บทที่ 177 พวกเขาหายไป
เมื่อเฉินซื่อกำลังจะเปิดประตูอีกครั้ง นางก็เอื้อมมือไปจับข้อมือของเฉินซื่อแล้วผลักเฉินซื่อลงกับพื้นอย่างแรง "นี่คือประตูบ้านของข้า ถ้าเจ้าทุบมันแรง ๆเจ้าจะทำอย่างไรถ้ามันพัง" ซู่ว่านว่านมองไปที่เฉินซื่อด้วยความรังเกียจ "ซู่ว่านว่านเวลานี้เจ้ากลับมาแล้ว รีบเปิดประตูเสีย ยัยบ้านั่นหลู่เหมียวเหมียวปีนก...
