บทที่ 87 การเลียนแบบ
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 87 การเลียนแบบ
“อย่าเศร้าไปเลย เดี๋ยวแกก็จะลงนรกกับมันแล้ว”
ราวกับว่ายังสร้างความเกลียดชังไม่ลึกพอ เทพเมฆาอัคคียิ้มและหัวเราะเยาะใส่แมตต์และคนอื่นๆ
"ไอ้บัดซบเอ้ย!"
ลุคที่ดวงตาเป็นสีแดงได้พุ่งเข้าหาเทพเมฆาอัคคีด้วยกำลังทั้งหมดของเขา
"แกประเมินพลังตัวเองสูงไป" เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีที่พุ่งเข้ามาของลุค ใบหน้าของเทพเมฆาอัคคีก็เยาะเย้ยออกมาพร้อมกับยกมือขึ้นและทุบฝ่ามือไปทางลุคเคจ ร่างใหญ่ของเขาทุบผ่านชั้นสองของร้านอาหารจนทะลุลงไปบนโต๊ะที่ชั้นหนึ่ง "สิ่งที่แกเรียกว่าคงกระพันไม่ได้อยู่ในสายตาของฉันเลยสักนิด"
“ปรมาจารย์ยิป คุณต้องการเวลานานอีกนานแค่ไหน?”
สมาชิกสองคนของดีเฟนเดอร์สได้เสียชีวิตของพวกเขาด้วยน้ำมือของเทพเมฆาอัคคีไปแล้ว แดนนี่ยกกำปั้นขึ้นและถามไรอันที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา
"ฉันต้องการเวลาอีกสักหน่อย"
ขณะที่เขาพูด ไรอันก็ประสานมือเข้าด้วยกัน ราวกับว่าเขากำลังถือลูกบอลล่องหนตรงเอวของเขาไว้
“ปรมาจารย์ยิป คุณกำลังทำอะไรน่ะ?”
สีหน้าประหลาดใจได้ปรากฏขึ้นบนหน้าของแดนนี่ เพราะเขาเห็นไรอันกำลังทำอะไรแปลกๆ อยู่
"ถอยออกไป!"
สายเกินไปแล้วที่จะตอบคำถามของแดนนี่ ไรอันกัดฟันและขยับมือด้วยความยากลำบากขณะที่เขาตะโกนไปทางแมตต์และคนอื่นๆ ที่อยู่ตรงหน้าเขา
ไรอันไม่จำเป็นต้องกล่าวเตือนอะไรอีก แมตต์ที่มีประสาทสัมผัสชั้นยอดก็สัมผัสได้ถึงพลังลึกลับที่รวมกันอยู่ด้านหลังเขา
'ปรมาจารย์ยิปพูดยังไงนะ? เขาจะใช้พลังนี้เพื่อเปลี่ยนความพ่ายแพ้ให้กลายมาเป็นชัยชนะหรือ?'
สายลมได้ปรากฏอยู่ข้างหลังพวกเขา ทำให้ทั้งสามสับสน เจสซิก้าจึงรีบใช้ความแข็งแกร่งสุดยอดของเธอเพื่อดึงแมตต์และแดนนี่ออกมา
“เทพเมฆาอัคคี จงรับนี้ไป! พลังคลื่นเต่า~~!”
เมื่อแมตต์และคนอื่นๆ หลีกทางไป ก็ไม่มีอุปสรรคขวางกั้นไรอันแล้ว เขากัดฟันและควบคุมพลังอันเกรี้ยวกราดในมือ ตะโกนใส่เทพเมฆาอัคคีที่อยู่ตรงหน้าเขา
แม้ว่าเขาจะตะโกนพลังคลื่นเต่า แต่ไรอันก็ไม่ได้ใช้ท่าของ [ท่านโรชิ (ผู้เฒ่าเต่า)] จริงๆ
แต่เป็นการเลียนแบบโดยใช้ [อิมแพ็คไดอัล] ที่สุ่มมาได้ก่อนหน้านี้ต่างหาก
หากผู้คนมองไปที่มือของไรอันดีๆ พวกเขาจะเห็นว่ามีเปลือกหอยสีขาวอยู่บนฝ่ามือของเขาที่กำลังปลดปล่อยพายุรุนแรงออกมา
มีเหตุผลที่เขาไม่ได้ใช้การ์ด [ท่านโรชิ] เพื่อปลดปล่อยพลังคลื่นเต่า แต่กลับใช้ [อิมแพ็คไดอัล] แทนอยู่
ประการแรก [ท่านโรชิ] เป็นการ์ดระดับ B เพียงใบเดียวในมือของไรอัน ทั้งยังเป็นการ์ดที่ใช้งานได้อย่างจำกัด โดยธรรมชาติแล้ว มันย่อมไม่สามารถเอามาเสียเปล่ากับร่างแยกของเขาได้ ประการที่สอง แมตต์และคนอื่นๆ ไม่รู้ว่าพลังคลื่นเต่าที่แท้จริงเป็นเช่นไร ดังนั้นเขาจึงสามารถหลอกพวกเขาด้วย [อิมแพ็คไดอัล]
ทว่าไรอันก็ประเมินพลังที่มีอยู่ใน [อิมแพ็คไดอัล] ต่ำเกินไป
ในขณะที่เขาพยายามกัดฟันแน่น สายลมก็เริ่มโผล่ออกมาจากมือของเขา ไรอันเริ่มนึกถึงคำแนะนำของระบบที่ใช้อธิบาย [อิมแพ็คไดอัล] -- พวกมันสามารถใช้ในการขับเคลื่อนเรือขนาดเล็กและสามารถขับพลังงานจลน์ที่ทรงพลังออกมาได้
...
ลมที่แผ่ออกมาจากมือของไรอันได้พัดไปทั่วชั้นสองของร้านอาหารจีน นินจาของเดอะแฮนและมาดามเกาไม่อายยืนอย่างมั่นคงได้อีกแล้ว เทพเมฆาอัคคีเป็นเพียงคนเดียวที่ยังคงยืนอย่างมั่นคง แม้จะมีพายุที่รุนแรงรอบตัวเขา ลมได้พัดชุดสูทของเขาไปรอบๆ แต่มันก็ไม่สามารถขยับตัวเขาได้แม้แต่ครึ่งก้าว
ดวงตาของเขาหรี่ลงและมองไปทางไรอันที่อยู่ตรงข้าม เทพเมฆาอัคคีหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและกล่าวว่า "ก็ได้ ฉันจะดูว่าพลังคลื่นเต่าที่แกได้เรียนรู้จากผู้อาวุโสเต่าของเผิงไหลมีพลังมากกว่าฝ่ามือยูไลของฉันมากแค่ไหน"
ด้วยเหตุนี้ เทพเมฆาอัคคีจึงยกแขนของเขาขึ้นและสร้างผนึกที่ด้านหน้าหน้าอกของเขา ในขณะที่ฝ่ามืออีกข้างของเขายกขึ้นสูงเหนือศีรษะ เสียงสวดมนต์ได้ดังขึ้น อักขระนับไม่ถ้วนก่อตัวขึ้นรอบๆ ร่างกายของเขา จนเกิดร่างพระพุทธรูปสีทองที่คลุมเครืออยู่ข้างหลังเขา "ฝ่ามือยูไล กระบวนท่าที่สาม พระโยกขุนเขา!"
ในอีกด้านหนึ่ง เทพเมฆาอัคคีได้ตั้งท่าของเขาแล้ว ดังนั้นไรอันจึงไม่ต้องระงับพลังของ [อิมแพ็คไดอัล] ในมือของเขาอีกต่อไป เขาผลักมือของเขาไปข้างหน้าและพลังมหาศาลที่มีอยู่ใน [อิมแพ็คไดอัล] ก็ดูเหมือนถูกปลดปล่อยออกมา มันพุ่งไปที่เทพเมฆาอัคคีตรงหน้าเขาทันที
ตู้ม--
เทพเมฆาอัคคีที่ใช้ฝ่ามือยูไลป้องกันมันได้เพียงไม่กี่วินาที ก่อนที่เขาจะถูกพัดย้อนกลับและกลิ้งไปตามพลังที่เกรี้ยวกราด
"บัดซบ ร่างแยกเทพเมฆาอัคคีจะแพ้ในการโจมตีครั้งนี้ไม่ได้นะ'
หลังจากเหลือบมอง [อิมแพ็คไดอัล] ที่แตกสลายในมือของเขาแล้ว เขาก็มองย้อนกลับไปที่ชั้นสองของร้านอาหารที่อยู่ตรงหน้าเขา ซึ่งหลังคาและผนังหายไปแล้ว
โชคดีที่หลังจากตรวจสอบจักระในร่างกายของเขาแล้ว จักระที่คงร่างของเทพเมฆาอัคคียังอยู่ อีกทั้งการ์ดก็ไม่ได้กลับเข้ามาในระบบของเขา
ไรอันถอนหายใจด้วยความโล่งอก
อีกด้านหนึ่ง เจสซิก้ามองขึ้นไปที่บนหลังคาและผนังของร้านอาหารที่หายไปในพริบตาเธอแทบจะพูดไม่ออกเลย
[คะแนนชื่อเสียงจากแดร์เดวิล +340]
[คะแนนชื่อเสียงจากเจสซิก้า โจนส์ +525]
[คะแนนชื่อเสียงจากแดนนี่ แรนด์ +695]
หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เปิดปากและถามกับไรอันว่า "ท่านมีการวิชาที่แข็งแกร่งแบบนี้ ทำไมถึงไม่ใช่แต่แรกกัน? ไม่อย่างนั้นเราก็ไม่จำเป็นต้อง..." เจสซิก้าไม่ได้พูดส่วนที่เหลืออกมา แต่ก็พอจะรู้ได้ว่าเธอจะพูดอะไรอีก
ไม่ต้องบอกก็รู้ ไรอันนั้นรู้ดีว่าเธอจะพูดอะไร
'ไม่จำเป็นต้องเสียเวสลีย์และลุคไป'
เพื่อตอบคำถามของเจสซิก้า ไรอันก็เตรียมการแสดงไว้แล้ว เขาเดินโซเซไปและล้มลงกับพื้นอย่างแรงด้วยความอ่อนล้า จากนั้นเขาก็กัดลิ้นของเขาอย่างเต็มแรง เพื่อบังคับให้เลือดไหลออกมา จนทำให้ตัวเขาเองดูซีดเซียวราวกับว่าร่างกายถูกดูดกลืนพลังไปหมดแล้ว
“ปรมาจารย์ยิป!”
เมื่อเห็นเช่นนั้น แดนนี่ก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและพยุงเขาขึ้น "ท่านเป็นอะไรไหม!"
“วิชายุทธ์สวรรค์เป็นเรื่องของโชคชะตาและพรสวรรค์โดยกำเนิด ฉันไม่มีพรสวรรค์ แม้จะฝึกฝนมาหลายปี แต่ฉันก็ไม่สามารถไปถึงระดับของท่านโรชิได้ พลังคลื่นเต่าที่ฉันใช้ยังเป็นเพียงแค่วิธีการรวบรวมพลังพื้นฐานที่ท่านโรชิสอนฉันเท่านั้น การดึงพลังเช่นนี้ออกมาไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะมันจะต้องใช้พลังมากมายมหาศาล”
ไรอันเปิดปากอธิบายด้วยรอยยิ้มที่อ่อนแรง
เจสซิก้าองไปที่ไรอันด้วยสีหน้าทำอะไรไม่ถูก จากคำบ่นเดิมของเธอก็ได้กลายเป็นความรู้สึกผิด "ฉันขอโทษด้วยปรมาจารย์ยิป ฉันไม่รู้"
"ไม่ใช่ความผิดของเธอเลย อย่างน้อยเราก็เอาชนะเทพเมฆาอัคคีได้ ในที่สุด ฉันก็สามารถกลับไปหาเผิงไหลและอธิบายให้เหล่าผู้อาวุโสฟังได้เสียที
