บทที่ 85 ปฐมแสงธรรม
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 85 ปฐมแสงธรรม
ในทางทฤษฎี [ยิปมัน] ที่เป็นเพียงการ์ดระดับ D ย่อมไม่สามารถเอาชนะ [เทพเมฆาอัคคี] ที่เป็นการ์ดระดับ C ได้
ยิปมันไม่ใช่ตัวละครที่ทรงพลังในหมู่การ์ดระดับ D ส่วนทางด้านเทพเมฆาอัคคีคือตัวตนที่อยู่สูงที่สุดในการ์ดระดับ C
หากเป็นไปตามปกติ เทพเมฆาอัคคีคงจะสามารถจัดการยิปมันได้ด้วยหมัดเดียว
ทว่าโลกนี้ล้วนเต็มไปด้วยสิ่งหลอกลวงมากมาย
ยิปมันและเทพเมฆาอัคคีนั้นก็คือไรอันเอง หากไม่นับร่างของเขาที่เป็นร่างจริง อีกร่างหนึ่งมันก็แค่ร่างแยกที่ผสานเข้ากับการ์ด
เมื่อเขาต่อสู้กับตัวเอง ก็ไม่มีสิ่งใดที่ต้องสนใจว่าร่างไหนจะแข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า
ดังนั้นในยามนี้ ไรอันจึงจำเป็นแค่ต้องทำเป็นชกตลอดเวลา เพื่อทำให้ดูยิ่งใหญ่เขาไว้ ให้มันสมกับชื่อเสียงของยิปมัน ในทางกลับกัน ทางด้านเทพเมฆาอัคคีก็ควรทำแค่แสร้งทำเป็นเร็วเท่าหมัดของยิปมัน เพื่อให้ดูเหมือนทั้งคู่นั้นัทดเทียมกัน
...
ทางด้านไรอันและร่างแยกก็กำลังแกล้งสาวหมัดใส่กันไปกันมา
ในอีกด้านหนึ่ง นินจาของเดอะแฮนก็ไม่ได้นิ่งเฉย ด้วยดาบ ปืนและไม้กอล์ฟ พวกเขาพุ่งเข้าโจมตีแมตต์และกลุ่มของเขาทันที
เนื่องจากพวกเขาได้รับบาดเจ็บ ดีเฟนเดอร์สจึงไม่ใช่ฝ่ายที่เหนือกว่าอีกต่อไป ร่างกายของลุคยังคงอยู่ยงคงกระพัน แต่พลังโจมตีของเขากลับอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด
ส่วนทุกครั้งที่แมตต์ยกไม้นำทางขึ้นมาโ๗มตี เขาก็ได้แต่ต้องขมวดคิ้ว เพราะการเคลื่อนไหวที่ว่องไวของเขาช้าลงมาก
ส่วนเจสซิก้าฟื้นตัวได้ดี แต่ด้วยจำนวนของนินจาเดอะแฮนที่เข้ามาอย่างต่อเนื่องและข้อจำกัดของพื้นที่ เธอจึงไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากต่อสู้ด้วยความแข็งแกร่งเหนือมนุษย์ของเธอ
ส่วนกระสุนโค้งของเวสลีย์ยังคงน่าทึ่งเช่นเดิม แต่เห็นได้ชัดว่าไม่มีทางที่กระสุนจะสามารถระเบิดหัวของคนมากมายได้พร้อมกัน
ในที่นี่ มีเพียงคนเดียวที่ไม่ได้รับผลกระทบ นั่นคือไอรอนฟิสต์
แม้ว่าทักษะการต่อสู้ของเขาจะไม่อยู่ในสายตาของเทพเมฆาอัคคีและไรอันที่สวมร่างยิปมันผู้มีพลัง [เพลงหมัดหย่งชุน] แต่พลังของเขาก็สามารถต่อกรกับพวกนินจาได้ดี เมื่อสถานการณ์เข้าขั้นวิกฤต เขาก็รวบรวมความแข็งแกร่งในร่างกายของเขาเพื่อปล่อยหมัดพลังชี่จนสามารถกวาดพวกนินจารอบตัวออกไปได้
ด้วยความช่วยเหลือของไอรอนฟิสต์ ดีเฟนเดอร์สที่ถูกไล่ต้อนและบาดเจ็บสาหัสจึงพอจะสามารถต่อกรกับพวกนินจาได้อยู่บ้าง
มาดามเกาเดินขึ้นไปที่ชั้นสองของร้านอาหารจีนด้วยไม้เท้าในมือ
ในขณะที่พลังของกระดูกมังกรที่ดำรงความเป็นอมตะในร่างกายของเธอกำลังเลือนหายไป มันก็ทำให้เธออ่อนแอมากจนคล้ายกับหญิงชรา
เมื่อเห็นพลังไอรอนฟิสต์ของแดนนี่ ลมหายใจของมาดามเกาก็เร่งถี่ขึ้นเล็กน้อย เธอละสายตาจากแดนนี่และเพ่งความสนใจไปทางด้านเทพเมฆาอัคคี
ในระหว่างการต่อสู้ ไรอันก็สังเกตเห็นสถานการณ์รอบตัวเขา จึงรู้สึกว่ามันใกล้ถึงเวลาแล้ว
เมื่อคิดเช่นนั้นในใจ เทพเมฆาอัคคีก็ยกฝ่ามือขึ้นทันทีเพื่อโจมตีใส่อย่างหนักหน่วง
ไรอันถอยหลังไปหลายก้าวเพื่อลดแรงกระแทกลง ดูเหมือนว่าเขาจะเสียเปรียบมาก
เมื่อมองไปที่ไรอัน เทพเมฆาอัคคีก็ยิ้มออกมา "เพลงหมัดหย่งชุนของเจ้าเก่งทั้งรุกและรับ คล่องแคล่วและปรับเปลี่ยนได้ตลอดเวลา ถึงจะไม่ใช่วิชาที่ดีนัก แต่ก็ยังพอแก้เบื่อได้"
ไรอันยกมือขึ้นพร้อมกับมองเทพเมฆาอัคคีที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยสีหน้าจริงจังและแสร้งทำเป็นถาม "เมื่อครู่คงไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมดออกมาสินะ?"
เมื่อได้ยินคำถาม เทพเมฆาอัคคีก็พยักหน้าโดยไม่ลังเล "ถูกต้อง หากข้าเอาจริงไป เดี๋ยวข้าก็เสียของเล่นไปไม่ใช่หรือ?"
“อะไรนะ?!”
เมื่อได้ยินคำตอบของเทพเมฆาอัคคี แมตต์ที่อยู่ไม่ไกลนักก็ถึงกับเสียการทรงตัวและเกือบถูกนินจาตัดศีรษะไป โชคดีที่ลุคเอื้อมมือไปป้องกันใบมีดไว้ แต่สีหน้าตกใจของแมตต์ก็ยังไม่เปลี่ยนไปอยู่ดี
ถึงแม้ทั้งสองจะดูเหมือนทัดเทียมกัน แต่แท้จริงแล้วเทพเมฆาอัคคีแค่ไว้ชีวิตเขาต่างหาก
[คะแนนชื่อเสียงจากแดร์เดวิล +340]
"ไม่ใช่หรอกกระมัง" ไรอันที่อยู่ในร่างของยิปมันไม่สนใจการยั่วยุของเทพเมฆาอัคคี เขายังคงมีความสงบนิ่งเช่นเดิม "แม้ว่าจะจงใจซ่อนไว้ แต่ฉันก็สังเกตเห็นว่าแกพยายามป้องกันการโ๗มตีที่เล็งไปยังซี่โครงด้านซ้ายอยู่เสมอ คงจะได้รับบาดเจ็บสินะ"
เรื่องแต่งที่ไรอันสร้างขึ้น ร่างแยกเทพเมฆาอัคคีก็เล่นตามไป สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยและเขาก็กล่าวว่า "แล้วมันไงล่ะ? แม้ว่าฉันจะได้รับบาดเจ็บ ฉันก็ยังสามารถฆ่าพวกแกทั้งหมดได้"
ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น เทพเมฆาอัคคีก็กวาดสายตาไปที่ดีเฟนเดอร์สที่กำลังต่อสู้อยู่ไม่ไกลนัก จากนั้นก็มุ่งความสนใจไปที่ไรอัน ด้วยความที่เป็นร่างแยก เขาย่อมตระหนักถึงความคิดของไรอันและให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี "ในเมื่อแกมาจากเผิงไหลเพื่อตามล่าฉัน ฉันก็ดันไม่เตรียมอะไรเป็นของขวัญให้พอดี งั้นลองชิมฝ่ามือยูไลของข้าดูไหม?"
ทันใดนั้นก็คล้ายเทพเมฆาอัคคีก็ได้ยกฝ่ามือขึ้น เสียงสวดมนต์ดังตาม ทันใดนั้นแสงสีทองบางเบาก็ปรากฏขึ้นด้านหลังเขาอย่างกะทันหัน มันเบ่งบานกลายเป็นแสงสีทองคล้ายดั่งฝ่ามือของพระพุทธเจ้า กระบวนท่าที่หนึ่ง -- ปฐมแสงธรรม!
"น...นี่มัน?!"
ไม้เท้าในมือของมาดามเกาล้มลงกับพื้น แต่เธอไม่สนใจมันเลยสักนิดเดียว เธอมองไปที่เทพเมฆาอัคคีด้วยความตกใจ
[คะแนนชื่อเสียงจากแดร์เดวิล +65]
[คะแนนชื่อเสียงจากเจสซิก้า โจนส์ +210]
[คะแนนชื่อเสียงจากลุค เคจ +165]
[คะแนนชื่อเสียงจากแดนนี่ แรนด์ +190]
[คะแนนชื่อเสียงจากมาดามเกา +375]
[คะแนนเสียงจากนินจาของเดอะแฮน +1]
...
ต้องบอกเลยว่าการแสดง 'ฝ่ามือยูไล' ของเทพเมฆาอัคคีและด้วยบทสวดกับแสงสีทองมันช่างสะดุดตาทุกคนเป็นอย่างยิ่ง
กระทั่งแมตต์ที่มองไม่เห็น ก็ยังสามารถสัมผัสได้ด้วยประสาทสัมผัสชั้นยอดของเขา
ด้วยเสียงดังปัง รอยมือขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนผนังที่ไรอันยืนอยู่
เขาเหลือบมองไปที่รอยฝ่ามือที่เทพเมฆาอัคคีทำเอาไว้ แม้เขาจะคิดไว้แล้ว แต่ไรอันก็ยังคงรู้สึกกลัวเล็กน้อย
โชคดีที่เทพเมฆาอัคคีเป็นร่างแยกของเขาเอง เมื่อเขาออกกระบวนท่า เขาก็จับเวลาพร้อมที่จะหลบแล้ว ไม่อย่างนั้นถ้าฝ่ามือนี้กระแทกร่างกายของเขา ถึงมันจะไม่ถึงตาย แต่เขาคงมีสภาพแย่มากแน่ ซึ่งหากทำเช่นนั้น การแสดงคงจะไม่สามารถดำเนินต่อไปได้
ฝ่ามือบนผนังที่เกิดจากการต่อสู้เมื่อครู่ไม่อาจเทียบได้เท่ากับฝ่ามือยูไลของคนเล็กหมัดเทวดาที่พังอาคารมากมายได้ด้วยฝ่ามือเดียวได้เลย ซึ่งมันก็ทำให้ทุกคนในดีเฟนเดอร์สตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง
แดนนี่เงยหน้าขึ้น มองรอยมือบนผนังแล้วก้มลงมองหมัดของตนเอง แม้เขาจะได้รับพรจากไอรอนฟิสต์ ผู้พิทักษ์ของคุนหลุน แต่เขาก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าตนจะสามารถโจมตีได้เหมือนเทพเมฆาอัคคีหรือเปล่า
