ตอนที่ 26 จักรพรรดิน้อยเจ้าโชคดีมาก

ทุกคนรีบไปรอบนอกของเมือง

เหอเซินชี้รอยแยกบนพื้น และพูดอย่างมีความสุข “ดูสิ ฝ่าบาท แร่เหล็กฝังอยู่ที่นี่ และยังมีคุณภาพเท่ากับเหมืองเหล็กฮัวโจวของเราเลย! แถมมันยังเปิดเผยหมด ทำให้ง่ายต่อการเก็บ!”

หลินเป่ยฟานยิ้ม นี่คือแร่จากเหมืองเหล็กฮัวโจวที่เขาย้ายมา

“ไม่เลว มีอีกไหม?”หลินเป่ยฟานหัวเราะ

“แน่นอน ฝ่าบาท เชิญทางนี้ขอรับ!”

หลังผ่านไปอีกครึ่งก้านธูป พวกเขาก็ไปอีกรอยแยก

เขาชี้แร่บนร่องเหว “ฝ่าบาท ดูนี่สิขอรับ นี่คือเหมืองเงิน ถ้ามันไม่ใช่เพราะแผ่นดินไหว เราคงไม่พบมัน!แถมยังเป็นเงินคุณภาพสูงมาก และปริมาณก็เยอะด้วยขอรับ แถมยังเก็บง่ายด้วย ถ้าขุดขึ้นมาและหลอม บ้านเมืองเราจะไม่ขาดเงินเลย!”

“ดีมาก!”หลินเป่ยฟานพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ“มีอะไรอีกไหม?”

“ขอรับ ฝ่าบาท เชิญทางนี้ขอรับ!”

จากนั้น เหอเซินก็พาพวกหลินเป่ยฟานเดินชมรอบรอยแยกแผ่นดินไหวใกล้กับเมืองหลวง ชี้เหมืองทีละแห่ง

มีเหมืองทองแดง เหมืองเงิน เหมืองเหล็ก เหมืองถ่าน…

แทบทุกรอยแยกมีเหมือง

มีแร่มากเกินไป เดินจนมืดก็ยังดูไม่หมด แต่มันต้องกลับไปกินข้าว

ระหว่างทาง เหอเซินรายงานต่อ“ฝ่าบาท เหล่านี้แค่เหมืองแร่ใกล้เมืองหลวง ยังมีแร่มากมายด้านนอกเมืองหลวง และไกลออกไป ไม่มีทางที่ข้าจะพาท่านไปดูได้หมด! แถมยังมีลักษณะที่พิเศษด้วย!”

“ลักษณะอะไร บอกข้ามา”หลินเป่ยฟานยิ้ม

“ก่อนอื่น แร่เหล่านี้หนาแน่นมาก ส่วนใหญ่กระจุกใกล้เมืองหลวง มีเพียงส่วนน้อยที่กระจายทั่วอาณาจักร และต้องใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงจากประตูเมือง!”

หลินเป่ยฟานพยักหน้า นี่คือสิ่งที่เขาจงใจทำ ก็เพราะของดีก็ควรวางที่ประตูบ้าน

“สอง ทรัพยากรแร่เหล่านี้ทั้งคุณภาพดีและมีเยอะ รวมถึงเหมืองทองแดง เหมืองเหล็ก เหมืองถ่านและอื่นๆ แทบทั้งหมดที่เราต้องการพบได้!ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นปาฏิหาริย์ที่แร่แตกต่างเหล่านี้มากระจุกอยู่รวมกัน!”

หลินเป่ยฟานพยักหน้า“มันเป็นปาฏิหาริย์จริงๆ!”

ภายใต้เงื่อนไขธรรมชาติเหล่านี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่แร่เหล่านี้จะมากระจุกรวมกัน

แต่ภายใต้โต๊ะทรายของเขา ทั้งหมดนี้จึงเป็นไปได้

“สาม ทรัพยากรแร่เหล่านี้เปิดโล่ง พวกมันยังใกล้กับเมืองหลวงมาก มันจึงสะดวกที่จะเก็บรวบรวมภายในสิบนาที ซึ่งช่วยประหยัดกำลังคนและทรัพยากรที่ต้องใช้!ยิ่งไปกว่านั้น การกระจุกรวมของพวกมันยังช่วยประหยัดกำลังคนได้อีกมากขอรับ!”

หลินเป่ยฟานพยักหน้าอีกครั้ง โดยไม่ต้องบอก เขาเป็นคนทำเอง มันเพื่อประหยัดกำลังคนและทรัพยากร

ยิ่งเขาประหยัดได้มาก เขายิ่งได้มาก

“ฝ่าบาท มีเหมืองแร่เหล่านี้ตั้งมาก และมีหลายประเภทด้วย ข้าต้องส่งผู้เชี่ยวชาญมาคำนวณและประเมิน!ฝ่าบาท ท่านรู้ถึงมูลค่ารวมของทรัพยากรเหล่านี้หรือไม่?”

“เจ้าลองบอกข้ามาสิ?”

เหอเซินระงับความตื่นเต้นในใจและตะโกน“ฝ่าบาท มูลค่ารวมของทรัพยากรเหล่านี้สูงถึง20ล้านตำลึงเงิน!”

เหยาเหยาที่นั่งอยู่ข้างๆไม่อาจสงบได้อีกต่อไป นางสูดหายใจลึก“20ล้านตำลึงเงิน?!”

หลินเป่ยฟานแอบยิ้ม แค่นี้เอง?

ข้ายังมีอีกกว่าครึ่งที่ซ่อนเอาไว้!

ตัวอย่างเช่น เหมืองทอง

แต่มันไม่ง่ายที่จะเปิดเผย ไม่งั้นมันจะทำให้หลายชาติรอบๆโล�

เหอเซินพูดเสียงดัง“เราแค่ทำการประเมินคร่าวๆเท่านั้น ยังมีแร่อีกมากที่ฝังอยู่ใต้ดิน ซึ่งเราไม่อาจประเมินได้อย่างแม่นยำ!แต่มูลค่ารวมต้องเกิน20ล้านตำลึง!”

เหยาเหยาอ้าปากค้าง“มากกว่ายี่สิบล้านตำลึงเนี่ยนะ!!!”

จากนั้นนางก็คว้าแขนหลินเป่ยฟาน พูดด้วยความตื่นเต้น“ทรัพยากรมูลค่ามากกว่ายี่สิบล้านตำลึง!จักรพรรดิน้อย เจ้าโชคดีมาก รู้ตัวไหม?”

หลินเป่ยฟานตะโกน“ใจเย็น!ก็แค่ทรัพยากรกว่ายี่สิบล้าน มีอะไรให้น่าตื่นเต้น?”

“เจ้าจะไม่ตื่นเต้นได้ไง?”เหยาเหยายังตื่นเต้น“นี่มันทรัพยากรมากกว่ายี่สิบล้านเลยนะ และยังมีทรัพยากรประเภทต่างๆ เจ้ารู้ไหมว่ามันทำเงินได้มากแค่ไหน?”

เหยาเหยาคิดถึงตัวเอง นางต้องลำบากตั้งมากกว่าจะได้เงินสักสองสามล้านตำลึงเงิน แต่อีกฝ่ายเล่า?

ทำเรื่องโง่ๆตลอด พูดตบหน้าคนอื่น และทำลายบ้านเมือง

แต่หลังแผ่นดินไหว วิกฤตของบ้านเมืองก็คลี่คลาย และก็ยังโชคดี ทำเงินได้มากกว่ายี่สิบล้าน!

หรือว่าเขาจะเป็นบุตรของสวรรค์จริงๆ?

ยิ่งเหยาเหยาคิด นางยิ่งอยากกัดลิ้น

ข้าคือองค์หญิงน้อยแสนน่ารักที่ทุกคนรัก แต่ข้ากลับเทียบกับคนโง่นี่ไม่ได้!

นางคว้ามือหลินเป่ยฟานด้วยความโกรธและกัด

หลินเป่ยฟานตะโกน“เหยาเหยา ทำไมเจ้าถึงกัดข้า?”

“ก็ข้าโกรธจนอยากกัดเจ้าระบาย!”

หลินเป่ยฟาน“โอ้ย เจ็บ ข้าเจ็บนะ..”

เหอเซินที่นั่งข้างๆเขากระแอมและเบือนหน้าหนี แสร้งทำเป็นไม่เห็น