นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 7
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 7
ถ้าถามว่า “กลุ่มใดที่กล้าหาญที่สุดในบรรดาทั้งหมด” ห้าในสิบคนคงจะตอบว่า กลุ่มเส้นทางอาชา
คารุน ซีกฮาร์ท หัวหน้าหน่วยของกลุ่มเส้นทางอาชา ซึ่งเป็นลูกชายคนที่สองของเกล็นขมวดคิ้ว ซีกฮาร์ท เป็นเจ้าของกลุ่มที่ทรงพลังหลายกลุ่ม ซึ่งสมกับชื่อเสียงของพวกเขาในฐานะผู้ปกครองแดนเหนือ
“ไม่ใช่ว่าเขาป่วยหรอกเหรอ? ได้ข่าวว่าจะขยับตัวยังยากเลยนะ”
“พวกสาวใช้หลายคนได้ยินการสนทนาระหว่างนักบุญมอมแมมกับนายท่าน เขากำลังทุกข์ทรมานจากอาการป่วยหนักอย่างแน่นอน”
“ฉันเคยได้ยินมาเหมือนกัน เหมือนกับครั้งก่อนที่ฉันเห็นเขาไม่มีผิด วันนี้ร่างกายของเขาก็ไม่ปกติเช่นกัน แต่ว่า...”
คารุน ซีกฮาร์ทเคาะโต๊ะ ซึ่งไม่เพียงแต่โต๊ะ แต่ยังทำให้ทั้งห้องสั่นสะท้าน
“เขาทนต่อแรงกดดันของท่านพ่อได้”
แรงกดดันที่เกล็นปล่อยออกมาในพิธีเปรียบได้กับหิ่งห้อย ในขณะที่แรงกดดันเต็มที่ของเขานั้นเหมือนกับดวงอาทิตย์
อย่างไรก็ตามเด็กอายุสิบสองปีและยังป่วยกลับสามารถทนมันได้ เป็นเรื่องที่ไม่ยากจะเชื่อถ้าไม่ได้เห็นมันกับตา
“ถ้าเป็นเบอร์เรนจะต้านทานมันได้ไหม”
“…”
ไม่มีเสียงตอบรับ ดูเหมือนคารุนจะพูดกับตัวเอง
“เขาคงทนไม่ไหวหรอก”
เบอร์เรนเป็นลูกชายของเขา ซึ่งเริ่มฝึกฝนตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ และเขามักจะป้อนยาอมฤตคุณภาพสูงให้บ่อยๆ
และแม้แต่ในตอนนี้ เบอร์เรนก็คงทนแรงกดดันจากท่านพ่อไม่ได้ เรื่องของราอนยังคอยรบกวนในหัวเขา
“ซิลเวียมีพรสวรรค์มาก มากกว่าใครๆ”
เธอพิการเพราะจุดกำเนิดพลังงานและวงจรมานาของเธอพังทลาย แต่ในเรื่องพรสวรรค์ของเธอก็ไม่มีข้อโต้แย้ง
“ส่งคนไปดูที่อาคารรองนั่นได้ไหม?”
“ได้ครับ แต่อาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อย”
พ่อบ้านที่รออยู่หน้าประตูพยักหน้า
“งั้นก็ทำเลย”
คารุนหันไปด้วยแววตาเป็นประกาย
“รายงานทุกสิ่งที่เกิดขึ้นที่นั่นด้วย”
***
ราอนออกจากห้องก่อนอาทิตย์จะขึ้น เขาอบอุ่นร่างกายในสวนอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็วิ่งไปใกล้กับอาคารรอง
เขาบอกว่าเขาจะออกกำลังกายเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการฝึก ดังนั้นจึงไม่มีใครมารบกวนเขา
“เฮ้อ…”
เขาวิ่งได้ไม่นานแต่เขาก็หมดลมหายใจซะแล้ว ร่างกายของเขาอ่อนแอกว่าในชีวิตที่แล้วมาก
“ฮ้า...”
เขาหายใจเข้าจนสุด เขาพยายามควบคุมวงแหวนแห่งไฟ ในขณะที่จดจ่อกับสิ่งที่ทำด้วยการหายใจเข้าทางจมูกและหายใจออกทางปาก
มานาจากธรรมชาติโอบล้อมลมหายใจของเขา
มานาวิ่งผ่านวงจรมานาของเขา มันให้พลังแก่ร่างกายของเขาและช่วยยับยั้งความเย็นที่เกิดขึ้น
'มานาโคจรได้ดี'
ราออนพยักหน้า ‘วงแหวนแห่งไฟ'จะมีประสิทธิภาพมากที่สุดเมื่อออกกำลังกายไปด้วย เขาจึงสามารถจัดการกับมานาในระดับและความบริสุทธิ์ที่เหนือกว่าปกติมากได้
“ฮู้ววว…”
เสื้อผ้าของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ เขารู้สึกเหนื่อยล้า แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถห้ามตัวเองให้ไม่ยิ้มกับ'วงแหวนแห่งไฟ' ที่ถูกสร้างขึ้นได้
“ราอน!”
ขณะที่เขาพยายามจดจ่อกับความสุขของการฝึกฝน ซิลเวียก็โผล่ออกมาจากหน้าต่างที่เปิดออก
“ทำไมลูกถึงหักโหมตั้งแต่วันแรกล่ะ”
“แฮ่ก…แฮ่ก…”
ราอนเดินช้าลงและเริ่มหอบ
“เหงื่อเยอะมาก! จะเยอะเกินไปแล้ว!”
“ผม... พึ่งเริ่มเองนะครับ”
เขาหอบหายใจอย่างหนัก ก้มศีรษะลง
'นั่นก็ไม่ผิด ดีแล้วที่แม่เข้ามาหยุด'
คราวนี้ซิลเวียพูดถูก เขาดูเหมือนจะไม่ไหวแล้ว เขาคงป่วยหนักแน่ถ้ายังวิ่งต่อไป แม้ว่าพลังของ'วงแหวนแห่งไฟ' จะพัฒนาขึ้นก็ตาม
'ยังเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ'
ยังเหลือเวลาหนึ่งเดือนก่อนที่จะเริ่มการฝึกขั้นพื้นฐาน
มีเวลามากพอที่จะยกระดับ'วงแหวนแห่งไฟ' จากสองดาวเป็นสามดาว ดังนั้นเขาจะค่อยเป็นค่อยไป
“ผมว่าจะจะไปพักผ่อนที่ห้องแล้วฮะ”
“เป็นยังไงบ้าง? รู้สึกแย่ตรงไหนหรือเปล่า”
เขาส่ายหัวไปที่ซิลเวีย ซึ่งมองไปรอบๆ ตัวด้วยสายตากังวล
"ไม่เป็นไรฮะ ผมแค่คิดว่าวันนี้ควรหยุดพักก่อน”
“ถ้าพรุ่งนี้ลูกยังฝืนอีก แม่จะไม่ยอมให้ลูกเข้าร่วมแล้วนะ”
"ไม่ต้องห่วงผมหรอกฮะ"
ราอนยิ้มเบา ๆ แล้วไปที่ห้องของเขา
'ทีนี้ จะฝึกวงแหวนแนวตั้ง'
'วงแหวนแห่งไฟ' ที่หมุนในแนวนอนพัฒนาร่างกาย ในขณะที่'วงแหวนแห่งไฟ' ที่หมุนในแนวตั้งพัฒนาจิตใจ
เขาฝึกฝนกับ'วงแหวนแห่งไฟ' แนวนอนจนถึงจุดหนึ่งแล้ว มันถึงเวลาที่จะฝึกฝนกับแนวตั้ง
ราอนหลับตานั่งบนพื้น เขาดูดซับมานาจากธรรมชาติมามากกว่าตอนที่เขาวิ่ง
พรึ่บ!
เงาจางๆ เริ่มก่อตัวขึ้นถัดจากวงแหวนแห่งไฟสองวงที่หมุนรอบหัวใจของเขา
***
เกล็น ซีกฮาร์ท ออกจากคฤหาสน์และมุ่งหน้าไปยังสนามฝึกที่ห้าเพียงลำพัง
เมื่อเข้ามา เขาก็เห็นผู้ฝึกสอนกำลังสอนการสร้างเสริมความแข็งแกร่งให้กับพื้นที่ผู้ฝึกหัดหลายร้อยคน
“สวัสดีครับนายท่าน!”
เกล็นโบกมือทักทายและเข้าไปในห้องของหัวหน้าผู้สอนซึ่งอยู่บริเวณรอบนอกของสนามฝึกซ้อม
เก้าอี้โยกตั้งอยู่กลางห้องที่รกรุงรัง มีชายคนหนึ่งที่มีหมวกฟางปิดหน้านอนอยู่บนนั้นราวกับว่าเขาตายไปแล้ว
“เลิกแกล้งหลับแล้วลุกขึ้นซะ”
"ฮึ…"
ชายบนเก้าอี้โยกถอดหมวกฟางออกด้วยเสียงที่ขุ่นมัว ชายรูปงามซึ่งดูภายนอกแล้วอายุประมาณยี่สิบปีลุกขึ้นหาว ผมสีแดงของเขาปลิวไสวไปทั่วใบหน้า
หูของเขาตั้งขึ้นแบบไม่เหมือนมนุษย์ปกติ ลักษณะของเขาเหมือนมาจากโลกอื่น
ด้วยรูปลักษณ์ที่สวยงามและหูที่แหลม หัวหน้าผู้สอนของสนามฝึกที่ห้าไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นเอลฟ์—เผ่าพันธุ์แห่งธรรมชาติ
“เป็นคนเดียวที่ฉันหลอกไม่ได้เลยนะ”
“อาจารย์คนอื่นกำลังง่วนอยู่กับการฝึกสอน แต่หัวหน้าผู้ฝึกสอนกลับ…”
“พวกเขาแค่ทำตามคำสั่งของฉัน ฉันกำลังทำงานด้วยสมองและพวกเขากำลังทำงานด้วยร่างกาย นั่นยุติธรรมจะตาย'
“ตั้งห้าสิบปีแล้วนะริมเมอร์ ทำไมนายยังเล่นเป็นเด็กอยู่”
“เหมือนคำกล่าวที่ว่า มนุษย์ไม่เคยเปลี่ยนไป อ๊ะ เราเป็นเอลฟ์นี่นา”
เอลฟ์ชื่อริมเมอร์ลุกจากเก้าอี้หัวเราะคิกคัก
“ทำไมวันนี้ท่านมาหากันล่ะ? หรือเป็นเพราะหลานชายคนสุดท้องของนายหรือเปล่า?”
“…”
เกล็นจ้องไปที่ริมเมอร์ ในฐานะสหายร่วมรบ พวกเขาดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายคิดเพียงแค่สบตากัน
“ซิลเวียมาขอร้องแล้ว ไม่คิดว่านายจะมาด้วยเลย”
“ซิลเวียเหรอ?”
“เธอขอให้ฉันดูแลราอนไม่ให้เขาบาดเจ็บ ถ้านายมาขอแบบนั้นด้วยก็เสียเวลาเปล่าน่า”
ดวงตาสีเขียวขี้เล่นของริมเมอร์ดูหงุดหงิด
“นายท่านของฉันเคยบอกไว้ว่า แม้ในฐานะผู้นำตระกูล นายก็จะไม่เข้ามายุ่งกับสนามฝึกนี้ ฉันจะไม่ยกเว้นให้หรอกนะ แม้ว่าเขาจะเป็นหลานชายคนสุดท้องของนายก็ตาม”
“ก็เอาตามนั้นแหละ”
"หา?"
ริมเมอร์อ้าปากค้างขณะที่เกล็นพยักหน้า
“อย่าลดความเข้มงวดของการฝึก และเพิ่มได้เท่าที่ต้องการเลย หากอ่อนแอก็จะได้ยอมถอยกลับไป”
“อยากให้ฉันเพิ่มความเข้มงวดแทนที่จะลดลงเหรอ?”
"ใช่"
“เดี๋ยวหลานชายของนายก็จะยอมแพ้เอาหรอก… อา!”
ริมเมอร์ปรบมือและยกยิ้ม
“ว้าว ดูเหมือนว่านายรักหลานชายมากกว่าที่คิด ความรักที่นายไม่สามารถมอบให้กับซิลเวียได้กำลังส่งไปยังเด็กคนนั้นสินะ…”
“ถ้านายไม่ใช่สหายร่วมรบ หัวนายคงได้ปลิวไปแล้ว”
“ฮุฮุ”
เขาแตะที่คอของเขาด้วยรอยยิ้มที่น่าขนลุก
“แยกอัญมณีออกจากก้อนกรวด เฉพาะผู้ที่สมควรเท่านั้นที่จะได้รับการฝึกอบรมจากนาย”
“นี่กำลังขอให้ฉันทำการทดสอบคัดเลือกหรือเปล่า?”
“ทำอย่างที่ต้องการได้เลย”
“เข้าใจแล้ว!”
“งั้นฉันไปก่อนล่ะ”
"ขอรับนายท่าน!"
ริมเมอร์แกล้งทำความเคารพ จากนั้นเกล็นเดินออกมาจากห้อง อาจารย์คนอื่นยังคงฝึกสอนเหล่าเด็กๆ ต่อไป
“…”
เกล็นมองไปทางทิศตะวันตกซึ่งเป็นที่ตั้งของอาคารรอง จากนั้นหันหลังกลับเพื่อเดินไปที่คฤหาสน์หลัก การก้าวเดินของเขาดูหนักกว่าปกติ
* * *
* * *
ราอนนั่งหลับตาอยู่ในห้องกว่าสามชั่วโมง ควันสีทองเริ่มลอยขึ้นจากไหล่ของเขา
ได้รับ <วงแหวนแห่งไฟ> ที่สามแล้ว
<วงแหวนแห่งไฟ> ไปถึงสามดาวแล้ว ร่างกายและจิตวิญญาณของคุณแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อยด้วยเอฟเฟกต์ของ <วงแหวนแห่งไฟ (สามดาว)>
ความแข็งแกร่ง, ความไว และสตามิน่า เพิ่มขึ้นจากผลของ <วงแหวนแห่งไฟ (สามดาว)>
ค่าความสัมพันธ์ของมานา พลังจิต และพลังงานเพิ่มขึ้นตามผลของ <วงแหวนแห่งไฟ (สามดาว)>
<ต้านทานน้ำ> ถึงสามดาวแล้ว คำสาปน้ำแข็งหายไปหนึ่งสาย
“ฉันทำได้”
ราอนกำหมัดแน่น มองข้อความโปร่งแสงที่ปรากฏตรงหน้าเขา
<หน้าต่างสถานะ>
ชื่อ：ราอน ซีกฮาร์ท
ตำแหน่ง: ไม่มี
สถานะ: คำสาปน้ำแข็ง (แปดสาย), ความแข็งแกร่งต่ำ, ความสามารถในการเคลื่อนไหวลดลง, ค่าความสัมพันธ์มานาลดลง
ลักษณะ: ???, วงแหวนแห่งไฟ (สามดาว), ต้านทานน้ำ (สามดาว)
*ยังไม่ได้ปลดล็อคความสามารถเพิ่มเติม
'สามดาวอยู่ในระดับที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง'
ราวกับว่าทั้งร่างกายของเขาเต็มไปด้วยมานา เขาสัมผัสถึงร่างกายและจิตใจของเขามากขึ้น
เมื่อวงจรมานาของเขากว้างขึ้น ความเย็นก็เจ็บปวดน้อยลง กล้ามเนื้อแขนขาของเขาเริ่มเป็นรูปเป็นร่างบ้างแล้ว
'ผ่านช่วงเริ่มต้นแล้ว'
'วงแหวนแห่งไฟ' ตอนนี้อยู่ในขั้นฝึกหัด แม้ว่าเขายังไปไม่ถึงระดับนั้น แต่เขารู้สึกได้ถึงการพัฒนาจิตใจและร่างกายอย่างมากของเขา
'หน้าต่างสถานะก็เป็นสิ่งสำคัญ'
ข้อความวิเศษและหน้าต่างสถานะอาจช่วยให้ 'วงแหวนแห่งไฟ' มีประสิทธิภาพมากกว่าในชีวิตที่แล้ว
'ส่วนหนึ่งของคำสาปน้ำแข็งก็ได้หายไป'
เขาลองยืนและขยับร่างกาย เขารู้สึกเบาราวกับขนนก ตอนนี้คงมั่นใจได้แล้วว่าเขาสามารถฝึกขั้นพื้นฐานได้ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหนก็ตาม
'ไม่สิ อาจจะทำได้มากกว่านั้น'
ไม่ใช่แค่ในการฝึกเท่านั้น เขารู้สึกเหมือนว่าเขาไม่แพ้เด็กอัจฉริยะของซีกฮาร์ทเลยด้วยซ้ำ
“หืม?”
ในขณะที่เขาตื่นเต้นมาก ท้องของเขาก็ร้องโครกคราก เขาพึ่งรับรู้ว่าเขาพลาดอาหารทั้งมื้อกลางวันและมื้อค่ำ
'ไปทานอะไรกันก่อนแล้วกัน'
เขาออกจากห้องและเดินไปที่ห้องอาหาร ภายในห้องอาหารที่มีแสงสลัว ซิลเวียนั่งอยู่ที่โต๊ะ
“แม่มาทำไมเวลานี้เหรอ…?”
“แม่มาทานอาหารกับลูกชายสิ”
ซิลเวียยิ้มและตบเก้าอี้ข้างๆ เธอ
“แต่มันไม่ดึกไปงั้นหรือครับ...?”
แม้ว่ามันจะเลยเวลาอาหารเย็นไปแล้ว แต่ซิลเวียก็ดึงเก้าอี้ออกมาพร้อมกับยิ้ม
"ไม่เป็นไร มาสิ นั่งลงเร็วๆ”
ราอนนั่งลงข้างๆ ซิลเวียด้วยความละอาย
“เฮเลน”
"ค่ะ!"
เสียงของเฮเลนดังมาจากห้องครัว หลังจากนั้นไม่นานสาวใช้ก็นำอาหารซึ่งล้วนเป็นของโปรดของเขามาเสิร์ฟ
“ราอน”
ซิลเวียยิ้มฝืนๆ แล้วดันจานมาทางเขา
“วันนี้แม่มีเรื่องจะบอกลูก”
“มีเรื่องจะบอกผมเหรอ?”
"ใช่…"
เธอพยักหน้าและเงียบไปครู่หนึ่ง
“ราอนเป็นเด็กที่ฉลาดมาก ลูกน่าจะรู้ว่ามันแปลกที่เราไม่ได้อยู่รวมกับคนอื่น และเรื่องที่คนอื่นดูถูกเรา”
“อ่า…”
ราอนวางส้อมที่ถืออยู่ลง ดูเหมือนซิลเวียอยากจะเล่าเรื่องในอดีตให้เขาฟังก่อนที่จะเข้าร่วมการฝึกฝน
แม้ว่าเขาจะพอรู้คร่าวๆ แต่เขาทำเป็นว่าเขาไม่รู้
“แม่ทำเรื่องผิดพลาดเอาไว้ แม่ทิ้งทุกอย่างที่นี่ไป แต่ก็ย้อนกลับมาเพื่อขอความช่วยเหลือ”
จุดเริ่มต้นของเรื่องราวของซิลเวียหนักกว่าที่เขาคิด
เธอตกหลุมรักพ่อของเขา ซึ่งบังเอิญพบระหว่างทำหน้าที่ แล้วเพื่อที่จะได้อยู่กับเขาซึ่งเป็นเพียงอัศวินทั่วไป เธอก็หนีออกจากบ้านหลังจากทำลายวงจรมานาและจุดกำเนิดพลังงานของเธอ
“อันที่จริง ลูกมีพี่สาวคนหนึ่ง เธออายุมากกว่าลูกสองปี ชื่อว่า ชีอา”
“แล้วพี่สาวคนโตของผม…”
"ใช่"
เสียงของเธอเบาลงมากขึ้น เหมือนน้ำไหลที่ชั้นล่างสุดของถ้ำใต้ดิน
“ทหารของ 'เอเดน' จำแม่ได้และเริ่มโจมตีเรา เราไม่สามารถทำอะไรได้เลยเพราะพ่อของลูกไม่แข็งแรงพอและแม่ก็กำลังตั้งท้อง”
เอเดน เป็นหนึ่งในห้าปีศาจที่ต่อต้านราชาทั้งหก แม้ว่าชื่อจะดูอบอุ่นเหมือนสวนสวรรค์ แต่ก็เป็นองค์กรที่ชั่วร้ายที่มีผู้คนที่แข็งแกร่งมากมาย มากยิ่งกว่าราชอาณาจักรเสียอีก
“แล้วแม่รอดกลับมาได้ยังไงเหรอครับ?”
“ท่านพ่อของแม่สั่งให้องครักษ์แอบติดตามมา แต่พวกเขามาถึงก็หลังจากที่พ่อและพี่สาวของลูกถูกฆ่าตายไปแล้ว...”
“คุณปู่เหรอ?”
ราอนหรี่ตาลง เขานึกไม่ถึงว่าเกล็น ผู้เลือดเย็นจะมอบหมายให้มีองครักษ์แอบติดตามไป
“นั่นคือเหตุผลที่แม่ทำพลาดไป แม่ไม่มีข้อแก้ตัวเลยจริงๆ”
ซิลเวียก้มศีรษะลง ส่วนเฮเลนกับสาวใช้ก็กำหมัดแน่น
“…”
ราอนมองดูซิลเวียอย่างอ่อนโยน
'เห็นแก่ตัว'
ซิลเวียเป็นคนเห็นแก่ตัว เธอหนีจากความรับผิดชอบในครอบครัวเพื่อความสุขของเธอเอง และกลับมาร้องขอชีวิตของเธอ
เป็นที่เข้าใจได้ว่าทำไมทั้งสายตรงและสายรองปฏิบัติกับเธออย่างรุนแรง
'อย่างไรก็ตาม…'
เธอคือผู้ให้ชีวิตใหม่แก่เขา และเป็นความรักที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน
แม้ว่าคนอื่นจะมองว่าเธอเห็นแก่ตัว แต่เธอก็เป็นแม่คนเดียวที่เขารู้จักตลอดสองชีวิต
"แม่"
ซิลเวียเงยหน้าขึ้นขณะที่ราอนเรียกชื่อเธอ
“แม่เสียใจไหม?'
"เสียใจงั้นเหรอ?"
“แม่อยากกลับไปตอนก่อนออกจากบ้านไหม”
“ไม่ แม่ไม่เสียใจเลย”
ซิลเวียส่ายหัวอย่างแน่นหนา เธอบอกว่ารู้สึกมีชีวิตเหมือนมนุษย์เป็นครั้งแรกหลังจากได้พบกับพ่อและน้องสาว ซึ่งตรงกันข้ามกับที่เธอใช้ชีวิตเหมือนคนล่องหนในตระกูลนี้
“แม่ขอโทษสำหรับสิ่งที่แม่ทำ เพราะแม่เป็นคนที่ไม่ดี...”
“แล้วมีความสุขไหมครับ?”
"มีสิ ตอนนั้นแม่มีความสุข ตอนนี้แม่ก็มีความสุขเหมือนกันเลย”
“งั้นก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ครับ”
“ระ-ราอน?”
"ผมสบายมากครับ ไม่ต้องเป็นห่วง”
ราอนยิ้มและคว้าส้อมอีกครั้ง
'จะเห็นแก่ตัวก็ไม่เป็นไร'
ไม่เป็นไรถ้าคนอื่นเรียกแม่ว่าเห็นแก่ตัว แม้ว่าพวกเขาจะเรียกแม่ว่าคนขี้ขลาดหรือจะดูถูกแม่ยังไงก็ตาม ก็เอาเลย
'แต่ฉันจะเอาคืนทั้งหมด'
ตำแหน่งสายตรงของซีกฮาร์ทที่แม่เสียไป เขาตัดสินใจว่าเขาจะคืนตำแหน่งนั้นให้เธอก่อน ก่อนที่จะจบการล้างแค้นที่เขาวางแผนไว้
ซิลเวียสะอื้น
“คุณชายราอน…”
เมื่อน้ำตาหยดลงมาจากดวงตากลมโตของซิลเวีย เฮเลนและสาวใช้คนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็เริ่มร้องไห้อย่างเงียบๆ ภายในห้องรับประทานอาหาร
***
หลังจากส่งซิลเวียและสาวใช้ที่ร้องไห้จนตาบวมกลับไป ราอนก็กลับไปที่ห้องของเขา
'ฉันควรตรวจสอบก่อนจะนอน'
เขาควรจะทำความสะอาดร่างกายและจิตใจด้วย 'วงแหวนแห่งไฟ' ซึ่งกลายเป็นสามดาวก่อนนอน
หวือ
วงแหวนรอบหัวใจของเขาหมุนและเต้นราวกับมีชีวิต
ดูเหมือนว่าระดับสามดาวจะทำให้วงแหวนหมุนเร็วขึ้น และส่งผลต่อร่างกายและจิตใจของเขามากขึ้นอีก
'ดีจัง'
สามดาวมันยอดเยี่ยมมาก แม้ว่าจะเป็นการเริ่มต้นของขั้นฝึกหัดก็ตาม ตั้งตารอเลยว่าขั้นกลางจะน่าประทับใจแค่ไหน
ราอนหมุนวงแหวนไฟห้ารอบแล้วเข้านอน หลังจากปิดไฟ ในขณะที่เขากำลังจะหลับตา ข้อความที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนก็ปรากฏขึ้น
คุณลักษณะ<???>เปิดใช้งานแล้ว ลักษณะ<ความโกรธเกรี้ยว>ถูกสร้างขึ้น <ความโกรธเกรี้ยว>ตื่นขึ้น
