ตอนที่ 20 ข้าคือบุตรแห่งสวรรค์
พอเห็นขบวนเสบียงถูกส่งเข้าเมืองหลวง เหยาเหยาก็ถามอย่างอยากรู้“ด้วยของพวกนี้ เจ้าจะสามารถชนะได้เหรอ?”
หลินเป่ยฟานถอนหายใจ“มันจะไปง่ายขนาดนั้นได้ไง?แค่ทำสุดความสามารถและเชื่อฟังโชคชะตา มันก็ดีกว่าไม่ทำอะไร!”
“ก็จริง!’เหยาเหยาพยักหน้า หยิกหลินเป่ยฟานและพูดโกรธๆ”ข้าบอกเจ้าแล้ว เจ้าจะไปยั่วยุอาณาจักรโม่ทำบ้าอะไร?ด”สภาพเจ้าสิ เจ้ากำลังจะโดนกวาดล้างอยู่แล้ว!’
หลินเป่ยฟานถอนหายใจอีกครั้ง กุมหน้าด้วยความเสียใจ“ข้าเองก็เสียใจ เคยมีโอกาสอยู่ตรงหน้าข้า ข้าไม่คว้ามัน ข้าไม่เสียใจจนกระทั่งเสียมันไป มันเป็นสิ่งที่เจ็บปวดใจสุดแล้ว!ถ้าพระเจ้ามอบโอกาสให้ข้าเริ่มใหม่ ข้าจะต้อง..”
“ต้องอะไร?”เหยาเหยาถาม
“ก็ไปที่นั่นเอง กระทืบพวกมันและให้พวกมันรู้ว่าทำไมดอกไม้ถึงเป็นสีแดง!”ดวงตาของหลินเป่ยฟานสว่างวาบ“นี่คือ…โอกาสไม่ใช่เหรอ?ข้าคือบุตรแห่งสวรรค์ ฮ่าๆ!”
“เจ้ามันโง่ โง่ไม่มีวันเปลี่ยน เหยาเหยามองทะลุเจ้าหมดแล้ว!”เหยาเหยาพูด
ครั้งนี้ ในเมืองหลวงโม่
จักรพรรดิโม่ตกใจ.“ว่าไงนะ?จักรพรรดิน้อยทำลายการปิดล้อมของตระกูลใหญ่และได้รับเสบียงจากภายนอก?”
“ขอรับ ฝ่าบาท!’ขุนนางเฒ่าตอบ”ตามรายงานจากหน่วยลับที่ซ่อนในอาณาจักรเซี่ย เสบียงจำนวนมากถูกส่งเข้าอาณาจักรเซี่ยและจักรพรรดิเซี่ยก็ไปต้อนรับคาราวานนี้ด้วยตนเอง”
จักรพรรดิโม่ขมวดคิ้ว“พวกมันมาจากไหน พวกมันไม่กลัวตระกูลใหญ่เหล่านั้นหรือไง?”
“ฝ่าบาท ข้าน้อยไม่รู้!ตามรายงานจากคนด้านล่าง ตอนสายลับกำลังจะเข้าใกล้ พวกเขาก็โดนกองคาราวานจับได้ พวกเขาเลยรีบกลับมา ยิ่งไปกว่านั้น สายของเราที่ซ่อนในอาณาจักรเซี่ยยังหายตัวไปทีละคนและข่าวก็โดนปิดกั้น!”
จักรพรรดิโม่มีลางสังหรณ์ไม่ดีในใจ เขาเดินวนไปมา
จากนั้น เขาก็ตัดสินใจ“ครั้งนี้ มีหลายตัวแปรเกินไป อาณาจักรเซี่ยต้องได้รับความช่วยเหลือภายนอกแน่ ยิ่งล่าช้า มันยิ่งส่งผลเสียต่อเรา!เราต้องไม่รีรอ เราต้องเริ่มสงครามเดีร๋ยวนี้!”
“ขอรับ ฝ่าบาท!”
เป็นผลให้ อาณาจักรโม่เร่งระดมทัพทำสงคราม และชายแดนก็ตึงเครียดมาก
ไม่ช้าอาณาจักรเซี่ยก็ได้รับข่าว
ในราชสำนัก หลินเป่ยฟานประกาศเสียงดัง“สงครามระหว่างสองชาติเลี่ยงไม่ได้ อาณาจักรโม่ได้เตรียมทัพแล้ว และมันจะส่งผลร้ายต่อบ้านเมืองเรา ดังนั้น ข้าจึงตัดสินใจออกไปทำศึกเอง!”
ทั้งขุนนางและทหารในราชสำนักตกใจ จักรพรรดิโง่ของพวกเขาอยากออกไปแนวหน้า?
ในใจของพวกเขา พวกเขาเกิดความเคารพนับถือใจจักรพรรดิน้อยคนนี้
แม้ความสามารถด้านบริหารจะไม่ดี ความกล้าก็คู่ควร เขาไม่ได้หวงแหนชีวิตและกลัวตาย เขายังมีกระดูกสันหลัง
“ทรงพระเจริญ!”ขุนนางทั้งหมดประสานเสียง
เช่นนั้น หลินเป่ยฟานก็สั่งให้ระดมทัพและเพิ่มขวัญกำลังใจทันที
“เรามาที่นี่เพื่อปกป้องบ้านเมืองเรา!”
“ด้านหน้าเราคือเหล่าหมาป่าแห่งอาณาจักรทะเลทราย และด้านหลังเราคือลูกเมีย! มีเพียงการต่อสู้เราถึงขับไล่พวกหมาป่าไปได้ ปกป้องเมีย ลูก และบ้านเมืองเรา!”
“พวกเจ้าคือนักรบที่ไม่มีความกลัว..”
ภายใต้คำพูดปลุกกำลังใจของหลินเป่ยฟาน ขวัญกำลังใจเพิ่มขึ้น
ครั้งนี้ หลินเป่ยฟานเห็นคนคุ้นหน้าสองคนและตกใจ“ท่านลุง พวกท่านมาทำอะไรที่นี่?”
คนทั้งสองก็คืออัครเสนาบดีเซียวกั๋วเหลียงที่โดนไล่จากราชสำนักและแม่ทัพใหญ่ไช่หยูหลาง
พวกเขาประสานมือ พูดพร้อมกัน“ฝ่าบาท โปรดให้ข้าไปกับกองทัพ ปกป้องบ้านของเราด้วย!”
หลินเป่ยฟานลังเล“แต่ท่านลุง พวกท่านแก่แล้ว…”
ทั้งสองพูดพร้อมกันอีกครั้ง“ข้าคือคนของอาณจักรเซี่ย และความตายก็คือการเป็นผีเฝ้าอาณาจักรเซี่ย ข้าได้สาบานว่าจะหลั่งเลือดเพื่อชาติบ้านเมือง!ถ้าฝ่าบาทไม่เห็นด้วย ข้าจะตายมันเสียตรงนี้!”
หลินเป่ยฟานพอใจมาก“พวกท่านภักดีต่อบ้านเมืองยิ่งนัก ได้ พวกท่านควรอยู่ข้างข้า มาดื่มกัน!”
“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”ทั้งสองมองหน้ากัน
นอกจากการต่อสู้เพื่อบ้านเมือง พวกเขายังมีจุดประสงค์อื่น ซึ่งคือคุ้มครองหลินเป่ยฟาน บ้านเมืองสามารถถูกทำลายได้ แต่เลือดเนื้อเชื้อไขเดียวของพี่ใหญ่ของพวกเขาต้องสงวนไว้
ครั้งนี้ ทุกคนถือจอกสุราไว้ในมือ
หลินเป่ยฟานพูดด้วยใบหน้าจริงจัง“สุรานี้เรียกว่าสุราวีรชน มันทำขึ้นเพื่อเหล่าผู้กล้า! หลังดื่มสุราจอกนี้ ทุกคนจะเป็นผู้กล้า หลังไปทำสงคราม ก็ให้..ฆ่า!”
“ฆ่า!!!!”หลังพวกเขาดื่มหมด พวกเขาก็เหวียงจอกลงพื้น
ขวัญกำลังใจของพวกเขาพุ่งทะลุชั้นฟ้า!
หลินเป่ยฟานชูกำปั้นและตะโกน“ไป เดินทัพได้ เราจะไม่มีวันหวนกลับมาหากไม่ได้ชัย!”
“เราจะไม่มีวันหวนกลับหากไม่ได้ชัย!”ทั้งกองทัพตะโกนพร้อมกัน เปลี่ยนเป็นมังกรยาวและออกเดินทัพ
ตอนนั้นเอง หลินเป่ยฟานเดินกลับมา“รอเดี๋ยว!ขาดไปคนหนึ่ง!”
แม่ทัพทั้งหลายมองรอบๆ พูดอย่างสับสน“ฝ่าบาท เรามากันหมดแล้วนะขอรับ?”
หลินเป่ยฟานตะโกน”ผู้หญิงสามารถโอบอุ้มได้ครึ่งท้องฟ้า ไปเรียกนางสนมของข้ามา ให้นางไปทำสงครามด้วยกัน!’
ทุกคนตกตะลึง
เยี่ยม!
เรากำลังจะไปทำศึก แต่เจ้าก็ยังไม่ลืมหาความสุขใส่ตัวและขอให้สาวงามไปด้วยตลอดทาง!
ขวัญกำลังใจที่เพิ่มสร้างถูกทำลายลงหมดแล้ว!
สุนัขไม่อาจเปลี่ยนกำพืด ราชาโง่!!!
