นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 8
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 8
'ความโกรธ?'
ราอนกลืนน้ำลายอย่างแรงและมองไปรอบๆ
'มีใครอยู่ที่นี่...'
แม้ว่าจะมองไม่เห็นและไม่ได้ยิน แต่ก็มีบางอย่างปรากฏตัวขึ้นในห้องที่เขาอยู่ มันต้องเป็น <ความโกรธ> จากข้อความแน่ๆ
ฟรึ่บ
เปลวไฟสีน้ำเงินลุกโชนต่อหน้าต่อตาของเขาในขณะที่เขากำลังตรวจสอบรอบๆ
จากเปลวไฟขนาดเท่ากำปั้น คลื่นอันน่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏขึ้น คล้ายกับการปะทุของภูเขาไฟ
ในที่สุด...
จากด้านในของเปลวไฟสีน้ำเงิน มีเสียงพูดดังออกมา พร้อมกับเสียงไฟอันบ้าคลั่งเหมือนพร้อมที่จะระเบิดได้ตลอด มันส่งแรงสั่นสะเทือนไปถึงสันหลังของเขา
"นี่คืออะไรกัน…?"
จากประสบการณ์มากมายจากชีวิตที่แล้วของเขา เขาไม่เคยเห็นหรือได้ยินเรื่องที่มีเปลวไฟที่พูดได้มาก่อนเลย
'ความโกรธแค้นที่เจ้าบ่มเพาะได้มาถึงราชาแห่งแก่นแท้แล้ว ด้วยชื่อของราชาองค์ที่สองแห่งอาณาจักรปีศาจ โทสะ ข้าจะแก้แค้นแทนเจ้าเอง มอบกายและใจ… หืม?'
เปลวไฟสีน้ำเงินแนะนำตัวเองว่าเป็นราธ ราชาแห่งปีศาจ อ้าปากค้างหลังจากมองเขาขึ้นและลง
เด็ก? ทำไมถึงเป็นเด็กกัน…?
"นี่มันบ้าอะไร?"
นี่ใครกัน? ความโกรธแค้นที่ส่งมาถึงข้าไม่ใช่อารมณ์ที่เด็กขนาดนี้จะมีได้
เสียงของราธเบาลง แต่ดูมีความกังวลมาก
“ราธ?”
ราอนขมวดคิ้ว เขาอาจรู้สึกโกรธแค้นมากในชีวิตที่แล้ว แต่กับชีวิตปัจจุบันของเขามันไม่ใช่เลย
'เดี๋ยวก่อนนะ... ชาติที่แล้ว?'
เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเกิดใหม่พร้อมกับได้รับความสามารถลึกลับที่เรียกว่าหน้าต่างสถานะและความทรงจำในชาติก่อน
อาจเป็นราธที่ให้ความสามารถพิเศษเหล่านั้นแก่เขา
“แกมอบหน้าต่างสถานะให้ฉันเหรอ?”
หน้าต่างสถานะ? เจ้าใช้มันได้เหรอ?
"ใช่"
บ้าน่า! เอิ่ม?
เปลวไฟสีน้ำเงินที่อยู่รอบๆ ราธสั่นไหว
กะ..การเชื่อมต่อขาดหายไปแล้ว! เกิดอะไรขึ้น…
“แกเป็นใคร ทำไมถึงโผล่ขึ้นมาที่นี่ได้?”
ข้าคือผู้ที่ถูกเรียกว่า ราชาแห่งแก่นแท้
"ฉันเรียกหาเหรอ?"
เจ้าระเบิดความโกรธออกมา เจ้าบอกว่าเจ้าอยากจะฆ่าใครสักคนให้ได้ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม การปรากฎตัวของราชาอย่างข้าคือเพื่อทำให้ความปรารถนาของเจ้าเป็นจริง
"อ่า…"
เขาจำได้ว่าเคยสาบานว่าเขาจะฆ่าเดรุส โรเบิร์ตไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเปลวไฟปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาเป็นเพราะความโกรธของเขาในตอนนั้น
'แต่มันช้าไปหน่อยไหม?'
ระยะเวลาห่างกันสองปีระหว่างชาติก่อนกับชาติปัจจุบัน และเป็นเวลาสิบสองปีแล้วตั้งแต่เขาเกิด เขาไม่รู้นะว่าสิ่งนี้จะมาทำอะไร นี่มันช้าไปตั้งสิบสี่ปีเลยนะ
“บอกว่าจะแก้แค้นแทนฉันใช่ไหม?”
เป็นเช่นนั้น
“แล้วต้องแลกด้วยอะไร?”
เปลวไฟที่เร่าร้อนลุกโชนในดวงตาของราอน
“คงไม่มีอะไรฟรีบนโลกใบนี้…แกคงจะเอาร่างกายและวิญญาณของฉันไปใช่ไหม?”
ถ้าต้องการแก้แค้น การต้องมอบไปทั้งร่างกายและวิญญาณเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย
“…”
เขามองลงไปที่ราธ เห็นบางสิ่งถูกกักขังอยู่ภายในเปลวไฟสีน้ำเงิน มันส่งรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา
'สิ่งนี้เกิดขึ้นเพราะฉันกลับชาติมาเกิดสินะ'
ถ้าให้เขาเดา เพราะความตายของเขาในชาติที่แล้ว ที่ทำให้ความโกรธเกรี้ยวเข้าครอบงำ
“ถ้าฉันแก้แค้นไม่สำเร็จ มันก็จะไม่มีความหมาย”
เขาถูกเดรุสเลี้ยงไว้ใช้ทั้งชีวิต ในที่สุดก็ได้รับโอกาสใหม่หลังจากตาย เขาให้คนอื่นแก้แค้นแทนไม่ได้
'ฉันต้องลงมือทำเอง'
ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหน เขาก็จะตัดหัวเดรุสด้วยตัวเอง เขาไม่อยากที่จะปล่อยให้คนอื่นทำ
ใช่แล้ว เช่นนั้นแหละ
ราธจ้องมองด้วยตาที่ซ่อนอยู่ในเปลวไฟสีน้ำเงิน
เขากำลังซ่อนความโกรธแค้นที่ลึกและดำมืดไว้ที่ก้นบึ้งของหัวใจ
“ฉันไม่สนใจ”
'ข้าไม่สน' ราชาแก่นแท้ได้ตัดสินใจแล้ว 'เจ้าแค่ต้องมอบร่างกายของเจ้ามาให้ข้า'
เมื่อความโกรธจากน้ำเสียงของราธหายไป เปลวไฟสีน้ำเงินก็พุ่งเข้าใส่เขา
“อั้ก!”
ราอนจับที่หน้าอกของเขา ก้มมองลงที่เอว
มันเย็น...
ร่างกายและจิตใจของเขายังถูกแช่แข็ง พลังของราธไม่ใช่ไฟ แต่เป็นน้ำแข็ง...
คิดถึงผู้นั้นสิ เพิ่มความโกรธแค้น ราชาแก่นแท้จะฆ่าเขาแทนเจ้าเอง ต่อให้เขาจะเป็นเทพเจ้าองค์ไหนก็ตาม
หัวใจเขาเต้นแรงเพราะเสียงที่น่าขนลุกของราธ ราวกับว่าหัวใจของเขาถูกแทงด้วยแท่งน้ำแข็ง
ต้านทานน้ำ (ระดับสามดาว) กำลังเปิดใช้งาน
'ต้านทานน้ำ!'
พลังต้านทานน้ำที่เขาได้รับจากการดูดซับความเย็นช่วยลดความเจ็บปวดจากพลังน้ำแข็งของราธ
ถึงอย่างนั้นการโจมตีของราธไม่ได้มีแค่น้ำแข็ง
“อึก…”
ราอนร้องอย่างเจ็บปวด เขาจำใบหน้าของเดรุสได้ ท่าทางที่หัวเราะในขณะที่ดูถูกเขาเหมือนแมลงตัวหนึ่ง
มอบร่างกายของเจ้าแก่ราชาแก่นแท้ ข้าจะหักกระโหลกเขาและเคี้ยวเนื้อของเขาเอง
ราอนถอนหายใจเฮือกใหญ่
เมื่อเสียงของราธกระตุ้นอารมณ์ ราอนก็อยากจะระเบิดความโกรธที่มีต่อเดรุสออกมา
'ไม่ได้เด็ดขาด…'
ราอนข่มอารมณ์ของเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าเขาทิ้งร่างกายของเขาเพื่อการแก้แค้น เขาอาจทำเรื่องเลวร้ายกับซิลเวียและพวกสาวใช้
แม้ว่าเขาต้องตายตรงนี้ เขาก็จะไม่ยอมมอบร่างกายนี้ให้เด็ดขาด
'ฉันต้องอดทนไว้'
เขากำหมัดแน่นจนเลือดออก เขาเป็นนักฆ่าที่ยอดเยี่ยมที่สุด
ความอดทน ไร้ความรู้สึกคือคุณสมบัติของนักฆ่า
เจ้าทนได้ดีกว่าที่คิด แต่ทนได้อีกสักเท่าไหร่กัน? ไม่มีผู้ใดเอาชนะพลังน้ำแข็งของราชาแก่นแท้ได้หรอก
ราธกำลังเยาะเย้ยเขา ปล่อยพลังน้ำแข็งแช่แข็งจิตใจและร่างกายของเขา
“อึก…”
ยังดีที่มันเลือกที่ปล่อยพลังเพิ่มแทนที่จะปลุกปั่นอารมณ์ของเขาต่อ ราอนกลั้นหายใจและอดทนต่อพลังน้ำแข็งที่แทรกซึมเข้าไปในกระดูกของเขา
มนุษย์ช่างกล้านัก!
เสียงที่แผดเผาของราธนั้นดูโกรธเกรี้ยว
ข้าไม่อยากทำร้ายร่างกายที่ราชาแก่นแท้จะใช้งาน แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือก ข้าจะกลืนกินเจ้าทั้งเป็นเอง
มันไม่ใช่การพูดเกินจริง เปลวไฟขยายใหญ่ขึ้น ความรุนแรงของคลื่นน้ำแข็งที่โจมตีก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก
“แค่ก!”
ราอนอ้าปากร้องออกมาอย่างทนไม่ไหว เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดของเนื้อที่ถูกฉีกออกจากกันและอวัยวะที่ถูกตัดขาด
โกรธแค้นมากขึ้นอีก แล้วยอมรับราชาแก่นแท้สิ เจ้าต้องการตายหรือ?
“ฉันยอมตายดีกว่ามอบร่างกายให้แก”
เขากัดลิ้นเพื่อตั้งสติ ทันทีที่เขาตั้งใจจะตายแทนที่จะมอบร่างกายให้ราธเขาก็มีความคิดหนึ่ง
'เดี๋ยวก่อน หาก'การต้านทานน้ำ' สามารถสกัดกั้นพลังน้ำแข็งของมันได้...'
ถ้าเช่นนั้น'วงแหวนแห่งไฟ' ก็อาจบรรเทาความเจ็บปวดทั้งทางร่างกายและจิตใจของฉันลงได้
หรือไม่ได้ อย่างน้อยฉันก็ต้องลองดู
ราอนสงบสติอารมณ์และเริ่มหมุนวงแหวนแห่งไฟ วงแหวนแห่งไฟทั้งสามเริ่มหมุนอย่างรุนแรง
<วงแหวนแห่งไฟ (สามดาว)> ช่วยลดความเสียหายต่อจิตใจและร่างกายของคุณอย่างมาก
เป็นไปตามคาด
'วงแหวนแห่งไฟ' เป็นการปลูกฝังที่สามารถพัฒนาและปกป้องทั้งจิตใจและร่างกาย ดังนั้นจึงมีประสิทธิภาพในการทนต่อแรงกดดันจากภายนอก
'วงแหวนแห่งไฟ' หมุนอย่างรวดเร็ว นำพลังมาสู่ร่างกายและจิตใจของเขา อารมณ์ที่กำลังจะระเบิดเริ่มบรรเทาลง
จิตใจอันแรงกล้าที่เขาส่งต่อจากชาติที่แล้ว 'วงแหวนแห่งไฟ' และ 'การต้านทานน้ำ' รวมเข้าด้วยกัน มันช่วยลดความเจ็บปวดและแรงกดดันจากราธได้อย่างมาก
กะ..เกิดอะไรขึ้น...
ราธประหลาดใจ
การโจมตีด้วยพลังน้ำแข็งของเขาค่อยๆอ่อนแอลง ดูเหมือนว่ามันจะอ่อนแอหากความแค้นของเขาไม่ได้เพิ่มขึ้น
'ไม่มีทางที่เจ้าจะเป็นเพียงเด็กมนุษย์ธรรมดา!'
“ฉันเป็นมนุษย์ ไม่มีทางมาแพ้ปีศาจหรอกโว้ย!”
ราอนตอบอย่างใจเย็นเมื่อพลังน้ำแข็งลดลง
มันไม่สมเหตุสมผลเลย ไม่เลย!
ราธออกมาจากร่างของเขาแล้วกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ริมฝีปากของเขาสั่นอย่างหวาดกลัว
แม้ว่าจะพึ่งตื่นขึ้นได้ไม่นาน แต่ราชาแห่งแก่นแท้กลับถูกผลักไสโดยมนุษย์ธรรมดา!?
“อ่าาา…”
* * *
* * *
ราอนหายใจออกและจ้องไปที่ราธ เปลวเพลิงของเขาแกว่งไหวเหมือนสายลมพัด
“การแก้แค้นเป็นหน้าที่ของฉัน ฉันจะไม่ทิ้งร่างของฉันไว้กับปีศาจตัวน้อยแบบแกหรอก!”
ปีศาจน้อย? เจ้ากล้าเรียกราชาแห่งปีศาจว่าเป็นปีศาจตัวน้อยงั้นเหรอ!?
“จัดการฉันไม่ได้แล้วยังจะเรียกตัวเองว่าเป็นราชาปีศาจ เหอะ ฉันเดาว่าราชาองค์อื่นคงตายหมดแล้วสินะ”
นี่ยั่วโมโหกันเหรอ…?!
ราธโหมไฟของเขาขึ้นอีกครั้ง แต่มีแค่ขนาดที่เพิ่มขึ้นเท่านั้น พลังน้ำแข็งนั้นอ่อนแอมาก
'ปีศาจตนนี้บอกว่าตนเองเพิ่งจะตื่นขึ้นมา'
ตื่นขึ้นจากการหลับใหลหรือว่าถูกผนึกหรือเปล่า?… ดูเหมือนว่าเขาจะยังใช้พลังเต็มที่ไม่ได้ด้วย
ราอนสะบัดมันออกอย่างแรง ไฟของราธก็กระเด็นออกไป ปลิวว่อนเหมือนกระดาษ
เสียงกัดฟันของราธมาจากด้านในของเปลวไฟสีน้ำเงิน
เป็นไปไม่ได้! เจ้าควบคุมมันได้ไง?!
“ฉันไม่จำเป็นต้องบอก ตอนนี้ออกไปได้แล้ว”
เจ้าได้พลังของราชาแห่งแก่นแท้ไปแล้ว! จะไล่ข้าไปได้ไง!
ราธจ้องมองเขาด้วยความเคียดแค้นชิงชัง
ราชาแห่งแก่นแท้ได้เลือกไปแล้ว ถ้าเจ้าไม่ตาย เราก็แยกจากกันไม่ได้ อ๊าก!
ราอนฟาดหมัดไปที่ราธที่กำลังพึมพัม เปลวไฟกระจายออกไป แต่เขาสัมผัสมันไม่ได้—ราวกับว่าเขาชกต่อยอากาศเปล่าๆ
"แล้ว…"
เขารวบรวมมานาไว้ที่ปลายนิ้วของเขา มันแย่เมื่อเทียบกับออร่า แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย
ซู่ว!
เขาลองฟันด้วยมีดพกเสริมมานา แต่ราธก็กลับขึ้นมาเหมือนแสงเทียนที่สามารถต้านทานลมได้
ทะ-ทำอะไรของเจ้า?!
“ชิ วิธีนี้ก็ใช้ไม่ได้”
ราธไม่มีร่างกาย เขาเป็นเหมือนวิญญาณ เพราะแบบนี้ต่อให้ใช้ออร่ามันก็จะไม่หายไป
'ตอนนี้ต้องหาทางออกเรื่องนี้ก่อน ... '
แม้ว่าราธจะปล่อยพลังอันรุนแรงออกมา แต่เหล่านักดาบที่เฝ้าอาคารส่วนรองก็ไม่ได้บุกเข้ามาแต่อย่างใด
คงเป็นเพราะว่าราอนเป็นคนเดียวที่เห็นหรือสัมผัสเขาได้
“จะทำให้แกหายไปได้ยังไง”
มอบร่างกายของเจ้าให้กับราชาแห่งแก่นแท้ แล้ว…
“จะบ้าเหรอ”
ขณะที่ราอนหัวเราะ ข้อความก็เด้งขึ้นมา
ติ้ง!
ความสามารถเพิ่มเติมได้รับการปลดล็อค
“ความสามารถเพิ่มเติมหรือ?”
ราอนเปิดหน้าต่างสถานะทันที
<หน้าต่างสถานะ>
ชื่อ：ราอน ซีฮาร์ต
ตำแหน่ง: ไม่มี
สถานะ: คำสาปน้ำแข็ง(แปดสาย), ความแข็งแกร่งต่ำ, ความสามารถในการเคลื่อนไหวลดลง, ค่าความสัมพันธ์มานาลดลง
คุณสมบัติ: ราธ, วงแหวนแห่งไฟ (สามดาว), ต้านทานน้ำ (สามดาว)
เครื่องหมายคำถามที่ใช้ช่องแรกของคุณสมบัติถูกแทนที่ด้วย ราธ
นั่นไม่ใช่ส่วนสำคัญ มีข้อมูลใหม่อยู่ใต้หน้าต่างสถานะ
ความแข็งแกร่ง: 13
ความว่องไว: 13
สตามิน่า: 12
พลังงาน: 12
การรับรู้: 40
ความสามารถของเขา เช่น ความแข็งแกร่งและความว่องไว แสดงขึ้นเป็นตัวเลข
จ-เจ้ามีหน้าต่างสถานะจริงๆ!
น้ำแข็งไหลออกจากปากของ ราธ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เห็นเนื้อหาของหน้าต่างสถานะ เขาพึมพำว่าเขาเห็นแต่เงา
“หน้าต่างสถานะและข้อความพวกนี้คืออะไร?”
… เป็นระบบที่ ราชาแห่งแก่นแท้ สร้างขึ้น
"ระบบ? เพื่ออะไร?"
ข้าไม่มีเหตุผลที่จะบอกเจ้า
“เพื่อให้พัฒนาได้ไวขึ้นสินะ?”
รู้… รู้ได้ยังไง…?!
“ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ”
ทันทีที่เขารู้สึกตัว ราธไม่สามารถซ่อนความรู้สึกของเขาได้
'ก็เป็นไปตามที่ฉันคิดไว้'
ราอนพยักหน้า เขาคิดว่ามันแปลกที่ 'วงแหวนแห่งไฟ' มีประสิทธิภาพมากกว่าในชีวิตที่แล้ว เป็นเพราะระบบนี่เอง
เอามันคืนมา ทั้งร่างกายของเจ้า พลังของข้า คืนข้ามาให้หมด!
ราธเริ่มฉุนเฉียว เขาดูเหมือนเด็กทารกที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ขนาดใหญ่
“ฉันไม่รู้จะคืนมันยังไง แถมฉันก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้สักหน่อย”
เขาได้รับความสามารถในการเติบโตเร็วขึ้น ไปสู่จุดที่สูงขึ้น ไม่มีเหตุผลที่จะต้องคืนมันให้กับปีศาจขี้โมโหที่พยายามจะเอาร่างกายเขาไป
มันไม่ใช่ของเจ้า!
“แล้วแกพยายามเอาร่างกายของฉันไป มันไม่ใช่ของแกสักหน่อย”
แต่ราชาแห่งแก่นแท้ได้ยินความปรารถนาของเจ้า…
“ใช่ฉันต้องการแก้แค้น แต่นั่นคือสิ่งที่ต้องทำด้วยตัวเอง มันไม่มีความหมายเลยถ้าฉันยอมสละร่างกายเพื่อสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจ—แบบแก”
ฮึ่ย…
ราธกัดฟันแน่น เถียงกลับไม่ได้เพราะไม่มีอะไรจะพูด
“ออกไปเดี๋ยวนี้”
ราอนหันไปหลังพูดจบ
ข้าไปไม่ได้จนกว่าเจ้าจะคืนพลังให้ข้า!
ราธกรีดร้องและโจมตีราอน ราอนกำหมัดแน่น เขากำลังคิดจะลงมือ ร่างกายของราธก็เริ่มเปล่งแสงสีน้ำเงิน
เปลวไฟสีน้ำเงินไหลเหมือนน้ำไหลรอบๆข้อมือของเขา ราอนเตรียมรับความเจ็บปวดที่เข้ามา แต่ก็ไม่เจ็บเลย
ซูม
เปลวไฟสีน้ำเงินรอบข้อมือของเขาหายไปและมีสร้อยข้อมือปรากฏขึ้น มันเป็นสร้อยข้อมือดอกไม้ที่ทำจากน้ำแข็ง
ข้าจะอยู่ติดกับเจ้าไปจนวันที่เจ้าตาย!
ราธยั่วโมโหเขาด้วยการสั่นดอกไม้บนกำไล
'ข้าพึ่งตื่นขึ้น พลังของข้าคงจะกลับมาในไม่ช้า ตอนนั้นเจ้าคงหยุดข้าไม่ได้แล้ว'
"ก็เอาเลย"
ราอนพยายามจะถอดสร้อยข้อมือออก แต่เขาสัมผัสมันไม่ได้
อืม…
ใช่ว่ามันจะไม่ได้ผลเสียทีเดียว สร้อยข้อมือสั่นไปมาและราธก็หยุดพูดทุกครั้งที่สัมผัสมัน
'หึ เปล่าประโยชน์ ราชาแห่งแก่นแท้ไม่มีวันถูกจับตัวได้!'
“งั้นขอลองอีก”
เขาพยายามเกา ดึง ถูกับผนัง และเหยียบย่ำสร้อยข้อมือ ทำยังไงราธก็ไม่หายไป
“ชิ”
เขากระสับกระส่าย สร้อยข้อมือดอกไม้ไม่ได้หายไป ไม่ว่าเขาจะทำอะไรแค่ไหนก็ตาม
'อยากเอาออก...'
แต่ปล่อยเอาไว้น่าจะดีกว่า
ระบบอาจหายไปก็ได้หากเขาบังคับถอดมัน และมีโอกาสที่ปีศาจจะไปหาซิลเวียหรือเฮเลนแทน
เหมือนคำกล่าวที่ว่า เก็บมิตรไว้ใกล้ตัว เก็บศัตรูไว้ให้ใกล้กว่านั้น มันคงจะดีกว่าที่ให้มันอยู่ใกล้ๆ แทนที่จะปล่อยไปไกลสายตา
ในเมื่อ'วงแหวนแห่งไฟ' และ 'ต้านทานน้ำ' เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ เขาเองก็ต้องควบคุมราธให้อยู่หมัด
“ถ้าไม่ยอมออกก็เปลี่ยนรูปลักษณ์ทีสิ สร้อยข้อมือที่มีดอกไม้ไม่เหมาะเลย”
ราอนขมวดคิ้ว ถ้ามันเป็นหัวกะโหลกเขาคงยอมรับ แต่เขาไม่อยากสวมสร้อยข้อมือดอกไม้แบบนี้
'นี่เป็นรสนิยมของข้า'
“อ่า…”
เขาถึงกับพูดไม่ออก รสนิยมของปีศาจหัวรุนแรงและใจร้อนผู้นี้คือสร้อยข้อมือดอกไม้เนี่ยนะ...
'ราชาแห่งแก่นแท้ไม่ยอมคายเหยื่อหรอก ยังไงร่างกายเจ้าก็เป็นของข้า'
“งั้นฉันไม่สนใจมันแล้วดีกว่า”
ฮึ่ย! เวรเอ้ย!
ราอนปิดกั้นการได้ยินของเขาและเข้านอน ราธคร่ำครวญ แต่เขาไม่สนใจ
'ถ้าราธไม่ใช่เจ้าของหน้าต่างนี้ ทั้งยังไม่รู้ว่าฉันมาเกิดใหม่ แล้วใครล่ะที่ทำให้ฉันมาเกิดใหม่?'
ราอนพึมพำหัวข้อใหม่และหลับตาลง
***
เอี๊ยด
ราธกัดฟันแน่น มองดูราอนที่กำลังหลับใหล
'มนุษย์แบบนี้ก็มีด้วยเหรอ'
แม้ว่าพลังเขายังกลับมาไม่เต็มที่ แต่เขาไม่เคยคิดว่าจะมีมนุษย์ที่หยุดการควบคุมของเขาได้ แล้วเด็กวัยสิบขวบเช่นนี้ทำได้ยังไงกัน
'ดูไม่เข้าท่าเอาซะเลย...'
เขาก็เคยเห็นมนุษย์มานับไม่ถ้วน ในหมู่มนุษย์มีวีรบุรุษที่ก่อตั้งประเทศด้วยดาบเล่มเดียว และวายร้ายที่ทำให้ทั้งทวีปสั่นสะเทือน
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นมนุษย์เช่นเขา มันน่ารำคาญ ราวกับว่าเขากำลังมองเห็น'ชายผู้นั้น' อยู่
รอก่อนเถอะ วันที่พลังของข้ากลับมา ข้าจะกลืนกินวิญญาณของเจ้า
ราธประกาศออกมาแบบไม่สบอารมณ์
“มันจะไม่เกิดขึ้นหรอก หยุดเพ้อซะที”
เด็กหนุ่มสะบัดมือราวกับไล่แมลงวัน
'ราชาแห่งแก่นแท้ ไม่เคยยอมแพ้…'
“ก็ฉันบอกว่ามันจะไม่เป็นแบบนั้นไง!”
