บทที่ 117 - วาจาศักดิ์สิทธิ์และอันตรายที่ซ่อนอยู่ของลูกแก้วมังกร
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 117 - วาจาศักดิ์สิทธิ์และอันตรายที่ซ่อนอยู่ของลูกแก้วมังกร
ช่างมันเถอะ...
หลินเฉินได้แต่ส่ายศีรษะไปมา แทนที่จะปล่อยให้จินตนาการของเขาโลดแล่น การค่อยเป็นค่อยไปคงจะดีกว่า
เมื่อคิดเช่นนี้ หลินเฉินก็ถามซูโน่ว่า “ซูโน่ ข้าจะเรียนรู้วาจาศักดิ์สิทธิ์ได้ยังไง?”
ซูโน่ก็ตอบกลับมา “วาจาศักดิ์สิทธิ์เป็นสิ่งที่มีเพียงเทพเจ้าเท่านั้นที่สามารถเข้าใจได้ เป็นไปไม่ได้ที่สิ่งมีชีวิตทั่วไปเช่นเจ้าจะสามารถเรียนรู้ได้ เว้นแต่ว่าเจ้าจะมีพลังของพระเจ้าเท่านั้น”
“แล้วลูกแก้วมังกรล่ะ?” หลินเฉินเอ่ยถาม
“โปรุนก้าแห่งดาวเคราะห์นาเม็กอาจจะสามารถ…”
งั้นเอาวิธีนี้แหละ...
จากนั้นหลินเฉินก็ถามว่า “ซูโน่ เจ้ารู้วิธีเดินทางไปยังจักรวาลอื่นๆ หรือไม่?”
ซูโน่กล่าวตอบ “การไปยังจักรวาลอื่นต้องใช้พลังศักดิ์สิทธิ์หรือวิชาที่พระเจ้าได้รับการสอน”
“วิชาที่พระเจ้าได้รับการสอน?”
“เพื่อความสะดวกในการเคลื่อนไหวไปมา เหล่าพระเจ้าจึงได้รับความสามารถในการเคลื่อนย้ายพริบตา ความสามารถในการเคลื่อนย้ายพริบตาของเหล่าเทพเจ้าแตกต่างจากของชาวยาร์ดรัต ตราบใดที่เจ้ารู้จุดหมายปลายทาง เจ้าก็สามารถเคลื่อนย้ายไปได้เลย ด้วยความสามารถนี้ ไคโอชินและผู้รับใช้ของเขาจึงสามารถเดินทางไปมาระหว่างจักรวาลต่างๆ ได้อย่างอิสระ”
เมื่อได้ยินคำอธิบายของซูโน่ หลินเฉินก็รู้สึกมีความสุขมาก
ดูเหมือนว่าเขาจะรู้วิธีที่จะไปยังจักรวาลอื่นอยู่แล้ว!
ซูโน่กำลังพูดถึงเคลื่อนย้ายพริบตาของคิบิโตะอยู่ไม่ใช่หรือ? เขามีวิชานี้อยู่
ปัญหาเดียวคือ เขาไม่รู้ตำแหน่งของจักรวาลที่ 6
ทว่าเขามีทางออกสำหรับเรื่องนี้อยู่แล้ว
“ขอบคุณนะซูโน่ ทั้งหมดก็มีแค่นี้แหละ ลาก่อน!”
หลินเฉินบอกลาซูโน่ด้วยความรู้สึกสุขใจ เขาทำการเคลื่อนย้ายพริบตาทันทีและตรงไปที่ดาวเคราะห์นาเม็ก
หลังจากมาถึงดาวเคราะห์นาเม็กอีกครั้ง หลินเฉินก็รู้สึกได้ว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไป
หลังจากไม่ได้เห็นดาวเคราะห์นาเม็กเป็นเวลาสามปี ประชากรของที่นี่ก็เพิ่มขึ้นกว่าเดิมมาก
หลินเฉินรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีออร่าใหม่ๆ มากมายบนดาวดวงนี้และยังมีออร่าอีกสองสามดวงที่ไม่ด้อยไปกว่าออร่าของเนลเลย
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลินเฉินก็ตระหนักว่าน่าจะเป็นเด็กๆ ที่เกิดจากผู้เฒ่าสูงสุดแห่งดาวนาเม็กคนใหม่
ในอดีต ประชากรของดาวเคราะห์นาเม็กไม่ได้เพิ่มขึ้นมากนัก อาจเป็นเพราะผู้เฒ่าสูงสุดแห่งดาวนาเม็กแก่มากแล้ว
ทว่าสลักแตกต่างจากผู้เฒ่าสูงสุดแห่งดาวนาเม็กคนเดิม ด้วยพลังของลูกแก้วมังกร เขาได้ฟื้นคืนสู่วัยหนุ่มและตอนนี้เขาก็อยู่ในช่วงวัยรุ่น ดังนั้นเขาจึงสามารถเพิ่มประชากรได้มากขึ้นกว่าผู้เฒ่าสูงสุดแห่งดาวนาเม็กคนเก่า
หลังจากสัมผัสออร่าบนดาว หลินเฉินก็เคลื่อนย้ายและมาถึงที่อยู่อาศัยเดิมของผู้เฒ่าสูงสุดแห่งดาวนาเม็ก
ที่นี่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากเมื่อเทียบกับที่อื่น
สิ่งที่เคยเป็นเพียงบ้านหลังเดียวตอนนี้ได้กลายเป็นหมู่บ้านใหม่ ซึ่งมีชาวดาวนาเม็กอย่างน้อยหลายสิบคนกำลังสร้างบ้านและปลูกต้นไม้กัน
เมื่อหลินเฉินปรากฏตัวขึ้น ชาวดาวนาเม็กประเภทนักรบหลายคนในหมู่บ้านก็สัมผัสได้ถึงออร่าของหลินเฉินทันที พวกเขารีบบินขึ้นไปบนท้องฟ้า
“เจ้าเป็นใครกัน?”
หลินเฉินชำเลืองมองพวกเขาและพบว่าระดับพลังของพวกเขาอยู่ระหว่างหนึ่งหมื่นถึงสองหมื่น พวกเขามีพลังมากกว่าชาวดาวนาเม็กประเภทนักรบสมัยก่อนที่มีค่าพลังเพียงหลักพัน
นอกจากนี้ พวกเขายังจำเขาไม่ได้ ดังนั้นคงเป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขาเป็นชาวดาวนาเม็กเกิดใหม่ที่เกิดในช่วงสามปีนี้
เมื่อหลินเฉินกำลังจะตอบ ก็มีอีกคนบินขึ้นมาจากด้านล่าง
“ไม่เป็นไร เขาไม่ใช่ศัตรู เขาเป็นแขกของผู้เฒ่าสูงสุด”
คนที่มาถึงคือเนล คนที่รู้จักเขาเป็นอย่างดี อีกฝ่ายบินไปข้างหน้าหลินเฉินและพูดว่า “หลินเฉิน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เป็นเวลาสามปีแล้วสินะ”
“อืม เนล คราวนี้ข้ามาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือ”
“เจ้ามาที่นี่เพื่อจะเอาลูกแก้วมังกรหรือ? เช่นนั้นข้าขอเตือนเจ้าล่วงหน้าว่าทัศนคติของผู้เฒ่าสูงสุดคนใหม่ที่มีต่อลูกแก้วมังกรนั้นแตกต่างจากผู้เฒ่าสูงสุดท่านเดิมมาก”
เนลได้นำทางหลินเฉินจนมาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง
เมื่อเขามาถึง เขาก็เห็นสลักกำลังสอนชาวดาวนาเม็กตัวน้อยสองสามคนถึงวิธีการปลูกต้นไม้
“ชาวไซย่า เจ้ามาที่นี่เพื่อยืมลูกมังกรหรือ?”
สลักหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่และก็เงยหน้าขึ้น
“ใช่ ข้ามีความปรารถนาสองอย่างที่ข้าต้องการ ดังนั้นข้าจึงอยากขอความช่วยเหลือจากผู้เฒ่าสูงสุด”
"เข้าใจแล้ว" สลักพยักหน้า “แต่ชาวไซย่า ครั้งนี้ข้าจะช่วยเจ้าได้ แต่ครั้งหน้าข้าคงไม่อาจทำได้แล้ว”
หลินเฉินที่ไม่คาดคิดเลยว่าจะเป็นเช่นนี้ จึงได้เอ่ยถามด้วยความสงสัย “ขอข้าถามได้ไหมว่าทำไม?”
สลักจึงกล่าวตอบว่า “ในอดีต ข้าไม่เคยเข้าใจว่าทำไมชาวดาวนาเม็กมีลูกมังกร แต่เหตุใดพวกเขากลับไม่อาจผ่านความยากลำบากมาได้ ทว่านับตั้งแต่ข้ารวมเข้ากับผู้เฒ่าสูงสุดคนก่อน ในที่สุดข้าก็เข้าใจ พลังของลูกแก้วมังกรเป็นสิ่งที่ท้าทายกฎของธรรมชาติ”
“พลังนี้ไม่สามารถใช้โดยไม่ยั้งคิด มิฉะนั้นมันจะทำให้เกิดหายนะที่ไม่อาจจินตนาการได้! การสูญพันธุ์ของดาวเคราะห์นาเม็กในอดีตเกิดจากการใช้พลังของลูกมังกรอย่างยุ่งเหยิง!”
“ดังนั้น…ชาวไซย่า นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราสามารถอนุญาตให้เจ้าใช้ลูกแก้วมังกรได้”
เมื่อได้ยินคำอธิบายของสลัก หลินเฉินก็เคร่งเรียเป็นอย่างมาก
เมื่อเขาได้ยินคำพูดของสลัก สิ่งแรกที่อยู่ในใจของเขาคือนี้มันเหมือนกับพลังงานเชิงลบของลูกแก้วมังกรในดราก้อนบอล GT
ตามเนื้อเรื่องของภาคนี้ ลูกแก้วมังกรในภาคนี้จะเป็นการใช้พลังแห่งปาฏิหาริย์เพื่อเติมเต็มความปรารถนา แต่มันก็จะทำให้เกิดพลังงานเชิงลบและพลังความโกลาหลด้วย
หากใช้อย่างไม่ยั้งคิด ลูกแก้วมังกรจะถูกปนเปื้อนด้วยพลังงานด้านลบ
การสะสมพลังงานด้านลบเหล่านี้จะนำไปสู่ภัยพิบัติครั้งใหญ่
เป็นไปได้ไหมว่าหายนะของดาวเคราะห์นาเม็กเป็นเพราะชาวนาเม็กใช้ลูกแก้วมังกรอย่างไม่ยั้งคิด?
ดังนั้นในอนาคต หากเขาสร้างลูกแก้วมังกรของตนเอง เขาก็จะพบกับอันตรายเช่นนี้งั้นหรือ?
ดูท่ามันอาจจะเป็นเช่นนั้น
แต่ถึงกระนั้น มันก็ไม่สามารถสั่นคลอนความมุ่งมั่นของหลินเฉินที่ต้องการจะหาวิธีสร้างลูกแก้วมังกรอยู่ดี
ในเมื่อมันมีพลังด้านลบอยู่ ก็ต้องมีวิธีในการขจัดมันอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ?
หลังจากนั้นไม่นาน สลักก็เตรียมการและโปรุนก้าก็ถูกเรียกตัวอีกครั้ง
เมื่อหันหน้าไปทางโปรุนก้า หลินเฉินก็ขอพรสองครั้ง
“โปรุนก้า ข้าต้องการเรียนรู้วาจาศักดิ์สิทธิ์ในระดับเดียวกับไคโอชิน!”
“โกะ ข้าอยากรู้ที่อยู่จักรวาลที่ 6… ไม่สิ ข้าอยากจะรู้พิกัดดาวของจักรวาลทั้งหมดที่จะทำให้ข้าสามารถใช้เคลื่อนย้ายพริบตาไปยังจักรวาลเหล่านี้ได้!”
“ความปรารถนาข้อแรกนั้นง่ายมาก! แต่ความปรารถนาข้อสองไม่สามารถสัมฤทธิ์ได้ ข้าสามารถให้พิกัดแบบสุ่มของจักรวาลอื่นๆ แก่เจ้าได้เท่านั้น ส่วนพิกัดดาวเฉพาะของแต่ละจักรวาลมันเกินความสามารถของข้า”
“ถ้าอย่างนั้นก็สุ่มพิกัดมาได้เลย! ตราบใดที่ข้าสามารถใช้เคลื่อนย้ายพริบตาไปได้ มันก็พอแล้ว”
ขณะที่ดวงตาของโปรุนก้าสว่างขึ้นเป็นแสงสีแดง จิตใจของหลินเฉินก็สั่นไหวและในไม่ช้า ภาษาประหลาดก็ได้ผุดเข้ามาในหัวของเขา
นอกจากนี้ ยังมีพิกัดของจักรวาลทั้งสิบเอ็ดในใจของเขาด้วย
ตอนนี้ ถ้าเกิดเขาต้องการไปยังจักรวาลอื่นๆ ขอเพียงแค่คิดก็ไปได้เลย
.
หลังจากขอพรสองครั้งแล้ว ชาวดาวนาเม็กก็ไม่ต้องการใช้พรข้อที่สามที่เหลืออยู่ ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้โปรุนก้าจากไป
เมื่อโปรุนก้าบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ลูกแก้วมังกรทั้งเจ็ดก็กระจัดกระจายไปทั่วดาวเคราะห์นาเม็กทันที ท้องฟ้าทั้งหมดพลันสว่างไสวขึ้นอีกครั้ง
สลักหันกลับมาและพูดว่า “อืม ชาวไซย่า ความปรารถนาของเจ้าสัมฤทธิ์ผลทั้งหมดแล้ว จากนี้เรา คนของดาวเคราะห์นาเม็กและเจ้าจะไม่ติดค้างกันอีกต่อไป”
“ข้าเข้าใจแล้ว แต่ผู้เฒ่าสูงสุด หากเจ้าพบวิกฤตใดๆ ในอนาคตอีก เจ้ายังสามารถติดต่อมายังดาวเคราะห์เบจิต้าได้เสมอ” หลินเฉินกล่าว
สลักส่ายศีรษะและพูดว่า “ไม่จำเป็น ความสงบสุขของดาวเคราะห์นาเม็กต้องได้รับการปกป้องโดยชาวดาวนาเม็กเอง”
