ตอนที่ 18 ใครกันแน่ที่โง่
เหยาเหยารู้สึกผิดมาก“อาจารย์ ทำไมถึงพูดแบบนั้น ข้ากำลังทำเงินเพื่อประตูศักดิ์สิทธิ์นะ!”
สาวสวยยิ้ม“เจ้ายังต้องถามอีกรึ?เจ้าไปได้ไม่ถึงครึ่งเดือน ข้าขอถามได้ไหมว่ามีธุรกิจใดในโลกที่ทำเงินได้สองล้านในเวลาแค่ครึ่งเดือน?เจ้าต้องทำเรื่องไม่ดีอีกแน่ ใช่ไหม?”
“สมกับเป็นท่านอาจารย์ มองออกทันที!อาจารย์ ท่านรู้ไหมว่าหลังข้าลงภูเขา ข้าเจอกับจักรพรรดิน้อยที่น่าสนใจมาก เขาชื่อหลินเป่ยฟานและข้าก็ได้เงินจากเขา!”เหยาเหยายิ้ม
“หลินเป่ยฟาน?จักรพรรดิน้อยอาณาจักรเซี่ยรึ?”สาวสวยผงะ
“อาจารย์ ท่านรู้จักเขาด้วยเหรอ?”
สาวสวยยิ้ม“รู้สิ มันไม่กี่วันเองที่เขาขึ้นบัลลังก์และเรื่องไร้สาระก็เกิดขึ้นตั้งมากมาย ทั้งโลกรู้ มีหรือที่อาจารย์จะไม่รู้!”
“อาจารย์ ข้าบอกได้เลยว่าจักรพรรดิน้อยคนนี้น่าสนใจมาก เขาตลกมาก..”
เหยาเหยาพูดคุยไม่หยุดปาก
ระหว่างเล่า สาวสวยก็ตั้งใจฟัง พยักหน้าเป็นครั้งคราว
หลังเล่าจบ เหยาเหยาก็เอาตั๋วเงินสี่ล้านออกมาและพูด“จักรพรรดิน้อยนั่นโง่มาก ข้าหลอกเอาตั๋วเงินในมือเขามาด้วยกลอุบายเล็กน้อยไม่พอ เขายังซาบซึ้งใจข้าอีก ท่านคิดว่าเขาโง่ไหม?ไม่แปลกที่คนอื่นจะเรียกเขาว่าราชาโง่ ฮ่าๆ..”
สาวสวยส่ายหัวและถอนหายใจ“เหยาเหยา จริงๆแล้ว เจ้าต่างหากที่โง่สุด เจ้าเอาตัวเองไปหาเงินให้คนอื่น!”
“เป็นไปไม่ได้ อาจารย์อย่าพูดมั่วนะ!”เหยาเหยาส่ายหัว นางไม่เชื่อ
“งั้นอาจารย์ขอถามเจ้า เจ้าไปฆ่าเขาใช่ไหม?”
เหยาเหยารีบพยักหน้า“ใช่!แต่ภายหลังข้าพบว่าเขาน่าสนใจ ข้าเลยไม่เต็มใจฆ่าเขา!”
“อาจารย์ขอถามเจ้า เขาเป็นคนเสนอความคิดเพิ่มเงินรางวัลใช่ไหม?”
เหยาเหยาพยักหน้าอีก“แน่นอน!เขาใช้ตัวเองเป็นเหยื่อ ข้าคือคนตกปลา ร่วมกัน เราหลอกทั้งโลก ทำเงินได้กว่าสี่ล้านตำลึง จากนั้นก็แบ่งกันอย่างเท่าเทียม!นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าทำเงินได้มากขนาดนี้ ข้ามีความสุขมาก!”
“อาจารย์ขอถามเจ้าอีก เขาเป็นคนเสนอความคิดแลกเงินเพื่อเสบียงใช่ไหม?”
เหยาเหยาพยักหน้า“ใช่ เขาต้องการอาหาร ข้าเลยขายให้เขาด้วยราคาที่สูงกว่าราคาตลาด50% และก็ทำเงินได้อีกเยอะเลย!อาจารย์ ข้าเป็นคนหัวการค้าใช่ไหมละ?”
สาวสวยส่ายหัวและยิ้มอีก“ดูสิ ความจริงอยู่ตรงหน้าเจ้าแล้ว เจ้ายังกล้าบอกว่าตัวเองฉลาดกว่าเขาอีก?เจ้าจะไปฆ่าเขา แต่ก็ล้มเลิกความคิดภายใต้คำพูดของเขา”
“ไม่ใช่แค่เจ้าไม่ฆ่าเขา แต่ยังร่วมมือกับเขาหลอกทั้งโลก จับกุมนักฆ่าทั้งหมด ไม่เพียงจะช่วยเขาทำเงิน แต่ยังช่วยราชาโง่นั่นแก้ปัญหา!”
“สุดท้าย เขายังใช้เงินที่ใช้ไม่ได้นี้เพื่อแลกอาหารกับของที่ต้องการจากเจ้า!”
สาวสวยผายมือและยิ้มอ่อนโยน“พูดได้ว่าเขาไม่เสียอะไรเลยตั้งแต่ต้น!แต่เจ้าช่วยเขาออกจากวิกฤตไม่พอ ยังมอบเสบียงให้เขาอีกด้วย สรุปว่าเจ้าหรือเขากันแน่ที่โง่?”
เหยาเหยาตาลาย“อา?เป็นแบบนี้นี่เอง!”
หลังทบทวนความทรงจำ นางก็พบว่าอีกฝ่ายไม่ได้ลงทุนอะไรเลย แต่นางต่างหากที่วิ่งเต้นให้เขา ไล่ล่ามือสังหารและช่วยเขาระดมทรัพยากรเพื่อแก้วิกฤตอาหาร
ตอนนั้นนางไม่คิดมาก แต่พอคิดทบทวน นางนั่นแหละที่โง่ นางโดนเขาเอาเปรียบ!
นางโดนเขาหลอกใช้ตั้งแต่ต้นจนจบ!
บางทีจักรพรรดิน้อยนั่นคงกำลังหัวเราะเยาะนางอยู่!
ตั้งแต่โตมาจนอายุปูนนี้ นางไม่เคยขาดทุนยับขนาดนี้มาก่อน!
เหยาเหยาหน้าแดงด้วยความโกรธ นางกัดฟัน“บัดซบ!”
โดยไม่ลังเล นางหมุนตัวและวิ่งไป
สาวสวยตะโกน“เหยาเหยา นั่นเจ้าจะไปไหน?”
“อาจารย์ ข้าจะไปสะสางกับเขา ประเดี๋ยวข้ากลับมา!”
“เหยาเหยา อย่าไป ฟังอาจารย์ก่อน!”
เหยาเหยากลับมาอย่างไม่เต็มใจ“อาจารย์ ท่านมีอะไร?”
ขณะลูบหัวน้อยๆของเหยาเหยา สาวสวยก็แย้มยิ้ม“จริงๆแล้ว เจ้าก็ไม่ได้ขาดทุนซะทีเดียว เจ้าเห็นไหม เจ้าทำเงินได้สองล้านระหว่างการเดินทางนี้ และยังนำธุรกิจมูลค่าสองล้านกลับมาด้วย ประตูศักดิ์สิทธิ์ของเราทำเงินได้ตั้งมาก!”
“แต่ข้าก็ยังรู้สึกไม่ดี ข้ารู้สึกเหมือนเขาเอาเปรียบข้า ข้าอยากกลับไป!”เหยาเหยาพูด
สาวสวยส่ายหัว“มันไม่สำคัญว่าเจ้าจะโดนเอาเปรียบไหม โลกก็เป็นแบบนี้แหละ!ขอแค่มันนำผลประโยชน์มาให้เราได้ มันก็ไม่สำคัญถ้าเขาจะใช้มันสักครั้ง?ใบหน้าคือเรื่องเล็ก ผลประโยชน์สิคือของจริง!ดังนั้น เหยาเหยา ไม่เพียงเจ้าจะห้ามตำหนิเขา แต่ยังต้องขอบคุณเขาด้วย เข้าใจไหม?”
“ข้ารู้ ท่านอาจารย์ ข้าจะต้อง…ขอบคุณเขาแน่!”เหยาเหยากัดฟัน
สาวสวยถอนหายใจ ศิษย์ของนางไม่ฟังนางเลย และยังไม่ยอมปล่อยวางเรื่องนี้
แต่ก็ปล่อยไป ตราบเท่าที่ไม่เกิดปัญหาใหญ่
“เหยาเหยา มันลือกันว่าเขาคือราชาโง่ที่ทำเรื่องโง่เขลามากมาย แต่ตอนนี้ มันดูเหมือนเขาจะไม่ได้โง่เลย ตรงกันข้าม เขายังฉลาดมาก!’
