บทที่ 47 ครอบครัวฟรีแมน

บทที่ 47 ครอบครัวฟรีแมน

ช่วงเย็น ณ ห้องอาหารของฟรีแมนวิลล่า

โคมไฟคริสตัลสีเหลืองสดใสแขวนอยู่เหนือศีรษะทำให้ร้านอาหารอบอุ่นสว่างไสว

โต๊ะอาหารยาวถูกปูด้วยผ้าปูโต๊ะสีขาว มีคน 5 คนกำลังรับประทานอาหาร และแต่ละคนมีสาวใช้คอยบริการ

หนึ่งในนั้นคือชายวัยกลางคนผมสีฟ้า ท่าทางสง่างาม

หนึ่งในนั้นคือหญิงวัยกลางคนดูสง่างามและหรูหรา เธอกลัดอัญมณีสีแดงขนาดใหญ่บนอกเสื้อ

หนึ่งในนั้นคือชายหนุ่มผมสีฟ้าดูเย็นชาวัยยี่สิบ

หนึ่งในนั้นคือหญิงสาวสวยผมสีน้ำตาลสวมต่างหูเพชรเม็ดโต

และคนสุดท้ายคือหญิงสาวผมสีฟ้าซึ่งสวยกว่าหญิงสาวผมสีน้ำตาลเล็กน้อย เธอคือ ไอวี่ ฟรีแมน

คาเวียร์สีทอง ตับห่านและอื่นๆ ...ทั้งหมดนี้เป็นอาหารที่ปรุงโดยสุดยอดเชฟ

อย่างไรก็ตาม ห้าคนที่กินไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบสนองมากนัก ราวกับว่าพวกเขามีภูมิต้านทานต่ออาหารอร่อยๆ แบบนี้มานานแล้ว

“ไอวี่ ศาสตร์ลับของลูกฝึกถึงไหนแล้ว” ชายวัยกลางคนผู้สง่างามคือวิลตัน ฟรีแมน พ่อของไอวี่ เขาเป็นนายกเทศมนตรีของเมืองคอนสตันและในขณะเดียวกัน เขาก็เป็นท่านเอิร์ลแห่งอาณาจักรด้วย

วิลตันเช็ดปากด้วยผ้าเช็ดปาก มองไอวี่แล้วถาม

“เมื่อครึ่งเดือนก่อน หนูเพิ่งก้าวเข้าสู่ผู้วิเศษแห่งวงแหวนที่สี่” ไอวี่ตอบเมื่อทานอาหารเสร็จแล้ว

“หลังจากเข้าร่วมสำนักงานความมั่นคงฯ ได้ไม่ถึงแปดเดือน เธอก็กลายเป็นผู้วิเศษแห่งวงแหวนที่สี่แล้ว ความเร็วในการฝึกฝนแบบนี้เกินความสามารถพิเศษทั่วไปแล้ว ไอวี่พรสวรรค์ของเธอดีมากจริงๆ” ชายหนุ่มผมสีฟ้าและดูเย็นชากล่าวยกย่องไอวี่อย่างใจดี

เขาคือออโร่ ฟรีแมน พี่ชายของไอวี่ บุตรชายคนโตของวิลตัน ฟรีแมนและความสัมพันธ์ระหว่างเขาและไอวี่นั้นดีมากมาโดยตลอด

ก่อนหน้านี้ไอวี่อารมณ์ไม่ดี จึงพยายามสร้างบรรยากาศให้เธออารมณ์ดี

“ไม่เลว” วิลตันพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

เขาเป็นเอิร์ลผู้ทรงเกียรติและเป็นที่ยกย่องของราชอาณาจักร เขามีสิทธิ์พูดในหลายๆ ด้านของอาณาจักร แต่มีสถานที่เดียวที่เขาไม่สามารถแทรกแซงได้นั่นคือสำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร

หลังจากพบว่าไอวี่มีพรสวรรค์สูงด้านศาสตร์ลึกลับ เขาจึงส่งเธอไปยังสำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักรเพื่อหวังว่าวันหนึ่งไอวี่จะกลายเป็นบุคคลระดับสูงของสำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร และเขาจะใช้สิ่งนี้เป็นฐานอำนาจในการแทรกแซงของเขา

เขาพูดอย่างภาคภูมิใจอย่างอารมณ์ดี

“การเป็นผู้วิเศษแห่งวงแหวนที่สี่ได้เร็วขนาดนี้ นอกเหนือจากพรสวรรค์แล้วต้องอาศัยการทำงานหนัก พ่อเห็นว่าช่วงนี้ลูกตั้งใจทำงานมาก อยากได้อะไรเป็นรางวัลก็บอกพ่อมาได้เลย”

“ไม่ หนูไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น” ไอวี่ส่ายหน้า

วิลตัน ฟรีแมน ในฐานะพ่อเขาปฏิบัติกับเธอเป็นอย่างดี เขามักให้ในสิ่งที่ดีที่สุดในบรรดาเพื่อนๆ ของเธอ ทั้งในด้านอาหารเสื้อผ้า และมอบความรักเธอไม่น้อยไปกว่าพี่ชายของเธอ

สิ่งเดียวที่ไม่ดีคือพ่อของเธอกระหายในอำนาจมากเกินไป จนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้จักพอ เขาคิดเสมอที่จะขยายอิทธิพลของตระกูลฟรีแมนเข้าไปแทรกแซงในราชอาณาจักร

“ไอวี่ ตอนนี้พรสวรรค์ของเธอถือเป็นอันดับหนึ่งไหม?” ชายหนุ่มถามไอวี่หลังจากจิบไวน์แดง

เมื่อได้ยินคำถามของพี่ชาย ไอวี่อดไม่ได้ที่จะคิดถึงฟลินน์ซึ่งอยู่ในกลุ่มเดียวกับเธอ

พรสวรรค์ของเขาแข็งแกร่งมากจริงๆ แต่เมื่อเทียบกับฟลินน์แล้วก็ถือว่าด้อยกว่าเล็กน้อย

เธอส่ายหัวและพูดว่า

“จัดว่าเป็นอันดับสอง”

“ฮ่ะ?!” วิลตันและออโร่มองหญิงสาวด้วยความประหลาดใจ

หญิงวัยกลางคนที่สง่างามและหญิงสาวผมสีน้ำตาลนั่นคือลิลนาลี่ ฟรีแมนแม่ของไอวี่ และฮาร์ดี้ ฟรีแมนพี่สะใภ้ของเธอ ทั้งคู่ต่างก็มองดูไอวี่ด้วยความกังวลเช่นกัน

ทั้งสองไม่รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับศาสตร์ลึกลับและไม่เข้าใจว่าความก้าวหน้าในปัจจุบันของไอวี่หมายถึงอะไร แต่ก็สามารถสัมผัสได้ถึงปฏิกิริยาพิเศษของสามี

“อืม เขาฝึกฝนได้เร็วมาก” ไอวี่พยักหน้า

“มันเป็นใคร” วิลตันถาม

“สำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักรมีข้อบังคับที่ไม่สามารถเปิดเผยต่อโลกภายนอกได้” ไอวี่ไม่ตอบ

“ไอวี่ แม้ว่าสำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักรจะมีข้อบังคับ แต่กฎเหล่านั้นมีไว้สำหรับคนทั่วไปเท่านั้น” ออโร่กล่าว

“เธอรู้ไหมแม้ว่าครอบครัวฟรีแมนจะไม่มีอิทธิพลนักในสำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร แต่ก็ยังสามารถตรวจสอบข่าวสารได้”

“เป็นเพื่อนร่วมทีมของหนู ฟลินน์ ซอร์ค” เมื่อรู้ว่าพี่ชายของเธอพูดเป็นความจริงไอวี่จึงตอบกลับ .

“เขาเอง” ออโร่รู้สึกประหลาดใจ

“ออโร่ ลูกรู้จักเขาเหรอ”

วิลตัน ฟรีแมนถามหลังจากได้ยินว่าบุตรชายจำบุคคลนี้ได้อย่างชัดเจน

“ก็ตอนงานเลี้ยงเมื่อนานมาแล้ว มีคนที่ผมไม่รู้จักพูดคุยกับไอวี่ไม่ใช่เหรอ คนๆ นี้น่ะเหรอ ผมพบว่าเขามาจากโรงประมูลเกรทวีดแต่เขาก็ไม่ได้ติดต่อใดๆ กับ ไอวี่หลังจากนั้น ดังนั้นผมจึงไม่ได้ตรวจสอบต่อ

ตอนนี้ดูเหมือนว่าตัวตนของหอประมูลเกรทวีดฉากบังหน้าของสำนักงานความมั่นคงฯ และตัวตนที่แท้จริงคือสมาชิกของพวกเขา” ออโร่ตอบคำถาม

เขากังวลอย่างมากในเรื่องไอวี่และกลัวว่าเธอจะถูกทำร้าย ดังนั้นผู้ชายทุกคนที่ติดต่อเธอจะต้องถูกตรวจสอบ

“เบื้องหลังเป็นอย่างไร” วิลตันถาม

“มาจากครอบครัวธรรมดา พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตในอุบัติเหตุ พี่สาวแต่งงานให้กับลูกชายของคหบดี” ออโร่ตอบ

วิลตันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและมองไปที่ ไอวี่แล้วพูดว่า

“คนนี้มีพรสวรรค์สูง ตราบใดที่เขายังไม่ตายเขาจะกลายเป็นบุคคลระดับสูงของสำนักงานความมั่นคงฯ อย่างแน่นอน ในเมื่อเขาอยู่ในทีมเดียวกับหนู ลูกก็ควรเชิญเขามาทำความรู้จักกับพวกเรา”

“ค่ะพ่อ” ไอวี่ตอบ

……….

ไม่กี่คืนต่อมา ชายคนหนึ่งใช้มือซ้ายกดบาดแผลที่มือขวา มือขวาของเขามีเลือดไหลหยดลงมาไม่ขาดสาย เขาวิ่งทุลักทุเลบนพื้นหิมะบางๆ

ชายคนนี้มีอายุราวสามสิบ สวมแว่นตากรอบทองและเสื้อคลุมสีดำ

เขาคือนักสืบคาฟฟี โคลอนเป็นผู้ให้คำแนะนำแก่ฟลินน์และจนทำให้เขาสามารถเข้าร่วมกับสำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักรได้สำเร็จ

เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาได้รับความไว้วางใจจากหลายครอบครัวให้สืบคดี

พวกเขาทั้งหมดต่างมีญาติที่สมัครเป็นคนงานเหมืองแร่แต่หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ไม่ได้รับการติดต่อมานับตั้งแต่นั้น ครอบครัวของคนเรานั้นสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติจึงได้ระดมเงินเพื่อสืบหาข่าวคราวของญาติที่หายไป

เขาเป็นผู้รับหน้าที่สืบสวนเรื่องการหายไปของคนงานเหมืองแร่

แต่ชายหนุ่มไม่คิดมาก่อนเลยว่าแก๊งรับสมัครเหมืองแร่นั้นไม่ง่าย คนพวกนั้นสังเกตเห็นการติดตามและตรวจสอบของเขา จึงส่งชายติดอาวุธ 3 คนออกมาตามล่าเขาทันที

คาฟฟี โคลอน ได้รับบาดเจ็บที่มือขวาและยังคงถือปืนอยู่ แต่เมื่อกระบอกปืนตกลงเขาก็หนีตายอย่างทุลักทุเล

บนพื้นหิมะเต็มไปด้วยคราบเลือดที่ทิ้งไว้เป็นทางเผยให้เห็นว่าเขาหลบอยู่ที่ใด มันไม่ง่ายเลยที่จะกำจัสามคนที่ไล่ตามมาจากข้างหลังได้

อาการของเขาทรุดลงเรื่อย ๆ ในขณะที่เขายังคงเสียเลือด

คนสามคนที่ไล่ตามเข้ามาใกล้เขามากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ป้อมตำรวจที่ใกล้ที่สุดยังอยู่ห่างออกไป สถานการณ์ปัจจุบันของเขาแย่มาก

“ป้อมตำรวจไกลเกินไป ไม่ไกลจากตรงนี้เป็นบ้านของคุณซอร์ค จะรอดหรือไม่รอดก็ต้องดูว่าเขาจะช่วยหรือเปล่า....” คาฟฟีกัดฟันแล้วเปลี่ยนทิศทางไปอีกด้านหนึ่ง

คนบนถนนกำลังวิ่งหนีตาย

หลังจากแนะนำฟลินน์ถึงวิธีดึงดูดความสนใจขององค์กรลึกลับ เขาก็ติดตามข่าวของฟลินน์มาโดยตลอด

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้รู้ว่าฟลินน์ได้ปิดสำนักงานประเมินราคาฟลินน์ลงและเข้าร่วมกับหอประมูลเกรทวีดและย้ายไปอยู่ที่บ้านเดี่ยวบนถนนวาเลนท์

ในฐานะนักสืบเป็นธรรมดาที่คาฟฟีย่อมไม่ใช่คนโง่ เขาเดาได้ทันทีว่าชายหนุ่มสามารถเข้าร่วมกับองค์กรลึกลับได้สำเร็จ และรู้สึกอิจฉาไม่น้อย

ตอนนี้เขาตกอยู่ในอันตราย จึงอดไม่ได้ที่จะนึกถึงอีกฝ่ายที่อาศัยอยู่ใกล้ๆ

ก่อนเข้าร่วมองค์กรลึกลับ อีกฝ่ายสามารถจัดการกับสัตว์ประหลาดด้วยฝีมือนักแม่นปืน นับประสาอะไรกับเข้าร่วมองค์กรลึกลับ สิ่งเดียวที่ต้องกังวลคืออีกฝ่ายเต็มใจจะช่วยเขาหรือไม่

ปัง ปัง ปัง!

คาฟฟีตัดสินใจวิ่งไปยังบ้านเดี่ยว 2 ชั้นแล้วเคาะประตูก่อนจะตะโกนเสียงดังว่า

“คุณซอร์ค!”

“ใคร?”

หลังจากกลายเป็นผู้วิเศษและแข็งแกร่งขึ้น ตอนนี้ประสาทสัมผัสของฟลินน์ก็เฉียบคมมาก แม้ว่าเขาจะหลับไปแล้ว แต่เขาก็ตื่นขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู

ฟลินน์รีบเปิดไฟและเปิดหน้าต่างที่ด้านข้างของชั้นสองซึ่งหันหน้าไปทางถนน แล้วมองลงมาจากหน้าต่างชั้นสอง

“คุณซอร์ค ผมนักสืบคาฟฟี โคลอน ผมถูกตามล่า ช่วยผมด้วย”

“ถูกตามล่าเหรอ”

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ฟลินน์รีบผละออกจากหน้าต่างแล้วลงไปชั้นล่าง

เป็นธรรมดาที่เขาจำนักสืบคาฟฟี โคลอนได้ โดยไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขาเคยเผชิญหน้ากับความเป็นความตายจากการถูกสัตว์ประหลาดโจมตี

และได้รับคำแนะนำจากอีกฝ่ายจนเขาสามารถเข้าร่วมสำนักงานความมั่นคงแห่งราชอาณาจักรได้สำเร็จ เรื่องนี้ถือว่าฟลินน์ยังหนี้บุญคุณของอีกฝ่ายอยู่มาก

ตอนนี้อีกฝ่ายกำลังขอความช่วยเหลือ เขาควรช่วยอีกฝ่ายไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร

“เข้ามา!”

เมื่อลงมาชั้นล่าง เขารีบเปิดประตูเพื่อให้คาฟฟีเข้ามาและปิดประตูทันที