บทที่ 6 แต่งงานกับฉันเถอะ
บทที่ 6 แต่งงานกับฉันเถอะ
...เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอได้ขอให้คนแปลกหน้ามานอนกับเธออย่างไร้ยางอาย...
“ขอโทษ… ฉันขอโทษ… ฉันไม่ได้ตั้งใจ” หยานเม่ยพูดอย่างเขินอาย
เหล่ยจ้าวยิ้มแย้ม “...ขออภัยฉันแก้ปัญหาทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว...”
หยานเม่ยอยากจะหายตัวไปตอนนี้ แม้ว่าภายนอกเธอจะแข็งแกร่ง แต่เธอก็ยังเพิกเฉยต่อเรื่องประเภทนี้ เธอไม่เคยมีวันแบบนี้มาก่อน ดังนั้นเธอจึงไม่รู้วิธีปฏิบัติตน เธอดันหัวของเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเหล่ยจ้าวและพยายามฝังตัวเอง
“...ฉันไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไง...”
เมื่อมองไปที่หญิงสาวในอ้อมแขนของเขา เหล่ยจ้าวก็ยิ้มเบา ๆ พร้อมกับแววตาที่อบอุ่น เขาลูบหัวของเธอเบาๆ
“...นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้หญิงทำให้ฉัน… ไอ…อะๆ...” เหล่ยจ้าวไม่สามารถพูดจบประโยคได้เพราะเขาไอ
"ฉันเสียใจ. ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเอาเปรียบคุณ ขอบคุณที่ช่วยฉันเมื่อคืนนี้”
เหล่ยจ้าวถอนหายใจ “...คุณจะไม่ชดเชยใฉันเหรอ? ฉันใช้เงินไปมากเพื่อช่วยคุณ ผู้ชายคนนั้นน่ากลัวมาก เขาคือใคร?”
...แสงน้ำแข็งส่องประกายผ่านดวงตาของหยานเม่ยเมื่อเธอได้ยิน...เหล่ยจ้าว...
"...ไม่ต้องกังวล. เขาจะไม่รบกวนคุณ แต่ฉัน… ฉันไม่รู้วิธีชดเชยคุณ มีอะไรที่คุณต้องการไหม? ตราบใดที่มันถูกกฎหมาย ฉันจะเติมเต็มให้กับคุณ...” หยานเม่ยกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว เธอไม่รู้ว่าจะชดเชยให้ชายคนนี้อย่างไร เธอคิดว่านี่เป็นทางออกที่ดีที่สุด
"...ฉันไม่ต้องการอะไร. แค่รับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้...” เหล่ยจ้าวกล่าวอย่างแผ่วเบา
"...อะไร?..." หยานเม่ยคิดว่าเธอได้ยินเขาผิด
“...ทำไม...คุณเสียใจกับสิ่งที่คุณพูดหรอ? ฉันเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตคุณน๊ะ คุณสัญญาว่าตราบใดที่ฉันชอบบางสิ่งที่ถูกกฎหมาย คุณจะทำมันให้ฉัน นี่เป็นสิ่งที่ถูกกฎหมายที่สุดที่จะขอไม่ใช่หรือ? หรือ…คือคุณไม่อยากรับผิดชอบ? เหล่ยจ้าวยิ้ม
“...อยากให้ฉันรับผิดชอบยังไงล่ะ...” หยานเม่ยกล่าวขณะที่เธอมองไปที่ผู้ชายตรงหน้าเธอ เธอยังไม่รู้ชื่อของเขาด้วยซ้ำ
“...แต่งงานกับฉันเถอะ...” เหล่ยจ้าวพูดแล้วกระพริบตาเพื่อรอปฏิกิริยาของเธอ
หยานเม่ยจ้องมองเหล่ยจ้าวด้วยความงุนงง "...แต่งงานกับคุณ? คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร...”
เหล่ยจ้าวหัวเราะเมื่อได้ยินเธอ "...แน่นอนคุณเป็นภรรยาในอนาคตของฉัน!..."
'...เธอได้พบกับคนบ้าอีกคนนอกเหนือจากฟางหยานหรือไม่' หยานเม่ยคิดขณะจ้องมอง เหล่ยจ้าว...'...คนใดที่มีจิตใจดีจะขอคนแปลกหน้าแต่งงานอย่างเธอ?...'
“...ลองคิดดูสิ คุณไม่มีอะไรจะเสียถ้าคุณแต่งงานกับฉัน ฉันหล่อเก่งเรื่องบนเตียง ฉันทำอาหารได้ ทำงานบ้าน และฉันก็ซื่อสัตย์ มีผู้ชายกี่คนที่กล้าพูดได้ว่าพวกเขาจะซื่อสัตย์ต่อผู้หญิงเพียงคนเดียวเท่านั้น...”
หยานเม่ยก้มศีรษะลง และดวงตาของเธอก็ดูว่างเปล่า "...คุณเป็นคนดี. คุณสมควรได้รับภรรยาที่ดี ไม่ใช่ปีศาจที่กลับชาติมาเกิดอย่างฉัน...” หยานเม่ยกล่าวขณะที่เธอยิ้ม เหล่ยจ้าวถอนหายใจและยกคางเธอขึ้นเพื่อที่เธอจะได้มองเข้าไปในดวงตาของเขา
"...ตกลง. ฉันจริงจังนะ ตอนนี้ฉันแก่แล้ว และแม่อยากให้ฉันแต่งงาน และฉันคิดว่าคุณเป็นผู้สมัครที่ดีกว่าผู้หญิงนิสัยเสียพวกนั้น ...ฉันยังอยากแต่งงานกับคุณเพื่อจะได้ปรนเปรอคุณ ฉันอยากเห็นเธอยิ้มเหมือนวันนั้นที่คลับ ฉันรู้ว่าคุณจำฉันไม่ได้ แต่ตั้งแต่ฉันเห็นคุณในคืนนั้น ฉันสัญญากับตัวเองว่าจะทำให้ผู้หญิงคนนี้มีความสุข ฉันอยากจะปกป้องคุณและปกป้องคุณจากสายฝน นอกจากนี้ฉันเห็นด้วยว่าคุณเคยได้รับความเจ็บปวดมาก่อน ให้ฉันทำให้คุณมีความสุขได้ไหม...”
หัวใจของหยานเม่ยเต้นผิดจังหวะทันที เธอไม่เคยมีใครพูดว่าเขาจะตามใจเธอและปกป้องเธอ ไม่ต้องพูดถึงการปกป้องเธอจากสายฝน มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สัญญากับเธอ แต่เขาโยนเอกสารการหย่าร้างใส่เธอและโยนเธอไปตามถนน
เธอได้รับความเจ็บปวดและเธอทนไม่ไหวจริงๆ ตอนนี้เธอยุ่งเกินกว่าจะหาเงินเพื่อที่จะไม่ต้องพึ่งใครอีก แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามันเป็นของปลอม แต่เธอก็มีแรงกระตุ้นที่จะยอมรับข้อเสนอนี้ เธอหัวเราะกับตัวเองเมื่อรู้ว่าเธอกำลังพิจารณาข้อเสนอของเขา บางทีหัวใจของเธออาจโดดเดี่ยวมานานเกินไป
...มนุษย์จะล่อลวงคุณด้วยคำพูด แล้วปล่อยคุณลงสู่ขุมนรก หยานเม่ยได้เรียนรู้ถึงสิ่งนี้อย่างยากลำบาก เธอจะไม่ยอมเสี่ยงแบบนั้นอีก...
เหล่ยจ้าวมองไปที่หยานเม่ยอย่างเงียบ ๆ ขณะที่ดวงตาของเธอก็ว่างเปล่า และในดวงตาของเธอก็มีแต่ความแน่วแน่
“...ฉันขอโทษ แต่ฉันแต่งงานกับคุณไม่ได้ ฉันต้องไปแล้ว. ฉันมีนัดภายหลัง ผมจะทิ้งเบอร์ไว้ที่นี่ เมื่อคุณคิดหาทางอื่นที่ฉันสามารถชดเชยให้คุณได้ก็โทรหาฉันได้ตลอดเวลา...” หยานเม่ยพูดขณะที่เธอผลักมือของเหล่ยจ้าวออกไปแล้วลุกออกจากเตียง เหล่ยจ้าวยิ้มอย่างลึกลับ
“...นี่เป็นค่าตอบแทนเดียวที่ฉันต้องการ ฉันรู้ว่าคุณจะเห็นด้วยเร็วๆ นี้...” หยานเม่ยขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเขา
“...คุณคิดว่าฉันจะเห็นด้วยเหรอ...” หยานเม่ยพูดขึ้น!!
“...ฉันเชื่อว่าคุณจะตอบแทนที่ฉันช่วยชีวิตของคุณละดูแลคุณ...”
...//...///...(0_0)!!...
