บทที่ 44: จักรพรรดินี ท่านช่วยทำตัวให้สมเกียรติมากกว่านี้จะได้หรือไม่?
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 44: จักรพรรดินี ท่านช่วยทำตัวให้ทรงเกียรติมากกว่านี้จะได้หรือไม่?
ดวงตาที่สวยงามของจักรพรรดินีได้หันไปทางเหยาเจิ้ง สีหน้าของนางดูเย็นชาเป็นอย่างยิ่ง “ท่านเหยา ท่านมีอะไรจะพูดอีกไหม?”
เหยาเจิ้งตัวสั่นในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนโค้งคำนับ “ฝ่าบาท ข้าเข้าใจผิดแล้ว! ทว่าถึงอย่างไรเสีย หลินเป่ยฟานก็ไม่ใช่ผู้บริสุทธิ์! ไม่กี่วันที่ผ่านมา ข้าเห็นเขาปรนเปรอตนเองด้วยความหรูหราและของมีค่ามากมาย เขาแลกเปลี่ยนเงินจำนวนมากจากธนาคารผ่านคนรับใช้ของเขา! ดังนั้นข้าจึงขอร้องฝ่าบาทให้ค้นคฤหาสน์ของหลินเป่ยฟาน! ความจริงจะถูกเปิดเผยอย่างแน่นอน!”
เมื่อทางตรงไม่ได้ผล เขาจึงตัดสินใจใช้วิธีอ้อม
ด้วยวิธีนี้ หลินเป่ยฟานย่อมถูกเปิดเผยเรื่องทุจริตเพียงผู้เดียว
“ท่านต้องการค้นเรือนของข้าอีกครั้งหรือ?” หลินเป่ยฟานถึงกับอุทานออกมา “ท่านเหยา นี่ท่านเสพติดการค้นเรือนของผู้อื่นแล้วเหรอ? ข้าเพิ่งเป็นขุนนางระดับสูงเพียงไม่นาน ท่านก็จะมาค้นเรือนของข้าอีกแล้ว! นี่ข้าเพิ่งย้ายเรือนใหม่ ท่านก็ต้องการค้นเรือนข้าอีก! ถึงท่านจะเป็นผู้ตรวจการและมีอำนาจกำกับดูแลเหล่าขุนนาง มันก็ใช่ว่าท่านจะสามารถทำบุ่มบ่ามเช่นนี้ได้!”
“ท่านหลิน ท่านกลัวงั้นหรือ?” เหยาเจิ้งถามอย่างไม่แยแส
“คนบริสุทธิ์ไม่จำเป็นต้องกลัว แน่นอนว่าข้าไม่กลัว! แต่ท่านเหยาเจิ้ง ท่านกล่าวหาว่าข้าว่าทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า กระทั่งโคลนก็สามารถติดไฟได้หลังจากโดนดูถูกสามครั้ง! หากท่านไม่พบสิ่งใดเลย ท่านจะทำเช่นไร?” หลินเป่ยฟานตะโกน
เหยาเจิ้งเมื่อถูกยั่วยุจากหลินเป่ยฟาน เขาก็โค้งคำนับและพูดเสียงดังออกมาว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมยินดีให้คำมั่นสัญญาด้วยชีวิตของกระหม่อมเพื่อเป็นหลักประกัน หากไม่พบสิ่งใด กระหม่อมจะลาออกและไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องการเมืองอีก!”
จักรพรรดินีตบมือและกล่าวออกมา "ดี! เช่นนี้ไปที่คฤหาสน์ของท่านหลินเป่ยฟานอีกครั้งกัน!”
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา จักรพรรดินีและขุนนางของนางก็มาถึงคฤหาสน์ของหลินเป่ยฟาน
หลี่ซือซือรู้สึกสับสนเมื่อเห็นหลินเป่ยฟานมาพร้อมกับกลุ่มคนจำนวนหนึ่ง
"ท่านสามี คนพวกนี้เป็นใครกัน?" นางเอ่ยถาม
“ที่รัก ผู้คนทั้งหมดนี้เป็นขุนนางและทหารของราชสำนัก พวกเขาเป็นสหายร่วมงานของข้า! ส่วนท่านหญิงที่งดงามและน่าทึ่งผู้นี้คือจักรพรรดินีศักดิ์สิทธิ์องค์ปัจจุบัน จักรพรรดินีอู๋!” หลินเป่ยฟานอธิบาย “พวกเขามาที่นี่เพื่อค้นเรือนของเรา!”
เมื่อหลี่ซือซือได้ยินว่าจักรพรรดินีและเหล่าขุนนางมาค้นเรือนของนาง นางก็ถึงกับเข่าทรุดด้วยความกลัว
สิ่งที่นางกังวลเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้เลยหรือ?
หลินเป่ยฟานจับมือหลี่ซือซือไว้แน่นเพื่อทำให้นางมั่นใจ “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรต้องกังวล! เจ้ารีบคำนับฝ่าบาทเร็วเข้า!”
หลี่ซือซือที่เจอเรื่องตกใจมากมายจึงได้สงบลงอย่างรวดเร็ว
นางเงยหน้าขึ้นมองสตรีที่สวมเสื้อคลุมของจักรพรรดิ เมื่อเทียบกันแล้ว นางก็รู้สึกได้ถึงความอ่อนด้อยของตนเอง
จากนั้นนางจึงโค้งคำนับเล็กน้อย “สามัญชนผู้นี้มีนามว่าหลี่ซือซือ ขอคำนับฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญ!”
เสี่ยวกุ้ยและต้าหลี่ก็โค้งคำนับพร้อมกับนางเช่นกัน
“ทุกคน ลุกขึ้นเถิด!” จักรพรรดินียื่นมือออกมาและยิ้มให้หลินเป่ยฟาน “ช่างเป็นภรรยาที่โฉมงามและมีเสน่ห์อะไรเช่นนี้! ท่านหลิน ท่านโชคดีมากจริงๆ!”
“ขอบคุณสำหรับคำชมของฝ่าบาท การได้แต่งงานกับซือซือถือว่าเป็นความโชคดีของข้าแล้ว!” หลินเป่ยฟานยิ้ม
หลี่ซือซือรู้สึกสบายใจทันทีเมื่อเห็นหลินเป่ยฟานพูดหยอกล้อเล่นกับจักรพรรดินี
ซึ่งพอหลินเป่ยฟานยอมรับว่ายินดีที่ได้อยู่กับนางต่อหน้าจักรพรรดินีและเหล่าขุนนาง นางก็รู้สึกขวยเขินเป็นอย่างมาก
จักรพรรดินีมองไปรอบๆ และถามด้วยความสับสน “นี่คือคนทั้งหมดในเรือนของท่านแล้วเหรอ?”
“ขอรับฝ่าบาท พวกเขาอยู่ที่นี่กันหมดแล้ว!” หลินเป่ยฟานกล่าว “นี่คือภรรยาสุดที่รักของข้า หลี่ซือซือ ส่วนสองคนนี้เป็นพ่อบ้านและสาวใช้ ชื่อต้าหลี่และเสี่ยวกุ้ย พวกเขาสองสนิทจนเหมือนกับเป็นครอบครัวเดียวกับเราเลยขอรับ!”
“แล้วทำไมเจ้าไม่หาคนมาเพิ่มล่ะ?” จักรพรรดินีเอ่ยถามขึ้นมา
หลินเป่ยฟานได้แต่ถอนหายใจ “ด้วยความเคารพฝ่าบาท เราไม่สามารถหาเงินมาจ่ายได้! แม้ว่าตอนนี้เราจะพอมีเงินอยู่บ้าง แต่ข้าก็เคยชินกับการใช้ชีวิตที่เรียบง่ายไปแล้ว มีแค่คนไม่กี่คนก็ถือว่าเพียงพอแล้วสำหรับเรา ไม่จำเป็นต้องหาข้ารับใช้เพิ่มเลยขอรับ!”
จักรพรรดินีรู้สึกสลดใจแทน “ท่านต้องเจอกับอะไรหนักหนามากเลยนะ งั้นข้าให้สาวใช้ในพระราชวังและทหารรักษาการณ์กับเจ้าดีไหม?”
เหล่าขุนนางได้แต่รู้สึกปวดหัวอีกครั้ง!
บัดซบ! นี่นางยังให้เขาไม่พออีกเหรอ? คราวนี้ถึงขั้นส่งคนไปให้เลยเนี่ยนะ! ฝ่าบาท ท่านช่วยทำตัวให้สมเกียรติมากกว่านี้จะได้หรือไม่?
หลินเป่ยฟานรู้สึกปลาบปลื้มยิ่ง “ฝ่าบาท ข้าซาบซึ้งในความเมตตาของท่าน แต่จริงๆ แล้วมันไม่มีความจำเป็นเลย!”
ด้วยความที่เขาอาจต้องหนีตลอดเวลา จะให้เขาพาคนมาเพิ่มทำไมกัน?
นอกจากนี้ พวกเขายังเป็นคนของจักรพรรดินี ดังนั้นเขาจึงไม่กล้ารับพวกเขาเข้ามาเด็ดขาด!
จักรพรรดินียังคงยืนกราน “ท่านแน่ใจหรือ? คนที่ข้าจัดให้ท่านล้วนเป็นสาวใช้ในวังที่ดีที่สุดและทหารรักษาการณ์ผู้มีฝีมือดีเยี่ยม! ไม่ต้องกังวลเรื่องค่าจ้างของพวกเขาจะ ทางราชวังจะจ่ายให้เอง ดังนั้นท่านจึงไม่ต้องจ่ายเงินแม้แต่ตำลึงเดียว!”
เหล่าขุนนางที่ไม่อาจทนได้อีกต่อไปก็ลุกขึ้นยืนทีละคน “ฝ่าบาท ในเมื่อเราอยู่ที่คฤหาสน์ของท่านหลินแล้ว เรามาค้นเรือนให้เสร็จและกลับไปประชุมยังราชสำนักเถิด!”
“พะยะค่ะฝ่าบาท นี่เป็นเรื่องสำคัญ! เราไม่ควรไปสนใจเรื่องเล็กน้อยเช่นนั้นเลย!”
“ฝ่าบาท ได้โปรดจัดลำดับความสำคัญของเรื่องราวด้วย!”
จักรพรรดินีไม่พอใจยิ่ง นางแค่ต้องการให้รางวัลหลินเป่ยฟานเพื่อเอาใจเขา ไฉนมันถึงยากเย็นเพียงนี้?
ด้วยเหตุนี้ นางจึงได้แต่โบกมือปัดๆ ไป “ไปค้นหา! แต่ระวังอย่ายุ่งและอย่าทำลายอะไรที่นี่เข้าใจไหม?”
“ขอรับฝ่าบาท!” เหล่าขุนนางทำตามคำสั่งและรีบเดินเข้าไปในเรือน เหยาเจิ้งรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงไปเข้าร่วมกับกลุ่มค้นหาด้วย
