บทที่ 19: การต่อสู้สิ้นสุดลง กลุ่มกบฏถูกสังหาร
บทที่ 19: การต่อสู้สิ้นสุดลง กลุ่มกบฏถูกสังหาร
เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของ หนางกงยี่ ซูเฉินก็เพียงแค่ยิ้ม
ภายใต้การควบคุมของเขา เสื้อคลุม มงกุฎ และอาวุธของจักรพรรดิ ก็ได้ลอยออกจากกระเป๋าเป้สะพายหลังของระบบพร้อมกันและปรากฏขึ้นบนล่างของเขา
ทันทีหลังจากนั้น รัศมีสีฟ้าอ่อนก็สว่างขึ้น และตราประทับกงตงที่แสดงถึงตัวตนของซูเฉินก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา
“ข้าคือจักรพรรดิแห่งอาณาจักรเทพยุทธ์ซูเฉิน!”
เสื้อผ้าของจักรพรรดิบนร่างของซูเฉินเคลื่อนไหวไปตามสายลมและทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบ ซึ่งขับเน้นความสง่างามของซูเฉินในเวลานี้
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนางกงยี่ ก็นิ่งอึ้งอย่างสะดุ้งสะเทือนอย่างมาก
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่ามหาอำนาจที่สามารถสังหารนักรบระดับปรมาจารย์ได้ตามต้องการตรงหน้าคือตัวตนแห่งความยิ่งใหญ่สูงสุด!
“หนางกงยี่ ถวายบังคมฝ่าบาท!”
หนางกงยี่ ทำความเคารพซูเฉินในอากาศ และพูดอย่างตื่นเต้นยินดี
ด้วยการคงอยู่ขององค์จักรพรรดิผู้ทรงอำนาจและพระปรีชาสามารถเช่นนี้ เหตุใดอาณาจักรเทพยุทธ์ของเขาจักไม่มีความสุขกันล่ะ?
ซูเฉินพยักหน้าก่อนจะพูดออกมาว่า "เย่อู๋เฉินคนทรยศถูกฆ่าตายแล้ว เจ้าสามารถตามข้ากลับไปทางด้านหลังของกองทัพอาณาจักรเทพยุทธ์ครั้งนี้ ข้ามาที่นี่เป็นการส่วนตัว!"
“ข้าขอขอบพระคุณฝ่าบาทสำหรับพระมหากรุณาธิคุณในครั้งนี้!”
หนางกงยี่ คำนับอีกครั้งแล้วจากไปพร้อมกับซูเฉิน
และไม่นานทั้งสองก็จากไป
ทหารส่วนตัวของ ซูเทียนหยิน สองคนวิ่งมาจากด้านหน้า เมื่อพวกเขาเห็นรถม้าที่พัง พวกเขาก็นิ่งอึ้ง
“หนางกงยี่อยู่ที่ไหน?”
“ไม่รู้สิ เราควรจะอธิบายกับองค์ราชายังไงดี?!”
ใบหน้าของทหารส่วนตัวทั้งสองนั้นซีดเซียว เขานึกไม่ถึงว่าจะมีคนสามารถช่วย หนางกงยี่ ด้วยกำลังที่ทรงพลังเทียบเท่าผู้คนนับ 10,000 นายได้
ตอนนี้ แม้แต่เย่อู๋เฉินก็จากไปแล้ว และมีความเป็นไปได้สูงที่จะมีบางสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น
พวกเขาสามารถจินตนาการได้ว่าใบหน้าของ ซูเทียนหยิน จะอัปลักษณ์เพียงใดเมื่อพวกเขากลับไปรายงาน ซูเทียนหยิน
หลังจากที่ซูเฉินช่วย หนางกงยี่ แล้ว เขาก็กลับไปยังที่ที่หยูเหวินจัวอยู่
“ฝ่าบาท ข้าต้องการไปที่แนวหน้าและคอยสั่งการให้ทหารของกองทัพชายแดนใต้ต่อสู้ ข้าขอรับราชานุญาตจากพระองค์ด้วยเถิด!”
หนางกงยี่ พูดกับซูเฉิน
เมื่อทั้งสองบินข้ามบริเวณที่กองทัพทั้งสองกำลังสู้รบ หนางกงยี่ สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าภายใต้การนำของหยูเหวินจัวทหารของจักรพรรดิหวู่เซิน สามารถสังหารกลุ่มกบฏอย่างต่อเนื่องในรูปแบบต่างๆ
และกองกำลังชายแดนใต้เหล่านั้นที่รวมเข้ากับกองทัพของอาณาจักรเทพยุทธ์ดูเหมือนจะสูญเสียเวลาในการสั่งการพอดู
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี แต่หากไม่มีคำสั่งของผู้บัญชาการของตน แม้จะมีประสบการณ์ที่มากเหลือแต่คุณภาพในการรบของพวกเขาย่อมแย่กว่านักรบ 150,000 คนของอาณาจักรเทพยุทธ์แม้จะมีประสบการณ์การต่อสู้ด้วยกว่าก็ตาม
"ข้าอนุญาต!"
ซูเฉินพยักหน้าเห็นด้วย
เย่อู๋เฉิน นักสู้ระดับปรมาจารย์เพียงคนเดียวในกองทัพกบฏถูกเขาสังหาร และตอนนี้มีเพียงซูเทียนหยินและซูเทียนหยูในกองทัพกบฏ นักรบสองคนที่อยู่ในช่วงสูงสุดของการเปลี่ยนแปลง
กล่าวอีกนัยหนึ่ง กลุ่มกบฏในปัจจุบันไม่มีใครสามารถคุกคาม หนางกงยี่ ได้
ดังนั้น หนางกงยี่ จึงควบคุมพลังภายในและพลังสายเลือดในร่างกายของเขาเพื่อทะยานขึ้นไปในอากาศ มุ่งหน้าไปยังทิศทางของการต่อสู้ข้างหน้า
ด้วยคำสั่งของ หนางกงยี่ ทหารของกองทัพชายแดนใต้จึงมีบทบาทมากขึ้น
พวกเขาร่วมมืออย่างดีกับกองทัพของอาณาจักรเทพยุทธ์150,000 นายที่หยูเหวินจัวบัญชาการ และสังหารกลุ่มกบฏทั้งหมดที่อยู่ในระยะการมองเห็นด้วยกระบี่
หากปราศจากการสู้รบที่ยาวนานและดุเดือดอย่างที่คาด กองทัพของซูเฉินที่เข้าสู่กลุ่มกบฏอยู่มันจะราวกับว่าพวกเขาอยู่ในดินแดนที่ไม่มีผู้คน และสังหารกลุ่มกบฏอย่างไร้จุดหมาย
กองทัพจะพ่ายแพ้แม้ต้องเผชิญหน้าเพียงขุนเขา!
ใช้เวลาเพียงหนึ่งในสี่ของชั่วโมงในการต่อสู้ และฝ่ายกบฏก็พ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง!
กลุ่มกบฏดั้งเดิม 200,000 นายถูกตามล่าโดยกองทัพของอาณาจักรเทพยุทธ์และกองทัพชายแดนใต้ และเหลือเพียงไม่ถึง 10,000 นาย และจำนวนนี้ยังคงลดลง!
“ทหารราบล่าถอย ทหารม้าเบาอยู่แนวหน้า พวกกบฏเหล่านี้จะต้องถูกสังหารให้สิ้น!”
หยูเหวินจัวตะโกนด้วยเสียงทุ้ม
ทหารราบ 100,000 นายของกองทัพของอาณาจักรเทพยุทธ์ไม่ได้ไล่ตามและสังหารพวกกบฏที่หลบหนีอยู่ด้านหน้าอีกต่อไป แต่ถอยห่างออกไปและหลีกทางให้กับทหารม้าเบาที่พุ่งไปข้างหน้า
ด้วยทหารม้าเบาเหล่านี้ พวกกบฏที่วิ่งสองขาจะรอดจากการไล่ล่าได้อย่างไร?
“ฝ่าบาท ข้าได้จับกุมผู้นำกองทัพกบฏแล้ว!”
ในขณะนี้ หนางกงยี่ เข้ามา
หนางกงยี่ กำลังลากเชือก และเชือกนี้มัด ซูเทียนหยิน และ ซูเทียนหยู ในเวลาเดียวกัน
"ทำได้ดีมาก!"
ซูเฉินยิ้มและพยักหน้า จากนั้นเดินไปที่ทั้งสองคน
“ฮิฮิ เจ้าเป็นลุงที่ดีของข้าจริงๆ ที่พยายามต่อต้านข้าขนาดนี้!”
“กองทัพที่แข็งแกร่ง 200,000 นายนี้สมควรมันย่อมถูกเตรียมการมาเป็นเวลานานแล้ว!”
ซูเฉินมองไปที่ซูเทียนหยินและซูเทียนหยู ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เฉยเมย เขาพูดด้วยความยิ้มเยาะ
ซูเทียนหยินมองไปที่ซูเฉินไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกผิด แต่พูดอย่างดุเดือด: "ราชาแพ้ คนที่แข็งแรงที่สุดก็รอด! คนแพ้ก็คือคนแพ้ ไม่มีอะไรจะพูดอีก!"
“ถ้านางไม่ทรยศข้า ก็คงจะเป็นลุงผู้นี้ที่นั่งบัลลังก์ ไม่ใช่พ่อของเจ้า!”
ซูเทียนหยิน กล่าวด้วยความโกรธ
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูเฉินก็ขมวดคิ้ว
ดูเหมือนว่าจักรพรรดิพ่อราคาถูกของเขามีเรื่องราวบางอย่างซ่อนอยู่เมื่อเขานั่งบนบัลลังก์?
อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา!
“เอาพวกมันลงมา และเมื่อเรากลับมาที่เมืองหลวง เราจะตัดหัวพวกมันและแสดงให้สาธารณชนเห็น!”
ซูเฉินกล่าวเบาๆ
สำหรับ ซูเทียนหยู ที่อยู่ด้านข้าง เขาไม่มีท่าที่ที่จะพูดคุยกับซูเฉินแต่อย่างใด
ในไม่ช้าการต่อสู้ที่เกิดขึ้นบนที่ราบที่กว้างใหญ่ก็สิ้นสุดลง
ซูเฉินพาคนรับใช้ในวังสามสิบคนที่มาทจากวังมารับเพื่อกลับไปก่อน และหยูเหวินจัวนำกองทัพของอาณาจักรเทพยุทธ์สร้างค่ายพักบน ที่ราบจูลู่ เพื่อทำความสะอาดสนามรบ
สำหรับ หนางกงยี่ เขาและทหารชายแดนใต้ 50,000 นายตามหลังขบวนรถม้าของซูเฉินมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวง
ภายใต้คำสั่งของซูเฉินทหาร 50,000 นายจากชายแดนใต้จะเข้าสู่สำนักศิลปะการต่อสู้ในเมืองหลวงเพื่อฝึกฝนเป็นเวลาสิบห้าวัน
สามวันต่อมา เมืองหลวง
เมื่อเพชฌฆาตโบกมีดเล่มใหญ่ในมือ หัวใหญ่สองหัวก็ถูกโยนออกไป
ภายใต้การจับตามองของผู้คนในเมืองหลวง วีรบุรุษรุ่นแรกอบ่าง ซูเทียนหยิน และ ซูเทียนหยู เสียชีวิตอย่างไร้หัว
บนแท่นสูง หลังจากเห็นการตายของพวกเขาทั้งสอง ซูเฉินหันหลังของเขาอย่างเฉยเมยและกลับไปที่วังภายใต้การคุ้มกันของข้ารับใช้ในวัง
การจลาจลที่กินเวลาเกือบหนึ่งเดือนในอาณาจักรเทพยุทธ์ได้ถูกระงับลง
ในวันถัดไปเหนือท้องพระโรง
“การกบฏนี้สงบลงแล้ว และข้าตั้งใจที่จะเรียนรู้จากมัน เพื่อหลีกเลี่ยงความไม่พอใจของคนทั่วไปไม่ให้เกิดขึ้นอีกในอาณาจักรเทพยุทธ์ของเรา ดังนั้น วันนี้ข้าจะออกกฤษฎีกาสามฉบับ”
"ร่างกฤษฎีกา!"
ซูเฉินชำเลืองมองไปที่เสนาบดีและพูดเบาๆ
ข้าราชบริพารที่อยู่ข้างพระองค์ได้นำพระราชกฤษฎีกาออกมาแล้วและพร้อมที่จะร่างพระราชกฤษฎีกา
ซูเฉินเปิดปากของเขาและได้พูดออกมา "เพื่อป้องกันไม่ให้สถานการกกบฎเกิดขึ้นในอาณาจักรเทพยุทธ์จากการรวมกองทหารอีกครั้ง ไม่ว่าสถานะของ เชื้อพระวงศ์เหล่านั้นจะสูงส่งในอาณาจักรเทพยุทธ์จะสูงส่งเพียงใด ผู้นั้นจะไม่อนุญาตให้มีกองทัพส่วนตัว แม้แต่ขององค์ชายรัชทายาทก็ห้ามเกิน 1,000 นาย"
“ภายในเจ็ดวันหลังจากออกกฤษฎีกานี้ เชื้อพระวงศ์ทุกคนจะต้องยุบกองทัพส่วนตัวทั้งหมดและลดจำนวนทหารองครักษ์โดยไม่ชักช้า!”
“หากพบว่าเชื้อพระวงศ์เป็นเจ้าของกองทัพส่วนตัวที่มีกองกำลังมากกว่านี้ ผู้นั้นจะถูกตั้งข้อหากบฏในทันที!”
