ตอนที่แล้วนักรบพันธุ์ผสม บทที่ 110 - โลหะสุญญากาศ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปนักรบพันธุ์ผสม บทที่ 112 - ชายชราในห้องทดลองลับ

นักรบพันธุ์ผสม บทที่ 111 - แคปซูลแช่แข็งฝุ่นเขรอะ


แม้ว่าในห้องทดลองแห่งนี้จะถูกปกปิดเอาไว้อย่างมิดชิดเพียงใด แต่ตอนนี้ภายในนั้นมีฝุ่นผงปกคลุมอยู่เป็นจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว นั่นทำให้เดวิดเกิดความสงสัยขึ้นมาไม่น้อย ว่าสถานที่แห่งนี้นั้นถูกทิ้งร้างเอาไว้นานเท่าไรกัน? มีจอภาพโฮโลแกรมบางจุดเริ่มแสดงผลออกมาผิดพลาดแล้วด้วยซ้ำ โดยเฉพาะในส่วนที่เป็นตัวหนังสือ เพราะเขาไม่สามารถเข้าใจความหมายมันได้เลย มันเป็นตัวอักษรเดียวกันกับที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน แต่การวางตำแหน่งนั้นสับสน ไม่สามารถอ่านออกมาเป็นคำที่มีความหมายได้เลย

บนโต๊ะทำงานไม้สีดำตัวใหญ่นั่นก็ว่างเปล่า นอกจากฝุ่นที่ปกคลุมอยู่เป็นชั้นบาง ๆ แล้ว ที่มุมด้านหนึ่งของมัน มีเพียงแจกันดอกไม้วางอยู่เท่านั้น และดูเหมือนว่าจะเป็นดอกไม้ที่สร้างขึ้นมาจากโฮโลแกรม เพราะแจกันนั้นมีแสงเรืองสว่างออกมาให้เห็นเล็กน้อย แต่มันก็เหมือนจริงจนเดวิดเผลอเอามือไปจับทดสอบดู ก่อนที่จะสัมผัสได้เพียงความว่างเปล่าเท่านั้น

นอกจากโต๊ะทำงานและเก้าอี้แล้ว ในแทบจะไม่มีเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ อยู่อีกเลย บนผนังนั้นมีรูปวาดติดอยู่ 2-3 รูป ดูเหมือนว่าจะไม่มีความหมายอะไรเป็นพิเศษ กับชั้นวางหนังสือเล็ก ๆ ที่วางอยู่ติดผนังทางด้านหลังโต๊ะทำงานเท่านั้น มันเป็นห้องทำงานที่เรียบง่ายเกินไปจนน่าตกใจ เดวิดเดินอ้อมโต๊ะทำงานเพื่อเข้าไปดูว่าที่ชั้นวางหนังสือนั่นจะมีเบาะแสอะไรให้ใช้ประโยชน์ได้บ้างหรือไม่ นั่นเป็นตอนที่เขาสะดุดเข้ากับขาโต๊ะทำงานเข้าอย่างจัง ทำให้สังเกตเห็นตัวอักษรโฮโลแกรมจาง ๆ ที่ขอบด้านหนึ่งกระพริบขึ้นมา เมื่อชะโงกเข้าไปดูก็พบว่าเป็นตัวเลขแถวหนึ่งเท่านั้น แต่รูปแบบการเรียงตัว และแบ่งชุดของมัน ทำให้เดวิดรู้สึกคุ้นเคยขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ทำให้เขาต้องขยับไปดูใกล้ ๆ และใช้ความคิดว่าเคยเห็นตัวเลขแบบเดียวกันนี้มาจากที่ไหน

และนั่นทำให้อาการปวดหัวของเขากำเริบขึ้นมาอย่างฉับพลัน ทำให้เขาต้องยกมือขึ้นกุมหัวเอาไว้แน่นตามสัญชาตญาณ ก่อนจะคิดขึ้นมาได้ในชั่วขณะนั้นเอง ว่านี่เป็นรหัสเข้าสู่พื้นที่เสมือนอย่างหนึ่ง ถ้าจะกล่าวให้ถูกต้อง มันคล้ายกับรหัสในการเชื่อมต่อเข้ากับพื้นที่เสมือนของหอสมุดมาก

หลังจากที่อาการปวดหัวของเดวิดเริ่มบรรเทาลงไป ดวงตาของเขาก็กลับมาเป็นประกายอีกครั้ง การจะอ่านหนังสือคู่มือการฝึกฝน หรือหนังสืออื่น ๆ ในหอสมุด จำเป็นจะต้องเชื่อมต่อเข้ากับพื้นที่เสมือนก่อน ที่นี่ก็มีชั้นวางหนังสือที่ว่างเปล่าวางอยู่เช่นกัน มันเป็นไปได้ว่านี่อาจจะเป็นรหัสเชื่อมต่อเพื่ออ่านหนังสือที่วางอยู่บนชั้นเล็ก ๆ ด้านหลังนี้นั่นเอง จำนวนตัวเลข และการแบ่งชุดนั้นมันเป็นแบบเดียวกับรหัสของหอสมุดไม่มีผิด

เขาตัดสินใจเปิดหน้าต่างโฮโลแกรมของตัวเอง และกรอกรหัสที่ปรากฏอยู่เข้าไปทันที

“คุณต้องการที่จะเชื่อมต่อกับพื้นที่เสมือนที่ระบุไม่ได้นี้ใช่หรือไม่?” เสียงของเฮเซลดังขึ้นมา มันเป็นการถามเพื่อยืนยันคำสั่ง

“ใช่!” เดวิดยืนยันความต้องการของตัวเองกลับไป

ภาพที่ปรากฏต่อสายตาของเขานั้นเกิดกระพริบอยู่ 2-3 ครั้ง ก่อนที่จะกลับมาสงบนิ่งเหมือนเดิม เดวิดถูกดึงเข้ามาสู่โลกเสมือนอย่างรวดเร็ว และเมื่อเงยหน้ามองไปที่ชั้นหนังสือ เขาก็ยิ้มกว้างออกมา มันเป็นไปอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด นี่เป็นรหัสที่มีไว้เพื่ออ่านหนังสือเสมือนที่เก็บเอาไว้ที่ชั้นนั่นจริง ๆ แต่ที่น่าผิดหวังก็คือ มันมีหนังสือวางอยู่บนนั้นเพียงแค่ 3 เล่มเท่านั้น เดวิดจึงไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากนัก เขาเพียงหวังว่าจะพบกับสิ่งที่มีประโยชน์ถูกบันทึกอยู่ในหนังสือพวกนั้นบ้างก็พอแล้ว

เขาก้าวตรงไปที่ชั้นหนังสือนั้นอย่างไม่ลังเล มือของเขายื่นออกไปคว้าหนังสือเล่มหนึ่งทันที หมายที่จะหยิบมันขึ้นมาเปิดอ่านสิ่งที่บันทึกเอาไว้ภายใน แต่ทันทีที่มือของเขาแตะเข้ากับขอบของหนังสือเสมือนนั่น เสียงบางสิ่งเคลื่อนไหวก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ‘ครืด!’ มันทำให้เดวิดตกใจจนหัวใจแทบจะตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม มือของเขาไม่ได้หยุดการเคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย และแทนที่จะหยิบหนังสือเพียงเล่มเดียว เดวิดกวาดหนังสือทั้ง 3 เล่มเก็บเข้าสู่ป้ายประจำตัวของเขาทันที

และนั่นถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง เพราะหลังจากที่หนังสือเสมือนทั้ง 3 เล่มกลายเป็นข้อมูลและถูกบันทึกเข้าไปในป้ายประจำตัวของเขาเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น เดวิดก็ถูกผลักออกจากการเชื่อมต่อกับโลกเสมือนทันที

แต่เขาก็ไม่มีเวลามาสงสัยว่ามันเกิดจากสาเหตุอะไร เพราะเมื่อเขาหันกลับมามองตามเสียงที่เกิดขึ้น สิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตาเขานั้น น่ากังวลและตื่นเต้นมากกว่าอย่างเทียบกันไม่ได้ ผนังด้านหนึ่งของห้องถูกเลื่อนเปิดออก และที่พื้นนั้นมีแคปซูลกำลังเคลื่อนตัวขึ้นมา มันมีลักษณะคล้ายกับแคปซูลแช่แข็งที่เดวิดเคยใช้ที่ห้องทดลองพลังงาน แม้ว่าจะมีบางส่วนที่แตกต่างออกไปบ้าง แต่เขาก็คิดว่าเพราะมันเป็นรุ่นที่เก่ากว่ามากเท่านั้น

เสียง ‘ฟู่’ เหมือนอากาศถูกปลดปล่อยดังขึ้น และฝาของแคปซูลนั้นค่อย ๆ ขยับขึ้น ฝุ่นที่ปกคลุมอยู่ร่วงกราวลงที่พื้น ดูเหมือนว่าอะไรที่อยู่ในนั้น จะต้องนอนหลับไปเป็นระยะเวลาที่ยาวนานเป็นอย่างยิ่งแน่นอน

‘ฟืด’ เสียงปล่อยอากาศดังขึ้นซ้ำอีกครั้ง คราวนี้ฝาของแคปซูลเปิดตัวออกอย่างเต็มที่แล้ว เผยให้เห็นร่างของคน ๆ หนึ่งนอนหลับอยู่ในนั้น เป็นร่างที่ซูบผอมอย่างมาก แขนทั้ง 2 ข้างวางไขว้กันอยู่ที่หน้าอก ดวงตานั้นปิดสนิท ใบหน้าขาวซีดไม่มีสี ถ้าดูเผิน ๆ แล้ว นี่เป็นเพียงร่างที่เสียชีวิตไปแล้วเท่านั้น แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสรุปได้อย่างแน่นอนเลย

และถึงแม้ว่าเดวิดจะเป็นคนขี้เกียจสันหลังยาว แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนโง่! และปฏิกิริยาตอบสนองของเขานั้นก็รวดเร็วเป็นอย่างมาก สัญชาตญาณสั่งให้เคลื่อนตัวเข้าไปที่แคปซูลนั้นอย่างรวดเร็ว และยืนมือของตัวเองออกไปที่ฝาของแคปซูลทันที ในจังหวะนั้นเอง ร่างที่นอนอย่างสงบก็ลืมตาขึ้น!

สายตาของเดวิดประสานเข้ากับดวงตาคู่นั้นอย่างจัง มันมีสีแดงเข้มราวกับสีเลือด ระยะเวลาที่ทั้งคู่สบตากันนั้นเป็นเพียงแค่เสี้ยววินาที แต่เดวิดเหมือนตกอยู่ในภวังค์ยาวนานเป็นปี ร่างกายของเขาตอบสนองด้วยการเพิ่มอัตราการเต้นของหัวใจ และการหมุนเวียนของเลือดให้สูงขึ้นอย่างรวดเร็ว

เป็นอีกครั้งที่มือของเดวิดไม่ได้หยุดลงเลย มันกดลงไปที่ปุ่มเปิดการทำงานของแคปซูลอีกครั้ง และผลักให้ฝาปิดตัวลงอย่างรวดเร็ว มันไม่ใช่เรื่องดีที่จะปล่อยให้ใครก็ไม่รู้ตื่นขึ้นมาในตอนนี้

เมื่อทุกอย่างดูเหมือนจะเรียบร้อยแล้ว เดวิดก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก และกำลังคิดจะวิธีรับมือกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อไปอย่างไรดี ดูเหมือนว่าชายที่อยู่ในแคปซูลแช่แข็งนี้ จะไม่ใช่เป็นคนที่เขาจะรับมือ หรือจัดการได้แม้แต่น้อย!

แต่แล้วเดวิดก็ต้องพุ่งตัวถอยกลับไปทางด้านหลัง ด้วยสีหน้าที่มืดดำเป็นอย่างยิ่ง

‘ฟืด’ ฝาของแคปซูลนั่นเปิดตัวขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่น่าเชื่อ เดวิดคิดว่าตัวเองเปิดการทำงานเอาไว้เรียบร้อยแล้ว และตามปกติ มันไม่มีทางที่จะเปิดขึ้นมาจากภายในได้เลย

แต่เขาก็เข้าใจเหตุผลได้ภายในวินาทีต่อมา มันเป็นไปได้ที่คนข้างในจะเปิดแคปซูลนี้ออกมาได้ เพราะเขาเป็นเจ้าของ ๆ แคปซูลใบนี้ ถ้าระบบ AI ส่วนตัวของเขายังทำงานอยู่ เขาสามารถสั่งการอะไรก็ได้ และดูเหมือนว่ามันจะเป็นอย่างนั้นเสียด้วย

เดวิดได้แต่ยืนมองอยู่นิ่ง ๆ สมองของเขากำลังคิดอย่างวุ่นวาย สายตากำลังจ้องเขม็งไปที่มืออันซูบเซียวจนเหลือแต่กระดูก กำลังยื่นออกมาจับด้านข้างของแคปซูลเอาไว้ และใช้มันดันตัวเองให้ลุกออกมาจากท่านอน นั่นทำให้เดวิดสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนแล้วว่า คนที่นอนอยู่ด้านในนั้นมีลักษณะเป็นอย่างไร

เขาเป็นชายแก่คนหนึ่ง ท่าทางอ่อนระโหยโรยแรงอย่างมาก มันจะไม่แปลกเลย ถ้าเขาจะขาดใจตายไปในวินาทีข้างหน้านี้!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด