ตอนที่ 25 ได้รับปราณดวงดาว

อย่างแรกคือขนาดดินแดน ซึ่งขนาดเพิ่มเกือบสองเท่า!

เหมือนกับพื้นที่การเกษตร(พื้นที่ที่เข้าถึงได้) ซึ่งเพิ่มกว่าสองเท่า แต่ดินอุดมสมบูรณ์ถูกย้ายมาอาณาจักรเซี่ยโดยหลินเป่ยฟาน

ทรัพยากรภายในเพิ่มเกือบสามสิบล้านตำลึง เป็นกว่าแปดสิบล้าน นี่คือรายรับที่ใหญ่สุดของเขาจากการต่อสู้นี้ มันทำให้อาณาจักรเขารวย

พลังชาติยังเพิ่มขึ้นเกือบ200แต้ม

ต้องบอกว่า ประชากรลดลงไปเยอะ พวกเขาต่างหนีเอาชีวิตรอด

แต่ หลินเป่ยฟานเชื่อว่าพอบ้านเมืองมั่นคง ควบคู่กับทรัพยากรภายใน มันจะดึงดูดคนเหล่านั้นกลับมา และปัญหาประชากรจะหมดไป

“จุดสนใจของการพัฒนาต่อไป สนใจกับการพัฒนาเศรษฐกิจ พัฒนาทรัพยากรภายในที่เพิ่ม ดึงดูดคนให้กลับมา ขยายโครงสร้างประชากร และทำให้คนรวย!ในเวลาเดียวกันก็เสริมกำลังทหาร ขยายกองทัพ!”

หลินเป่ยฟานวางทิศทางพัฒนา

“ติ้ง!พลังชาติของผู้เล่นเพิ่ม พลังส่วนตัวจึงเพิ่มขึ้นตาม รางวัลจะเพิ่มฐานบ่มเพาะเป็นอาณาจักรก่อกำหนด ปราณดวงดาว!”

พลังน่ากลัวอัดแน่นในตัวหลินเป่ยฟาน

พลังของหลินเป่ยฟานเพิ่มขึ้นอย่างมาก!

“ปราณดวงดาว!”หลินเป่ยฟานตื่นเต้นมาก

นี่คือขั้นสองของอาณาจักรก่อกำเนิด ซึ่งช่วยให้มีพลังปราณที่ปลดปล่อยออกไปได้!

พลังปราณดวงดาวนี้เท่ากับโล่ลม ซึ่งสามารถปกป้องผู้ใช้ได้อัตโนมัติ การป้องกันยังแข็งแกร่งมาก และไม่อาจทำร้ายได้ด้วยอาวุธธรรมดา!

ถ้าอยากทำลายปราณดวงดาว มันต้องเป็นผู้แข็งแกร่งที่อาณาจักรปราณดวงดาวเหมือนกัน หรือทำลายด้วยอาวุธวิเศษ

ด้วยพลังระดับนี้ มันเป็นไปได้ที่จะเที่ยวเล่นอย่างอิสระในอาณาจักรเล็กๆและไม่มีใครจะสู้ได้!

ยิ่งไปกว่านั้น ที่วัยยี่สิบ เขาถึงระดับปราณดวงดาว ซึ่งถือเป็นหนึ่งในอัจฉริยะ

แม้กระทั่งเหยาเหยาที่มีภูมิหลังพิเศษ ตอนนี้ก็เป็นแค่จุดสูงสุดของปราณแท้จริงเท่านั้น

“ดีมาก!การเก็บเกี่ยวครั้งนี้สุดยอด!”

หลินเป่ยฟานมีความสุขมาก พลังของเขาเพิ่มขึ้นหลายเท่า!

หลังผ่านไปสามหรือสี่วัน สุดท้ายหลินเป่ยฟานก็กลับไปเมืองหลวง

เหยาเหยาทักทายหลินเป่ยฟานที่ประตูเมืองและพูดด้วยความแปลกใจ“พวกเจ้ากลับมาหลังชนะการต่อสู้?พอข้าได้รับข่าว ข้าก็ไม่อยากเชื่อเลย เจ้ารู้ไหมว่าข้าวิ่งถามไปกี่คนถึงข้าจะเชื่อนะ?”

“ก็ต้องชนะอยู่แล้วสิ เพราะเราคือกองทัพแห่งความยุติธรรม และความยุติธรรมก็ย่อมได้รับการอวยพรโดยสวรรค์!”หลินเป่ยฟานพูดอย่างจริงจัง

“ผายลม เจ้าแค่โชคดี!”เหยาเหยาพูดอย่างโกรธๆ“สำหรับคนโง่อย่างเจ้า ถ้าสวรรค์ไม่เอาตัวเจ้าไป มันก็ถือเป็นโชคล้นหัวแล้ว!”

ครั้งนี้ เหอเซินเดินเชิดหน้ามา

“ก่อนแผ่นดินไหว ข้าสั่งให้เจ้ากลับมาปลอบประชาชน ทำให้บ้านเมืองสงบ สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”หลินเป่ยฟานถามด้วย’ความกังวล’ แม้เขาจะรู้สถานการณ์อยู่แล้ว เขาก็ยังแกล้งถาม

เหอเซินประสานมือและรายงานเสียงดัง“ฝ่าบาท แม้จะมีแผ่นดินไหว ความเสียหายภายในบ้านเมืองเราก็น้อยมาก ยกเว้นบ้านไม่กี่หลังที่ถล่มและพื้นดินที่ปริแตก ไม่มีผู้บาดเจ็บล้มตายเลย! ตอนนี้ ทุกคนฟื้นฟูจากแผ่นดินไหวแแและเริ่มทำฟาร์มแล้วขอรับ ทุกอย่างปกติดีขอรับ!”

หลินเป่ยฟานพยักหน้า“ดี!”

เหอเซินพูดเสียงดัง“ฝ่าบาท ข้ามีข่าวดีมาบอกท่านด้วย!”

หลินเป่ยฟานยิ้ม“ข่าวดีอะไร บอกข้ามา!”

“นี่..”เหอเซินเหลือบมองเหยาเหยา

“เหยาเหยาไม่ใช่คนนอก พูดมาเลย!”

เหยาเหยามีความสุขมากพอได้ยิน สายตานางอ่อนลงตอนมองหลินเป่ยฟานและปากน้อยๆก็ฉีกยิ้ม

“ขอรับ ฝ่าบาท!”เหอเซินประสานมือและพูดอย่างตื่นเต้น“หลังข้ากลับมา ข้าส่งคนไปตรวจสอบรอยแยกแผ่นดินไหวเพื่อดูถึงความเสียหาย แล้วเดาสิว่าข้าพบอะไร?”

“เจ้าเจออะไร?”หลินเป่ยฟานถามด้วยรอยยิ้ม

เหอเซินผายมือ“เว่ยเฉินพบเหมืองถ่าน เหมืองทองแดงและเหมืองเงินจำนวนมากในรอยแยกเหล่านั้น!ยังมีเหมืองแร่ที่ไม่รู้จักอีกด้วย และกำลังรอการยืนยัน!”

“ทรัพยากรเหมืองแร่เหล่านี้ฝังใต้ดินมาตลอด แต่เราค้นพบหลังแผ่นดินไหว!ฝ่าบาท นี่หมายความว่าอย่างไร?มันหมายความว่าสวรรค์ประทานพรให้แก่อาณาจักรเซี่ยและฝ่าบาท!”

เหอเซินคำรามจนน้ำลายกระเซ็น

หลินเป่ยฟานเช็ดหน้า“เหออ้ายชิง เจ้าพูดจริงรึ?เจ้าค้นพบเหมืองแร่จำนวนมากจริงรึ?”

“ข้าน้อยจะกล้าโกหกฝ่าบาทได้อย่างไร?ข้ากล้าเอาหัวของข้าเป็นประกัน!”เหอเซินชี้หัวเขาและพูด“ถ้าฝ่าบาทไม่เชื่อ ท่านสามารถไปดูเองได้เลย!”

หลินเป่ยฟานหัวเราะลั่น“ได้ ไปดูกัน!ถ้าเป็นอย่างที่เจ้าพูด ข้าจะตบรางวัลให้เจ้าอย่างงาม!”

“เชิญ ฝ่าบาท ข้าจะนำทางท่านเอง!”