บทที่ 418 เครื่องกำเนิดคะแนนอันยิ่งใหญ่
บทที่ 418 เครื่องกำเนิดคะแนนอันยิ่งใหญ่
ซุนม่อตื่นขึ้นหลังจากรุ่งสาง เขามองหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน หลับตา และเตรียมกลับไปนอน แต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ตามก็ไม่สามารถหลับได้
“เป็นไปได้ไหมที่ข้าเกิดมาเพื่อมีชีวิตที่เหน็ดเหนื่อย”
ซุนม่อหัวเราะเยาะเย้ยตัวเอง
เสียงนกร้องดังมาจากนอกหน้าต่างอย่างร่าเริง เห็นได้ชัดว่าพวกมันจับหนอนได้และจะได้กินมื้อเช้าที่อร่อยลิ้น
ซุนม่อพลิกตัว
ผ้าห่มนุ่มๆ และเตียงขนาดใหญ่ทำให้ซุนม่อสูดหายใจเข้าลึกๆ
แม้ว่าเขาจะเล่นเกมหรือดูภาพยนตร์ในโลกนี้ไม่ได้ แต่คุณภาพชีวิตในปัจจุบันของเขาก็ไม่ได้เลวร้ายนัก
ในยุคปัจจุบัน แม้ว่าเขาจะทำงานทุกวันตลอดชีวิต เขาก็ไม่สามารถซื้อบ้านพักขนาดใหญ่เช่นนี้ได้ ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าจะมีสาวใช้คอยปรนนิบัติเขาทุกครั้งที่กลับบ้าน
ซุนม่อยังคงใจดีเกินไป ถ้าเขาโหดเหี้ยมกว่านี้เล็กน้อย เขาคงนอนกับตงเหอไปแล้ว
ท้ายที่สุด พวกเขาอยู่ในยุคที่ระบบศักดินารุ่งเรืองถึงขีดสุด ในเก้าแคว้นถ้าซุนม่อหลับนอนกับสาวใช้ ไม่เพียงแต่จะไม่ถือว่าประพฤติชั่วเท่านั้น แต่ทุกคนจะคิดว่าเขาโปรดปรานสาวใช้เป็นพิเศษ
หากตงเหอตั้งครรภ์และให้กำเนิดบุตรชาย นางจะสามารถพลิกสถานการณ์ในฐานะคนรับใช้ได้!
สำหรับตงเหอ เป้าหมายในชีวิตทั้งชีวิตของนางคือสิ่งนี้ โดยพื้นฐานแล้วนางไม่กล้าที่จะฝันถึงการเป็นภรรยาอย่างเป็นทางการของใครสักคน เป็นนางบำเรอก็ดีพอแล้ว
“ระบบศักดินาขยะ!”
ซุนม่อพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม หลังจากนั้นเขาก็คิดว่าควรจะไปซ่องโสเภณีเพื่อเดินเล่นดีไหม ท้ายที่สุดเขามาถึงจินหลิงมานานกว่าครึ่งปีแล้ว เมืองแห่งนี้เต็มไปด้วยหอนางโลมและนางคณิกาที่มีชื่อเสียง แต่เขาไม่เคยมีประสบการณ์เช่นนี้มาก่อน
(จริงๆ แล้วแท่งเหล็กของข้ามีประโยชน์อะไร*?)
เอาอีกแล้ว มันต้องมีคนนำทางอะไรแบบนี้ใช่ไหม ถ้าไปคนเดียวจะไม่โดน 'เชือด' เหรอ?
ซุนม่อคิดถึงเรื่องนี้และตระหนักว่าเขาไม่มีแม้แต่เพื่อนชาย ไม่สิ เจิ้งชิงฟางอาจถูกมองว่าเป็นคนหนึ่ง แต่ด้วยสถานะของเขา เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะไปเที่ยวหอนางโลมอย่างเปิดเผย?
นอกจากนี้ ด้วยอายุของเขา…ถ้าเขาตายด้วยความปีติยินดีบนเตียงล่ะ?
เยี่ยหลงป๋อเป็นสหายอีกคนหนึ่ง แต่ในฐานะมหาคุรุระดับ 4 ดาว เขาคงไม่ทำเรื่องแบบนั้นเช่นกัน
“ใช่ ข้าไปดีกว่าตอนที่ข้ายังอายุน้อยอยู่ ภายภาคหน้าหลังจากที่ข้ามีชื่อเสียง ข้าจะกล้าทำตัวแบบนี้ได้อย่างไร?”
ความคิดของซุนม่อโลดแล่นไปทั่ว และเขานอนไม่หลับอีกต่อไป
ไม่มีวิธีแก้ปัญหานี้ ตอนนี้เขาอยู่ที่ขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ และร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งพอๆ กับม้า เมื่อมองไปที่ผ้าห่มที่คลุมร่างกายท่อนล่างของเขา มันแข็งเป็นไม้ในยามเช้าของเขา
หลังจากนั้น ซุนม่อก็ลุกขึ้นจากเตียงและเตรียมมุ่งหน้าไปที่สวนหลังบ้าน เพื่อฝึกฝนและระบายพลังงานส่วนเกินของเขา ในที่สุดเขาก็พบว่าชีเซิ่งเจี่ยกำลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น
หลังจากที่เห็นการมาถึงของซุนม่อ เด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์ก็รีบยืนขึ้นและทักทายเขา
"อรุณสวัสดิ์ อาจารย์!"
เด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์มีท่าทางที่เคารพมาก
ทุกเช้าเขาจะไปที่ตำหนักราชันย์วายุผ่านประตูเคลื่อนย้ายเพื่อฝึกฝน วันนี้ เนื่องจากซุนม่อกลับมา เขาจึงตัดสินใจรอที่นี่เพื่อทักทายเขา
ซุนม่อเปิดใช้งานเนตรทิพย์ ขณะที่เขากวาดสายตาไปที่ร่างของชีเซิ่งเจี่ย
แม้ว่าเด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์จะพัฒนาขึ้นมาก แต่สถานะของเขาก็ยังไม่น่าดู ใครก็ตามที่มีทรัพยากรการฝึกปรือเช่นนี้จะโดดเด่นอย่างยอดเยี่ยมในสถาบันจงโจว
“ฝึกฝนหนักขนาดนี้ก็เพียงพอแล้ว เจ้าต้องไม่ล้าหลังในชั้นเรียนวัฒนธรรม”
ซุนม่อแนะนำ
นอกเหนือจากการเล่นแร่แปรธาตุและการทำอาวุธแล้ว สถาบันจงโจวยังมีชั้นเรียนทางวัฒนธรรมที่นักเรียนต้องเรียนสิ่งต่างๆ เช่น สำนักร้อยปรัชญา แม้ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องเชี่ยวชาญ แต่อย่างน้อยที่สุดพวกเขาก็ต้องเข้าใจบ้างเล็กน้อย
"ข้าเข้าใจ!"
ชีเซิ่งเจี่ยไม่ชอบชั้นเรียนเหล่านั้น แต่เขาจะทำทุกอย่างที่ซุนม่อบอกให้เขาทำ ไม่ว่าในกรณีใด ซุนม่อจะไม่ทำร้ายเขา
“การฝึกฝนคือการสร้างความแข็งแกร่งให้ร่างกายของเจ้า ในขณะที่การศึกษาสามารถพัฒนาสติปัญญาของเจ้าได้ ในอนาคต ข้าไม่ต้องการให้เจ้ากลายเป็นบุคคลที่มีสติปัญญาปัญญาอ่อน”
ซุนม่อไม่ต้องการให้ชีเซิ่งเจี่ยต้องทนทุกข์ทรมานในอนาคตเนื่องจากการไม่เรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรม
ชีเซิ่งเจี่ยฟังอย่างเคารพในขณะที่เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจดจำทุกคำที่ซุนม่อ พูด
“เอาล่ะ เจ้าไปที่สวนหลังบ้านและรอข้าก่อนก็ได้ ข้าจะสอนวิทยายุทธ์ให้เจ้า!”
ซุนม่อเรียกลู่จื่อรั่ว ไม่ว่าในกรณีใด การสอนหนึ่งคนและสองคนไม่มีความแตกต่างเลย
พระอาทิตย์ค่อยๆ ขึ้น สาดแสงสีทองลงมา
ซุนม่อร่ายรัศมีความรู้สารานุกรมเพื่อกระตุ้นเงื่อนไขของนักเรียนสองคน หลังจากนั้นเขาก็ใช้หมัดโพธิธรรมสะท้านฟ้าในรูปแบบที่ช้าลงด้วยสีหน้าจริงจัง
ถวายบุปผาแด่พุทธองค์!
ตามประทีปโบราณ!
…
วิทยายุทธ์ระดับเซียนคืออะไร?
หมายความว่าทุกการเคลื่อนไหวมีกลิ่นอายที่ทรงพลัง นอกจากนี้ กระบวนท่าชุดนี้ยังดำเนินการโดยอัจฉริยะเช่นซุนม่อ ดังนั้น มันจึงเหมือนกับว่าธรรมะได้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาจริงๆ และหมัดของเขาก็สั่นสะเทือนไปทั้งโลก
นับประสาอะไรกับนักเรียนอย่างชีเซิ่งเจี่ยที่ไม่มีประสบการณ์มากนัก แม้แต่ตงเหอที่ไม่มีความเฉลียวฉลาดเกี่ยวกับการฝึกฝนก็ยังตกใจอย่างมาก
ขณะที่ซุนม่อดำเนินการเคลื่อนไหว ขาของตงเหอก็สั่น นางรู้สึกกลัวและมีแรงกระตุ้นที่จะคุกเข่านมัสการต่อเขา
พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์นี้ดูเหมือนว่าจะเอาชนะความชั่วร้ายและปราบปีศาจทั้งหมด!
เมื่อตงเหอยืนอยู่ต่อหน้าซุนม่อ นางรู้สึกเหมือนเป็นเปลวไฟที่ริบหรี่ ท่ามกลางลมกระโชกแรง นางตัวเล็กไร้ค่าและน่าสมเพช และอาจถูกดับได้ทุกเมื่อ
คนธรรมดาที่ไม่ได้ฝึกฝนจะไม่สามารถต้านทานกลิ่นอายนี้ได้
“ดูให้ดี!”
หลังจากร่ายรำหนึ่งรอบแบบช้า ซุนม่อก็เริ่มดำเนินการรอบที่สองด้วยความเร็วปกติ คราวนี้รัศมีของเขาน่าตกใจยิ่งกว่าเดิม
ลมกระโชกที่เกิดจากหมัดของเขาแรงเกินไป ตงเหอทนไม่ได้ ขาของนางไม่เชื่อฟังขณะที่นางนั่งลงบนพื้นและหอบหายใจ แม้แต่ชาที่นางนำมาให้ก็ยังหก
ลู่จื่อรั่วรีบวิ่งไปช่วยประคองนางให้ลุกขึ้น
“ต่อไป ตอนที่ข้ากำลังฝึก อย่าเข้ามาเลยจะดีกว่า!”
ซุนม่อสั่ง
“บ่าวคนนี้ผิดเอง ข้าไม่ควรแอบดูนายท่านชี้แนะนักเรียน!”
ตงเหอที่เพิ่งยืนขึ้นรีบคุกเข่าอีกครั้ง มีสีหน้าอ้อนวอนที่น่าเศร้าใจของนาง
“บ่าวรู้ความผิดพลาดแล้ว นายท่านโปรดจัดการลงโทษข้าได้!”
“เจ้าไม่ได้ทำอะไรผิด ออกไปก่อนก็ได้!”
ซุนม่อโบกมือ
เมื่อเห็นตงเหอถอยออกไปกู้ซิ่วสวินยิ้ม
“เจ้าใจกว้างมากนะ ไม่กลัวว่านางจะแอบเรียนรู้วิทยายุทธ์ของเจ้าอย่างลับๆ เหรอ?”
สาวมาโซคิสต์อยากรู้อยากเห็นมาก (นี่คือวิทยายุทธ์ระดับเซียน เจ้าไม่รู้ว่ามันมีค่าแค่ไหน?)
“นางไม่มีพรสวรรค์ในการฝึกยุทธ์”
ซุนม่อใช้เนตรทิพย์ตรวจสอบตงเหอมานานแล้ว หากพรสวรรค์ของนางเพียงพอ เขาก็ยินดีที่จะสอนท่าป้องกันตัวสองสามท่าให้นางด้วย
“นอกจากนี้ มันไม่สำคัญแม้ว่านางจะเรียนรู้ได้ก็ตาม”
ซุนม่อนึกถึงประโยคหนึ่ง - 'ทำความสะอาด' ครัวเรือน* เขาสงสัยว่าเขาจะมีโอกาสทำเช่นนั้นในอนาคตหรือไม่
“เจ้าใจกว้างเกินไป ถ้าตงเหอรู้ว่าวิทยายุทธ์ที่นางเห็นก่อนหน้านี้เป็นวิชาชั้นเซียนระดับไร้เทียมทาน นางคงตกใจแทบตาย!”
กู้ซิ่วสวินหัวเราะในขณะที่ลอบถอนหายใจ ด้วยการครอบครองวิทยายุทธ์ระดับเซียนมากมาย ใครๆ ก็สามารถทำอะไรก็ได้ที่พวกเขาต้องการ ซุนม่อไม่รังเกียจด้วยซ้ำหากคนอื่นแอบเรียนรู้บางอย่าง
ในที่สุดสาวมาโซคิสต์ก็เชื่อว่าซุนม่อตั้งใจจริงๆ ที่จะสอนวิชามือจับมังกรโบราณให้นางเมื่อคืนนี้
ต้องรู้ว่านางไม่ใช่ตงเหอ ความสามารถของนางสูงมาก เมื่อซุนม่อกำลังสอนศิษย์ของเขาและอธิบายส่วนที่สำคัญของหมัดโพธิธรรมสะท้านฟ้า นางมองเพียงไม่กี่ครั้งก็สามารถเข้าใจส่วนต่างๆ ได้แล้ว
อย่างไรก็ตาม ซุนม่อดูเหมือนจะไม่มีความตั้งใจที่จะปกปิดวิชาจากนาง
“เจ้าไม่กังวลว่าข้าจะเรียนรู้มันเหรอ?”
กู้ซิ่วสวินสงสัยมากแทบตาย
“เราเป็นสหายที่ดีต่อกันไม่ใช่หรือ?”
ซุนม่อหัวเราะคิกคัก หมัดโพธิธรรมสะท้านฟ้านี้ได้มาง่ายเกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่รังเกียจมัน หากเป็นวิชามหาจักรวาลไร้ลักษณ์หรือไวโรจนนิรันดร์ ซุนม่อ จะไม่อนุญาตให้สาวมาโซคิสต์ดูอย่างแน่นอน
“สหายที่ดี' สองคำนี้ทำให้ข้ารู้สึกราวกับว่าข้ามีค่าหนึ่งพันตำลึงทอง!”
กู้ซิ่วสวินฝืนยิ้ม
“ไม่ว่ายังไง ข้าได้เห็นมันแล้ว ถ้าข้ายังพยายามหลีกเลี่ยง แสดงว่าข้าอวดรู้!”
“ก็เรียนรู้ได้ถ้าเจ้าต้องการ”
ซุนม่อยักไหล่
“แต่อย่าโทษข้าที่ไม่เตือนเจ้า เจ้าเหมาะที่สุดสำหรับการฝึกกระบี่ โดยมีหอกเป็นอาวุธรอง สำหรับเพลงหมัดและเพลงเท้า เจ้าจะไม่มีทางประสบความสำเร็จสูงเกินไปหากเจ้าฝึกฝนมัน”
พูดง่ายๆ ก็คือกู้ซิ่วสวินเป็นเด็กสาวที่อ่อนแอและไม่มีแรงต่อยและเตะเพียงพอ เว้นแต่ว่านางเต็มใจที่จะยัดอาหารและกลายเป็น 'รถถัง' สาวกล้ามโต นางคงไม่สามารถปลดปล่อยพลังแห่งหมัดโพธิธรรมสะท้านฟ้าได้
“เจ้าชอบบรรยายให้คนอื่นฟัง!”
กู้ซิ่วสวินกลอกตาของนาง
“ข้ารู้ข้อบกพร่องของข้า”
แม้ว่าสาวมาโซคิสต์จะล้อเล่น แต่นางก็ประทับใจและชื่นชมซุนม่อจากก้นบึ้งของหัวใจ
ติง!
คะแนนความประทับใจที่ดีจากกู้ซิ่วสวิน +1,000 ความเทิดทูน (13,500/100,000).
“ได้รับ 1,000 คะแนนความประทับใจจากการอนุญาตให้สาวมาโซคิสต์ดูวิทยายุทธ์ระดับเซียน ข้าได้กำไรแล้ว!”
ซุนม่อมีความสุข
ในขณะที่ทั้งสองคนพูดชีเซิ่งเจี่ยก็ตกใจกลัว
(นะ…นี่เป็นวิทยายุทธ์ชั้นเซียนระดับไร้เทียมทานจริงหรือ?)
(สวรรค์ของข้า ข้าโชคดีจริงๆ ที่ได้เรียนรู้วิทยายุทธ์ที่ทรงพลังเช่นนี้?)
(ข้าฝันไปหรือเปล่า?)
ตุ้บ!
เด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์คุกเข่าลงโดยตรงต่อซุนม่อ หลังจากนั้นเขาโขกศีรษะคำนับอย่างแรง
นอกเหนือจากการทำเช่นนี้ เขาไม่รู้ว่าจะแสดงความตื่นเต้นและความขอบคุณในใจอย่างไร
(อาจารย์ซุนปฏิบัติกับข้าดีเกินไปจริงๆ!)
ติง!
คะแนนประทับใจจากชีเซิ่งเจี่ย +10,000 ความเทิดทูน (25,900/100,000.)
ซุนม่อรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากกับคะแนนความประทับใจจำนวนมากที่ ชีเซิ่งเจี่ย มอบให้ (เจ้าไว้ใจใครได้มากแค่ไหน เจ้าไม่สงสัยหรือว่าคำพูดของกู้ซิ่วสวินอาจเป็นเท็จ?)
(ด้วยสติปัญญาของเจ้า ข้าเกรงว่าเจ้าจะกลายเป็น 'คนช่างเลือก*' ถึงเด็กจะไม่ใช่ของเจ้า เจ้าก็รับไว้ น่ากลัวจริงๆ)
"ลุกขึ้น!"
ซุนม่อสั่ง
“เจ้ารู้วิธีคุกเข่าเท่านั้น เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นอะไร?”
แม้ว่าซุนม่อจะตำหนิคนที่ซื่อสัตย์ แต่เมื่อเขาเห็นหน้าผากของฉีเซิ่งเจียมีเลือดออกและบวม เขาก็รู้สึกขอบคุณในใจมาก
อย่างน้อยที่สุด คนซื่อสัตย์ก็รู้จักความกตัญญู
“อาจารย์ ข้า…จะคู่ควรได้อย่างไร?”
ชีเซิ่งเจี่ยร้องไห้และไม่สามารถหยุดน้ำตาได้ เขาโง่มาก ทำไมอาจารย์ถึงปฏิบัติกับเขาดีขนาดนี้? นอกจากความสงสัยแล้วเด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์ยังกังวลว่าจะทำให้อาจารย์ผิดหวัง
ท่ามกลางความงุนงง เด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์ก็กังวลว่าเขาอาจไม่เป็นไปตามความคาดหวังของซุนม่อ
นั่นเป็นวิทยายุทธ์ชั้นเซียนระดับไร้เทียมทาน (ข้าจะมีคุณสมบัติที่จะเรียนรู้มันได้อย่างไร?)
"หุบปาก!"
ซุนม่อขมวดคิ้วและดุ
“ถ้าเจ้ายังดูถูกตัวเอง คนอื่นจะมองเจ้ายังไง?”
เปิดใช้งานคำแนะนำล้ำค่า แสงของรัศมีมหาคุรุทำให้บริเวณโดยรอบสว่างไสว
“…”
กู้ซิ่วสวินพูดไม่ออก (เจ้าจะฉกฉวยทุกโอกาสที่จะใช้คำแนะนำล้ำค่าเหรอนี่?) จากนั้นนางก็นึกถึงประโยคเมื่อคืนนี้ได้ “การที่เราสบตากันถึง 500 ครั้งในชาติที่แล้ว แลกกับการพบกันชั่วครั้งชั่วคราวในชีวิตนี้”
ซุนม่อพูดประโยคทองทุกวัน และสิ่งนี้ทำให้นางอิจฉาจริงๆ แต่ กู้ซิ่วสวินก็ยอมรับว่าประโยคที่เขาพูดกับชีเซิ่งเจี่ยนั้นถูกต้องเป็นพิเศษ
ก่อนอื่นเราต้องสร้างกระดูกสันหลังและมองดูตัวเองก่อนที่คนอื่นจะทำเช่นนั้น!
เด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์ก้มหัวลงทันที
“ยืดอกเชิดหน้าลืมตาแล้วมองมาที่ข้า!”
ซุนม่อคำราม
“ตอนนี้ เจ้าเป็นคนที่ชนะสองครั้งในการทดสอบโถงประลองและเป็นสมาชิกที่อยู่ที่นั่นเป็นเวลาหกเดือน ในสายตาของคนอื่น เจ้าเป็นเป้าหมายที่ควรค่าแก่การอิจฉา มั่นใจกว่านี้หน่อยได้ไหม?”
“ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณอาจารย์ ถ้าไม่ใช่เพราะคำแนะนำที่ละเอียดถี่ถ้วนของอาจารย์ ข้าคงไม่มีความสำเร็จเช่นนี้แน่นอน!”
ชีเซิ่งเจี่ยรู้สึกหวาดกลัว
"หุบปาก!"
ซุนม่อไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องโกรธ หายากมากที่เขาจะพบคนที่มีบุคลิกอ่อนแอเช่นนี้
“ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าเอาชีวิตเป็นเดิมพันและฝึกฝนหนักทุกวัน เสียเหงื่อมากมาย เจ้าจะประสบความสำเร็จในปัจจุบันได้อย่างไร”
“เหงื่อที่ออกทั้งหมดของเจ้าคงรู้สึกไม่เต็มใจและร้องไห้เพียงแค่มองไปที่พฤติกรรมของเจ้า!”
ฟิ้วว~
คำแนะนำล้ำค่าถูกเปิดใช้งานอีกครั้ง!
*อาวุธประจำตัวท่านชาย
*มักใช้เมื่อมีคนต้องการล้าง (ฆ่า) เผ่า/กลุ่มของตนที่ทรยศ/กบฏ
*คนเลือก - เช่น ผู้หญิงท้อง แล้วมีแฟนใหม่ที่ไม่ใช่พ่อ และแฟนก็ไม่ว่าอะไร
