บทที่ 417 เปิดหีบรับรางวัล!
บทที่ 417 เปิดหีบรับรางวัล!
เอี๊ยด!
ประตูเปิดออก เมื่อกู้ซิ่วสวินเห็นเด็กสาวมะละกอ นางหน้าแดงทันทีและรู้สึกอึดอัดใจที่ยากจะบรรยาย
“อะแฮ่ม อะแฮ่ม ข้ากำลังคุยเรื่องวิชาการกับอาจารย์ของเจ้า!”
กู้ซิ่วสวินอธิบาย
"ข้ารู้!"
ลู่จื่อรั่วกระพริบตาที่โตและใสของนาง (ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเขาจะทำอะไรได้อีก?)
“จื่อรั่ว เข้ามา!”
ซุนม่อกำลังเตรียมที่จะเปิดหีบสมบัติของเขา และเขายังต้องการให้เด็กสาวมะละกอออกห่างจากประตูเพื่อที่กู้ซิ่วสวินจะได้ไม่รู้สึกเคอะเขิน
หลังจากที่เห็นลู่จื่อรั่วเข้าไปในห้องนอนและปิดประตูด้วย จู่ๆ สาวมาโซคิสต์ก็รู้สึกไม่อยากจากไป
(ข้าควรฟังหรือไม่ควรฟัง?)
กู้ซิ่วสวินจมดิ่งสู่ความขัดแย้ง
อีกด้านหนึ่งที่มุมทางเดินตงเหอซ่อนตัวอยู่ที่นั่นและแอบสังเกตสถานการณ์
“อา อาจารย์ ใบหน้าของท่าน…”
เมื่อเห็นรอยข่วนบนใบหน้าของซุนม่อ ลู่จื่อรั่วก็ตกใจ
“อ๋อ ข้าเผลอเกาตัวเองตอนล้างหน้า!”
ซุนม่อแสร้งทำเป็นสงบในขณะที่เขาอธิบาย หลังจากนั้นเขาก็ใช้นิ้วกดบนบาดแผลและใช้เคล็ดการทำให้ผิวหนังสวยงาม
ความรู้สึกร้อนรุ่มก่อตัวขึ้น ไม่กี่นาทีต่อมา ซุนม่อขยับนิ้วของเขาออกไป และลู่จื่อรั่วก็อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ
“อ่า แผลถลอกหายแล้วเหรอ?”
เด็กสาวมะละกอเคลื่อนตัวไปข้างหน้าซุนม่อและใช้มือของนางสัมผัสใบหน้าของเขา หลังจากนั้นใบหน้าของนางก็เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา
“เคล็ดการนวดแบบโบราณนั้นวิเศษเกินไปจริงๆ”
สำหรับเด็กผู้หญิง สิ่งที่พวกนางสนใจมากที่สุดคือรูปร่างหน้าตาตามธรรมชาติ ทุกคนฝึกฝนทุกวันและจะมีการซ้อมบ่อยครั้ง ใครจะไม่มีรอยแผลเป็นหรือบาดแผลบนร่างกายบ้าง?
แม้ว่าพวกเขาจะบอกว่าไม่คิดอะไร แต่นั่นก็เป็นเรื่องหลอกกันอย่างแน่นอน
"อาจารย์…"
ลู่จื่อรั่วทำตัวขี้อาย
“หืม?”
ซุนม่อได้ยินการแจ้งเตือนของระบบ
ติง!
“ขอแสดงความยินดี ความสัมพันธ์อันทรงเกียรติของเจ้ากับหวังซู่ดีขึ้นแล้ว รางวัล: หีบสมบัติทองแดงหนึ่งใบ”
“หมายเหตุ: เนื่องจากหวังซู่เป็นมหาคุรุระดับ 4 ดาว คุณภาพของหีบสมบัติจึงได้รับการยกระดับและกลายเป็นระดับเงิน!”
ตอนนี้ซุนม่อเข้าใจมาตรฐานของระบบคร่าวๆ หากความสัมพันธ์อันทรงเกียรติของเขากับผู้บังคับบัญชา บุคคลสำคัญ บุคคลที่มีชื่อเสียงและผู้ใกล้ชิดดีขึ้น คุณภาพของหีบสมบัติก็จะดีขึ้น
หากเป้าหมายเป็นนักเรียนธรรมดา ระบบก็จะให้หีบสมบัตินำโชคแก่เขา
“อาจารย์ ข้ามีแผลเป็นจากการชกต่อยกับผู้อื่นในอดีต อาจารย์จะนวดแบบโบราณเอาออกได้ไหม?”
ดวงตากลมโตใสแจ๋วของเด็กสาวมะละกอจ้องมองไปที่ซุนม่อ นางเหมือนลูกแมวที่รอการให้อาหาร
“คนอื่นเห็นแผลเป็นได้ไหม?”
ไม่ใช่ว่าซุนม่อไม่ต้องการช่วย แต่แผลเป็นอยู่ในตำแหน่งที่บอบบาง
"โอว!"
เด็กสาวมะละกอไม่ขอแบบนี้อีก นางก้มหน้าลงขณะที่ริมฝีปากโค้งลง นางรู้สึกเหมือนจะร้องไห้เล็กน้อย (อย่างที่คาดไว้ ข้ารบกวนอาจารย์อีกแล้ว)
“โธ่ มันแค่เรื่องเล็กน้อย”
หลังจากที่ซุนม่อพูด เขาก็ตระหนักว่ามันจะฟังดูผิดแค่ไหนหากคนอื่นได้ยิน เรื่องคงจะวุ่นวายแน่ๆ
“ฮะฮะ ข้ารู้ว่าอาจารย์คนนั้นเก่งที่สุด!”
ลู่จื่อรั่วยิ้ม
"เดี๋ยว…"
ซุนม่อรู้สึกว่านี่ไม่เหมาะสมเล็กน้อย เขาควรได้รับพยานคนที่สาม หรือถ้าบังเอิญเห็นคนอื่น เขาจะไม่สามารถล้างมลทินชื่อเสียงของเขาให้สะอาดได้แม้ว่าเขาจะกระโดดลงไปในแม่น้ำแยงซีก็ตาม
และในขณะนี้ประตูก็เปิดออก
“เอ๊ะ ข้าคิดว่าข้าทิ้งผ้าเช็ดหน้าไว้ที่นี่!”
กู้ซิ่วสวินพบข้อแก้ตัวโดยไม่ตั้งใจ เมื่อนางเห็นลู่จื่อรั่วสายตาของนางก็แข็งทื่อ
(เมื่อก่อนอยู่ข้างนอกนึกว่าฟังผิด แต่กลายเป็นว่าไม่ใช่?!)
ดังนั้น สาวมาโซคิสต์จึงมองซุนม่ออย่างเศร้าใจ
“อาจารย์ซุน ข้ารู้ว่าพวกเจ้าบริสุทธิ์ใจ แต่จื่อรั่วยังไร้เดียงสาเกินไป และเจ้าควรให้ความสนใจกับปฏิสัมพันธ์เหล่านี้ให้มากขึ้น ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป คงไม่เป็นผลดีกับชื่อเสียงของเจ้าทั้งคู่!”
กู้ซิ่วสวินโน้มน้าวอย่างจริงจัง
“เมื่อข้าคิดถึงเจ้า เจ้าเข้ามา!”
ซุนม่อพูดไม่ออก
“ที่พูดถึง เจ้ายังไม่ได้ไปเหรอ?”
“เอ๊ะ!”
กู้ซิ่วสวินหน้าแดงและเปลี่ยนหัวข้อ
“นั่นมันเรื่องเล็กน้อย อย่าถือสาเลย ไม่ว่าในกรณีใดพวกเจ้ากำลังทำอะไรอยู่”
“หัตถ์เทวะของอาจารย์ลบรอยแผลเป็นได้!”
ลู่จื่อรั่วโม้อย่างตื่นเต้น
"อา? นี่เป็นเรื่องจริงหรือไม่?”
กู้ซิ่วสวินตกใจมาก หลังจากนั้นนางก็กระสับกระส่าย
ดังนั้นซุนม่อจึงเริ่มยุ่งอีกครั้ง
“สงสัยชาติที่แล้วข้าเป็นหมอนวดกระมัง? พอโดนธนูปักที่เข่าตายก็เลยมาเกิดเป็นครูหรือ?”
ซุนม่อหัวเราะเยาะตนเอง
“เจ้าอาจเป็นเด็กเลี้ยงแกะในชาติที่แล้วก็ได้!”
ระบบกล่าว
“หยุดพูดไร้สาระ ให้รางวัลกับข้าเร็วเข้า!”
ซุนม่อเร่งเร้า
ติง!
“ขอแสดงความยินดี ความสัมพันธ์อันทรงเกียรติของเจ้ากับกู้ซิ่วสวินพัฒนาขึ้นอย่างมาก รางวัล: หีบสมบัติเงินหนึ่งใบ”
ในขณะที่ซุนม่อกำลังเตรียมที่จะสัมผัสเครื่องรางนำโชคของเขาเพื่อรับโชค การแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ระบบได้มอบภารกิจให้กับเจ้า หากเจ้าสามารถเอาชนะ กู้ซิ่วสวิน ในแง่ของความสามารถในการสอนได้ภายในหนึ่งปี และทำให้นางเชื่อมั่นอย่างสุดหัวใจ เจ้าจะได้รับรางวัลเป็นหีบสมบัติเงิน 1 ใบ ในขณะเดียวกัน ภารกิจนี้ มีการยกระดับ รางวัลจะเป็นหีบสมบัติลึกลับ 1 ใบ”
“หมายเหตุ: เพื่อเป็นการกระตุ้นให้เจ้าทำงานให้หนักขึ้นและทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ จะมีการลงโทษหากเจ้าล้มเหลว บทลงโทษ: ระบบจะสุ่มคนตัวใหญ่มานวดให้เจ้า”
“คำเตือน: ระยะเวลาก่อนที่ภารกิจจะหมดอายุจะมาถึงในไม่ช้า กรุณาทำงานหนัก!”
หลังจากได้ยินคำพูดของระบบ ซุนม่อก็ไม่มีความสุขและถูกตั้งคำถามโดยไม่ได้ตั้งใจ
“สายสัมพันธ์อันทรงเกียรติของข้ากับนางทะลุ 10,000 ไปแล้วและถึง 'ความเคารพ' ทำแบบนี้ไม่ได้เหรอ?”
“นางยินดีจะรับสิ่งนั้นอย่างเต็มใจหรือไม่”
ระบบถามกลับ
“ออกมาเดี๋ยวนี้ ข้ารับรองว่าจะไม่ทุบหัวสุนัขของเจ้า!”
ซุนม่อโกรธจัด
“เจ้ายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?”
“ขออภัย ในแง่ของชีววิทยา ข้าไม่สามารถถือว่าเป็นมนุษย์ได้!”
ระบบแจ้ง
ซุนม่อชี้นิ้วกลางในใจ
“ในคำจำกัดความของระบบ 'เชื่อมั่นอย่างสุดหัวใจ' หมายความว่านางยอมรับว่านางต่ำต้อยกว่าและรู้สึกบูชาเจ้าอยู่ในใจ พูดง่ายๆ นางต้องเป็นแฟนตัวยงของเจ้า!”
ระบบอธิบาย
“ข้าเป็นครู ไม่ใช่ไอดอล ทำไมข้าถึงต้องการแฟน”
ซุนม่อพูดไม่ออก
“นี่ไม่อยู่ในขอบเขตการพิจารณาของข้า ไม่ว่าในกรณีใด โปรดทำงานให้หนัก”
เสียงกลไกของระบบไร้ความรู้สึก
ซุนม่อมองไปที่กู้ซิ่วสวิน ที่กำลังนอนอยู่บนเตียง มือของเขาที่กำลังนวดนางออกแรงมากขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ (ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเจ้า!)
“ฮ้า สบายจัง แรงขนาดนี้กำลังพอดี นวดทางซ้ายมากกว่านี้ได้ไหม?”
ทันใดนั้นกู้ซิ่วสวิน ก็ปล่อยเสียงครวญครางที่ฟังเหมือนกับเสียงแมวบ้านเมื่อมันถูกลูบ
ป๊ะ!
ซุนม่อตบร่างของกู้ซิ่วสวิน
“เจ้าครางดังไปแล้ว ข้าไม่นวดแล้ว!”
"หา?"
กู้ซิ่วสวินอุทานออกมา หลังจากนั้นนางรีบขอโทษ
“ขอโทษ ข้าประหม่าเกินไป ได้โปรดทำต่อไป ข้าจะไม่ร้องอีกต่อไป!”
(เพราะข้าเป็นคนสวยที่ผู้ชายไม่เคยสัมผัสมาก่อน ปฏิกิริยานี้เป็นเรื่องปกติใช่ไหม)
“…”
ซุนม่อพูดไม่ออก เขารู้ว่าสาวมาโซคิสต์คิดว่าการตบเป็นส่วนหนึ่งของเคล็ดการนวดแบบโบราณ
“มันจบลงแล้ว!”
ซุนม่อลุกขึ้นไปล้างมือ
“เอ๊ะ? อารมณ์ไม่ดีเหรอ?”
กู้ซิ่วสวินเห็นว่าสีหน้าของซุนม่อค่อนข้างไม่น่าดู หลังจากนั้นนางก็เริ่มโทษตัวเอง (ใช่ ถึงเราจะเป็นสหายกัน แต่ข้าก็ยังเอาเปรียบเขาตลอด นี่มันไม่ดีเลย”
“ทะ…ทำไมเจ้าไม่สอนวิชามือจับมังกรโบราณให้ข้าล่ะ ข้าจะนวดเจ้าในอนาคตบ้าง ดีไหม?”
กู้ซิ่วสวินพึมพำ
ซุนม่อชำเลืองมองสาวมาโซคิสต์
“เอ่อ อย่าเข้าใจผิด ไม่ใช่ว่าข้าต้องการเรียนรู้ทักษะหัตถ์จับมังกรโบราณของเจ้าอย่างลับๆ ข้าแค่พูดแบบสบายๆ คิดเสียว่าเจ้าไม่ได้ยินก็แล้วกัน!”
กู้ซิ่วสวินอธิบายในขณะที่นางตื่นตระหนกด่าว่าตัวเองอย่างเงียบๆ ที่ไม่มีน้ำใจ
สำหรับวิทยายุทธ์เช่นนี้ แม้แต่ในครอบครัว มันก็จะถูกส่งต่อไปยังผู้ชายเท่านั้น ไม่ใช่ผู้หญิง เมื่อพูดในสิ่งที่นางพูด นางเพียงแค่เชิญชวนให้เกิดการเยาะเย้ยกับตัวเอง ทำให้ทุกคนรู้สึกอับอาย
"แน่นอน!"
ซุนม่อเห็นด้วย
“ข้าแค่ล้อเล่น เจ้าไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเพราะเจ้าอาย เรายังเป็นเพื่อนสนิทกัน!”
กู้ซิ่วสวินยังคงอธิบายอย่างเชื่องช้า แต่หลังจากได้ยินคำพูดของซุนม่อ นางก็ตกตะลึง
“หืม? เจ้าพูดอะไร?”
“ข้าบอกว่า ได้อยู่แล้ว!”
ซุนม่อยิ้ม นี่เป็นแผนการที่ดี ประการแรก เขาสามารถเพลิดเพลินกับการนวดจากสาวงามนี้ แต่จำเป็นต้องเซ็นสัญญาเพื่อระบุว่านางต้องนวดให้เขาตามจำนวนที่กำหนดต่อเดือน
ประการที่สอง กู้ซิ่วสวินเป็นครู หลังจากเรียนรู้เคล็ดการนวดแบบโบราณแล้ว นางสามารถใช้มันกับนักเรียนของนางและปรับปรุงสภาพร่างกายของพวกเขาได้เช่นกัน
“ฮะฮะ เรื่องตลกนี้ไม่ตลกเลย!”
รอยยิ้มของกู้ซิ่วสวิน ค่อนข้างแข็งทื่อ (บอกข้าเร็วๆ ว่าเจ้ากำลังล้อเล่น!)
พูดตามตรงสาวมาโซคิสต์รู้สึกกลัวเล็กน้อย
"ข้าไม่ได้ล้อเล่น ข้าสามารถสอนให้เจ้าได้ แต่มีเงื่อนไข!”
ซุนม่อมองเข้าไปในดวงตาของกู้ซิ่วสวินโดยตรง
“ไม่ ข้าจะไม่เรียนรู้มัน นี่ต้องเป็นวิทยายุทธ์ที่สืบทอดมาจากกลุ่มของเจ้า ข้า…ข้า…”
กู้ซิ่วสวินพูดติดอ่าง นางอยากจะบอกว่าแม้ว่านางจะเป็นภรรยาของเขา นางก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเรียนรู้
“ควรเผยแพร่ความรู้ที่ดีออกไปเพื่อให้ผู้คนได้รับประโยชน์จากมันมากขึ้น”
แม้ว่าซุนม่อจะพูดแบบนี้ แต่เขาเต็มใจที่จะสอนมันให้กับนางเนื่องจากความคุ้นเคยกัน เขารู้สึกว่านางเป็นเพื่อนที่ดีทีเดียว
หากเป็นครูคนอื่นถามเขาเรื่องนี้ เขาคงปฏิเสธอย่างแน่นอน
สีหน้าของกู้ซิ่วสวิน กลายเป็นเคร่งขรึม นางมองไปที่ซุนม่อและพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า
“เป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะแต่งงานกับเจ้าในฐานะนางบำเรอ ประการแรก ข้าไม่ชอบเจ้า ประการที่สอง ข้าไม่สามารถทำลายครอบครัวของพี่ซินฮุ่ยได้”
หลังจากที่กู้ซิ่วสวินพูด นางรู้สึกว่าคำพูดของนางเจ็บปวดเกินไปและไม่ถูกต้อง ดังนั้นนางจึงแก้ไขตัวเอง
“ที่จริงไม่ใช่ว่าข้าไม่ชอบเจ้า ข้าชอบเจ้า แต่แค่นิดหน่อยนิดหน่อย”
ขณะที่สาวมาโซคิสต์พูด นางยังเหยียดมือขวาออกและทำท่าทางด้วยนิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้
“ใช่ แค่นิดหน่อย!”
ซุนม่อรู้สึกปวดฟัน ไม่มีทางที่เขาจะต่อล้อต่อเถียงในหัวข้อนี้
“ไม่เป็นไรถ้าเจ้าไม่ต้องการเรียนรู้!”
หือ~
หลังจากได้ยินคำพูดของซุนม่อ กู้ซิ่วสวินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางรู้สึกได้ทันทีว่าจิตใจของนางมีน้ำหนัก (ให้ตายเถอะ ข้ารู้สึกเครียดและกดดันมากหลังจากได้รับความไว้วางใจจากซุนม่อมาก)
กู้ซิ่วสวิน เป็นผู้หญิงแบบดั้งเดิมมาก เคล็ดการนวดแบบโบราณเป็นวิชาชั้นเซียนระดับไร้เทียมทาน หากนางเรียนรู้มัน นางจะได้รับความช่วยเหลือมากมายมหาศาลอย่างคาดไม่ถึง นางจะตอบแทนเขาอย่างไร?
ซุนม่อถือว่านางเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาและต้องการที่จะสอนมันให้กับนาง ในกรณีนั้น นางควรรักษามิตรภาพนี้ไว้และเลือกที่จะไม่เรียนรู้มัน ปล่อยให้ความสัมพันธ์นี้เท่าเทียมกัน
“ข้า…ข้าจะออกไปก่อน!”
กู้ซิ่วสวินจากไป
“อาจารย์กู้ มีหลักการมาก!”
ลู่จื่อรั่วยกย่อง (สามารถรักษาหัวใจดั้งเดิมของนางไว้ได้เมื่อเผชิญกับวิชาระดับเซียน อาจารย์กู้น่าประทับใจมาก!)
ด้านนอกประตู ด้านหลังของ กู้ซิ่วสวิน หันหน้าเข้าหากำแพง มือข้างหนึ่งของนางจับบริเวณเสื้อของนางก่อนหน้าอกของนาง
“แง้..., กู้ซิ่วสวิน, เจ้าเป็นผู้หญิงโง่ ทำไมเจ้าถึงอดทนมากขนาดนี้? นั่นเป็นวิชาระดับเซียน เมื่อเรียนรู้แล้วจะเป็นประโยชน์ต่อเจ้าไปตลอดชีวิต”
กู้ซิ่วสวินรู้สึกปวดใจอย่างมาก (อีกอย่าง ซุนม่อ เจ้าต้องพูดถึงหัวข้อแบบนี้ด้วยเหรอ ฮึ่ม ถ้ามีครั้งหน้า ข้าจะนอนกับเจ้าแน่นอน)
(วุ้ย.. บาปกรรม บาปกรรม!)
(ข้ากำลังคิดอะไรอยู่ ข้าไม่ควรทำให้สามีในอนาคตผิดหวัง!)
กู้ซิ่วสวินกลับไปที่ห้องของนาง อย่างไรก็ตาม ความประทับใจของนางที่มีต่อซุนม่อดีขึ้นกว่าเดิมมาก ซุนม่อเป็นคนใจกว้างและน่าประทับใจ
หากสถานการณ์กลับกันและนางเป็นคนที่มีวิชาระดับนี้ นางคงไม่เต็มใจที่จะสอนมันให้กับคนอื่นอย่างแน่นอน
(ไม่ว่าในกรณีใดก็ตาม ตอนนี้ซุนม่อรู้วิชาระดับเซียนกี่อย่างแล้ว?)
(ดูเหมือนว่าจะหก?)
(ข้าสงสัยว่าสหายคนนั้นไปเรียนรู้มาจากไหน สิ่งนี้ทำให้เกิดความอิจฉามากจนอดแสดงสีหน้าบิดเบี้ยวไม่ได้เมื่อเผชิญหน้ากับเขา!)
จริงๆ แล้ว ซุนม่อไม่คาดคิดว่าจะมีตอนจบเช่นนี้
สำหรับผู้ฝึกฝนวิชาชั้นยอดก็เหมือนรถหรู ตราบใดที่คนๆ หนึ่งสามารถจ่ายได้ ใครจะไม่อยากซื้อมัน?
อย่างไรก็ตามกู้ซิ่วสวินปฏิเสธจริงๆ ?
หลังจากมาถึงเก้าแว่นแคว้น นี่เป็นครั้งแรกที่ซุนม่อรู้สึกประทับใจในตัวอาจารย์
การกระทำของสาวมาโซคิสต์ทำให้เขาประหลาดใจอย่างแท้จริง
“ท่านอาจารย์ ข้าจะเรียนรู้เคล็ดการนวดโบราณอย่างดีแน่นอน!”
ลู่จื่อรั่วโทษตัวเอง มันเป็นความผิดของนางที่ไม่เชี่ยวชาญพอ ซึ่งนำไปสู่ความจริงที่ว่าอาจารย์ของนางไม่มีทางเพลิดเพลินไปกับการนวดที่ดี
ซุนม่อลูบหัวเด็กหญิงมะละกอและเริ่มเปิดหีบสมบัติของเขา ตอนนี้มีหีบสมบัติสีเงินสองใบ ไม่ว่ายังไงก็ตาม อย่างน้อยเขาควรจะได้รับของดีจากมัน จริงไหม?
ติง!
“ขอแสดงความยินดี เจ้าได้รับสัญลักษณ์เวลา 1 เท่า!”
ริมฝีปากของซุนม่อกระตุก ดูเหมือนว่าสถานะของหวังซู่ในฐานะมหาคุรุระดับ 4 ดาวไม่ได้ช่วยเพิ่มโชคให้เขาและทำให้เขาสามารถเปิดสมบัติระดับสูงได้
"ต่อไป!"
เสียงคลิกดังขึ้น เมื่อแสงจางลงจะเห็นกระดองเต่าแตกเสียหาย มันมีขนาดประมาณกระทะ
ติง!
“ขอแสดงความยินดีที่ได้รับกระดองเต่าลึกลับที่ชำรุด”
ซุนม่อมีสีหน้าประหลาดใจ
“มันใช้ทำอะไรได้บ้าง?”
“เมื่อเจ้ารวบรวมกระดองเต่าเจ็ดชิ้น เจ้าจะเข้าใจโดยธรรมชาติ ถ้าไม่ได้ ก็ขึ้นอยู่กับความฉลาดของเจ้าที่จะคิดให้ออกเอง”
ระบบอธิบาย
“คิดหัวของเจ้า!”
ซุนม่อรู้สึกเหมือนกัดระบบจริงๆ เรื่องแบบนี้น่ารำคาญที่สุด ตอนนี้เขายังมีชิ้นส่วนแผนที่ที่แยกส่วนอยู่สี่ชิ้น และเขาขาดชิ้นส่วนสุดท้าย นอกจากดึงมันออกมาจากหีบสมบัติแล้ว เขาก็ไม่มีทางอื่นที่จะได้มันมา
…
บรรยากาศที่นี่แตกต่างจากบรรยากาศแห่งความสุขในสถาบันจงโจว เริ่มตั้งแต่สองสามวันก่อน บรรยากาศในสถาบันว่านเต้าหนักหนาสาหัสราวกับพายุ
มีการรายงานผลการแข่งขันระดับ '3' กลับมาแล้ว พวกเขาล้มเหลวในการขึ้นสู่กลุ่มระดับ '2'
ต้องรู้ว่าอาจารย์ใหญ่เฉาใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อพยายามขึ้นไปสู่ระดับ '2' เขาใช้ความสามารถของเขาและจ้างมหาคุรุระดับ 4 ดาวอย่าง เยี่ยหลงป๋อและกลุ่มมหาคุรุของเขา ในท้ายที่สุด ผลกระทบก็ไม่มีนัยสำคัญมากนัก
“นักเรียนเหล่านั้นกำลังทำอะไรอยู่? การแสดงของพวกเขามันห่วยแตก!”
ในสำนักงานอาจารย์ใหญ่ อาจารย์ใหญ่เฉาทุบแจกันหลายใบ นอกจากนี้ การแสดงของเยี่ยหลงป๋อ ก็สมควรได้รับคำชม แต่ก็ยังไม่เพียงพอ
(ข้าอยากขึ้นเป็นระดับชั้น '2' ในเมื่อเจ้าไม่สามารถบรรลุได้ เจ้าก็เป็นขยะ)
โดยปกติแล้ว แผนเดิมของเฉาเสียนคือใช้เวลาสามปีเพื่อขึ้นสู่ระดับ '2' อย่างไรก็ตาม แผนนี้ไม่สามารถทำได้ในตอนนี้ เนื่องจากสถาบันจงโจว ประสบความสำเร็จในการเลื่อนระดับเป็น '3'
“พวกเขากลายเป็นผู้ชนะเลิศหนึ่งในสามรอบจริงๆ!”
หลังจากคิดเรื่องนี้ เฉาเสียนก็รู้สึกโกรธจนปวดตับ เดิมทีสถาบันว่านเต้าอยู่ด้านบนอย่างชัดเจน ข่มปราบสถาบันจงโจว ในท้ายที่สุดแล้วสถาบันจงโจว ก็ตามหลังพวกเขาโดยตรง
ในการรับสมัครนักเรียนในปีหน้า สถาบันว่านเต้าจะไม่มีทางใช้สถานะ 'เหนือกว่า' เพื่อดึงดูดนักเรียนใหม่ได้อีกต่อไป เมื่อเวลาผ่านไปก็จะเกิดเป็นวงจรอุบาทว์
“ไม่ ข้าไม่สามารถให้สถาบันจงโจว ปีนขึ้นไปบนหัวของข้าได้อย่างแน่นอน!”
หัวใจของเฉาเสียนเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เขาไปนั่งหน้าโต๊ะทำงานของเขาและเริ่มพลิกดูข้อมูลเกี่ยวกับสถาบันจงโจว
ชื่อของซุนม่อยังคงปรากฏในข้อมูล
อาจกล่าวได้ว่าหากไม่มีซุนม่อ สถาบันจงโจวจะไม่สามารถคว้าตำแหน่งชนะเลิศได้ มันจะเป็นปัญหาสำหรับพวกเขาที่จะขึ้นไปสู่ระดับ '2'!
“ซุนม่อ?”
เฉาเสียนพึมพำ จากนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง (จะดีแค่ไหนถ้าข้าดึงตัวเขาได้ในตอนนั้น? ข้าควรลองอีกครั้งไหม?)
(ใช่ ข้าน่าจะพยายามล่าเขาอีกครั้งอย่างแน่นอน!)
