บทที่ 88 ผสานการโจมตี
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 88 ผสานการโจมตี
สิ่งที่ต้องพูดก็พูดออกไปหมดแล้ว...
ทว่าไรอันไม่มีความตั้งใจที่จะปล่อยให้การต่อสู้จบลงอย่างง่ายดาย
ดังนั้นไม่นานนัก แมตต์ก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติในระยะไกลตรงซากปรักหักพังที่กองอยู่จากเศษหลังคาและกำแพงตรงถนน
แมตต์ขมวดคิ้วพร้อมกับหันไปหาไรอัน สีหน้าของเขาดูเคร่งเครียดมาก เขาพูดกับไรอันและสมาชิกที่เหลืออีกสองคนทันที "ปรมาจารย์ยิป ผมไม่คิดว่ามันยังไม่จบหรอก"
"อะไรนะ? เป็นไปได้ยังไง!"
ดวงตาของไรอันเบิกกว้าง ดูภายนอกตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก ทว่าเขากำลังควบคุมการเคลื่อนไหวของเทพเมฆาอัคคีอย่างลับๆ
ตู้ม--
เมื่อคำพูดของเขาจบลง เทพเมฆาอัคคีที่นอนอยู่ในกองซากปรักหักพังก็ยืนขึ้นพร้อมกับทำลายสิ่งของจนเสียงดังสนั่น การระเบิดจาก [อิมแพ็คไดอัล] และเศษซากจากทั่วร่างกายของเขา ทำให้เทพเมฆาอัคคีดูน่ากลัวยิ่ง นอกจากนี้ชุดของเขาก็ยังหลงเหลือเพียงเศษเสี้ยว ถึงสภาพภายนอกจะดูน่ากลัว แต่ไรอันก็สัมผัสได้จากจักระว่าร่างแยกไม่ได้รับผลกระทบอะไรมากสักเท่าไร ร่างแยกที่สร้างขึ้นด้วยการ์ดระดับ C มีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดไว้
[คะแนนชื่อเสียงจากแดร์เดวิล +785]
[คะแนนชื่อเสียงจากเจสซิก้า โจนส์ +952]
[คะแนนชื่อเสียงจากแดนนี่ แรนด์ +1025]
"น่าเสียดาย น่าเสียดายจริงๆ"
เทพเมฆาอัคคีลุกขึ้นยืนจากกองซากปรักหักพัง เขาเดินโซเซ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไรอันและคนอื่นๆ ที่อยู่บนชั้นสอง เขายิ้มอย่างเย็นชาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยฝุ่น "แกเกือบจะฆ่าฉันแล้ว"
เขาเอียงศีรษะเพื่อสะบัดก้อนกรวดเล็กๆ บนหัวของเขา ขาของเทพเมฆาอัคคีส่ายก้อนหินที่ทับเท้าของเขา ส่งก้อนหินพุ่งชนร้านค้ารอบๆ ของไชน่าทาวน์จนกลายเป็นหลุมบ่อ จากนั้นเทพเมฆาอัคคีก็กระแทกเท้าของเขา ทั้งตัวของเขาพุ่งไปที่ร้านอาหาร
เมื่อเผชิญหน้ากับเทพเมฆาอัคคีที่กำลังใกล้เข้ามา แมตต์ก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ชูไม้นำทางของเขาต่อหน้าไรอัน จากนั้นจึงพูดด้วยเสียงทุ้มกับเจสซิก้าและแดนนี่ "พวกคุณพาปรมาจารย์ยิปและหนีไปก่อนเถอะ ผมจะรั้งเทพเมฆาอัคคีไว้เอง"
"นายเนี่ยะ?" เมื่อมองไปที่แมตต์ที่กระทั่งยังยืนด้วยไม้เท้าอย่างมั่นคงไม่ได้ เจสซิก้าก็พูดขึ้นมาว่า "ฉันว่าไม่ต้องถึงมือเทพเมฆาอัคคี นายก็คงยืนดว้ยตัวเองไม่ไหวอยู่แล้ว"
ถึงคำพูดของเจสซิก้าจะไม่สุภาพ แต่เจสซิก้าก็ก้าวออกมาต่อหน้าแมตต์แล้วใช้ร่างบางของเธอยืนขวางเอาไว้ "ถอยไป"
แดนนี่พยุงร่างของไรอัน พอเห็นการกระทำของแมตต์และเจสซิก้า เขาก็กำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว เขาต้องการก้าวไปข้างหน้า แต่พลังของเทพเมฆาอัคคีก็ทำให้เขารู้สึกกลัวยิ่ง
เขาไม่มีความมั่นใจเลยว่าจะสามารถใช้พลังไอรอนฟิสต์จัดการกับเทพเมฆาอัคคีได้
ฝีเท้าของเทพเมฆาอัคคีไม่ได้หยุดลง ในขณะที่จิตใจของแดนนี่กำลังสับสนและหวาดกลัว ชั่วพริบตาระยทางระหว่างร้านอาหารและเทพเมฆาอัคคีก็ใกล้ขึ้นมาก
ในยามนั้นเอง เทพเมฆาอัคคีได้หยุดกะทันหัน เขาจับซี่โครงซ้ายของเขาและไอออกมา
"ใช่ว่าเขาจะไม่ได้รับอันตรายเลย"
ในขณะที่บังคับเทพเมฆาอัคคีให้ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บ ไรอันก็กล่าวขึ้นมา "ฉันทำให้บาดแผลเก่าของเขารุนแรงมากยิ่งขึ้น มันคงส่งผลอย่างหนักกับร่างกายของเขา"
"แต่ถึงท่านจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ..." เมื่อมองลงไปที่เทพเมฆาอัคคีที่ชั้นหนึ่ง เจสซิก้าก็พูดโดยไม่หันกลับมา "เขาก็ยังจัดการได้ไม่ง่ายอยู่ดี"
"พวกนายลืมฉันไปแล้วเหรอ?" เสียงอู้อี้เล็กน้อยดังขึ้นขณะที่ลุคปีนกลับขึ้นมาจากชั้นหนึ่ง
“นายไม่เป็นไรสินะ?!”
เมื่อมองไปที่ชายร่างใหญ่ที่คุ้นเคย เจสซิก้าก็รู้สึกมีความสุขมาก
“แน่นอนว่าต้องไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว” ลุคกล่าวพร้อมรอยยิ้ม เขาส่ายศีรษะและสะบัดเท้าของเขาเล็กน้อย "บอกตามตรง ฉันเกือบจะหายใจไม่ออกในซากปรักหักพังแล้ว โชคดีที่...
"โชคดีที่ฉันพบเขาทันเวลาและช่วยเขาจากซากปรักหักพังได้" ข้างหลังลุค เสียงแหบแห้งดังออกมาและมาดามเกาก็ปรากฏตัวขึ้น
“มาดามเกา”
เมื่อได้ยินเสียงของมาดามเกา แมตต์ก็ยกไม้เท้านำทางของเขามาทันที
“หึ ไม่จำเป็นต้องกังวลขนาดนั้นหรอก หากฉันต้องการฆ่าพวกแก ฉันก็สามารถปล่อยให้เทพเมฆาอัคคีทำได้เลย” เมื่อเห็นการกระทำของแมตต์ มาดามเกาก็กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"แล้วทำไมตอนนี้คุณถึงมาอยู่ที่นี่?"
คำพูดของมาดามเกาไม่ได้ทำให้แมตต์รู้สึกกังวลน้อยลงเลย เขายังรู้สึกระวังตัวมากอยู่
แทนที่จะตอบคำถามของแมตต์ มาดามเกาก็หันไปมองเทพเมฆาอัคคี "เทพเมฆาอัคคีได้สังหารผู้นำทั้งสี่คนของเดอะแฮนไป ฉันเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ เพราะฉันได้แสดงว่าจะเชื่อฟังคำสั่งของเขา"
ด้วยเหตุนี้ มาดามเกาจึงถอนสายตาออกและกวาดตามองกลุ่มที่อยู่ตรงหน้า จากนั้นจึงมองไปทางร่างของแดนนี่ เธอเม้มปากและสีหน้าชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่เหี่ยวย่น "ฉันต้องการฆ่าเทพเมฆาอัคคีและทำให้เขาชดใช้ด้วยชีวิตของเขา!"
ปัง--
เทพเมฆาอัคคีกระโดดขึ้นมาบนชั้นสองของร้านอาหารจีน มองผู้คนที่อยู่โดยรอบ
"แหม รวมตัวกันแล้วสินะ... แต่ก็มีเพียงไม่กี่คน แน่ใจเหรอว่าจะเอาชนะฉันได้?"
"เราไม่เพียงแต่จะหยุดแก แต่เราจะเอาชนะแกให้ได้!" แม้ว่าในใจของเธอจะไม่มีความมั่นใจแม้แต่น้อยในการเอาชนะเทพเมฆาอัคคี แต่ภายนอกของเจสซิก้าก็ยังตอบโต้และทำตัวแข็งกร้าวตอบกลับไป
"กล้าหาญดีทีเดียว"
เทพเมฆาอัคคีเหลือบมองด้วยความเย้ยหยัน จากนั้นจึงมองไรอันที่มีสภาพดูไม่ได้เลย เขายกมือขึ้น "น่าเสียดายที่คนที่พวกแกพึ่งได้กลับใช้การไม่ได้เลย มาดูเถอะว่าใครจะช่วยพวกแกได้บ้าง"
"ตอนนี้แหละ ลงมือเลย!"
เมื่อเห็นเทพเมฆาอัคคียกแขนขึ้น ไรอันก็พูดขึ้นมาทันที ด้านหลังของแมตต์ แดนนี่ที่ควบคุมพลังของไอรอนฟิสต์ได้โจมตีใส่เทพเมฆาอัคคีอย่างรุนแรง
"ผยองนัก!"
เสียงเย็นชาของเทพเมฆาอัคคีดังขึ้น เขากระชับฝ่ามือของเขาเป็นกรงเล็บและคว้าข้อมือของแดนนี่ จากนั้นก็ผลักมันลงอย่างรุนแรง
"อ๊ากกก!" เสียงกรีดร้องแดนนี่ได้ดังขึ้น เขาคุกเข่าต่อหน้าเทพเมฆาอัคคีทันที
"นี่คือจุดจบของพวกแก..." เมื่อมองลงไปที่แดนนี่ที่กำลังคร่ำครวญ เทพเมฆาอัคคีก็หัวเราะเยาะพวกเขาทั้งหมด จากนั้นเขาก็เห็นร่างของมาดามเกาที่อยู่ด้านหลังลุคเคจ ยกไม้เท้าขึ้นและแทงมันใส่เขาอย่างรุนแรง
"ฉันกำลังรออยู่เลย"
เมื่อเผชิญหน้ากับการลอบโจมตีของมาดามเกา เทพเมฆาอัคคีก็ขมวดคิ้ว แต่ไม่แสดงอาการตื่นตระหนกใดๆ ออกมา เขายกส้นเท้าหลบการกระแทกที่เล็งไปที่ซี่โครงของเขา จากนั้นก็จับไม้เท้าและรับด้วยใต้รักแร้จากการขยับแขนเพียงครั้งเดียว
"คิดเหรอว่าของแบบนี้จะสามารถหลอกฉันได้... อ๊าก!"
ทว่าก่อนที่เทพเมฆาอัคคีจะพูดจบ เขาก็เห็นกระสุนพุ่งขึ้นไปในอากาศและโจมตีเขาที่ด้านซ้ายของซี่โครง
