บทที่ 33 ขุนนางหน้าขาวก็เป็นขุนนางเช่นกัน

บทที่ 33 ขุนนางหน้าขาวก็เป็นขุนนางเช่นกัน

(芝麻官 ซีเหมินกวน แปลตรงๆ ขุนนางงา ซีเหมินแปลว่า “งา” อุปมาแทนข้าราชการที่มียศต่ำและมีอำนาจน้อย เป็นคำประชดประชัน)

ช่างเย็บศพถือเป็นบุคลากรที่ไม่ใช่เจ้าหน้าที่

  

สำนักตงฉ่างจะเป็นผู้จ่ายเงินรายเดือนให้กับช่างเย็บศพของตงฉ่าง

  

ช่างเย็บศพของจินยี่เว่ย(องครักษ์เสื้อแพร) จะออกเงินรายเดือนโดยจินยี่เว่ย

  

ช่างเย็บศพของลิ่วซ่านเหมิน(สำนักกองปราบที่หก) จะแจกจ่ายเงินรายเดือนโดยลิ่วซ่านเหมิน

  

สถานะของช่างเย็บศพนั้นต่ำมาก ถ้าเขาตายทันที ก็จะไม่มีใครสอบถาม

  

เว้นแต่เจ้าจมาถึงระดับของท่านปู่สาม เจ้าจะได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษ

  

ตอนนี้เว่ยจงเซียนได้ตัดสินใจที่จะรวมช่างเย็บศพตงฉ่างทั้งหมด เข้ากับสำนักตงฉ่าง อย่างเป็นทางการ นี่เป็นข่าวดีสำหรับช่างเย็บศพตงฉ่าง

  

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พวกเขาอาจถูกมองว่าเป็น "ขุนนาง" ในปากของคนทั่วไป ราชสำนักจะให้เงินเดือนแก่พวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะแก่เกินไปที่จะทำงาน พวกเขายังสามารถรับเงินเดือนได้หลังเกษียณ

  

ปัจจุบันมีเพียงช่างเย็บศพในสำนักตงฉ่างเท่านั้น ที่มีนโยบายแบบนี้ นี่คือความตั้งใจของเว่ยจงเซียน และได้รับการอนุมัติจากจักรพรรดิแล้วด้วย

  

เว่ยจงเซียนมองไปที่กลุ่มช่างเย็บศพด้วยสายตาที่ใจดี เหมือนกับท่านปู่ที่มองดูกลุ่มลูกหลานของเขาเอง

  

เว่ยจงเซียนก็มองจักรพรรดิในลักษณะนี้เช่นกัน

ภายใต้คำสั่งของเว่ยจงเซียน เสี่ยวซวนจื่อคลี่แผ่นพับในมือออกและอ่านด้วยน้ำเสียงที่เฉียบคม: "หลังจากรวมเข้ากับสำนักตงฉ่างแล้ว ช่างเย็บศพทั้งหมดจะถูกแบ่งออกเป็นสี่ระดับตามความแข็งแกร่งและฝีมือ: เริ่มจาก ขุนนางหวงขั้นเก้า ขุนนางซวนขั้นแปด ขุนนางตี้ขั้นเจ็ด ขุนนางเทียนขั้นหก ที่สำคัญ ช่างเย็บศพขุนนางเทียนระดับหนึ่ง สามารถเทียบเท่าขุนนางขั้นสี่ของราชสำนักได้"

  

ช่างเย็บศพทั้งหมดอยู่ในความโกลาหล

  

พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่า หลังจากรวมเข้ากับสำนักตงฉ่างแล้ว พวกเขาจะยังมีตำแหน่งอย่างเป็นทางการ และช่างเย็บศพที่เลวร้ายที่สุด ยังเป็นขุนนางขั้นเก้าอีกด้วย

  

หากช่างเย็บศพมีตำแหน่งนี้ได้ เขาก็เทียบเท่ากับผู้พิพากษาระดับเจ็ดของมณฑล แต่เขาเป็นเจ้าหน้าที่ของฝ่ายปกครอง

  

ดวงตาของช่างเย็บศพทั้งหมดเป็นประกาย และพวกเขาไม่เคยคิดฝันว่าวันหนึ่งพวกเขาจะได้เป็นขุนนางด้วย

  

หยางจิ่วกำลังคิดว่า เว่ยจงเซียนทำสิ่งนี้ทำไม เขาแค่ต้องการปรับปรุงสถานะของช่างเย็บศพจริงๆ หรือ?

  

ขันทีชรา คงไม่ทำอะไรที่ไม่ดีสำหรับตัวเขาเองอยู่แล้ว

  

ในฐานะขันทีที่รับผิดชอบพิธีการและหัวหน้างานของสำนักตงฉ่าง ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะอธิบายเว่ยจงเซียนว่า "จัดการทุกอย่าง ทุกประเภท ทุกวัน!"

  

คนที่ยุ่งแบบนี้ คงไม่มีเวลาทำเรื่องไร้สาระแน่นอน

  

เสี่ยวซวนจื่อกระแอมในลำคอและอ่านต่อไป: "ตอนนี้ข้าจะอ่านอ่านรายชื่อขุนนางช่างเย็บศพ โปรดมารับเครื่องแบบอย่างเป็นทางการสำหรับผู้ที่มีรายชื่อ"

  

ยังมีเครื่องแบบขุนนางด้วย?

  

ช่างเย็บศพยิ่งตื่นเต้น

  

"ช่างเย็บศพหมายเลขสิบเก้า อันตังหวา"

  

"ช่างเย็บศพหมายเลขยี่สิบสาม หวังต้าซาน"

  

"ช่างเย็บศพหมายเลขยี่สิบแปด ไป๋เสี่ยวผาง"

  

...

  

"ช่างเย็บศพหมายเลขสามสิบ กั๋วฉินเหนียง"

  

กั๋วฉินเหนียงเป็นช่างเย็บศพที่เพิ่งได้รับการคัดเลือกมาใหม่ และนางก็ตามทันของดีเช่นนี้ ดังนั้นนางจึงโชคดีมาก

  

นี่เป็นครั้งแรก ที่ข้าเห็นผู้หญิงคนนี้ เป็นช่างเย็บศพ

  

ช่างเย็บศพมักจะจัดการกับศพที่ตายอย่างโหดเหี้ยม และร้านเย็บศพก็มืดมนมาก และมันเป็นอาชีพที่ไม่เหมาะสำหรับผู้หญิงที่จะทำ

  

แต่ไม่มีกฎว่า ผู้หญิงไม่สามารถเป็นช่างเย็บศพได้

  

กั๋วฉินเหนียงเก่งเรื่องศพผู้หญิง และนางยังเย็บศพได้คล่องอีกด้วย

  

นางสวมชุดสีดำและมีรูปร่างที่สง่างาม

  

ทันทีที่นางหันกลับมาหลังจากได้รับเครื่องแบบอย่างเป็นทางการ หยางจิ่วก็เห็นใบหน้าของนาง

  

บนแก้มซ้ายของนาง มีรอยแผลเป็นยาวสองนิ้ว ซึ่งทำให้ใบหน้าของนางซึ่งแต่เดิมงดงามราวกับดอกบัวดูน่ากลัวเล็กน้อย

  

เครื่องแบบอย่างเป็นทางการของช่างเย็บศพทุกคนคือเสื้อคลุมสีดำ ความแตกต่างคือสิ่งที่ปักที่หน้าอก

  

ขุนนางตัวอักษรหวง(สีเหลือง)ปักเป็นรูปนกกระจอกที่หน้าอก

  

ขุนนางตัวอักษรซวน(ลึกซึ้ง) ปักรูปนกกระทาที่หน้าอก

  

ขุนนางตัวอักษรตี้(แผ่นดิน) ปักรูปเป็ดแมนดารินที่หน้าอก

  

ขุนนางตัวอักษรเทียน(ท้องฟ้า) ปักรูปนกกระยางที่หน้าอก

  

"ต่อไปคือช่างเย็บศพ..." เซียวซวนจือยังคงอ่านต่อไป

  

ช่างเย็บศพศพกลั้นหายใจและตั้งสมาธิ อันที่จริง พวกเขารู้อยู่ในใจอยู่แล้วว่า ช่างเย็บศพคนไหนที่จะได้ แต่พวกเขายังต้องรอให้เสี่ยวซวนจื่ออ่านก่อนจึงจะแน่ใจได้

  

"ขุนนางเทียนระดับเก้า คือหยางจิ่วช่างเย็บศพหมายเลขเก้า" หลังจากอ่านจบ เสี่ยวซวนจื่อเฝ้าดูหยางจิ่วที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับยิ้มที่มุมปากของเขา

  

หยางจิ่วก้าวไปข้างหน้าเพื่อรับเครื่องแบบอย่างเป็นทางการ จากนั้นค่อยๆ ถอยกลับ

  

เกินความคาดหมายของหยางจิ่ว ที่จะถูกรวมอยู่ในช่างเย็บศพกลุ่มขุนนางเทียน

  

จากนี้ไป เขาก็เป็นขุนนางขั้นหกเช่นกัน

  

"ขุนนางเทียนระดับหก คือช่างเย็บศพหมายเลขสอง ฉางกวนเฟิง" เสี่ยวซวนจื่อกล่าวต่อ

  

หยางจิ่วได้พบกับฉางกวนเฟิงเพียงครั้งเดียว เขาเป็นชายวัยกลางคนที่มีผิวคล้ำ เขามักจะทำหน้าเรียบเฉย ราวกับว่าทุกคนเป็นหนี้เขา

  

ช่างเย็บศพที่เหลือให้ความเคารพเมื่อเห็นท่านปู่สาม แต่ฉางกวนเฟิงไม่แม้แต่จะผงกศีรษะ

  

ตัวเลขสูงสุดที่โดดเด่นในแต่ละบรรทัด จะได้รับความเคารพจากทุกคนเสมอ

  

"ขุนนางเทียนระดับสอง คือช่างเย็บศพหมายเลขหนึ่ง ท่านปู่สาม" หลังจากเสี่ยวซวนจื่ออ่านจบ เขาก็ปิดหนังสือเล่มเล็ก

  

ท่านปู่สามก้าวเข้ามารับเครื่องแบบขุนนาง

  

จนถึงตอนนี้ ช่างเย็บศพหนึ่งร้อยคนในตงฉ่าง ได้ถูกจำแนกออกเป็นสี่ระดับของเทียนตี้ซวนหวง

  

ช่างเย็บศพที่มีตัวอักษรหวง มีสัดส่วนมากกว่าครึ่งถึงห้าสิบสามคน

  

มีสามสิบหกคนที่มีตัวอักษรซวน

  

มีแปดคนที่มีตัวอักษรตี้

  

และมีเพียงสามคนเท่านั้นที่มีตัวอักษรเทียน

  

ท่านปู่สามและฉางกวนเฟิง ถูกจัดให้เป็นช่างเย็บศพอักษรเทียน และทุกคนเชื่อมั่น ยกเว้นก็แต่หยางจิ่ว

  

โดยเฉพาะช่างเย็บศพรุ่นเก่าที่อยู่ในวงการมายาวนาน ในแง่ของประสบการณ์และความดีความชอบ พวกเขาเหนือกว่าหยางจิ่วมาก

หยางจิ่วจะเป็นช่างเย็บศพอักษรเทียนได้อย่างไร?

  

บางคนเป็นแค่ช่างเย็บศพที่มีตัวอักษรหวง เป็นระดับเดียวกับไม่กี่คน ที่ได้รับคัดเลือกใหม่ในตอนนี้

  

สิ่งที่หยางจิ่วคิดก็คือ แม้แต่ท่านปู่สาม ก็ไม่สามารถเป็นช่างเย็บศพระดับหนึ่งตัวอักษรเทียนได้?

  

ขุนนางเทียนระดับหนึ่งนี้ เป็นเหมือนพายที่ห้อยอยู่บนท้องฟ้า ทำให้กลุ่มคนที่หิวโหยน้ำลายไหล

เว่ยจงเซียนมองไปที่ช่างเย็บศพด้วยรอยยิ้มและพูดว่า: "พวกเจ้าทุกคน คือผู้มีพรสวรรค์จากสำนักตงฉ่างของเรา ในอนาคต เจ้าต้องทำงานหนักให้มากขึ้น ขัดเกลาทักษะของเจ้า แสดงพลังของเจ้าต่อสำนักตงฉ่าง และแบ่งปันความกังวลของจักรพรรดิ์."

  

"ขอรับ!" ช่างเย็บศพทั้งหมดตอบพร้อมกัน

  

เว่ยจงเซียนโบกมือแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "กลับไปพักผ่อนเถอะ"

  

ช่างเย็บศพทุกคนมีความสุขมาก ท้ายที่สุด พวกเขายังเป็นขุนนางระดับสูงในสำนักตงฉ่างอีกด้วย ในอนาคต พวกเขาจะกินอาหารจากจักรพรรดิ

  

กลับไปที่ร้านเย็บศพ หยางจิ่วเปลี่ยนชุดเป็นขุนนาง มองเข้าไปในกระจก และมีเพียงคำเดียวที่ผุดขึ้นมาในหัวของเขา:

หล่อ.

  

หากเจ้าต้องการเพิ่มการแก้ไข ให้ทำดังนี้:

  

หล่อมาก

  

การสวมใส่ในวันพรุ่งนี้ จะทำให้ดวงตาของกานซือซือและเว่ยอวี่เหยียน สดใสขึ้นอย่างแน่นอน

  

หลังจากชื่นชมอยู่พักหนึ่ง หยางจิ่วก็ถอดชุดขุนนางออก แขวนไว้ที่ไม้แขวนให้เรียบร้อย และเข้านอนในทันที

  

...

  

ลิ่วซ่านเหมิน(สำนักกองปราบที่หก)

  

มือปราบ จูเก๋อเจิ้งเฉียง กำลังพิจารณาคดีนี้

  

เจ้าหน้าที่มือปราบเข้ามาและแจ้งข่าวว่า ผู้ว่าการเว่ยแห่งสำนักตงฉ่าง ได้รวบรวมช่างเย็บศพไว้ในสำนักตงฉ่าง และช่างเย็บศพที่แย่ที่สุด ก็เป็นขุนนางขั้นเก้าเช่นกัน

  

จูเก๋อเจิ้งเฉียงวางแฟ้มคดีลงในมือ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มเบาๆ ว่า "ผู้ว่าการเว่ย ทะเยอทะยานจริงๆ"

  

"นายท่าน เราไม่ควรทำเหมือนกัน..." เจ้าหน้าที่มือปราบรู้สึกว่าพวกเขาควรทำตาม รวมถึงช่างเย็บศพของลิ่วซ่านเหมินด้วย

  

จูเก๋อเจิ้งเฉียงโบกมือแล้วพูดว่า "เราจะเทียบกับผู้ว่าการเว่ย ได้อย่างไร"

  

เว่ยจงเซียนเป็นคนดังต่อหน้าจักรพรรดิ

  

ไม่ต้องพูดถึงลิ่วซ่านเหมินของพวกเขา แม้แต่จินยี้เว่ย(องครักษ์เสื้อแพร) ยังต้องหนีบหางไว้ข้างหน้าเว่ยจงเซี่ยน

  

เจ้าหน้าที่มือปราบเพิ่งออกไปเมื่อเจ้าหน้าที่อีกสี่คนในชุดสีทองเข้ามาในห้องโถง

  

เมื่อเห็นคนทั้งสี่นี้ จูเก๋อเจิ้งเฉียงยิ้มอย่างน่ารักไปทั่วใบหน้าของเขา และถามอย่างอบอุ่นว่า "กลับมาแล้วเหรอ"