บทที่6 ศึกแรกศาลาเฉาถัง
เหลือเวลาอีกสองวันก่อนการแข่งขันระหว่างสำนัก
เย่ ชิวไป่ ยืนอยู่หน้าม้วนรูปภาพของนางฟ้าร่ายรำดาบ
ดูเหมือนจะมีความรู้สึกอื่นอยู่ในใจของเขา และเจตจำนงของดาบก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา
ลมหายใจเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
จุดสูงสุดของขั้นแก่นทองคำ!
เมื่อรู้สึกถึงการฝึกฝนที่เพิ่มขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: "ตามที่อาจารย์คาดหวังไว้ ทุกครั้งที่ข้าดูภาพวาดนี้ ข้าสามารถรับรู้สิ่งที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับวิถีแห่งดาบ"
หาก เย่ ชิวไป่ พบว่าม้วนภาพนี้วาดโดย หลู่ชางเฉิง เมื่อเขารู้สึกเบื่อ เขาจะต้องรู้สึกหวาดกลัวเป็นแน่แท้
อย่างไรก็ตาม หลังจากฝึกฝนวันนี้ เย่ ชิวไป่ก็รู้สึกว่าเขามาถึงคอขวดแล้ว
ทุกวันนี้ เย่ ชิวไป่ ยังได้เรียนรู้เกี่ยวกับ ตำราดาบไท่จู
ใน สำนักชางเต๋า คะแนนสำนักจะใช้เป็นตัวตัดสินทุกสิ่ง
มีคะแนนสำนัก เจ้าสามารถเข้าสู่ ศาลาสมบัติ เพื่อเลือกวิถึบ่มเพาะและวิถีวรยุทธ์ และเจ้ายังสามารถใช้คะแนนสำนักเพื่อแลกเปลี่ยนเป็นสมบัติและวัสดุ ทั้งระดับพิภพหรือแม้แต่ระดับสวรรค์ได้
มีสามวิธีในการรับคะแนนสำนัก
อย่างแรกคือทำภารกิจของ สำนัก ให้สำเร็จ
ประการที่สองคือการสร้างผลงานที่โดดเด่นให้กับสำนัก
และสามคือท้าทายกับศิษย์ในสำนักแล้วชนะ
ใช้คะแนนสำนัก แล้วเจ้าจะสามารถขึ้นไปบนเวทีประลองยุทธ์เพื่อท้าทายได้ ถ้าชนะ คะแนนสำนักจะเพิ่มเป็นสองเท่า
เมื่อเจ้าแพ้ คะแนนสำนักทั้งหมดจะเป็นของฝ่ายตรงข้าม
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่ ชิวไป่ จึงตัดสินใจไปที่เวทีประลองยุทธ์ เพื่อท้าทาย
การต่อสู้จริงมันจะช่วยให้ข้าเข้าใจเกี่ยวกับวิชาดาบมากขึ้น
นอกจากนี้ยังสามารถรับคะแนนสำนักได้อีกด้วย
ดังนั้น เย่ ชิวไป่ จึงลงจากภูเขาพร้อมกับดาบไม้ในมือ
เมื่อเข้ามาถึงสำนักลงทะเบียน มีผู้อาวุโสคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ประตู
"ชื่อ ห้องโถงไหน ระดับพลังยุทธ์ และคะแนนสำนัก"
เย่ ชิวไป่ รายงานชื่อของเขา "ศาลาเฉาถัง, ขั้นแก่นทองคำ ใช้ 100 คะแนนสำหร้บท้าทาย"
ศาลาเฉาถัง?
ผู้อาวุโสเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ เย่ ชิวไป่ ยื่นบัตรที่มีหมายเลข 11 เขียนไว้บนนั้น และพูดว่า "การต่อสู้ของขั้นแก่นทองคำ ได้เริ่มขึ้นแล้ว เจ้าสามารถไปที่นั่นได้"
"ขอบคุณ ท่านผู้อาวุโส."
เย่ ชิวไป่ กำหมัดของเขาและเข้าสู่เวทีประลองยุทธ์
หลังจากรอประมาณหนึ่งก้านธูป พวกเขาก็เรียกหาหมายเลข 11
เย่ ชิวไป่ ก้าวออกมาเล็กน้อยแล้วกระโดดขึ้นไปบนเวทีประลองยุทธ์ ตรงข้ามกับเขาเป็นชายที่มีร่างกายใหญ่โตและมีกล้ามเนื้อที่เหมือนจะระเบิดออกมา
"โถงวรยุทธ์ หลี เหอ ขั้นแก่นทองคำ พบกับ ศาลาเฉาถัง เย่ ชิวไป่ ขั้นแก่นทองคำ"
หลังจากที่ผู้อาวุโสกล่าวจบ เขาก็ถอยกลับไปหาผู้ชม
ผู้คนที่เฝ้าดูการต่อสู้ต่างก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้
“ศาลาเฉาถัง มาจากที่นั่นน่ะเหรอ ไม่ได้ออกมาพบผู้คนหลายสิบปีแล้วนี่นะ?”
“ใช่ ตอนนี้ศาลาเฉาถังเปิดรับศิษย์อีกครั้ง เรามาดูกันว่าศาลาเฉาถังจะสามารถทำอะไรได้บ้าง”
เมื่อได้ยินเสียงกระซิบกระซาบของผู้คนรอบตัวเขา หลีเหอ อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย: "ศิษย์ของศาลาเฉาถัง? ข้าอยากเห็นนักว่าผู้คนในศาลาเฉาถังจะมีความสามารถอะไรบ้าง"
เย่ ชิวไป่ ไม่ตอบ แต่หยิบดาบไม้ออกมา
ตราบใดที่แสดงความแข็งแกร่ง คนเหล่านี้ก็จะหุบปากโดยธรรมชาติ
ในเวลาเดียวกัน ผู้อาวุโสหลายคนก็มาที่นี่ หยุดดูอยู่ กลางอากาศ
ในหมู่พวกเขาคือ เจ้าสำนัก ฉินเทียนหนาน
"ดูเหมือนทุกคนต้องการเห็นว่า ลูกศิษย์ที่ชางเฉินยอมรับ มีดีแค่ไหน"
ผู้อาวุโสของ โถงดาบ ตะคอกอย่างเย็นชา: "หากศิษย์ที่เขายอมรับไม่ดี พวกเขาจะไม่สามารถใช้ทรัพยากรของสำนักได้อีกในอนาคต"
ผู้อาวุโส โถงวรยุทธ์ ก็พยักหน้าเห็นด้วย “ในทุกวันนี้ ความคิดเห็นในสำนักเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และเจ้าสำนักมิอาจระงับได้”
ฉินเทียนหนานถอนหายใจและพูดว่า "ลองดูเด็กคนนี้ก่อน"
การต่อสู้เริ่มต้นขึ้น
หลี เหอ ปล่อยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา และกระแทกเท้าลงกับพื้น กล้ามเนื้อที่เหมือนจะระเบิดได้ของเขาปูด นูนออกมา เขาชกไปที่หน้าอกของ เย่ ชิวไป่!
ผู้คนใน โถงวรยุทธ์ ล้วนมีความแข็งแกร่งทางร่างกายสูงเป็นพิเศษ และ หลีเหอ ซึ่งเก่งที่สุดในหมู่พวกเขานั้นพิเศษยิ่งกว่า
ด้วยการชกเพียงครั้งเดียว ลมโดยรอบก็เปลี่ยนทิศทาง และมีเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวในอากาศ!
แม้แต่ผู้ชมรอบข้างก็ยังตกตะลึง
"ร่างกายของ หลีเหอ แข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว คาดว่ามันคงเป็นเรื่องยาก สำหรับผู้ที่อยู่จุดสูงสุดของแก่นทองคำ ที่จะต้านทานหมัดของเขา"
"เย่ ชิวไป่ผู้นี้ยังคงไม่ขยับ ข้าว่าเขาคงกำลังตกตะลึงกับพลังของหมัดนี้"
"ศาลาเฉาถัง...ก็แค่นี้"
เย่ ชิวไป่ มองไปที่หมัดด้วยใบหน้าเรียบเฉย จริงอยู่ หมัดนี้มีพละกำลังมหาศาล
แต่ก็งั้นๆแหละ!
ดาบไม้ในมือของเขายกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นดาบก็แทงออกมา!
“ต้องการจะสกัดกั้นหมัดของข้า แค่ดาบไม้เนี่ยนะ!”
หลีเหอเย้ยหยันและกำหมัดอย่างแรง ฟาดไปที่ดาบไม้!
อย่างไรก็ตาม ฉากที่ดาบไม้แตกนั้นไม่ได้เกิดขึ้นอย่างที่หลีเหอคาดไว้
ราวกับว่ากำปั้นโดนดาบที่คมมาก!
เฉือน!
เพียงครู่เดียว กำปั้นของเขาก็ถูกดาบไม้ทิ่มแทง!
ใบหน้าของ หลีเหอ เปลี่ยนไปด้วยความตกใจ และเขาก้าวถอยหลัง!
ผู้อาวุโสของห้องโถงดาบที่อยู่ด้านบนมีใบหน้าที่จริงจังและกล่าวว่า: "รังสีของดาบถูกยับยั้งไว้ เด็กคนนี้สามารถควบคุมดาบได้ดีมาก"
ควรรู้ว่าการยับยั้งรังสีดาบนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่การบรรจุไว้ในดาบไม้ที่เปราะบางนั้นยากยิ่งกว่า
ใบหน้าของผู้อาวุโสโถงวรยุทธ์มืดลง "ลองดูอีกสักที มันอาจจะแค่บังเอิญก็ได้"
ท้ายที่สุด หลีเหอ เป็นศิษย์ของโถงวรยุทธ์
ผู้ชมก็ตกใจเช่นกัน
เห็นได้ชัดว่าฉากนี้เกินความคาดหมายของพวกเขา
ใบหน้าของ เย่ ชิวไป่ ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ดวงตาของเขาสงบราวกับผิวน้ำในทะเลสาบ ไร้คลื่นใด ๆ
ด้วยการก้าวเพียงเล็กน้อย แต่ไวราวกับลูกธนูหลุดออกจากแล่ง!
ดาบไม้ในมือของเขาฟันออก และแสงของดาบก็เหมือนตาข่ายรังสีดาบ ล็อคร่างของหลีเหอให้อยู่กับที่
ไร้หนทางหนี!
เมื่อเห็นฉากนี้ หลีเหอรู้แล้วว่าเขาประเมินศัตรูต่ำไป
รังสีดาบและตาข่ายดาบที่อยู่ข้างหน้า โจมตีเขาราวกับว่ามันสามารถตัดมิติได้!
ลมดาบตัดผ่านร่างกายอันทรงพลังของ หลีเหอ เผยให้เห็นคราบเลือด!
หากเขาปล่อยให้รังสีดาบถูกตัว เขาอาจถูกหั่นเป็นชิ้นๆ!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลีเหอก็แหงนหน้าขึ้นไปบนฟ้าและคำราม แขนของเขาเริ่มกลายเป็นหิน
แถบสีดำทองไหลไปตามแขนที่กลายเป็นหินไปจนถึงนิ้วทั้งห้า กลายเป็นถุงมือสีดำทอง
"นั่นคืออาวุธชั้นยอด! ถุงมือทองคำดำ และเขายังจะใช้หมัดเขย่าขุนเขา ซึ่งเป็นวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของหลีเหอ!"
."เมื่อครั้งหนึ่งที่ หลีเหอ อยู่ในช่วงต้นของ แก่นทองคำ เขาใช้วิชานี้ เพื่อข้ามขั้นสังหาร ผู้แข็งแกร่งที่อยู่จุดสูงสุดของ แก่นทองคำ!"
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เย่ ชิวไป่รู้สึกประหลาดใจอยู่ชั่วขณะ ออร่าของคู่ต่อสู้ก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก และพลังของหมัดนั้นก็แข็งแกร่งขึ้นมากทีเดียว
หากเป็นข้าก่อนหน้านี้ เกรงว่าจะรับหมัดนี้ไม่ไหว
แต่ตอนนี้ ด้วย ตำราดาบไท่จูที่ได้รับจาก อาจารย์ บวกกับการกินเม็ดยาต่างๆ
หมัดนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
ฟันอีกครั้งด้วยดาบไม้ในมือ!
พลังลมปราณของดาบพุ่งออกมา และรังสีดาบที่เกิดจากแสงของดาบนั้นดูเหมือนจะคมและแข็งแกร่งกว่าเดิม ราวกับว่าพวกมันสามารถทะลุผ่านมิติได้!
กำปั้นและดาบปะทะกัน ทำให้เกิดเสียงกระทบกันของทองคำและเหล็กกล้า
คลื่นอากาศขนาดใหญ่ยังคงแพร่กระจายไปทั่ว!
น่าเสียดายที่สถานการณ์นี้อยู่ได้ไม่นาน
ถุงมือสีดำทองของ หลีดหอ มีรอยร้าวอย่างรวดเร็ว!
หลบไม่ทันแล้ว!
ใบหน้าของหลีเหอ เปลี่ยนไป และถุงมือสีดำทองก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ในทันที!
แขนที่กลายเป็นหินถูกเฉือนเป็นรอยร้าว และมีเลือดไหลออกมาตามรอยแตก!
ด้วยเสียงกรีดร้องอย่างโหยหวน หลีเหอบินกลับหัวและร่อนลงนอกเวทีประลองยุทธ์
"ผู้ชนะ ศาลาเฉาถัง เย่ ชิวไป่!"
