ตอนที่ 1 ระบบสุดยอดตื่นขึ้น!!
ตอนที่ 1 ระบบสุดยอดตื่นขึ้น!!
ณ พรมแดนระหว่างแคว้นไฟและแคว้นสายฟ้า
ในถ้ำลับ นินจาโคโนฮะกำลังรวมตัวกันที่นี่ด้วยอาการบาดเจ็บไม่มากก็น้อย
สีหน้าของทุกคนต่างก็ไม่สู้ดีนัก
"ไอ้พวกคุโมะงาคุเระมันเข้ามาโจมตีตอนที่พวกเราต่อสู้กับอิวะงาคุเระอยู่"
"ตอนนี้พวกเรามีนินจาแค่ยี่สิบเก้าคน แต่พวกมันมีกันอย่างน้อยร้อยคนและพวกมันก็นําโดยแฝด A B ในตํานานของคุโมะงาคุเระด้วย"
"ทั้งคู่นั้นคือไรคาเงะของคุโมะงาคุเระและพลังสถิตร่างแปดหาง!"
"ถ้าพวกเราไม่ถอยตอนนี้ ถ้าถูกล้อมรอบขึ้นมาพวกเราต้องตายแน่นอน"
เหล่านินจาโคโนฮะเริ่มกังวล
เมื่อแคว้นน้ำเริ่มเปิดฉากโจมตีด้วยระเบิด มันจึงทําให้โคโนฮะต้องเปิดฉากสนามรบทั้งสามแห่งด้วยตัวเอง
เดิมทีพวกเขาคิดว่าพวกเขานั้นมีพลังมากพอ แต่พวกเขาไม่คิดว่าคุโมะงาคุเระจะไม่สามารถอยู่เฉยได้และส่งนินจาชั้นสูงออกไปโจมตี
ชั่วขณะหนึ่ง ผู้คนจากโคโนฮะได้เริ่มรวมตัวเพื่อเปิดฉากในสนามรบแห่งที่สี่
แต่เมื่อเผชิญหน้ากับพวกคุโมะงาคุเระ ทีมนินจาเหล่านี้ที่มารวมตัวกันอย่างสะเปะสะปะจึงแทบจะทำอะไรไม่ได้เลย
ในด้านกำลังรบเพียงอย่างเดียว พวกเขาได้สูญเสียไปมากกว่าครึ่งแล้ว
ตอนนี้ศัตรูจงใจกระจายข้อมูลเกี่ยวกับ A B ออกไปโดยวางแผนที่จะทำให้พวกโคโนฮะยอมแพ้โดยไม่ต้องต่อสู้
"พวกนายว่าไงบ้าง กําลังเสริมติดต่อมาบ้างไหม?"
"ประกายแสงสีทอง นามิคาเสะ มินาโตะ จะมาที่นี่โดยทันที"
"มินาโตะงั้นเหรอ? ฉันคิดว่ามินาโตะไม่น่าจะมาได้ทันถ้าพวกคุโมะงาคุเระมาถึงแล้ว"
ความตื่นเต้นบนใบหน้าของทุกคนหายไปในทันที
ชื่อเสียงของมินาโตะนั้นได้แผ่ขยายออกไปอย่างกว้างขวางในสงครามโลกนินจาครั้งที่สาม ซึ่งเขาได้สร้างชื่อให้กับตัวเองด้วย
"จากความเร็วของพวกคุโมะงาคุเระ พวกมันน่าจะมาถึงภายในสามวัน ความแข็งแกร่งด้านการต่อสู้ของนินจาของเรานั้นไม่สามารถต่อกรกับพวกคุโมะงาคุเระได้ ถ้ารวมกับแฝด A B ด้วย พวกเราจะแพ้อย่างแน่นอน" นินจาโคโนฮะคนนั้นอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความโกรธ
ทันทีที่เขาพูดจบ สายตาของทุกคนก็หันไปมองชายสองคนที่เป็นผู้นํา
คราวนี้ชายสองคนจากหน่วยรากภายใต้คําสั่งของดันโซกําลังเป็นผู้นํากลุ่มอยู่
พวกเขาคืออาบุราเมะ โทรุเนะและยามานากะ ฟู
"มาตรวจสอบสภาพของผู้บาดเจ็บกันก่อน ถ้ามันร้ายแรงเกินไปพกวเราคงจะต้องยอมแพ้" ฟูพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม
"ครั้งนี้ พวกเราจะมอบหมายให้สมาชิกของตระกูลอุจิวะมากับทีมของเราด้วย ถ้าเป็นชิซุยล่ะก็พวกเรายังจะพอสู้ได้อยู่"
"แต่อุจิวะชินหยูนั้นแย่เกินไป เขาได้รับบาดเจ็บจากยันต์ระเบิดทันทีที่เขาเข้าสู่สนามรบ ฉันได้ยินมาว่าเนตรวงแหวนของเขายังเป็นเนตรลูกน้ำเดี่ยวด้วยซ้ำ"
เสียงของการสนทนานี้ดังมาจากทางเข้าถ้ำ
ชินหยูซึ่งอายุประมาณสิบสี่หรือสิบห้าปีลืมตาขึ้นด้วยความสับสน
เมื่อมองไปที่เหล่าผู้บาดเจ็บที่นอนอยู่ข้างๆเขา เขาอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง
"บ้าน่า ทําไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?"
"นี่ฉันอยู่ในตระกูลอุจิวะงั้นเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น นี่ยังดูเหมือนจะเป็นสนามรบของสงครามโลกนินจาครั้งที่สามด้วย!"
ชินหยูตกตะลึง ความทรงจําที่ผสานอยู่ในใจของเขาอย่างมากมายทําให้เขารู้สึกสับสนอย่างอธิบายไม่ได้
ซึ่งจุดเริ่มต้นคือการต่อสู้เพื่อความเป็นความตาย!
“แต่ว่า…นี่เขายังไม่ตายงั้นเหรอ?”
ยิ่งไปกว่านั้น การสนทนาในตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นการวางแผนที่จะดูแลผู้บาดเจ็บและยอมแพ้ด้วย
ถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงต้องตายจริงๆอีกครั้ง…
"แม่งเอ้ย นี่ฉันจะตายทั้งๆที่พึ่งเข้ามาในโลกนี้งั้นเรอะ? ฉันน่ะจะไม่ยอมตายง่ายๆอีกแล้วหรอกนะ!!!"
"ดิ๊ง ระบบได้ถูกเปิดใช้งานแล้ว คุณต้องการใช้มันทันทีเลยหรือไม่?"
"ระบบถูกเปิดแล้วงั้นเหรอ?"
ชินหยูถึงกับตกตะลึง!
เรื่องแบบนี้มันกะทันหันเกินไป!
ไม่สิ!
น่าจะบอกว่ามันควรจะเป็นเรื่องปกติแต่ว่ามันมาเร็วเกินไปเท่านั้น…
"เปิดใช้งานระบบได้เลย!" ชินหยูรีบตอบกลับระบบ
"ดิ๊ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่เปิดใช้งานระบบสําเร็จ ซึ่งกําลังสร้างฐานข้อมูลของโฮสต์อยู่"
ชื่อ : อุจิวะ ชินหยู
ระดับนินจา : ชิโอนิน
คาถา : บอลไฟเพลิงยักษ์ , กระสุนมังกรเพลิง , คาถาแยกเงา , คาถาสลับร่างและเนตรวงแหวนหนึ่งลูกน้ำ
เมื่อมองไปที่แผงคุณสมบัติที่เรียบง่ายนี้ ในที่สุดชินหยูก็เข้าใจว่าทําไมคนจากข้างนอกถึงมองเขาด้วยความน่าสมเพช
ตระกูลอุจิวะนั้นเต็มไปด้วยคนที่มีความสามารถมาก ความแข็งแกร่งแค่นี้จึงเป็นภาระสําหรับพวกเขาหากพวกเขาต้องพาเขาไปด้วย
"การตรวจสภาพเสร็จสมบูรณ์ โฮสต์ คุณต้องการใช้ระบบเพื่ออัปเกรดระดับสูงสุดทันทีเลยหรือไม่?"
"ใช้มันทันที" ชินหยูรีบออกคําสั่งและไม่ลังเลที่จะใช้มัน
"ดิ๊ง! เนตรระดับสูงสุด!"
"เปิดใช้งานเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผา ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับความสามารถ : เทวีสุริยา , เทพต่างสวรรค์ , ซูซาโนะโอ!"
'ดิ๊ง... ระดับวิชาบอลเพลิงยักษ์เพิ่มขึ้น! '
"ดิ๊ง! ระดับวิชากระสุนมังกรเพลิงเพิ่มขึ้น!"
'ดิ๊ง... ระดับคาถาสลับร่างเพิ่มขึ้น! '
"ดิ๊ง! ระดับคาถาแยกเงาเพิ่มขึ้นสูงสุด! เปิดใช้งานคาถาแยกเงาหลายร่าง!"
"ดิ๊ง! คาถาแยกเงาหลายร่างระดับสูงสุด!"
เสียงระบบดังเข้ามาในหัวอย่างรวดเร็ว
เมื่อมองไปที่ฉากที่เกิดขึ้นนี้ ชินหยูก็ตกตะลึงเล็กน้อย
นี่หมายความว่าคาถาอะไรก็ตามที่ชินหยูครอบครองเขาจะสามารถเพิ่มระดับมันได้ด้วย
ไม่ว่าจะเป็น ซูซาโนะโอ, เทพต่างสวรรค์ หรือ เทวีสุริยา พวกมันล้วนเป็นสุดยอดท่าสังหารที่สามารถฆ่าทุกอย่างได้แทบจะในทันที
“คนอื่นๆต่างฝึกฝนอย่างหนักมานานหลายสิบปีและใช้ความพยายามนับไม่ถ้วนเพื่อให้บรรลุสิ่งนี้ แต่ฉัน..ฉันสามารถทําให้ระดับของฉันสูงสุดได้ด้วยการอัปเกรดจากระบบเพียงครั้งเดียว นี่มันสุดยอดไปเลย!!”
ชินหยูอดไม่ได้ที่จะหัวเราะในขณะที่เขารู้สึกถึงพลังภาพมหาศาลที่พลุ่งพล่านออกมาจากดวงตาของเขา
"ชินหยู อยู่เฉยๆซะ บาดแผลบนร่างกายของนายเพิ่งจะหายนะ เดี๋ยวแผลก็ฉีกออกหรอก" ชิซุเนะได้ปรากฏตัวขึ้นในขอบเขตการมองเห็นของชินหยู
เธอเป็นคนเดียวในทีมที่เป็นนินจาแพทย์
ในการต่อสู้ครั้งนี้ ความตายอาจเป็นการปลดปล่อยจากความทรมาน แต่การรอดมากใช้ชีวิตก็เป็นการชดใช้บาปกรรมเช่นกัน
เมื่อมองไปที่หัวที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อของชิซูเนะและใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังใช้จักระและร่างกายมากเกินไป
เมื่อมองไปที่จักระยาที่สว่างวาบขึ้นในมือของเธออีกครั้ง ชินหยูจึงยื่นมือออกไปเพื่อหยุดมัน
“ไม่ต้องห่วง ร่างกายของฉันแทบจะฟื้นตัวเต็มที่แล้ว เธอน่ะควรไปพักผ่อนสักหน่อยจะดีกว่า หากเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันกลัวว่าเธอจะหมดแรงและเป็นลมไป” ชินหยูบอกกับเธอ
ชิซุเนะส่ายหัวอย่างดื้อรั้นและเม้มริมฝีปากของเธอแน่น "ท่านซึนาเดะบอกว่านินจาแพทย์เป็นผู้พิทักษ์ชีวิตคนสุดท้ายในสนามรบ ถ้าหากฉันยอมแพ้ พวกเขาเองก็จะถูกทำให้ยอมแพ้ด้วยเหมือนกัน"
"ฉันไม่คิดที่จะยอมแพ้ ถ้าฉันแข็งแกร่งพอๆกับท่านซึนาเดะและเรียกท่านคัตสึยุออกมาได้ พวกเขาก็ไม่จําเป็นต้องยอมแพ้" ดวงตาของชิซุเนะเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอคุกเข่าลงบนพื้นและจับกางเกงแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง
"พ่อแม่ของฉันตายไปในสงครามครั้งนี้แล้ว ฉันไม่ต้องการให้คนที่รอพ่อแม่ของพวกเขากลับไปต้องรู้สึกแบบเดียวกับฉัน"
"ฉันไม่ต้องการแบบนั้น.. ฉันยังอยากให้พวกเขามีชีวิตอยู่ แล้วทําไมพวกเขาจะต้องมายอมแพ้ด้วย? ฉันไม่สามารถยอมรับเรื่องนั้นได้ แม้ว่าฉันจะเป็นนินจาแพทย์ แต่ตอนนี้ฉันเริ่มทําอะไรไม่ได้แล้ว…"
น้ำตาได้ไหลรินลงมาที่หลังมือของเธอพร้อมกับเสียงสะอื้นเล็กน้อย
เธอกำลังบังคับริมฝีปากของเธอให้เป็นปกติ
