ตอนที่ 39 นี่กำลังล้อฉันเล่นอยู่ใช่ไหม?

“น้องเฉิน อยู่ที่นี่รึเปล่า”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉินเจียงไฮ่เลิกคิ้วขึ้นและเดินออกไป

“บอสจิน ​​คุณต้องการอะไร”

“นี่ เป็นทีวีที่เพิ่งซื้อมา ฉันเปิดดูและเห็นว่าสีภาพมันไม่ถูกต้อง ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นายช่วยมาดูหน่อยได้ไหม”

บอสจินพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ

เฉินเจียงไฮ่สามารถเข้าใจได้

เดิมทีเขาอยากจะโชว์หน้าตัวเอง แต่ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้น คนที่ไม่รู้เรื่องคงคิดว่าเขาซื้อทีวีที่ไม่ดีมา!

แล้วเขาจะเอาหน้าไว้ที่ไหน?

“อืม ผมขอดูก่อน” เฉินเจียงไฮ่กล่าวอย่างใจเย็น

บอสจินพยักหน้า "เอาล่ะ คราวนี้ฉันขอรบกวนนายอีกครั้งน้องเฉิน"

บ้านของตระกูลหลินมีชั้นเดียว โดยมีห้องสองห้องอยู่คนละด้านของห้องโถง

ซุยชุนหลี่ในห้องถัดไปได้ยินบทสนทนานี้เช่นกัน เธอยืนขึ้นทันที

"คุณกำลังทำอะไร?" หลินเจียนกั๋วถามด้วยความไม่เต็มใจ

ซุยชุนหลี่กลอกตา "ฉันอยากเห็นความสามารถที่มีในตัวเฉินเจียงไฮ่"

หลินเจียนกั๋วตกตะลึงในตอนแรก หลังจากนั้นก็มีความสุข

ในที่สุดเขาก็มีเหตุผลในการไปดูทีวีสีได้

ในเวลานี้ บ้านของหลินจี้ฮัวเต็มไปด้วยผู้คนที่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น และตรงกลางคือตัวเอกของวันนี้ ทีวีสียี่ห้อแพนด้าบิ๊กเฮดขนาด 24 นิ้ว

ถัดจากทีวีสี หลินจี้ฮั่วยืนอยู่ด้วยท่าทางน่าเกลียด

ในเวลานี้ชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่หน้าทีวีสีและดูเหมือนว่าเขากำลังตรวจสอบอยู่

หลังจากที่เฉินเจียงไฮ่เข้ามาในห้อง เขาก็มองไปที่ทีวีสีและพบว่าสีของทีวีค่อนข้างแปลก มันควรจะเป็นที่แม่เหล็ก

มันมีหลายสาเหตุสำหรับเหตุการณ์นี้ แต่มันเป็นปัญหาง่ายๆที่จะจัดการ

เฉินเจียงไฮ่กวาดตาไปรอบๆ ทีวีสีอย่างลับๆและพบสาเหตุทันที

บอสจินที่อยู่ข้างๆพูดว่า "น้องเฉิน บอกฉันหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น นี่คือทีวีสีเครื่องใหม่ของฉัน!"

เมื่อได้ยินบอสจินพูดเช่นนี้ ชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างทีวีสีก็ไม่มีความสุข เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เฉินเจียงไฮ่

นี่หมายความว่าเพื่อนร่วมอาชีพ ก็เป็นเหมือนศัตรู

ในเวลานี้ครอบครัวของหลินเจียนกั๋วก็มาด้วย

"มันไม่ได้มีปัญหาทีวี มันเป็นปัญหาเล็กๆน้อยๆ"

แน่นอนว่าเฉินเจียงไฮ่สังเกตเห็นดวงตาของชายหนุ่ม เขาขี้เกียจเกินกว่าจะทำความรู้จักกับอีกฝ่าย ดังนั้นเขาจึงพูดกับบอสจินด้วยรอยยิ้ม

บอสจินไม่อยากจะเชื่อ เลิกคิ้วขึ้นและถามด้วยความสงสัย "เร็วมาก คุณเห็นถึงปัญหาว่าอยู่ที่ไหนแล้ว?"

"ถูกตัอง" เฉินเจียงไฮ่พยักหน้าอย่างมั่นใจ

บอสจินยังไม่ทันพูด แต่ในที่สุดชายหนุ่มข้างทีวีสีก็อดไม่ได้ที่จะพูด

“คุณเป็นใคร อย่าพูดแบบไม่คิด นี่มันทีวีสี คุณจะมาล้อเล่นอะไรที่นี่”

เฉินเจียงไฮ่ถามอย่างรู้เท่าทัน "คุณเป็นใคร"

บอสจินพูดอย่างรวดเร็วว่า "นี่คือช่างซ่อมที่พ่อตาของฉันตามมา"

เฉินเจียงไฮ่อดไม่ได้ที่จะยิ้ม: "บอสจิน ในเมื่อคุณได้จ้างคนมาซ่อมแล้ว ทำไมคุณยังมาตามหาผม"

“เขาดูมันมานานแล้ว เขาก็ยังไม่เริ่มซ่อมเลย ดังนั้นฉันต้องเปลี่ยนคนซ่อมแน่นอน!” บอสจินพูดตามตรง

ชายหนุ่มหน้าแดงเมื่อได้ยินบอสจินพูดเช่นนี้

เฉินเจียงไฮ่พูดเบาๆ "เอาเถอะ ให้เขาซ่อมมันไปก่อน!"

“อย่า อย่า อย่า อย่า! ในเมื่อคุณเห็นมันแค่แวบเดียวแล้วบอกว่าซ่อมได้ ฉันไม่มีทางเชื่อ ทำไมไม่มาซ่อมเลยละ!” เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มถูกกระตุ้นและพูดด้วยดวงตาเบิกกว้าง

ในขณะนั้นเอง หลินจี้ฮัวอดไม่ได้ที่จะกระโดดออกมาและพูด "เสี่ยวไต๋นั้นต้องตรวจสอบเป็นเวลานาน แต่คุณกล้าพูดได้ยังไงว่าสามารถซ่อมได้ทันทีที่มาถึง"

เห็นได้ชัดว่าหลินจี้ฮัวไม่ไว้ใจเฉินเจียงไฮ่

อาจมีอีกเหตุผลหนึ่งนั่นคือเฉินเจียงไฮ่เป็นลูกเขยของหลินเจียนกั๋ว

หลินจี้ฮัวไม่ต้องการให้ลูกเขยของหลินเจียนกั๋วตกเป็นเป้าสายตา

ในเวลาเดียวกัน ผู้คนก็พูดถึงเรื่องนี้เช่นกัน

“ผู้ชายคนนี้มาจากหมู่บ้านของเราหรือเปล่า”

"ใช่ นี่คือสามีของลูกสาวคนเล็กของหลินเจียนกั๋ว"

“โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว คนบ้าๆบอๆนั่นน่ะเหรอ?”

"ถูกต้อง เป็นเขา! ซุยชุนหลี่บ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ตลอด"

“ผมว่าเขาโม้นะ แค่ดูก็บอกว่าซ่อมได้ ผมเกรงว่าเขาจะไม่เคยดูทีวีสีด้วยซ้ำ”

“ใช่ แม้แต่เสี่ยวไต๋ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาจะมีความสามารถมากกว่าได้อย่างไร!”

…

เมื่อเผชิญกับความสงสัยของทุกคน เฉินเจียงไฮ่กลับดูเฉยเมย

แต่บอสจินไม่ใช่

ชายหนุ่มคนนี้กล้าที่จะถามเขาซึ่งๆหน้า ทำให้เขารู้สึกโกรธ

“คุณไม่รู้หรอกว่าท้องฟ้านั้นสูงแค่ไหน ถึงเขาจะอายุยังน้อย แต่อาจารย์เฉินสามารถซ่อมเครื่องปรับอากาศของฉันและใช้เวลาเพียงแค่สิบนาที สิ่งที่คุณทำไม่ได้ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำไม่ได้”

เสี่ยวไต๋พูดอย่างไม่มั่นใจ: "โอเค ถ้าเขาซ่อมทีวีสีได้ภายในสิบนาที ผมจะขอโทษเขาด้วยความเคารพว่า 'ท่านครับ ผมขอโทษ' แต่ถ้าเขาซ่อมไม่ได้ เขาต้องบอกกับทุกคนว่าเขาก็เป็นแค่ไอขี้โม้คนหนึ่ง เป็นอย่างไร?"

เฉินเจียงไฮ่ไม่คิดว่าเขามาที่นี่เพื่อช่วย แต่กลับต้องมาลงเอยเช่นนี้

บอสจินต้องการตกลงทันที แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเฉินเจียงไฮ่ ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะหันไปถามความคิดเห็นจากเฉินเจียงไฮ่

เอาเถอะ เฉินเจียงไฮ่ตกลงโดยไม่ลังเล

คนหนุ่มสาวสมัยนี้ไม่รู้ว่าฟ้าสูงแค่ไหน!

เมื่อซุยชุนหลี่เห็นสิ่งนี้ ดวงตาของเธอก็เปล่งประกายขึ้นมาทันที

ไม่ว่าเฉินเจียงไฮ่จะเก่งอย่างที่คนอื่นอ้างหรือไม่ ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการพิสูจน์

หลินว่านชิวเป็นกังวลเล็กน้อย กำปั้นมือชมพูคู่หนึ่งกำเข้าหากันแน่น

หลังจากที่พวกเขาตรวจสอบอยู่นานแต่ก็ไม่พบสาเหตุ เจียงไฮ่จะซ่อมได้ภายในสิบนาทีจริงหรือ?

เฉินเจียงไฮ่เต็มไปด้วยความมั่นใจ ตอนนี้เขาเห็นการจ้องมองมาจากเสี่ยวไต๋

โดยทั่วไปไม่มีปัญหาภายในทีวี แต่ปัญหามันน่าจะอยู่ข้างนอก

เฉินเจียงไฮ่เดินไปที่ทีวี ถอดปลั๊กไฟ จากนั้นหันไปที่โต๊ะข้างทีวี และหยิบแม่เหล็กขนาดใหญ่ขึ้นมา

แม่เหล็กขนาดใหญ่มาจากเครื่องจักรขนาดใหญ่

แต่ก่อนในบริเวณใกล้เคียงหมู่บ้านหลินเจียเคยเป็นโรงงานทางการทหารที่ผลิตแม่เหล็กขนาดใหญ่

ต่อมาโรงงานของทหารปิดตัวลงและชิ้นส่วนจำนวนมากได้ไหลออกมา ทำให้ทุกครัวเรือนบริเวณนี้มีแม่เหล็กกันอยู่มากมาย

ทำให้ทีวีของครอบครัวหลินจี้ฮัวนี้ถูกคลื่นแม่เหล็กขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างทีวีรบกวนคลื่นภายในทีวีเข้า

เซียวไต๋จ้องไปที่เฉินเจียงไฮ่ อยากรู้ว่าเขาจะซ่อมทีวีอย่างไร

แต่หลังจากที่เฉินเจียงไฮ่หยิบแม่เหล็กออกไป เขาก็ไม่ทำอะไรอีกเลย เขาเอาแต่ยืนเฉยๆอยู่ตรงนั้น

ในตอนแรก ทุกคนอดทนรอให้เฉินเจียงไฮ่ลงมือ

แต่หลังจากรออยู่พักหนึ่ง พวกเขาพบว่า เฉินเจียงไฮ่ไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรเลย เขาแค่ยืนอยู่ตรงนั้น

"เห้ย! ทำไรอยู่วะ?" เสี่ยวไต๋อดไม่ได้ที่จะถาม

เฉินเจียงไฮ่ยิ้ม และไม่ได้พูดอะไร

ทุกคนเริ่มพูดคุยกันโดยคิดว่า เฉินเจียงไฮ่ไม่มีความสามารถอะไรเลย

บอสจินยังถามด้วยความประหลาดใจ: "น้องเฉิน ซ่อมยากเหรอ ทำไมน้องไม่ทำล่ะ"

“บอสจิน ผมได้แก้ไขเรียบร้อยแล้ว”

เฉินเจียงไฮ่ชี้ไปที่ทีวีและยิ้ม

เมื่อได้ยินคำตอบของเฉินเจียงไฮ่ใบหน้าของบอสจินก็หมองคล้ำลง

นี่กำลังล้อฉันเล่นอยู่ใช่ไหม?