยโล่เหรอ?” ไคญานกล่าวด้วยความประหลาดใจกับการแสดง

เขาไม่เคยพบใครที่ใช้โล่แบบนั้นมาก่อน โล่มีไว้เพื่อป้องกันการโจมตี ไม่ใช่เพื่อโจมตีศัตรู เท่าที่เขารู้

“หยุดฝันกลางวันได้แล้ว” แม็กซ์ตะคอก ไคญานออกจากภวังค์

ไคญานผลักโนลล์ ที่ยังติดอยู่กับดาบของเขาลงไป

แป๊ะ!

ใบมีดเฉือนเนื้อของโนลล์เบาๆ

เมื่อเขาจัดการโนลล์ เสร็จและหันไปหาแม็ก เขากำลังต่อสู้อย่างดุเดือดกับโนลล์ ตัวที่เหลืออยู่ สิ่งที่ทำให้ไคญาน ประทับใจในตอนนี้คือแม็กซ์ ใช้โล่ของเขาโจมตีโนลล์ ไม่ใช่แค่ครั้งแรก แต่ทำซ้ำๆ อยู่หลายครั้ง

เขาไม่ได้ใช้อาวุธใดๆ ในมือ มีเพียงโล่เท่านั้น

"ข้าจะไปช่วยท่านเอง!" ไคญานบอก

ในที่สุดโนลล์ที่เหลือก็พบกับจุดจบหลังจากต่อสู้อยู่ฝ่ายเดียวจากไคญานและแม็กซ์

“โล่นั้น… ท่านใช้โล่ได้ค่อนข้างดี” ไคญานให้ความเห็น โดยไม่สามารถระงับความชื่นชมของเขาได้

นี่ไม่ใช่ความคิดเห็นโง่ๆ เขาเคยเห็นกองทัพกลางจากระยะไกลเท่านั้น แต่เขาไม่เคยเห็นใครใช้โล่ได้ดีกว่านี้ อย่างน้อยก็ในพื้นที่ห่างไกล

“ฮ่าฮ่า ข้าเคยเป็นผู้พิทักษ์ ข้ามีโล่ก็ดีกว่ามีดาบ” แม็กซ์เปิดเผย

ทหารที่ชื่อแม็กซ์ คนนี้ เขาใช้ดาบสั้น

ไคญานจำได้ว่าดาบสั้นส่วนใหญ่ใช้โดยทหารโล่ เพราะมันมีน้ำหนักเบาเพื่อแลกกับระยะการโจมตีที่น้อย

“ข้าจะดึงความสนใจมาที่ตัวเอง และเจ้าสามารถโจมตีได้เมื่อเห็นช่องเปิดเจ้าคิดว่าดีไหม?” แม็กซ์แนะนำ

“ฟังดูดี ตราบใดที่ข้าไม่ต้องเรียกท่านว่าปู่” ไคญานพูดติดตลก

“ไม่ ข้ายังอายุไม่ถึงขนาดนั้น… ข้าอยากให้เจ้าเรียกข้าว่าลุงหรือพี่ชายดีกว่า”

“…พี่?” ไคยานถาม และแม็กซ์ก็หน้าแดงด้วยความเขินอาย

“ฮึ่ม!”

แม็กซ์อุทานด้วยความเขินอายกับคำพูดของตัวเอง ใบหน้าของชายชราเปลี่ยนเป็นสีแดง

“อ่า ใช่แล้ว” ไคญานตอบและเริ่มออกล่าโนลล์ตัวอื่นๆ

ในขณะที่ทำเช่นนั้น เขาก็ตระหนักว่าการล่าสัตว์ประหลาดนั้นง่ายกว่ามากเมื่อใช้โล่ ไม่เหมือนตอนที่ต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตามลำพัง เขาสามารถรอให้ลุงแม็กซ์ได้รับความสนใจแล้วปล่อยการโจมตีอันทรงพลังออกมา การรวมกันของผู้โจมตีและผู้พิทักษ์ค่อนข้างมีประสิทธิภาพ

“อ๊ากกก”

ในไม่ช้าโนลล์อีกตัวก็คุกเข่าต่อหน้าพวกเขา เร็วกว่าตัวแรกมาก

“ไม่มีเวลาพักผ่อน! เริ่มโจมตีกันเถอะ!” แม็กซ์เร่งเร้าไคญาน

“ฮิฮิ…โอเค”

การได้ร่วมงานกับลุงแม็กซ์ถือเป็นเรื่องที่เหมาะกับไคญานมากเลยทีเดียว

พวกเขาร่วมกันกวาดล้างพวกโนลล์ ก็อบลิน และโคโบลด์เป็นครั้งคราวในสนามรบด้านนอก และกวาดล้างสัตว์ประหลาดเมื่อพวกเขาเจอพวกมัน มันเป็นความตื่นเต้นที่ไคญาน ไม่เคยสัมผัสมาก่อน เป็นสิ่งที่พวกเขาจะรู้สึกได้

การได้เห็นสัตว์ประหลาดและไม่ต้องหลบพวกมันเป็นเรื่องที่น่าพึงพอใจมากๆ แต่ลุงแม็กซ์รู้ดีว่าเมื่อไรควรพัก

"เฮ้…! ทำไมเจ้าไม่ทำตัวสบายๆ สักหน่อย แล้วค่อยขยับล่ะ? ฮิฮิ…." ลุงแม็กซ์หัวเราะคิกคัก

“อะไรน่ะ?” ไคญานถามด้วยความประหลาดใจ

“เจ้าจับสัตว์ประหลาดไม่เพียงพอที่จะเติมเงินในกระเป๋าของเจ้าเหรอ?” ลุงแม็กซ์ ได้ตอบกลับ

ไคญานมองลงไปที่กระเป๋าของเขา และตระหนักว่าพวกมันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาจับสัตว์ประหลาดได้อย่างน้อย 100 ตัวด้วยกัน

“ฮ่าฮ่า… ข้าไม่คิดว่าจะถูกผลักดันจนถึงขีดจำกัดความแข็งแกร่งทางกายภาพของข้า… ไม่เหนื่อยเหรอ?” ลุงแม็กซ์ถาม

“ข้ายังโอเคดี… อา!” ไคญานตอบ โดยรู้สึกว่าอะดรีนาลีนที่พลุ่งพล่านยังคงไหลเวียนอยู่ในเส้นเลือดของพวกเขา

<หน้าต่างสถานะ>

ชื่อ: ไคญาน / อายุ:15 / อาชีพ: ผู้เล่น / ตำแหน่ง: ไม่มี

ระดับ:5 / ความแข็งแกร่ง:11 / ความว่องไว:7 / ความแข็งแกร่ง:7 /สติปัญญา:9 / แต้มฟรี:4

ไคญานดึงหน้าต่างสถานะของเขาขึ้นมาเพื่อความปลอดภัย และมันก็เป็นเช่นนั้น ในการล่าสัตว์ประหลาดอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่ได้ตระหนักว่าเขาได้เพิ่มระดับขึ้นสองครั้งแล้วเพื่อฟื้นฟูสุขภาพและความแข็งแกร่งของเขา เขาไม่เหนื่อย

“ข้าควรจะกระจายสถิติของข้าตอนนี้เพื่อที่จะได้จับสัตว์ประหลาดได้ง่ายขึ้น…หรือข้าควรจะทดสอบมันและเพิ่มความคล่องตัวหรือความแข็งแกร่งของข้าที่…?” ไคญานครุ่นคิดเสียงดัง

การกระจายสถิติเป็นสิ่งที่ต้องใช้ความคิดอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าเป็นการดีกว่าที่จะเพิ่มความแข็งแกร่ง แต่ก็มีข้อเสียอยู่

“ปัญหาคือการเพิ่มสถิติอื่นๆ อาจจะมีประสิทธิภาพพอๆ กับความแข็งแกร่ง ถ้ารู้แบบนั้น ข้าควรจะถามริเอก้า” ไคญานคิด

ความแข็งแกร่งนั้นสมเหตุสมผลสำหรับไคญาน แต่ความคล่องตัวและสติปัญญาไม่ได้เป็นเช่นนั้น พวกเขาไม่รู้ว่าความคล่องตัวหมายถึง จะทำให้ความคล่องตัวมากขึ้น หรือความฉลาดหมายถึงความฉลาดมากขึ้นหรือไม่ มันน่าหงุดหงิดที่ไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสามารถ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องต่อสู้เพื่อให้ได้รู้

“เพื่อความปลอดภัย มาแบ่งความแข็งแกร่ง 2 แต้ม ความคล่องตัว 1 แต้ม และความแข็งแกร่ง 1 แต้มแล้วกัน” ไคญานตัดสินใจ

ในท้ายที่สุด เขาได้จัดสรรคะแนนให้กับสถิติทั้งหมด ยกเว้นความฉลาด ไคญานรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่เขาไม่ได้ทุ่มคะแนนทั้งหมดของเขาไปที่ความแข็งแกร่ง แต่สิ่งสำคัญคือต้องรู้ให้แน่ชัดว่าสถิตินี้มีประโยชน์ต่อการใช้งานในอนาคตอย่างไร หากสถิติอื่นมีประสิทธิภาพเท่ากับความแข็งแกร่ง เขาจะต้องคิดเกี่ยวกับการเลือกจัดสรรให้มากขึ้นในครั้งหน้า

“ข้ารู้สึกเบาขึ้นนิดหน่อย” ไคญานพูดพร้อมยืดแขนและขาของเขา

“เฮ้ เรามาต่อสู้ต่อกันเถอะ เจ้าพักผ่อนมานานเกินไปแล้ว” ลุงแม็กซ์พูดพร้อมตบหลังไคญาน

หลังจากนั่งพักครู่นึง ลุงแม็กซ์ก็ลุกขึ้นและเดินต่อไป เขารู้ว่าได้หยุดพักในสนามรบเป็นเวลานานแล้ว และเขาเริ่มมองหาสัตว์ประหลาด เขาถ่มน้ำลาย

“ถุย”

“คราวนี้… เห็นจากไกลๆ จะมีสี่ตัวอยู่ตรงนั้น”

“อืม… ข้าเห็นแล้ว”

ไคญานเดินตามลุงแม็กซ์เเมื่อเห็นโนลล์สี่ตัวป้วนเปี้ยนอยู่รอบๆ โนลล์สามตัวยังคงเป็นจำนวนที่พวกเขาสองคนสามารถรับมือได้อย่างปลอดภัย แต่สี่ตัวยังคงเป็นความท้าทาย

“โนลล์สี่ตัว… เราทำมันได้ไหม?”

“คุณลุงอยากลองไหม?” ไคญานพูดด้วยความมั่นใจ บางทีอาจเป็นเพราะเขาได้เพิ่มสถานะของเขาแล้ว ลุงแม็กซ์มองเขาแปลก ๆ ราวกับว่าเขาพูดเรื่องไร้สาระ

“อะไรนะ เจ้าคิดว่าเราจะจับพวกมันเหรอ”

“ครับท่าน ถ้าท่านดึงดูดความสนใจของพวกมัน ข้าจะจัดการมันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”

“ความมั่นใจแบบนี้คืออะไร? เจ้าจะจัดการพวกมันในเวลาเดียวกันด้วยตัวเองเหรอ? เจ้าบ้าหรือเปล่า?”

"หืม……."

“เอาล่ะไคญาน.. สงบสติอารมณ์และมองดูตัวเอง การรีบร้อนไม่ได้เพิ่มทักษะดาบของเจ้าหรือทำให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้นทันที!”

“….อย่างนั้นเหรอ?”

ไคญานรู้สึกมั่นใจด้วยสถิติที่เพิ่มขึ้นเมื่อครู่ที่แล้ว แต่ตอนนี้เมื่อเขาได้ยินคำพูดของแม็กซ์ เขาก็ตระหนักว่าเขาเกินมาตรฐานไปเล็กน้อย

"ท่านพูดถูก ข้าขอเวลาสักครู่เพื่อ……”

ติ๊ง! [ภารกิจมาถึง]

[ล่าโนลล์ 4 ตัวใน 3 นาที 0/4]

ขณะที่ไคญานกำลังจะบอกลุงแม็กซ์ ภารกิจที่เขารอคอยก็มาถึง แต่ก็มีข้อความบอกว่า

'โนลล์ทั้ง 4 ตัว... ริเอก้าบอกฉันว่าภารกิจนั้นเป็นแบบสุ่ม ดังนั้นจงทำให้สำเร็จเมื่อพวกมันปรากฏขึ้น

ปัญหาคือไคญาน มีเวลาเพียงสามนาทีในการจับโนลล์สี่ตัว เขาหรี่ตาลงแล้วคว้าแขนของแม็กซ์ที่อยู่ข้างๆ

“มีอะไรผิดปกติกับเจ้า?”

“ลุงข้าต้องบ้าไปแล้ว โปรดช่วยฉข้าเพียงครั้งเดียว จากนี้ไปข้าจะเรียกท่านว่าพี่ชาย”

แน่นอนว่า นั่นไม่ใช่โนลล์เพียงสี่ตัวเท่านั้นที่ต้องจับเพื่อทำภารกิจนี้ เขาสามารถจับโนลล์ตัวอื่นมาประกอบเป็นสี่ตัวได้ ปัญหาคือต้องขอบคุณสัตว์ประหลาดที่กวาดล้างร่วมกับลุงแม็กซ์ ทำให้โนลล์ทั้งสี่ตัวเป็นเพียงตัวเดียวที่อยู่ใกล้พวกเขา หากพวกเขายอมแพ้ตอนนี้ พวกเขาจะไม่สามารถจับโนลล์สี่ตัวได้ภายในสามนาที

“ไปกันเถอะ!”

ไคญานมีเวลาเพียงสามนาที เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาอยู่ที่นั่น เขาไม่แน่ใจว่าลุงแม็กซ์จะติดตามเขาไปหรือเปล่า แต่เขาไม่อยากพลาดโอกาสที่จะแข็งแกร่งขึ้น

“เอ่อ…? เฮ้ เราจะไปจริงๆเหรอ?”

ไคญานวิ่งไปหาโนลล์ และลุงแม็กซ์ที่สับสนก็เริ่มวิ่งตามเขาไป จริงๆ แล้วไคญานกังวลว่าถ้าลุงแม็กซ์ไม่ตามเขาจะทำยังไง

“กว๊าง!”

"กระทืบ!"

“ด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของข้า ข้าสามารถเจาะศีรษะของมันได้ในคราวเดียว ข้าทำได้”

เขามองดูพวกโนลล์ที่กำลังวิ่งเข้ามาหาเขาและวางแผนคร่าวๆ ด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของเขา เขาจึงแทงครั้งแรกได้อย่างรวดเร็ว ในขณะที่ลุงแม็กซ์ซึ่งอยู่ข้างๆ เขาก็จะบล็อกอีกสองตัว ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาควรจะสามารถกำจัดโนลล์ ได้ด้วยการแทงเพียงครั้งเดียว

“ฮะ…ฮ่า!”

ไคญานแทงดาบไปทางโนลล์ ด้วยเสียงคำรามสั้นๆ

ดาบพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูงมาก

“โธ่!

"แค่นั้นแหละ!

[จัดการกับโนลล์ 1/4 2:14].