ตอนที่ 24 เสียงคำรามแสนน่ารัก

ทะลุมิติมาสร้างสวนสัตว์ในฝัน ตอนที่ 24 เสียงคำรามแสนน่ารัก

ท่าล้มของเจ้าเสือน้อยนั้นดูน่ารักมาก ขาทั้ง 4 ข้างของมันก็แผ่ออกไปรอบตัวอย่างหมดแรง

อ่าว!

มันกระพริบตาพร้อมกับส่งเสียงร้องเบาๆ ออกมาพร้อมกับพยายามลุกขึ้นยืนอีกครั้ง หางของมันตั้งตรงติดกับพื้นแล้วเดินได้อีกไม่กี่กำวแล้วล้มลกไปอีกครั้ง

อ่าววว!!

‘ว้าว! มันดูอีกมาเลย!

เสียงร้องของมันน่ารักมาก!

“เจ้าเสือขาวตัวน้อยน่ารัก! น่ารักมากเลย!!”

ผู้ชมในห้องไลฟ์ของสวนสัตว์หลินไห่เพิ่มขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว เนื่องจากจรวดที่มีคนส่งมาทําให้มีคนทั่วไปกดเข้ามาดูด้วยความสนใจ

บางคนก็แค่กะจะเข้ามาแล้วออกเพียงแต่เมื่อเห็นเจ้าลูกเสือสีขาวตัวน้อยกําลังส่งเสียงร้องอย่างน่ารักก็ทําให้พวกเขาเหล่านั้นดูต่อไป

นี่มันห้องไลฟ์เสือน้อยหัดเดินงั้นเหรอ?

ผู้ชมทั่วไปที่กําลังดูอยู่ก็ช่วยโฆษณาห้องถ่ายทอดสนของสวนสัตว์หลินไหให้แก่เพื่อนหรือญาติของตัวเอง ส่งผลให้จํานวนผู้ชมเพิ่มขึ้นอย่างกำวกระโดด

“พี่ชายเมิ่ง รีบเปิดไลฟ์ของสวนสัตว์หลินไห่เร็ว ไม่งั้นคุณจะไม่ได้เห็นมันอีกแล้วนะ!”

หน้าของเจ้าตัวน้อยมันยับยู่ยี่ไปหมดเลย! น่าร้าก!!

ความนิยมของห้องถ่ายทอดสดสวนสัตว์หลินให่กระจายออกไปทั่วทุกแห่งบนโลกออนไลน์ เพียงแค่ภาพของเจ้าเสือน้อยที่น่ารักก็ทําให้คนทั่วไปกดเข้ามาดูด้วยความสนใจแล้ว

ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ฮะ? ไม่ใช่ว่ามีคนถ่ายเสือขาวอยู่งั้นเหรอ?”

“คุณไม่เห็นเหรอว่านี่แหละเสือขาว? คุณอยากจะเห็นอะไรอีกล่ะ?”

“สุดยอด! คุณไปได้เสือยาวมาจากไหน? ไม่กลัวจะโดนตํารวจรวบเหรอ?”

‘นี่มันสวนสัตว์!’

ผู้ชมที่เข้ามาต่างเป็นผู้ชมใหม่ซึ่งไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับสวนสัตว์หลินไม่มากนัก ทําให้มีคําถามแปลกๆ ปรากฏออกมาเป็นระยะแต่ก็ยังดีที่มีผู้ชมที่ดูมาตั้งแต่แรกคอยตอบคําถามให้

เมื่อเจ้าเสือน้อยเดินไปจนถึงขอบของผ้าปู ฟางเย่ก็จะหันหน้าของมันไปอีกฝั่งหนึ่งเพื่อไม่ให้มันตกลงไป

เนื่องจากพื้นธรรมดามันค่อนข้างเย็น ถ้าให้เจ้าตัวน้อยตกลงไปอาจจะทําให้มันไม่สบายได้

ห้องอนุบาลสัตว์นี้ยังต้องเก็บกวาดให้เรียบร้อยอีกซักพัก ซึ่งเมื่อพวกเขาจัดระเบียบห้องเสร็จเรียบร้อยก็จะปูผ้าปูไว้ทั่วทั้งห้อง เมื่อถึงตอนนั้นเขาก็สามารถปล่อยให้เจ้าตัวน้อยเดินไปมาได้อย่างตามใจ

เสือขาวตัวน้อยเดินไปได้เพียงครั้งละ 30 ถึง 50 เซนติเมตรก่อนที่จะล้มลง แต่มันก็ใช้เวลาเพียงน้อยนิดก่อนที่จะ

พยายามลุกขึ้นมาพร้อมก็ส่งเสียง “อ่าว!” เป็นระยะ

แต่จู่ๆ มันก็หยุดนิ่ง หางของมันก็ไม่ได้ขยับไปมาอีกแล้ว พร้อมกับขยับตัวไปมาอย่างไม่สบายตัว

อ่าว! อ่าว!

มันส่งเสียงร้องอย่างต่อเนื่อง

นั่นทําให้ผู้ชมเกิดความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับสหายตัวน้อยตัวนี้

“เอ่อ....เจ้าตัวน้อยเป็นอะไรหรือเปล่า?”

“หรือว่ามันได้รับบาดเจ็บ?”

ฟางเย่มองท่าทางไม่สบายใจของเจ้าตัวน้อยแล้วเดินเข้าไปหามันพร้อมกับอธิบายให้แก่เหล่าผู้ชมด้วยรอยยิ้ม

“ทุกคนไม่ต้องกังวลไป เจ้าตัวน้อยแค่อยากขับถ่ายเท่านั้น!”

เมื่อเย็นวันก่อน เขาก็ช่วยมันนี่และขับถ่ายไปหลายครั้งและตอนนี้เขาก็กําลังจะแสดงมันให้แก่เหล่าผู้ชมได้ดู

ที่คือการให้ความรู้เชิงวิทยาศาสตร์ที่ได้ผลดีที่สุด!

เขานําน้ำไปอุ่นเพื่อให้มันไม่เย็นจนเกินไป เมื่อนํานิ้วแตะนําแล้วรู้สึกว่าอุณหภูมิของน้ำเหมาะสมก็หันมาอธิบายกับ เหล่าผู้ชม “เจ้าตัวน้อยพึ่งจะเกิดมาได้เพียงไม่กี่วัน ทําให้มันยังไม่สามารถขับถ่ายด้วยตัวเองได้ ตามปกติแล้วแม่ของสัตว์

หลายๆ ตัวจะเลียไปที่อวัยวะขับถ่ายของเสียของลูกด้วยลิ้น เพื่อกระตุ้นให้ลูกของมันขับถ่ายออกมา”

“แต่เนื่องจากพวกเราเลี้ยงมันโดยไม่มีแม่ งานเหล่านี้จึงตกมาสู่มือของพวกเราที่เป็นผู้ดูแลพวกมัน”

เมื่อฟังคําพูดของฟางเย่ทําให้เหล่าผู้ชมตกตะลึง!

“เอ่อ....อย่าบอกนะว่าคุณจะใช้ลิ้นของคุณ...

“พระเจ้า! ผู้ดูแลสัตว์ช่างเป็นอาชีพที่สุดยอดจริงๆ!!”

“มันน่าขยะแขยงหน่อยๆ แฮะ!

ฟางเย่อ่านข้อความที่หลายคนพิมพ์มาแล้วรู้สึกราวกับไมเกรนขึ้น “พวกคุณช่วยตั้งสติก่อน พวกเราใช้ผ้าก๊อสไปจุ่มน้ำอุ่นแล้วมาทําความสะอาดให้มัน!”

เมื่อน้ำเริ่มอุ่น ฟางเย่ก็ปิดไฟพร้อมกับเทมันลงไปในอ่าง หลังจากนั้นก็หยิบผ้าก๊อสมาจุ่มให้เปียกเล็กน้อย

เขาอุ้มมันขึ้นมาพร้อมกับใช้นิ้ว 2 ข้างในการช่วยให้มันนอนอยู่บนฝ่ามือของเขาอย่างปลอดภัย

อ่าว! อ่าว!

เจ้าตัวน้อยที่ลอยอยู่กลางอากาศขยับตัวไปมาอย่างไม่สบายใจ ทว่ามันก็ไม่ได้ดิ้นรุนแรงมากนักและให้ความร่วมมือกับฟางเย่เป็นอย่างดี

“ดีมาก เด็กดี!” เขายกมันอยู่เหนือถังขยะพร้อมกับนําผ้าก๊อสที่เปียกน้ำมาปิดส่วนก้นของมันไว้ ทําให้มันหยุดร้อง แล้วลืมตาโตราวกับกําลังมีความสุข

ฟางเย่ขยับผ้าก๊อสเบาๆ แล้วอธิบายให้แก่ผู้ชม “การช่วยเจ้าตัวน้อยขับถ่ายเป็นงานที่ต้องใช้ความเชี่ยวชาญมากเรา ไม่ควรใช้แรงมากเกินไปและความเร็วในการถูก็ไม่ควรจะเร็วมาก เพื่อที่จะทําให้มันรู้สึกผ่อนคลายให้มากที่สุดราวกับมี แม่ของมันมาช่วยในการขับถ่ายจริงๆ”

ฉากตรงหน้าทําให้เหล่าผู้ชมที่ดูอยู่รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย แถมบางคนก็ถึงขั้นขยะแขยง!

มาให้เจ้าตัวน้อยขับถ่ายกลางการถ่ายทอดสดนี้ดูจะไม่น่าสนใจซักเท่าไหร่...

เรื่องแบบนี้ไม่ต้องเอามาให้พวกเขาดูก็ได้มั้ง? ให้พวกเขาดูแค่ฝึกเจ้าเสือน้อยให้มันเดิน ส่งเสียงร้องและขายความน่ารักก็เพียงพอ

ทว่าเมื่อเห็นความอ่อนโยนของฟางเย่และเจ้าเสือน้อยที่กําลังขับถ่ายอย่างมีความสุข มันทําให้พวกเขารู้สึกราวกับปลดล็อคอะไรบางอย่าง

ผู้อํานวยการสุดยอดมาก!!

“เมื่อกี้ฉันสนใจแต่เจ้าตัวน้อย แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าผู้อํานวยการก็ดูหล่อขึ้นมานิดนึง?”

เจ้าเสือน้อย ขอให้โตไวๆ แล้วแข็งแรงนะ!!”

“ฉันเป็นเจ้าของร้านขายสัตว์เลี้ยง ไลฟ์ของผู้อํานวยการทําให้ฉันรู้สึกราวกับได้ย้อนความหลัง เพราะฉันยังจําควา มรู้สึกตอนที่เปิดร้านนี้เป็นครั้งแรกได้เลย! แต่เพราะประสบการณ์ที่ยังน้อยทําให้ฉันเดินเหยียบของเสียของพวกมันไปหลายครั้งเลย!'

“ส่งของขวัญแล้วเชิดชูความชาญฉลาดและความรับผิดชอบในหน้าที่ของผู้อํานวยการซะ!!”

ลูกของฉันกําลังดูไลฟ์นี้อยู่ เขาบอกว่าเสือน้อยตัวนี้น่ารักมากแล้วถามว่าฉันดูแลเขาแบบนี้หรือเปล่าในตอนเด็ก ฉันควรจะพาเขาไปที่สวนสัตว์เพื่อให้เขาได้ดูเสือตัวเป็นๆ แล้วสิ!’

“นี่มันทําให้ฉันอยากไปทํางานที่สวนสัตว์เลย! ทําไมตอนนั้นฉันถึงไม่เลือกเรียนสัตวแพทย์กันนะ!”

“ฉันอยากจับเจ้าเสือน้อยตัวนี้จัง! ถ้าฉันไปทํางานเป็นผู้ดูแล ฉันจะสามารถเล่นกับมันได้ทุกวันใช่ไหม?”

เสือขาวตัวน้อยที่ทําธุระของตัวเองเสร็จก็ส่งเสียงร้องเบาๆ พร้อมกับกระพริบตาปริบๆ โดยที่ผ้าก๊อซบนมือของฟางเย่ก็มีคราบสีเหลืองที่ถ้าไม่เพ่งสายตาก็คงมองไม่เห็นปรากฎอยู่

หลังจากที่ฟางเย่ทําความสะอาดเจ้าตัวน้อยเสร็จ เขาก็วางมันไว้บนผ้าปูตาเดิมแล้วจึงหันไปถ้าล้องที่กําลังถ่ายทอดสดอยู่ “ว่าแต่มีใครสนใจมาทํางานที่สวนสัตว์หลินไห่หรือไม่ก็อยากเป็นอาสาสมัครไหม? พวกเรากําลังวางแผนรับสมัครคนอยู่นะ”

ผู้ชมหลายคนรีบพิมพ์ตอบทันที

‘ฉัน! ฉันอยากเป็น!’

“ฉันรักสัตว์ตัวน้อยๆ มาตั้งแต่เด็ก ฉันอยากไปทํางานที่นั่นเหมือนกัน!’

“ฉันไม่สนใจเรื่องอื่นเลยนอกจากได้จับเจ้าเสือขาวตัวน้อยนี่!’

‘ผู้อํานวยการ คุณมีข้อกําหนดอะไรไหม?’