บทที่ 18 จอมโจรคิดปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 18 จอมโจรคิดปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง
การประชุมผู้ถือหุ้นจบลงอย่างเร่งรีบ เพราะทัศนคติของโทนี่ สตาร์ค
"จะให้ผมทำยังไงเล่า?"
ระหว่างทางไปยังห้องทำงานของเขา โทนี่ก็หันไปหาเปปเปอร์และถามออกไป
"แต่คุณทำมากเกินไปแล้วนะโทนี่" เปปเปอร์พูดอย่างตรงไปตรงมา "คุณลินซ์ถามไปเพราะความกังวล..."
"เขาแค่กังวลถึงเงินในกระเป๋าของเขาน่ะสิ" โทนี่ขัดจังหวะเปปเปอร์พร้อมกับพูดออกมาอย่างดูถูกเหยียดหยาม "ในความเป็นจริงสตาร์กอินดัสตรีส์ของเราก็มอบเงินแก่ผู้ถือหุ้นไปอย่างมหาศาลในช่วงหลายปีมานี้ แต่พวกเขาก็ไม่เคยพอใจกันเลย มีแต่จะโลภขึ้นไปอีก ผมคิดว่าพวกเขาน่าจะต้องการงานอดิเรกใหม่แทนที่การหาเงินแล้วล่ะ อาจจะตกปลาหรืออะไรสักอย่างล่ะมั้ง?"
เปปเปอร์: "โทนี่"
"โทนี่พูดถูกแล้ว" ในขณะนั้นเอง โอบาไดอาห์ก็แทรกตัวเข้ามา "พวกเขาเป็นเพียงผู้ถือหุ้นรายย่อยที่ไม่มีนัยสำคัญอะไรเลย ถึงไม่มีก็ไม่ได้แตกต่างอะไร"
เมื่อมีคนหนุนหลัง โทนี่ก็รู้สึกดีมากขณะที่เขาหันศีรษะและยักไหล่ให้เปปเปอร์ด้วยสีหน้าที่บอกว่า 'ผมพูดถูก' และก้าวเข้าไปในลิฟต์
"คุณกำลังทำให้เขาเสียคนนะคะ เป็นเพราะคุณปกป้องเขาเนี่แหละ เขาถึงไม่รู้ว่าจะหยุดเมื่อไร" เมื่อเห็นเช่นนั้น เปปเปอร์ก็บ่นกับโอบาไดอาห์ด้วยสีหน้าสิ้นหวัง
"อืมๆ ทุกอย่างเป็นความผิดของฉันเอง" โอบาไดอาห์ยิ้มอย่างไม่ใส่ใจนัก เขาโบกมือและตะโกนใส่โทนี่ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดใส่ "เฮ้ โทนี่ อย่าลืมสัญญาของเธอในการประชุมคณะกรรมการล่ะ"
“ไม่ต้องกังวลน่า ผมไม่พลาดหรอก”
ในลิฟต์ โทนี่กดปุ่มและตอบกลับไปอย่างมั่นใจ
โอบาไดอาห์ยืนอยู่ที่ประตูลิฟต์พลางมองไปที่ลิฟต์ที่กำลังขึ้นไปและได้หุบยิ้มออกไปทันที เขาปรับคอเสื้อและกดปุ่มลิฟต์อีกด้านด้วยสีหน้าเย็นชา
...
"แล้วผมมีกำหนดการเดินทางอะไรต่อเหรอ?" โทนี่ถามขณะก้าวออกจากลิฟท์
เปปเปอร์: "เอ็มไอทีเชิญคุณมาเป็นวิทยากรรับเชิญในพิธีจบการศึกษาของพวกเขาในปีนี้..."
โทนี่เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ "คราวที่แล้วพวกเขาชวนผมไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"
เปปเปอร์: "ฉันรู้ แต่ครั้งนั้นคุณไม่ได้ไปตามนัดนะคะ"
โทนี่ก็พยักหน้าตอบ "โอ้ผมจำได้ ตอนนั้นผมติดปัญหาพอดี"
เปปเปอร์จึงกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ "คุณหมายถึงแฟนสาวนางแบบฝาแฝดสองคนน่ะเหรอคะ?"
โทนี่: "อันที่จริงพวกเขาไม่ใช่แฟนของผมสักหน่อย ผมจะรู้ได้ยังไงกันว่าสื่อเขาทำข่าวแบบนั้นกัน?"
เปปเปอร์สูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดว่า "โทนี่ มีบางครั้งที่ฉันคิดว่าคุณเป็นคนที่สมบูรณ์แบบและเป็นตัวปัญหามากนะคะ"
"ผมไม่ขอปฏิเสธ" โทนี่ยื่นมือออกไปและเดินเข้าไปกลางห้องทำงานด้วยสีหน้าไม่ใส่ใจนัก
เมื่อเดินเข้าไปในห้องทำงาน โทนี่ก็รินแอลกอฮอล์ให้ตัวเองก่อน
"โทนี่ คุณยังมีนัดประชุมสำคัญอีกนะ"
"นั่นเป็นเหตุผลที่ผมไม่ได้เทให้คุณไง ผู้ช่วยส่วนตัวที่แสนจะเชื่อถือได้ของผม"
โทนี่ลิ้มรสไวน์ชั้นเลิศของเขาโดยไม่สนใจคำเตือนของเปปเปอร์ ในขณะที่เขาเดินไปที่โต๊ะทำงานของเขา
จากนั้นเขาก็เห็นการ์ดใบหนึ่งอยู่บนโต๊ะ
"จาร์วิส มีใครเข้ามาในออฟฟิศของฉันบ้างไหม?" โทนี่วางแก้วไวน์แดงในมือลงและค่อยๆ เอื้อมมือไปหยิบการ์ด
"ไม่ครับท่าน" เสียงของพ่อบ้านเอไอจาร์วิสได้ดังขึ้น
“มีเรื่องอะไรเหรอ โทนี่?” เมื่อเธอสังเกตเห็นน้ำเสียงของเขาที่เปลี่ยนไป เปปเปอร์ก็เริ่มดูกังวล
"ดูเหมือนว่าจะมีคนแอบส่งจดหมายมาให้ผมน่ะสิ" โทนี่หยิบการ์ดขึ้นมาบนโต๊ะและเหลือบมองของในนั้น จากนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ
หลังจากหยิบการ์ดในมือของโทนี่มาแล้ว เปปเปอร์ก็อ่านสิ่งที่อยู่ในนั้น
จดหมายเตือน: ราตรีวันเสาร์ เมื่อเวลาผ่านไปถึงเลขศูนย์ ฉันจะมานั่งม้าเหล็กไป
-- จอมโจรคิด
"จาร์วิส ดึงข้อมูลที่ผ่านมาทั้งหมดของจอมโจรคิดมาให้ฉัน"
"ได้ครับท่าน"
เมื่อได้ยินคำสั่งของโทนี่ จาร์วิสก็ฉายภาพเสมือนจริงในห้องทำงานทันที โดยแสดงรายการข้อมูลทั้งหมดของจอมโจรคิด ซึ่งมีตั้งแต่รายงานข่าวและการสืบสวนภายในของกรมตำรวจ
"ฉันคิดว่าเราควรโทรหาตำรวจดีกว่านะโทนี่" เปปเปอร์มองไปที่ทุกอย่างที่แสดงบนหน้าจอและได้แต่รู้สึกกังวล
"จาร์วิส ช่วยฉันติดต่อตำ..."
"เดี๋ยวก่อน" โทนี่พูดขัดจังหวะคำต่อไปของเปปเปอร์ ดวงตาของเขาเป็นประกาย จับจ้องไปยังหน้าจอเสมือนจริงตรงหน้าที่เป็นภาพชายในชุดสูทสีขาว สวมเสื้อคลุมและหมวกทรงสูง ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างรุนแรง
“เปปเปอร์ คุณไม่คิดว่ามันน่าสนใจบ้างเหรอ?” โทนี่โบกนิ้วซ่อนภาพข้อความจากหน้าจอเสมือนจริง เหลือเพียงรายงานเดียวที่พูดถึงวันเอพริลฟูล "ยอดโจรที่ได้ปรากฏในเมืองนิวยอร์กส่งข้อความท้าทายถึงผมเชียวนะ"
"มันไม่มีอะไรน่าสนใจเลยโทนี่" ใบหน้าของเปปเปอร์ดูเคร่งเครียดขณะที่เธอพูดว่า "คุณกลายเป็นเป้าหมายของอาชญากรนะ นั่นเป็นเรื่องอันตรายมาก"
"แต่เมื่อดูจากคดีที่ผ่านมาของจอมโจรคิด เขาก็ไม่ได้อันตรายมากสักหน่อย เขาแค่ใช้ทริคเพื่อขโมยของเท่านั้นเอง"
"ฉันปล่อยให้คุณเสี่ยงไม่ได้ โทนี่ ความปลอดภัยของคุณมีความสำคัญมากต่อสตาร์กอินดัสตรีส์
"แค่สตาร์กอินดัสตรีส์เหรอ?"
"กับฉันด้วย"
“ก็ได้” โทนี่ยักไหล่ราวกับว่าเขาถูกโน้มน้าวด้วยคำพูดของเปปเปอร์
"ว่าแต่วันนี้วันอะไรเหรอ?"
"วันเสาร์" เปปเปอร์ตอบไปโดยไม่รู้ตัว ก่อนที่จะรู้สึกตัวและเงยหน้าขึ้นมองโทนี่ "คุณจะไม่ฟังฉันใช่ไหม?"
"ใช่" โทนี่พยักหน้ายืนยัน
"คุณนี่มันงี่เง่าจริงๆ"
"ขอบคุณสำหรับคำชมเชย"
...
ณ งานเลี้ยงวันเสาร์ยามราตรี
โทนี่นั่งอยู่ในรถของเขาอย่างเงียบๆ เขาตกอยู่ในห้วงภวังค์ขณะที่มองไปยังจดหมายแจ้งเตือนที่ทิ้งไว้โดยจอมโจรคิดในมือของเขา
"โทนี่ เรามาถึงกันแล้ว"
ในที่นั่งคนขับ แฮปปี้ โฮแกนคนขับและบอดี้การ์ดของเขาได้มองดูข้างนอกแล้วหันศีรษะไปทางโทนี่ที่นั่งอยู่เบาะหลังพร้อมกับเอ่ยเตือนเขา
"เอ่อ? โอ้!"
เมื่อได้ยินเสียงของแฮปปี้ โทนี่ก็ตั้งสติกลับมา เขาพับจดหมายในมือและมองออกไปนอกหน้าต่างในงานปาร์ตี้ที่มีชีวิตชีวาด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้ว่าเขาเองจะรู้สึกกังวลเรื่องจอมโจรคิดพอสมควร แต่โทนี่เองก็ยังคงหมกมุ่นกับการเป็นเพลย์บอย ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาคือเป้าหมายแห่งความเพลิดเพลินของเขา
"ตามเดิมเลยนะแฮปปี้"
"ผมเข้าใจแล้วครับ"
โทนี่กล่าวและกำลังจะลงจากรถ ทันใดนั้นเขาก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และหยุดสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ เขาหันกลับไปหาแฮปปี้ในรถและพูดว่า "แฮปปี้ คราวนี้ให้ฉันเก็บกุญแจไว้ก่อน"
“ครับ” เป็นเรื่องแปลกเล็กน้อยที่จู่ๆ โทนี่ก็เปลี่ยนใจโดยไม่มีเหตุผลที่ชัดเจน แต่แฮปปี้ที่เป็นคนขับก็พยักหน้าและตอบโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก
'อืม ก็คุณเป็นเจ้านายนี่นะ...'
...
