บทที่ 143: เผชิญหน้ากับลิงยักษ์
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 143: เผชิญหน้ากับลิงยักษ์
“ความแข็งแกร่งที่แท้จริง?”
เมื่อได้ยินคำพูดที่มั่นใจของเบจิต้า ดวงตาของโกคูก็หรี่ลงและความคิดก็มากมายก็แล่นผ่านหัวของเขา
“เจ้าจะแปลงร่างเป็นลิงยักษ์เหรอ?”
"เจ้ารู้นี้! ถูกต้องแล้ว คาคารอท! ข้าสังเกตเห็นว่าหางของเจ้าหายไป! การทิ้งหางของชาวไซย่านั่นเป็นความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเจ้าแล้ว!”
"ย๊ากก!"
เบจิต้ากำหมัดแน่นและเส้นเลือดสีน้ำเงินหลายเส้นก็นูนออกมาบนหน้าผากของเขา
ในไม่ช้า “ดวงจันทร์เทียม” ที่สว่างไสวก็ปรากฏขึ้นเหนือฝ่ามืออีกข้างหนึ่งของเขา
เบจิต้าไม่คิดเสียเวลา เขาผลักดวงจันทร์เทียมขึ้นไปบนท้องฟ้าทันทีด้วยพลังอันยิ่งใหญ่
แสงระยิบระยับส่องลงมาจากด้านบน
"นั่นมันอะไรน่ะ?"
คุริรินและคนอื่นๆ อุทานด้วยความประหลาดใจ
ราดิชกรีดร้องด้วยความกลัว “คาคารอท รีบวิ่งเร็วเข้า! มิฉะนั้นพวกเจ้าทั้งหมดจะตายที่นี่แน่!”
"อะไรนะ?" พิคโกโร่และคนอื่นๆ ตกตะลึง พวกเขาไม่เข้าใจเลยว่าจู่ๆ ราดิชก็กลายเป็นคนดีได้ยังไง
แต่หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็เข้าใจความหมายของคำพูดของราดิช
"โฮกกกก!!"
ทันใดนั้นเสียงคำรามเหมือนสัตว์ร้ายก็ดังขึ้นและใบหน้าที่เย็นชาของเบจิต้าก็เปลี่ยนไป
ในชั่วพริบตา เขาได้กลายเป็นวานรยักษ์ที่สูงกว่าสิบเมตร
ในเวลาเดียวกัน เบจิต้า ซึ่งมีพลังมากอยู่แล้วก็ปล่อยออร่าที่น่าสะพรึงกลัวและสิ้นหวังออกมา
"ฮ่าฮ่า! คาคารอท ตอนนี้ระดับพลังของข้าเกือบ 7 ล้านแล้ว! ยามนี้เจ้ารู้สึกสิ้นหวังหรือยังล่ะ? ฮ่าฮ่า!"
เสียงอันดังกึกก้องได้ดังมาจากด้านบน
เมื่อมองไปที่สัตว์ประหลาดที่มีขนาดใหญ่กว่าเขาหลังจากที่เขากลายร่างเป็นยักษ์ ใบหน้าของพิคโกโร่ก็ซีดเผือดและเขาก็รีบตะโกนใส่โกคูที่อยู่ข้างๆ เขา “โกคู วิชานี้คืออะไรกันแน่?”
“มันคือการกลายร่างเป็นลิงยักษ์ของชาวไซย่า! เมื่อชาวไซย่าเห็นพระจันทร์เต็มดวง พวกเขาสามารถแปลงร่างเป็นลิงยักษ์ได้ ข้าไม่คิดเลยว่าเบจิต้าจะสร้างพระจันทร์เต็มดวงเทียม!”
โกคูกัดฟันและมองไปที่สัตว์ประหลาดยักษ์ตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น ออร่าที่น่าสะพรึงที่แผ่ออกมาจากอีกฝ่าย ทำให้เขารู้สึกสิ้นหวังยิ่ง
“แต่ทำไมเจ้าไม่แปลงร่างด้วยล่ะ?”
“ข้าไม่มีหาง การกลายร่างเป็นลิงยักษ์จำเป็นต้องใช้หาง แต่ตอนที่ข้าอยู่วังพระเจ้า ข้าคิดว่ามันเป็นปัญหามากเกินไปที่จะเสี่ยงกลายเป็นลิงยักษ์ในทุกเดือน ดังนั้นข้าจึงขอให้พระเจ้าผนึกหางของข้าเอาไว้”
"เจ้างั่งเอ๊ย! ถ้าเจ้ากลายร่างเป็นลิงยักษ์ไม่ได้ เราต้องตายที่นี่กันหมดแน่!”
"หือ?"
โกคูหันกลับมาและเห็นราดิชบินมาหาพวกเขา
“คาคารอท ทำไมเจ้ายังไม่หนีไปอีก? รีบออกไปจากที่นี่ซะ ไม่งั้นพวกเราทุกคนจะตายที่นี่แน่!” ราดิชตะโกนใส่พวกเขา
เมื่อได้ยินเช่นนี้ คุริรินและคนอื่นๆ ก็กลับมามีสติอีกครั้ง
“ใช่แล้วโกคู รีบหนีกันเถอะ สัตว์ประหลาดตัวนี้น่ากลัวเกินไป ต่อให้เจ้าจะสามารถใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพได้ถึง 10 เท่ามันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย!”
"ไม่! ข้าจะไม่หนีไปไหน!”
ทันใดนั้น ฝ่ามือยักษ์ก็ได้พุ่งลงมาจากอากาศและตบลงไปที่โกคูและคนอื่นๆ อย่างรุนแรง
"รีบหนีไปซะ!"
ทุกคนตะโกนและหลบหนีไปทุกทิศทาง
แม้ว่าพวกเขาจะหลบการโจมตีจากฝ่ามือยักษ์ได้ แต่พวกเขาก็ยังบินได้ยากนัก เพราะแรงลมที่เกิดจากการตบของเบจิต้า
"บัดซบ!"
“พลังคลื่นเต่า วิชาหมัดเจ้าพิภพ 10 เท่า!”
หลังจากสร้างระยะห่างแล้ว โกคูก็ประสานมือเข้าด้วยกันและทันใดนั้น เขาก็ใช้พลังคลื่นเต่าด้วยวิชาหมัดเจ้าพิภพ 10 เท่าอีกครั้ง นั้นคลื่นพลังงานสีน้ำเงินก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและบินไปหาลิงยักษ์ในระยะไกล
เบจิต้าที่กำลังจะพุ่งเข้าใส่ก็ถูกคลื่นพลังงานโจมตีและหยุดลงอย่างกะทันหัน ราวกับว่าเขาถูกกวาดโดยเสาน้ำขนาดใหญ่
แต่ในไม่ช้า เบจิต้าที่กลายเป็นลิงยักษ์ก็ผลักพลังคลื่นเต่าออกไปและก้าวเข้าหาโกคูทีละก้าว
. .
“พลังคลื่นเต่า!”
“ปืนใหญ่พลังจิต!”
“ลำแสงปีศาจ!”
ทว่าในยามนั้นเอง ลำแสงหลายดวงได้พุ่งเข้ามา คุริรินละคนอื่นๆ ได้ใช้สุดยอดกระบวนท่าของพวกเขาเพื่อโจมตีลิงยักษ์ไปพร้อมกัน
เมื่อเห็นว่าคนเหล่านี้เลือกที่จะไม่วิ่งหนีและโจมตีเบจิต้าแทน ราดิชก็ได้แต่สบถออกมา “เจ้าโง่พวกนี้ เอาแต่แส่หาความตาย!”
ขณะที่กล่าวออกมา ราดิชก็เลือกจะหนีไปไกล เพราะไม่อยากเข้าข้องเกี่ยวกับเบจิต้า
ตามที่คาดไว้ แม้ว่าพลังที่รวมกันของทุกคนด้วยกัน แต่คลื่นพลังงานของทุกคนก็กระจัดกระจายออกไปทันทีเมื่อถูกลิงยักษ์ปัดออกไป
ในทางตรงกันข้าม เบจิต้าที่โกรธเกรี้ยวก็เปิดปากของเขาออกและคำราม จนสร้างคลื่นกระแทกพลังงานพุ่งออกมาจากปากของเขา กวาดผ่านใต้เท้าของทุกคน
"เหวอ!!"
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับผลกระทบโดยตรง แต่โกคูและคนอื่นๆ ก็ยังคงถูกเมฆเห็ดพัดจนเสียสมดุล และล้มลงกับพื้นจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
“ร… เราไม่สามารถชนะได้หรอก เขาน่ากลัวเกินไป!”
“เขาแข็งแกร่งเกินไป เขาไม่ใช่คนที่เราจะรับมือได้เลย”
"ไม่หรอก!" จู่ๆ โกคูก็ลุกขึ้นยืนและพูดกับพิคโกโร่ว่า “พิคโกโร่ เจ้าช่วยข้าถ่วงเวลาเขาสักหน่อยได้ไหม? แค่ไม่กี่วินาทีก็พอแล้ว”
พิคโกโร่กัดฟันและลุกขึ้นยืน “โกคู เจ้าจะทำอะไร?”
“ข้ารู้จุดอ่อนของลิงยักษ์แล้ว ถ้าข้าตัดหางของเขาได้ เขาก็จะกลับมาเป็นปกติ!” โกคูกล่าว
"จริงงั้นเหรอ?" พิคโกโร่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจุดอ่อนของสัตว์ประหลาดยักษ์จะชัดเจนเช่นนี้เลยเหรอ?
"มันเป็นเรื่องจริง! หลินเฉินเคยทำเช่นนั้นเพื่อเปลี่ยนโกคูให้กลับสู่ร่างมนุษย์!”
หยำฉาตะโกนขึ้นมาจากพื้น เขาเองก็พอจำได้ว่าเห็นหลินเฉินจัดการโกคูที่เป็นลิงยักษ์ด้วยตาของเขาเอง
"ได้! แต่ข้าไม่สามารถรับประกันได้ว่าข้าจะทนได้นานแค่ไหน เพราะคู่ต่อสู้แข็งแกร่งเกินไป!”
หลังจากพูดจบไป ทันใดนั้นพิคโกโร่ก็ตะโกนเสียงดังและกลายร่างเป็นยักษ์อีกครั้ง
“เข้ามาเลยเจ้าลิงโง่!”
พิคโกโร่ตะโกนและพุ่งไปข้างหน้าเพื่อพยายามจับเบจิต้าไว้แน่น
ทว่าศึกระหว่างสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์สองตัวที่ชนกัน เป็นฝ่ายพิคโกโร่ที่ถูกเบจิต้าจัดการได้อย่างง่ายดาย
“ชาวดาวนาเม็กโง่เขลา เจ้าคิดว่าการกลายร่างเป็นลิงยักษ์ของชาวไซย่านั้นเงอะงะเหมือนการเปลี่ยนร่างของเจ้าเหรอ?”
ไม่ต้องพูดถึงความแตกต่างของระดับพลังเลย แค่การกลายร่างก็แตกต่างกันมากแล้ว เบจิต้าไม่ได้สูญเสียความเร็วเลยเมื่อเขาเปลี่ยนร่างไป ในทางกลับกัน การเคลื่อนไหวของเขาคล่องแคล่วมากขึ้น
เบจิต้าใช้แรงเบาๆ กับฝ่ามือของเขาและเสียงกระดูกแตกหักก็ได้ดังขึ้นมาจากมือของพิคโกโร่ที่ถูกบดละเอียด พิคโกโร่ได้แต่ส่งเสียงคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวด
ทว่าในขณะนั้น เสียงคำรามก็หยุดลงทันที พิคโกโร่แค่นเสียงอย่างเย็นชาและตัดแขนของเขาออกไป!
เมื่อเห็นแขนที่ถูกตัดขาดของพิคโกโร่ เบจิต้าก็ตกตะลึงและยังไม่ทันที่มือของพิคโกโร่จะฟื้นขึ้นมา เขาก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
"หมัดตะวัน!"
พิคโกโร่วางมือบนหน้าผากของเขา ตะโกนเสียงดังขึ้นมา มันสร้างแสงพราวส่องออกมาราวกับดวงอาทิตย์ ทำให้เบจิต้าไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ชั่วขณะ
"หา? เทนชินฮัง พิคโกโร่ใช้ท่าของเจ้าได้จริงๆ ด้วย!” เจาสึตะโกนมาแต่ไกล
ไม่มีใครคาดคิดเลยว่าราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่พิคโกโร่จะขโมยวิชาของมนุษย์ไปได้
"อ๊าก! ดวงตาของข้า!"
เบจิต้าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดในขณะที่ปิดดวงตาเอาไว้
“โกคู ตอนนี้ถึงเวลาแล้ว!”
ไม่จำเป็นต้องเตือนเลย เพราะร่างของโกคูได้ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วหลังลิงยักษ์และเขาก็ยกมือขวาขึ้น
. .
“คุริริน ข้าขอยืมวิชาเจ้าหน่อยนะ! จักรสังหาร!”
“ฉึก!”
ใบมีดวงกลมพลังงานแทงทะลุหางของเบจิต้า จนตัดหางยักษ์ออกทันที
เบจิต้าที่ยังไม่ลืมตารู้สึกเจ็บปวดมาก ความแข็งแกร่งของเขาเริ่มหายไปอย่างต่อเนื่อง จากนั้นร่างกายของเขาก็หดเล็กลงและในไม่ช้า เขาก็กลับสู่ร่างมนุษย์
