บทที่ 29 ปลาตัวใหญ่

บทที่ 29 ปลาตัวใหญ่

แสงจันทร์โอบรอบท้องฟ้ายามค่ำคืน และแสงไฟก็สว่างขึ้นในตรอกจันทรา

ในตอนกลางคืน ความมีชีวิตชีวาของที่นี่เพิ่งเริ่มต้นขึ้น

“ท่านครับ ท่านต้องการเข้ามาเล่นพนันสักสองสามรอบหรือไม่?”

ตรงหน้าคาสิโนโมคา อีแวนส์ที่สวมเครื่องแบบพนักงานเสิร์ฟสีดำพร้อมน้ำหอมอ่อนๆ บนตัว เขายิ้มและดึงดูดแขกที่ผ่านไปมา

เขาเป็นผู้ดูแลคาสิโน มีหน้าที่ดึงดูดแขกที่ผ่านไปมาหรือให้บริการสุภาพบุรุษร่ำรวยที่คุ้นเคย

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าผลประกอบการทางธุรกิจของเขาในวันนี้จะไม่ค่อยดีนัก หลายชั่วโมงผ่านไปแล้ว แต่เขาไม่เห็นสุภาพบุรุษผู้มั่งคั่งเลยสักคน มีเพียงคนเร่ร่อนตัวเหม็นเท่านั้นที่เดินผ่านไปมา

มีแม้แต่ลูกค้าที่เขาเคยได้รับในอดีตก็ไม่กลับมาสักคน พวกเขาคงถูกบ่อนทำลายชีวิตไปนานแล้ว และพวกเขาก็ไม่มีความสำคัญต่อที่นี่อีกต่อไป แล้วแน่นอนว่าหากวันหนึ่งพวกเขาร่ำรวยขึ้นอีกครั้ง พวกเขาจะได้รับความเคารพอีกครั้งเช่นกัน

“พวกยาจกเหล่านี้ พวกเจ้าคิดว่าตัวเองสามารถเข้าไปในสถานที่นี้ได้งั้้นหรือ?” หลังจากขับไล่คนไร้บ้านไปสองสามคน อีแวนส์ก็ถอนหายใจ

“ช่วงนี้ตลาดไม่ค่อยดีเลย ถ้าข้าไม่สามารถหาเป้าหมายง่ายๆ ได้ ข้าเกรงว่าข้าคงได้แทะกระดูก”

คาสิโนยังขาดกำไรไปมากและเป็นที่ชัดเจนว่าเขายังไม่บรรลุเป้าหมายของเดือนนี้

"ยินดีต้อนรับ!" หลังจากต้อนรับแขกในชุดธรรมดาแล้ว เขาก็ยืนอยู่ที่ประตูอีกครั้ง เฉพาะแขกที่ดูโดดเด่นมากเท่านั้นที่ควรค่าแก่ความสนใจของเขา

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกีบม้า

รถม้าคันหนึ่งแล่นมาไม่ไกล ภายนอกของรถทำจากไม้โรสวูดและมีสีม่วง ม้าก็เงางามและดูแข็งแรงเช่นกัน สิ่งที่ดียิ่งกว่าคือผ้าม่านบนหน้าต่างทำจากผ้าดอกกุหลาบแดงซึ่งเป็นผ้าคุณภาพสูง

“คนนี้รวยมากอย่างแน่นอน!” อีแวนส์รู้สึกอิจฉา

ราคารถม้าน่าจะเท่ากับเงินออมของเขามาหลายสิบปี คนข้างในต้องรวยมากแน่ๆ คงจะดีมากถ้าพวกเขาเป็นแขกของเขา

ราวกับว่าสวรรค์ได้ยินความปรารถนาของเขา รถม้ามาหยุดที่หน้าคาสิโนของเขาจริงๆ

จากนั้นม่านก็ถูกเปิดออก และชายคนหนึ่งในชุดสูทสีดำหรูหรา หมวกสีดำ และแว่นตาสีทองก็เดินลงมา เขาถือไม้เท้าที่ดูหรูหรามากในมือและเขามีเคราสั้นที่ดูเป็นสุภาพบุรุษคมเข้ม จากนั้นเขาก็เดินไปที่คาสิโน

ดูเหมือนอีแวนส์ไม่คาดคิดว่าเรื่องราวจะเกิดขึ้นจริงๆ

เขารีบวิ่งไปต้อนรับทันที

“ยินดีต้อนรับสู่คาสิโนโมคา ท่านผู้มีเกียรติ” อีแวนส์วางมือขวาบนหน้าอกแล้วก้มศีรษะลง

สุภาพบุรุษคนนั้นดูไม่สนใจเขา เขาแค่ขมวดคิ้วและโบกมือราวกับจะปัดเป่ากลิ่นสกปรกออกไป จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปข้างในคาสิโน

เมื่อเห็นสิ่งนี้อีแวนส์ไม่ได้โกรธ แต่กลับมีความสุขมาก ดูเหมือนว่าชายคนนี้ไม่เคยมาที่นี่

เขาเดินเข้าไปหาชายคนนั้นทันทีและถามว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่นายท่านมาที่นี่หรือครับ?”

"ใช่แล้ว" เอไลพยักหน้าและตอบกลับ

แน่นอนสุภาพบุรุษคนนี้คือเอไลโดยธรรมชาติ แต่เป็นเอไลที่ปลอมตัวมา

เพื่อที่จะทำเงินโดยไม่ถูกจับได้ เขาต้องปลอมตัวเป็นธรรมดา มิฉะนั้นคงแย่แน่ถ้าเขามีปัญหาในภายหลัง

ดังนั้นทันทีที่เขาออกจากสถานที่นี้เมื่อวาน เขาก็ไปพบกับบริษัทขนส่ง ในตอนแรกเขาเช่ารถม้าระดับไฮเอนด์ จากนั้นจึงเช่าเสื้อผ้าที่ดูหรูหราสองสามชุด จากนั้นอำพรางใบหน้าก่อนที่จะมาที่คาสิโน

สำหรับเหตุผลที่เขาต้องการเช่าเสื้อผ้าระดับไฮเอนด์ เป็นเพราะทัศนคติของอีแวนส์ที่แสดงให้เห็นเมื่อกี้ ดูถูกคนจนและเทิดทูนคนรวย

“โอ้ นายท่าน นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านมาที่สถานที่เช่นนี้หรือ?” อีแวนส์ถามอย่างละเอียด

“ใช่ ข้ามาที่นี่เพื่อหาความสนุก ข้ามาจากหอการค้าที่ห่างไกล และข้ารู้สึกเบื่อนิดหน่อย ดังนั้นข้าจึงมาหาอะไรสนุกๆทำ นี่เป็นครั้งแรกของข้าที่มาตรอกนี้”เอไลยิ้มตอบ

มาจากหอการค้า โอ้..ยอดเยี่ยม! และนี่เป็นครั้งแรกของเขา โอ้..ยิ่งยอดเยี่ยม!

ประโยคหลักสองประโยคทำให้ตาของอีแวนส์สว่างขึ้น

นี่เป็นเป้าหมายที่ง่าย!

ปลาใหญ่ที่หิวโหย!!

การจัดตั้งหอการค้าไม่ใช่เรื่องง่าย อย่างน้อยพวกเขาแต่ละคนมีความมั่งคั่งที่ยากจะจินตนาการได้ ไม่ต้องพูดถึงหอการค้าขนาดใหญ่ที่ครอบคลุมภูมิภาคหรือแม้แต่ครอบคลุมทั้งประเทศ

“ท่านครับ หากท่านไม่ว่าอะไร ข้าจะพาท่านไปหาทำอะไรที่สนุกๆ เอง” ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า อีแวนส์พยายามอย่างเต็มที่เพื่อซ่อนความสุขของเขาเอาไว้ใต้หน้ากาก

“ก็ดี ข้าต้องการใครสักคนที่จะแนะนำข้าเกี่ยวกับกฎของเกม”เอไลยิ้ม และหยิบถุงเงินออกมา

หลังจากนั้น เขาเผลอเปิดเผยเหรียญทองจำนวนมากในถุงและให้เหรียญเงินสองสามเหรียญแก่อีแวนส์เป็นทิป

“ขอบคุณครับท่าน!” เมื่ออีแวนส์เห็นเหรียญทอง เขาประเมินว่ามีเหรียญทองอย่างน้อยหลายสิบเหรียญ เขากลืนน้ำลายและรู้สึกว่าเทพเจ้าแห่งความโชคดีกำลังอวยพรเขาจริงๆ

“เฮ้ งั้นก็อย่ายืนเฉยๆ รีบๆพาข้าไปเล่นได้แล้ว” เอไลเก็บถุงเงินและสะบัดไม้เท้า

เหรียญทองเป็นของปลอมโดยธรรมชาติ ในความเป็นจริงมีเพียงเหรียญทองหนึ่งเหรียญและเหรียญเงินหนึ่งเหรียญเท่านั้นที่เป็นของจริงและส่วนที่เหลือเป็นของปลอม

“ได้ครับ ได้โปรดตามข้ามา!” ด้วยสีหน้าอิ่มเอมใจ อีแวนส์พาเอไลเข้าไปข้างใน

“ข้าอาจบรรลุเป้าสำหรับปีนี้เลยก็ได้!” เขาเริ่มปล่อยให้จินตนาการโลดแล่นแล้ว

อีแวนส์เดินนำหน้า และเอไลก็เดินตามเขาไปอย่างไม่เร่งรีบ

พวกเขาเดินผ่านประตูหลักและเข้าไปในคาสิโน

มันหรูหราและแต่มีเสียงดังเอ็ดตะโร

นั่นคือความประทับใจแรกของเอไลที่มีต่อสถานที่นี้

พื้นปูด้วยพรมที่สวยงาม และมีโต๊ะทุกประเภทในพื้นที่กว้างขวางขนาดใหญ่นี้ พร้อมกับมีแขกทุกประเภทกำลังเล่น "เกม" ทุกประเภทรอบโต๊ะ เหรียญเงินและเหรียญทองมีอยู่ทุกที่

ผู้หญิงในชุดเปิดเผยกำลังถือไวน์ระดับไฮเอนด์ และพวกเธอส่วนใหญ่แต่งกายล่อนจ้อนมาก ถ้าเขาไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาคงคิดว่าเขาไปเที่ยวซ่อง!

“ท่านครับ นี่เป็นครั้งแรกของท่านที่นี่ ดังนั้นท่านควรจะเริ่มต้นที่อะไรง่ายๆก่อน” อีแวนส์แนะนำ

เอไลพยักหน้า แสดงสีหน้า "โง่งม" ราวกับว่าเขาไม่รู้จะเริ่มตรงไหน

“ได้โปรดมากับข้า” อีแวนส์ยิ้ม

ในเวลานี้ อยู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งปีนออกมาจากประตูห้องหนึ่งและกระอักเลือดออกมา จากนั้นเพียงไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีคนสองคนเข้ามาคว้าตัวเขากลับเข้าไป และทิ้งไว้เพียงรอยเลือดบนพื้น

“เขาเป็นหนี้คาสิโนเป็นจำนวนมาก ไม่ต้องกังวลครับท่าน คาสิโนของเราปฏิบัติตามกฎหมายอย่างเคร่งครัด” อีแวนส์อธิบายเมื่อเห็นดวงตาของเอไล

ทำตามกฏหมายอย่างเคร่งครัดงั้นหรอ?

เอลียิ้มและไม่พูดอะไรออกมา เขาเดินตามอีแวนส์ไป

“นี่ ขยับหน่อย หลีกทางหน่อย!” ไม่นานพวกเขาก็มาถึงโต๊ะพนัน อีแวนส์ก้าวไปข้างหน้าทันทีและสลายฝูงชน แล้วพาเขาไปอยู่ตรงกลางโต๊ะ

“นายท่านเอไล เชิญนั่งตรงนี้ครับ” อีแวนส์กล่าว

เอไลเหมือนดูเขินอายเล็กน้อย เขาเหลือบมองไปที่ผู้คนที่ถูกอีแวนส์ผลักออกไป และดึงเขาไปนั่งบนที่นั่งกลางโต๊ะ

“ท่านมีสิทธิที่จะนั่งที่นี่!”

ลูกค้ารายอื่นมองดูฉากนี้ด้วยสีหน้าแปลก ๆ แต่พวกเขาไม่ได้พูดอะไรออกมา ในฐานะนักพนันที่มีประสบการณ์ พวกเขาสามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่าเอไลเป็น “มือใหม่” ที่ไม่เคยสัมผัสกับสถานที่แห่งนี้มาก่อน

เอไลนั่งลง และอีแวนส์ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาทำท่าทางอย่างเงียบ ๆ กับบริกรที่อยู่กลางโต๊ะ บริกรเข้าใจในทันที

เขามองไปที่เอไลที่ดูไม่มีพิษภัยและยิ้มออกมา

ปลาตัวใหญ่ได้กินเหยื่อแล้ว