บทที่ 178 พาผู้คนออกไป
หลู่เซาชิงมีความสุข เขาเดินได้แล้ว ไม่รู้ว่าว่านว่านจะทำสีหน้าแบบไหนเมื่อกลับมาเจอเขาแบบนี้...เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ แรงจูงใจอันไร้ขอบเขตก็พุ่งพล่านในหัวใจของหลู่เซาชิง และเขาก็เริ่มก้าวไปทีละก้าว ในเวลาเดียวกัน ซู่ว่านว่าน ซึ่งรีบไปที่อำเภอโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่บ้าน เมื่อนางและเฉินเหมี่ยวมาที่อำเภ...
