บทที่ 144 นักรบที่ได้รับบาดเจ็บ ไม่มีทั้งผู้ชนะหรือผู้แพ้
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 144 นักรบที่ได้รับบาดเจ็บ ไม่มีทั้งผู้ชนะหรือผู้แพ้
“เจ้าบัดซบคาคารอท! พวกเจ้าทำให้ข้าโกรธได้ถึงขั้นนี้! ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทุกคนให้หมด! และข้าจะทำลายโลกด้วย!”
แม้หลังจากเปลี่ยนเบจิต้าให้กลับมาเป็นมนุษย์ด้วยความยากลำบากแล้ว โกคูและคนอื่นๆ ก็ต้องพบกับความสิ้นหวัง เพราะออร่าของเบจิต้าไม่ได้อ่อนแอลงเลย ออร่าอันมหาศาลของเขายังคงทำให้พวกเขารู้สึกถึงความแตกต่างอย่างยิ่งยวด
เสียงคำรามของเบจิต้าได้ดังขึ้น ออร่าของเขาเริ่มกระจายออกไปด้านนอกราวกับลมหมุนและกระแสของพลังก็เริ่มกระเพื่อม หมุนวนไปรอบๆ เบจิต้าเป็นศูนย์กลาง
“เจ้าหมอนั้นเป็นสัตว์ประหลาดหรือเปล่า? ความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้ลดลงเลย!” พิคโกโร่ที่กลับสู่ร่างเดิมสบถออกมา จากนั้นจึงได้กล่าวกับโกคูไปว่า “โกคู ข้าไม่สามารถสู้ต่อไปได้อีก ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว!”
“ข้าเองก็เกือบจะถึงขีดจำกัดแล้วเช่นกัน ภาระในร่างกายของข้าที่ใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพ 10 เท่ามันมากเกินไป!” โกคูยิ้มออกมาอย่างขมขื่นเช่นกัน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ พิคโคโลก็หันไปหาคุริรินที่อยู่ในระยะไกลทันทีแล้วพูดว่า “คุริริน รีบส่งถั่วเซียนมาให้ที!”
"โอ้!"
ในขณะที่คริลินกำลังจะเข้ามา ทันใดนั้นพลังที่มองไม่เห็นก็พุ่งเข้าใส่เขาจนกระแทกเขาเข้ากับภูเขาลูกเล็กๆ
"คุริริน?!"
“อย่าพยายามคิดจะเอาถั่วเซียนให้คาคารอทเลย เพราะยังไงพวกเจ้าชาวโลกทั้งหมดต้องตายอยู่ดี! เริ่มจากเจ้าเลยคาคารอท!”
ในขณะที่เบจิต้ากำลังจะโจมตี ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากฟากฟ้า
“เบจิต้าพอได้แล้ว!”
บนท้องฟ้า ร่างพร่ามัวได้ปรากฏขึ้น
"ผู้ใดกัน?"
เบจิต้าเงยหน้าขึ้น ทางด้านโกคูและคนอื่นๆ ก็เงยหน้าขึ้นเช่นกัน
จากนั้นผู้คนด้านล่างก็เห็นชายคนหนึ่งมีผมตั้งตรงสีทองและมีออร่าสีทองพุ่งลงมาจากท้องฟ้า
รูปลักษณ์ของอีกฝ่ายก็เหมือนกับโกคูทุกประการ!
“ท่านพ่อ!”
ราดิชและโกคูตะโกนพร้อมกัน
“บาร์ดัค?” เบจิต้ากัดฟันกรอด
พิคโกโร่เหลือบมองคุริรินและคนอื่นๆ และชี้ไปที่บาร์ดัค “นั่นพ่อของโกคูเหรอ? ข้าจำได้ว่าผมของเขาเป็นสีดำ ทำไมตอนนี้ถึงเป็นสีทองกัน?”
"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน!" คุริรินเกาหัวของเขา “ออร่าของเขาน่าสะพรึงมาก แม้แต่ลิงยักษ์เมื่อครู่ก็ไม่สามารถเทียบกับเขาได้เลย!”
“เบจิต้า แม้ว่าคาคารอทจะเติบโตบนโลก แต่เขาก็เป็นชาวไซย่า ราชาลิงก์กล่าวว่าการห้ำหั่นกันระหว่างชาวไซย่าเป็นสิ่งต้องห้าม ผู้ที่ฝ่าฝืนกฎนี้จะต้องพบกับความตายเท่านั้น เจ้าต้องการฆ่าคาคารอท เจ้าคิดว่าข้าควรจัดการกับเจ้ายังไงดี?”
"ข้า...!"
เบจิต้ารีบถอยออกมาด้วยใบหน้าที่ตึงเครียด
ทว่าในขณะนั้นเอง จู่ๆ โกคูก็กล่าวขึ้นมาว่า “ท่านพ่อ พวกเราแค่ฝึกซ้อมกัน ไม่มีใครนอกจากพวกหุ่นเหล็กที่พังไป”
“คาคารอท เจ้ากำลังช่วยเบจิต้าอยู่งั้นหรือ?” บาร์ดัคมองไปที่ลูกชายของเขาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย
ตอนนี้เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเบจิต้ามีจิตสังหารที่แผ่ออกมาอยู่ แม้ว่าหางของเบจิต้าจะถูกตัดออกไป แต่ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาก็สามารถฆ่าทุกคนที่นี่ได้หากต้องการ
ดังนั้นถ้าบาร์ดัคมาช้าไปหน่อย คงจะมีศพทั่วที่นี่ไปหมดแล้ว
. .
โกคูถอนหายใจและกล่าวอย่างใจเย็นว่า “ท่านพ่อ ข้าแพ้อย่างราบคาบเลย ข้าได้รับคำแนะนำจากพี่ใหญ่หลินเฉินและไปฝึกที่ดาวเคราะห์ของไคโอเหนือ อีกทั้งพี่ชายหลินเฉินยังปลดพลังแฝงให้กับข้า แต่ถึงอย่างนั้น เบจิต้าก็ยังแข็งแกร่งกว่าข้าอยู่ดี!”
“ถ้าไม่ใช่เพราะสหายของข้าในวันนี้ เราคงพ่ายแพ้ให้เบจิต้าไปนานแล้ว พูดตามตรง ครั้งนี้ข้าแพ้อย่างหมดรูปเลย แต่ข้าเชื่อว่าตราบใดที่ข้ามีเวลามากกว่านี้ ข้าจะสามารถเอาชนะเขาได้สักวันหนึ่ง!”
“เพราะอย่างนั้นได้โปรดปล่อยเขาไปด้วย!”
บาร์ดัคจ้องไปที่ลูกชายของเขาและส่ายศีรษะเบาๆ “เจ้าไม่คิดจะทำอะไรกับคนที่ต้องการสังหารเจ้าด้วยเหตุผลเช่นนี้เลยหรือ? คาคารอท เจ้าดูไม่เหมือนชาวไซย่าเลย…ทว่าบางทีอาจเป็นเพราะนิสัยแบบนี้กระมัง ราชาลิงก์ถึงมองเจ้าสูงส่งเพียงนั้น”
“เบจิต้า ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อน แต่อย่าเพิ่งออกไป เราจะกลับไปที่ดาวเคราะห์เบจิต้าด้วยกันและรอให้ราชาลิงค์กลับมา จากนั้นเราจะตัดสินเองว่าจะจัดการเรื่องนี้เช่นไรดี เจ้ามีข้อโต้แย้งอะไรไหม?”
เบจิต้ามองไปที่โกคูอย่างรู้สึกผิดและก้มหน้าลงพร้อมกับตอบไปว่า "ไม่มี"
"ราดิช?"
ราดิชที่อยู่ในระยะไกลก็ลุกขึ้นยืนตรงและตะโกนออกมา “ข้าก็ไม่มีข้อโต้แย้งเช่นกัน!”
เมื่อเห็นว่าทั้งสองไม่มีข้อโต้แย้งอะไร บาร์ดัคก็สั่งให้ทุกคนจัดการที่นี่และพาบูลม่าและโกฮังที่ยังติดอยู่ในหลุมกลับไปที่เมืองตะวันตก
ยังไม่ทันที่ทุกคนจะออกเดินทาง เครื่องบินลำหนึ่งก็พึ่งมาถึง
ผู้เฒ่าเต่ากระโดดออกจากเครื่องบินและมองไปรอบๆ ด้วยความสับสน “ทุกคนไปไหนกันหมดแล้ว? ไปไหนกันล่ะเนี่ย? จบแล้วเหรอ? พวกเขาต่อสู้กันเสร็จไวขนาดนี้เลย?”
…
ในวันที่สองหลังจากการต่อสู้ของเบจิต้ากับโกคูและคนอื่นๆ บาร์ดัคที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ต้องการฝึกฝนให้กับลูกชายของเขา
จากการต่อสู้ระหว่างโกคูและเบจิต้า บาร์ดัคก็ตระหนักถึงความตั้งใจของหลินเฉินแล้ว
แม้ว่าตอนนี้ระดับพลังของโกคูจะไม่ถึง 100,000 แต่เขาก็สามารถต่อกรกับเบจิต้าซึ่งมีระดับพลังมากกว่า 600,000 ได้ ศักยภาพแบบนี้หายากมาก แม้จะเป็นคนของดาวเคราะห์เบจิต้าก็ตาม
ถ้าให้เวลามากกว่านี้ ก็ไม่อาจรู้ได้เลยว่าความแข็งแกร่งของโกคูจะเปลี่ยนไปได้มากเพียงใด
ดังนั้นบาร์ดัคจึงต้องการใช้โอกาสนี้ในการฝึกโกฮังและในเวลาเดียวกัน ก็ต้องการฝึกฝนโกฮังที่เป็นหลานชายของเขาด้วย
ราดิชกล่าวว่าระดับพลังของเด็กคนนี้เปลี่ยนไปตามอารมณ์ของเขา บาร์ดัคไม่เคยได้ยินถึงความสามารถพิเศษเช่นนี้มาก่อนเลย
ทว่าในยามนั้นเอง บาร์ดัคได้รับการติดต่อจากกิเน ภรรยาของเขา
กิเนที่กลับมายังดาวเคราะห์เบจิต้าได้ส่งข้อความมาบอกว่าหน่วยลาดตระเวนสายตรวจอวกาศเพิ่งส่งข้อความว่ากองกำลังโคลที่เงียบมาเป็นเวลานานได้ทำการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่เมื่อไม่นานมานี้
โคล ผู้เป็นเป็นบิดาของอดีตจักรพรรดิแห่งจักรวาลฟรีเซอร์แค้นเคืองต่อชาวไซย่าบนดาวเคราะห์เบจิต้ามาก ยามนี้มีแค่บาทหลวงที่เป็นซูเปอร์ไซย่าคนเดียวบนดาวเคราะห์เบจิต้า
ดังนั้นบาร์ด็อกจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรีบกลับไปที่ดาวเคราะห์เบจิต้า
แต่เมื่อบาร์ดัคต้องการพาวีเบจิต้าและราดิชกลับไปด้วย เบจิต้าก็ปฏิเสธ
. .
“เจ้าอยากอยู่บนโลกต่อหรือ?” บาร์ด็อกมองไปทางเบจิต้าด้วยความสงสัย “เจ้าต้องการที่จะทำอะไรกันแน่?”
“ลุงบาร์ด็อคไม่ต้องห่วง ข้าเพียงแค่อยากฝึกบนโลกเท่านั้นเอง” เบจิต้ากล่าวตอบ
“ฝึกงั้นหรือ?”
"ขอรับ!" เบจิต้ากำหมัดแน่น “ข้าจะเอาชนะคาคารอท! ถ้าก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้กลายเป็นลิงยักษ์ สุดท้ายผู้ที่แพ้ก็คงเป็นข้า! ข้ายอมรับไม่ได้! คาคารอทเติบโตขึ้นมาบนโลก ข้าอยากรู้ว่ามันมีอะไรพิเศษที่ทำให้เขาแข็งแกร่งมากขนาดนี้!”
“ข้าต้องการเข้าใจและศึกษาวิธีการที่คาคารอทแข็งแกร่งขึ้นและเหนือกว่าเขาไปไกล! คนที่แข็งแกร่งเป็นอันดับสองบนดาวเคราะห์เบจิต้าในอนาคตต้องเป็นข้า เบจิต้าผู้นี้ ไม่ใช่คาคารอท!”
