บทที่ 17 โทนี่
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 17 โทนี่
แม้ว่าจะมีความคิดบางอย่างในใจของไรอันที่ทำให้ไรอันอยากจะไปหาโทนี่ สตาร์คตั้งแต่ตอนนี้เพื่อเก็บคะแนนชื่อเสียง...
ทว่าเมื่อเข้าใจโลกของความเป็นจริงของสถานการณ์ ไรอันก็หยุดความคิดนี้ไปอย่างรวดเร็ว
เพราะตอนนี้โทนี่ สตาร์คยังไม่ได้กลายเป็นไอรอนแมนที่ช่วยโลกไว้ นอกจากนี้ตัวตนอีกด้านของเขาก็เป็นถึงซีอีโอของสตาร์กอินดัสตรีส์และเป็นเพลย์บอยที่มีชื่อเสียงที่สุดในนิวยอร์ก ทำให้ผู้คนให้ความสนใจกับทุกการเคลื่อนไหวของเขา แถมพ่อของเขาอย่างโฮเวิร์ด สตาร์คเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งองค์กรชีลด์
ตัวของโทนี่ สตาร์คยังไงก็ต้องถูกล้อมรอบไปด้วยเจ้าหน้าที่ชีลด์อย่างแน่นนอน
ซึ่งหากไรอันไปขัดขวาง จนโทนี่ สตาร์คไม่ได้ไปยังอัฟกานิสถานเพื่อแสดงอาวุธที่พัฒนาใหม่ของเขา โอบาไดอาห์ สเตนก็คงจะไม่มีโอกาสในการลอบทำร้ายโทนี่ อีกทั้งมันอาจไม่มีไอรอนแมนอยู่บนโลกนี้เลย
แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น คิดหรือว่าไรอันจะยอมแพ้ในเรื่องการไปหาโทนี่ สตาร์ค?
ไม่ ไม่อย่างแน่นอน ดูจากตัวอย่างก่อนหน้านี้ทั้งแดร์เดวิลและเหตุการณ์ของฮัลค์ ไรอันตระหนักได้อย่างชัดเจนถึงช่องว่างในคะแนนค่าชื่อเสียงที่อาจได้รับจากตัวตนระดับสูงของมาร์เวล กับคนทั่วไป
ช่องว่างนี้อาจไม่ชัดเจนหากคิดจะเอาแค่ [หีบสมบัติเหล็กดำ] แต่ถ้าเกิดเขาต้องการหีบทองและเงิน การพึ่งพาค่าชื่อเสียง 0.03-0.05 ที่เขาได้รับจากชาวนิวยอร์กคงจะไม่สามารถทำได้แน่
ยิ่งไปกว่านั้น การปรากฏตัวของฮัลค์ยังทำให้ไรอันตระหนักได้ถึงบางอย่าง
การปรากฏตัวของฮัลค์เป็นเสมือนเครื่องเตือนใจว่าการต่อสู้ในนิวยอร์กไม่ใช่เรื่องห่างไกลเลยสำหรับไรอัน
ในการต่อสู้ระดับนั้น ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถจัดการได้ด้วยการ์ดระดับ D ที่เขามีอยู่ในตอนนี้
ดูเหมือนว่าคงถึงเวลาที่เขาจะต้องเร่งเครื่องเสียหน่อยแล้ว
"ไรอัน คุณอยู่ที่ไหนเหรอ?"
"ผมอยู่ในห้องนั่งเล่นน่ะ พอดีเพิ่งกลับมาหลังจากซื้อเครื่องดื่ม"
ไรอันหันไปมองผมสีบลอนด์สวยที่แผ่กระจายอยู่บนเตียงและยิ้มตอบ
...
ในวันต่อมา สื่อส่วนใหญ่ของนิวยอร์กก็ได้เผยแพร่เรื่องราวล่าสุดในแมนฮัตตัน
ด้วยความที่ทหารได้เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย จึงทำให้เรื่องฮัลค์ในแมนฮัตตันได้กลายเป็นเหมือนข่าวท่อก๊าซระเบิดธรรมดา
หลังจากเหตุการณ์นั้น มีสื่อจำนวนหนึ่งอย่าง หนังสือพิมพ์ไดอารี่บุคเกิล กำลังไล่ตามความจริง แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้สร้างกระแสสักเท่าไร
"ผมสาบานเลยว่าผมเห็นมันจริงๆ สัตว์ประหลาดตัวเขียวปรากฏตัวขึ้นที่โรงภาพยนตร์และผมก็เก็บตั๋วหนังในวันนั้นเป็นหลักฐานด้วย"
"มีชายชาวเอเชียคนหนึ่งเตะก้อนหินขนาดใหญ่ออกไปด้วยเท้าเพียงข้างเดียว คุณไม่สามารถจินตนาการได้หรอกว่าสถานการณ์ในเวลานั้นมันน่าทึ่งมากขนาดไหน นั่นแหละเป็นเหตุผลที่ฉันต้องไปที่ไชน่าทาวน์ เพื่อไปขอรับการฝึกฝนจากยอดปรมาจารย์กังฟู แต่คนที่มาสอนฉันกลับเป็นคนเกาหลี...และสอนคาราเต้แทนซะงั้น"
แรงกระเพื่อมจากเหตุการณ์ฮัลค์ดูเหมือนจะไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก ทำให้ไรอันได้ค่าชื่อเสียงเพิ่มเพียงเล็กน้อย
หลังจากนั้นไม่กี่วัน ชาวนิวยอร์กที่ยุ่งกับชีวิตตลอดเวลาก็ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในแมนฮัตตันและดำเนินชีวิตต่อไป
...
"นี่ แฮปปี้ อย่าลืมล้างรถให้ฉันด้วยล่ะ ฉันมีนัดสำคัญเย็นนี้"
เมื่อโยนกุญแจให้แฮปปี้แล้ว โทนี่ก็เดินเข้าไปยังสตาร์กอินดัสตรีส์ด้วยรอยยิ้มที่แต่งแต้มเต็มใบหน้า
"คุณมาสายนะโทนี่" เปปเปอร์พูดกับโทนี่ขณะที่เธอเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือของเธอ
"ทุกคนกำลังรอคุณอยู่ในห้องประชุม"
"ใจเย็นน่าเปปเปอร์ คุณกังวลเกินไปแล้วนะ การประชุมนี้ใช่ว่าจะสำคัญสักหน่อย อันที่จริงถึงผมจะไม่มาวันนี้ คุณก็นั่งแทนผมได้อยู่ดี"
คำพูดของโทนี่ที่ไว้ใจเธอมาก ก็ทำให้เปปเปอร์ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน แต่แล้วเธอก็หักห้ามใจตัวเอง "ไม่ คุณอย่าลืมสิว่าคุณคือโทนี่ สตาร์ค ผู้ถือหุ้นมาประชุมในวันนี้เพื่อพบคุณนะ"
"ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เห็นจำเป็นต้องรีบร้อนเลย เพราะดาวเด่นของรายการควรจะปรากฏตัวอย่างยิ่งใหญ่สิ"
"โทนี่..."
"ก็ได้ ก็ได้ ผมเข้าใจแล้วน่า" เมื่อเห็นสีหน้าของเปปเปอร์เปลี่ยนไปเล็กน้อย โทนี่ก็หุบยิ้มของเขาและตอบกลับไปอย่างเคร่งขรึม "ผมแค่นอนนานไปหน่อยน่ะ"
"แต่ฉันส่งให้จาร์วิสปลุกคุณแล้วนะ"
"ฉันรู้แล้ว นั่นก็เลยเป็นเหตุผลที่ฉันขอให้จาร์วิสปลุกฉันในอีกหนึ่งชั่วโมงถัดไปไง คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าคืนก่อนผมนอนดึก"
"เพราะมีเดท คุณเลยนอนดึกสินะคะ"
"ว้าว เปปเปอร์คุณรู้จักผมดีจริงๆ" เมื่อเห็นสีหน้าของเปปเปอร์เริ่มเปลี่ยนไป โทนี่ก็เปลี่ยนเรื่องทันที "บอกผมทีว่าการประชุมเกี่ยวกับอะไร...?"
"มันเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงมูลค่าหุ้นของบริษัทในช่วงเวลานี้ค่ะ เมื่อเร็วๆ นี้หุ้นของบริษัทอุตสาหกรรมแฮมเมอร์ได้เริ่มไต่ระดับขึ้น พวกเขากล่าวว่าเป็นเพราะหนึ่งในผลิตภัณฑ์ล่าสุดของพวกเขาได้รับเลือกจากกองทัพและจะกลายเป็นอุปกรณ์ทั่วไปสำหรับหน่วยพิเศษ ผู้ถือหุ้นกังวลว่าหุ้นของสตาร์กอินดัสตรีส์จะได้รับผลกระทบจากมันค่ะ"
"เพียงเพราะเรื่องแค่นี้น่ะเหรอ?"
"ผู้ถือหุ้นต้องการความมั่นใจ โทนี่"
“เข้าใจแล้ว”
เมื่อเผชิญหน้ากับคำขอของเปปเปอร์ โทนี่ก็ยักไหล่และพยักหน้าตอบ
หลังจากที่ทั้งสองมองหน้ากันและยิ้มให้ โทนี่ก็ปรับเปลี่ยนสีหน้าและผลักประตูห้องประชุมเปิดออกไป
ใบหน้าแรกที่โทนี่เห็นเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องประชุมคือโอบาไดอาห์ จากนั้นเขาก็พยักหน้าทักทายทุกคน ก่อนที่จะหันหน้าไปมองห้องที่เต็มไปด้วยผู้คนและพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย
"ขอโทษด้วย พอดีผมรถติด"
...
"คุณสตาร์ค คุณต้องการอธิบายเรื่องความล่าช้าในการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่จากสตาร์กอินดัสตรีส์ในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ ผู้ถือหุ้นของเราบางคนเห็นพ้องกันว่าคุณทำเป็นเล่นมากเกินไป พวกเราจึงสงสัยว่าคุณไม่ได้ให้ความสำคัญกับปัญหาผลิตภัณฑ์ของบริษัทมาระยะหนึ่งแล้ว"
"ไม่มีอะไรจะพูดเลย คุณลินช์ ซึ่งอันที่จริง ถ้าคุณกับเพื่อนของคุณคิดว่ามีอะไรผิดปกติกับสตาร์กอินดัสตรีส์ คุณก็มีอิสระที่จะทิ้งหุ้นในมือของคุณไปเลย โดยส่วนตัวแล้ว ผมไม่มีความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนั้น"
คำตอบที่เฉียบคมของโทนี่ไม่เพียงแต่ทำให้ผู้ถือหุ้นที่ถามคำถามนี้โกรธมาก แต่เปปเปอร์ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาก็หน้าซีดเล็กน้อยเช่นกัน
"โทนี่"
โอบาไดอาห์ผู้ถือหุ้นและอดีตเพื่อนของพ่อของเขาที่ทนไม่ไหวก็ขึ้นเสียง เพราะต้องการให้โทนี่มีมารยาทหน่อย
โทนี่กวาดสายตาไปทั่วห้องแล้วพูดว่า "ผมรู้ว่าในช่วงเวลาที่ผ่านมาผู้ถือหุ้นของบริษัทค่อนข้างให้ความสำคัญต่อการใช้จ่ายล่าสุดของผม วันนี้ผมจึงมาที่นี่เพื่อแจ้งให้บางคนทราบ สตาร์กอินดัสตรีส์เติบโตมาจนถึงทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะหุ้นที่พวกคุณพูดถึง หรืออะไรก็ตามแต่..."
"แต่เพราะนี้ต่างหาก"
โทนี่ชี้ไปที่หัวของเขาและมองไปรอบๆ
"ซึ่งผมก็ได้คิดถึงผลิตภัณฑ์ใหม่ล่าสุดของบริษัทเอาไว้แล้วด้วย ผมคิดว่าคงจะใช้เวลาไม่นานเท่าไรที่ทุกคนก็จะได้เห็นมัน"
