บทที่ 411 ข้าแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง แต่ยังไม่หัวล้าน!
บทที่ 411 ข้าแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง แต่ยังไม่หัวล้าน!
ซุนม่อวางแผนที่จะตามหาลู่จื่อรั่ว อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาออกจากบ้าน เขาเดินไปเพียงไม่กี่ก้าวก็เห็นเด็กสาวมะละกอนั่งอยู่ใต้ต้นแปะก๊วยริมถนน ตอนนี้นางกำลังมึนงง
"เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?"
ซุนม่อรู้สึกประหลาดใจ
ลู่จื่อรั่วยืนขึ้นด้วยความตกใจหลังจากที่นางได้ยินเสียงของซุนม่อ
“อาจารย์ ข้า…ข้า…”
"เกิดอะไรขึ้น?"
แม้เด็กสาวมะละกอจะไม่ได้บอกเหตุผลแต่ก็พอเดาได้
อันซินฮุ่ยให้วันหยุดนักเรียนเจ็ดวัน อย่างไรก็ตาม เด็กสาวมะละกอรู้สึกเบื่อและต้องการตามหาเขาเพื่ออยู่ด้วยกัน แต่ก็กังวลว่าจะรบกวนการพักผ่อนของเขา ดังนั้นนางจึงตกอยู่ในความงุนงงที่นี่
"มากับข้า!"
ซุนม่อหันกลับมาที่บ้านพักของเขา
“ต่อไป เจ้าเข้ามาได้ทันทีเมื่อเจ้าอยู่ที่นี่ อย่าทำเป็นงงรออยู่ข้างนอก!”
"ฮะฮะ!"
เด็กสาวมะละกอลุกขึ้น นางปัดหญ้าที่ก้นออกไปแล้ววิ่งเหยาะๆ จากนั้นนางก็กอดแขนของซุนม่อและเผยรอยยิ้มหวาน
“อาจารย์ใจดีมาก!”
ลู่จื่อรั่วเข้าไปในบ้านและช่วยซุนม่อ ถอดเสื้อคลุมตัวนอกของเขาอย่างจริงจังและเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะใส่ในบ้าน นางยุ่งจนเหมือนผึ้งน้อย
"ตามข้ามา!"
ซุนม่อไปที่สวนหลังบ้านแทนที่จะเป็นห้องนอน ท้ายที่สุดตงเหอและกู้ซิ่วสวินก็อยู่ในบ้านพัก และเขาไม่ต้องการให้ใครเห็นเขาเปิดหีบสมบัติ อย่างไรก็ตาม หากเขาพานักเรียนหญิงเข้ามาในห้องนอนของเขา มันจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของลู่จื่อรั่วดังนั้น เขาทำได้เพียงแค่สวนหลังบ้านเท่านั้น
"ค่ะ!"
เด็กสาวมะละกอเดินตามไปอย่างว่าง่าย
ซุนม่อลูบหัวของนางและพูดในใจ
“ระบบ เปิดหีบสมบัติเพชรก่อนเพื่อเป็นการอุ่นเครื่อง”
เสียงคลิกดังขึ้นในขณะที่มีแสงสีขาวสว่างวาบ หลังจากนั้น สิ่งของที่เรืองแสงด้วยแสงสีเขียวก็ลอยอยู่ต่อหน้าเขา
“หนังสือทักษะ?”
ดวงตาของซุนม่อเป็นประกาย
ติง!
“ขอแสดงความยินดีที่เจ้าได้รับหนังสือทักษะ 'เคล็ดการวาดภาพทิวทัศน์' ซึ่งเป็นสาขาหนึ่งของเคล็ดการวาดภาพแบบดั้งเดิม ระดับความสามารถ: ระดับเบื้องต้น”
ระบบแสดงความยินดีกับเขาด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์
“ทำไมมันถึงเป็นหนังสือทักษะทันที?”
ซุนม่อกังวลเล็กน้อยว่าวันนี้เขาอาจใช้โชคดีไปหมดแล้ว
แม้ว่าการเปิดหนังสือทักษะจะเป็นสิ่งที่ดี แต่เคล็ดการวาดภาพทิวทัศน์มีประโยชน์อย่างไร?
ซุนม่อไม่ได้วางแผนที่จะเป็นศิลปินระดับปรมาจารย์ เขาสามารถนำเคล็ดการวาดภาพของเขาไปใช้ประโยชน์ได้ก็ต่อเมื่อเขาวาดภาพไซอิ๋วและภาพเหมือนของลู่จื่อรั่ว หลังจากที่นางหายตัวไป
“มันมีประโยชน์จริงหรือ?”
ซุนม่อรู้สึกสงสัย
“ได้โปรด เจ้าเป็นครู เจ้าไม่เคยได้ยินคำพูดนี้มาก่อน? 'การมีทักษะมากมายจะไม่เป็นภาระสำหรับเจ้า'”
ระบบเตือนเขา
“ถึงข้าจะไปตั้งแผงที่สะพานลอยเพื่อวาดรูปทุกวัน ใครๆ ก็อยากได้แต่รูปตัวเอง เจ้าเคยเห็นคนต้องการซื้อภาพวาดทิวทัศน์หรือไม่?”
ซุนม่อรู้โดยธรรมชาติว่าการมีทักษะมากมายนั้นไม่เลว แต่ไม่มีขอบเขตเพียงพอสำหรับ 'ทักษะ' นี้ที่จะใช้
(แม้ว่าข้าจะเรียนรู้เคล็ดการวาดภาพทิวทัศน์ แต่ไม่มีสาวสวยมาเป็นนางแบบให้ข้าวาดเลย!)
(เฮ้อ!)
ซุนม่อพบว่าตัวเองกำลังเข้าใจผิด (มีซ่องโสเภณีมากมายในจินหลิง ข้าต้องการทักษะการวาดภาพผายลมอันใด ตราบใดที่ข้ามีความรัก ไม่ ตราบใดที่ข้ามีเงิน ข้าก็มีความสุขได้!)
“สัญชาตญาณของข้ากำลังบอกว่าเจ้ากำลังคิดถึงเรื่องลามกในขณะนี้!”
ระบบรู้สึกว่าซุนม่อใจไม่บริสุทธิ์มาก
“การสืบพันธุ์เป็นสิ่งที่สิ่งมีชีวิตทั้งหมดควรทำ เจ้าไม่เห็นประเทศไหนสนับสนุนคู่สามีภรรยาให้กำเนิดบุตรมากขึ้น? เรื่องแบบนี้จะไร้ยางอายได้อย่างไร”
ซุนม่อกลอกตา
“มันเป็นหัวใจของเจ้าที่สกปรก!”
“…”
ระบบสาปแช่งเขาในใจและอยากจะตะโกนด่าหยาบๆ
“เอาล่ะมาเรียนรู้กันเถอะ!”
ซุนม่อเร่งเร้า
ครู่ต่อมา หนังสือทักษะก็เปลี่ยนเป็นแสงที่ไหลเข้าที่หน้าผากของซุนม่อ ภาพของผืนดิน ภูเขา ทะเลสาบ และแม่น้ำที่กว้างใหญ่ปรากฏขึ้นในความคิดของเขาทันที
ซุนม่อขยับมือโดยไม่ได้ตั้งใจ เขารู้สึกว่าเขาจะสามารถวาดสิ่งเหล่านี้ได้อย่างเต็มที่
ติง!
“ขอแสดงความยินดีกับการเรียนรู้เคล็ดการวาดภาพทิวทัศน์ระดับเบื้องต้น ได้โปรดทำงานหนักต่อไป”
ทันใดนั้น ซุนม่อก็รู้สึกมีแรงกระตุ้นที่จะวาดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็สามารถยับยั้งมันได้
“มาเปิดหีบสมบัติกันเถอะ ระดับเพชร!”
ไม่กี่วินาทีต่อมา หนังสือทักษะเล่มหนาก็ลอยมาต่อหน้าต่อตาเขา
"ดี!"
ซุนม่ออดไม่ได้ที่จะดีดนิ้ว (จังหวะนี้เหมือนจังหวะแห่งความร่ำรวย!)
ติง!
“ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ [สารานุกรมความรู้ยันต์วิญญาณระดับกลาง] ระดับความเชี่ยวชาญ - เบื้องต้น เจ้าอยากเรียนไหม?”
“ไม่เรียนตอนนี้จะให้รอปีหน้าเหรอ?”
ซุนม่อเร่งเร้า
“เร็วเข้า!”
“ขออภัย เนื่องจากความรู้อักขรยันต์วิญญาณระดับพื้นฐานของเจ้าอยู่ในระดับผู้เชี่ยวชาญเท่านั้น เจ้าไม่มีทางเรียนรู้หนังสือทักษะนี้ได้ชั่วคราว!”
ระบบแจ้ง
“…”
ซุนม่อรู้สึกอยากทุบตีใครบางคน
“สำหรับวิชาทุกประเภท เจ้าต้องเรียนรู้แนวคิดง่ายๆ ก่อน แล้วจึงเรียนรู้สิ่งที่ยาก นี่ก็เหมือนกับคณิตศาสตร์ ถ้าเจ้าไม่เข้าใจแม้แต่พื้นฐาน บวก ลบ คูณ หาร เจ้าจะเข้าใจแคลคูลัสได้อย่างไร”
ระบบอธิบาย
“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ ข้าจะเรียนรู้หนังสือทักษะนี้ได้อย่างไร”
ซุนม่อถาม
“ความรู้พื้นฐานของเจ้าต้องยกระดับเป็นปรมาจารย์ก่อน!”
ระบบอธิบาย
ซุนม่อนึกถึงตราสัญลักษณ์เวลาที่เขาเพิ่งใช้และรู้สึกปวดใจ ลืมมันไปเถอะ โชคดีที่เขาได้รับคะแนนความประทับใจค่อนข้างมากในระหว่างการแข่งขันนี้ เขาสามารถยอมเสียบางอย่างไป
“ข้าจะซื้อสัญลักษณ์เวลา 1 เท่า”
ไม่นานหลังจากที่แสงสีเขียวปกคลุมซุนม่อ ความรู้คาถาวิญญาณระดับพื้นฐานของเขาก็ได้รับการยกระดับเป็นระดับปรมาจารย์
“ตอนนี้น่าจะใช้ได้แล้วใช่ไหม?”
ซุนม่อเกาผมของเขา
"ได้!"
เมื่อเสียงของระบบจางลง หนังสือทักษะก็ถูกใช้ ความรู้จำนวนมหาศาลหลั่งไหลเข้าสู่เซลล์ประสาทของซุนม่อทันที จากสถานะการพัฒนาของสมองในปัจจุบัน เขารู้สึกปวดหัว
จำนวนความรู้ไม่เพียงแต่มากมายเท่านั้น แต่ยังลึกซึ้งมากอีกด้วย ดังนั้นจึงไม่ง่ายที่จะเข้าใจ
ต้องรู้ว่าสำหรับปรมาจารย์ยันต์วิญญาณที่มีความถนัดธรรมดา หากพวกเขาต้องการฝึกฝนความรู้ยันต์วิญญาณระดับกลางและใช้มันอย่างเชี่ยวชาญ พวกเขาต้องใช้เวลาอย่างน้อยเจ็ดถึงแปดปีในการเรียนรู้
ซุนม่อไม่ได้เปิดหีบสมบัติเพิ่ม แต่เขากลับโยนรัศมีความรู้สารานุกรมใส่ตัวเองและพิงเก้าอี้ในขณะที่เขาทำงานอย่างหนักเพื่อย่อยและทำความเข้าใจความรู้นี้ โดยจับคู่กับความรู้ที่เขารู้แล้ว เขากำลังสร้างความรู้ใหม่ของเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน
เมื่อเห็นฉากนี้ ระบบก็ถอนใจ
ร่างสถิตในอดีตทั้งหมดคิดว่าพวกเขาได้รับทุกอย่างเพราะพวกเขามีระบบ หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มขี้เกียจและล้มเลิกการฝึกปรือหนักไปโดยสิ้นเชิง เอาแต่ต้องการสนุกกับสิ่งต่างๆ ในที่สุดสิ่งนี้ทำให้พวกเขาพังทลายลงระหว่างการเดินทาง พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิต พวกเขาไม่สามารถผ่าน 'ภารกิจระดับเริ่มต้น' ที่ระบบมอบให้ได้ด้วยซ้ำ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงภารกิจอันยิ่งใหญ่
อย่างไรก็ตาม ซุนม่อแตกต่างออกไป เจ้าผู้นี้ปฏิบัติต่อระบบเหมือนเครื่องมือที่เหมือนคอมพิวเตอร์เสมอ (เจ้าสามารถอำนวยความสะดวกให้ข้าได้ แต่เจ้าจะไม่กลายเป็นรากฐานที่ข้าพึ่งพาอย่างแน่นอน เจ้าจะไม่ใช่คนสำคัญจนข้าไม่สามารถดำรงอยู่ต่อไปได้แม้ว่าข้าจะสูญเสียเจ้าไป)
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ระบบก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
เนื่องจากซุนม่อไม่พูด ลู่จื่อรั่วก็จะไม่รบกวนเขาเป็นธรรมดา ไม่ว่าในกรณีใดเพียงแค่มองอาจารย์ นางก็จะรู้สึกอิ่มเอมใจ
ดังนั้นลู่จื่อรั่วจึงนั่งด้านข้างและใช้มือเท้าคางของนางสังเกตซุนม่อ
ติง!
คะแนนความประทับใจที่น่าพอใจจาก ลู่จื่อรั่ว +100 ความเทิดทูน (22,100/100,000)
กู้ซิ่วสวินอาบน้ำเสร็จและกลับมาอยากจะทักทายซุนม่อ และขอบคุณสำหรับการต้อนรับของเขา แต่หลังจากที่เห็นว่าเขาหลับตาอยู่ในสมาธิ นางจึงตัดสินใจจากไป
(ข้าไม่รู้ว่าทำไม แต่จู่ๆ ข้าก็รู้สึกว่าซุนม่อแข็งแกร่งขึ้น”)
กู้ซิ่วสวินดูงุนงงในดวงตาของนาง รัศมีที่ซุนม่อเปล่งออกมาเมื่อเขากำลังครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง ทำให้เขาดูเหมือนเป็นนักวิชาการ
ห้าชั่วโมงต่อมา
ติง!
ขอแสดงความยินดีกับการเรียนรู้ยันต์วิญญาณระดับกลาง เนื่องจากการฝึกฝนหนักของเจ้า ระดับความชำนาญของทักษะนี้จึงได้รับการยกระดับเป็นระดับดี ได้โปรดทำงานหนักต่อไป”
ซุนม่อมองดูท้องฟ้าและพบว่าเป็นเวลาเย็นแล้ว
“เปิดหีบต่อไป”
ซุนม่อเห็นว่าเด็กสาวมะละกอนั่งสัปหงกอยู่ข้าง เขาอดยิ้มไม่ได้และลูบผมของนางเบาๆ
หีบเพชรใบที่สามถูกเปิดออก
ติง!
“ขอแสดงความยินดีที่ได้รับส่วนหนึ่งของสารานุกรมพันธุ์พืชทวีปทมิฬขนาดใหญ่ 3,000 สายพันธุ์ ระดับความชำนาญ: ระดับผู้เชี่ยวชาญ!”
ซุนม่อต้องการสงบสติอารมณ์ แต่ริมฝีปากของเขาก็โค้งเป็นรอยยิ้มแล้ว
ครั้งนี้ไม่ใช่แค่หนังสือทักษะเท่านั้น แต่ยังใช้งานได้จริงอีกด้วย เขาได้ประโยชน์มหาศาล!
"วันนี้เป็นวันอะไรวุ้ย? ดวงของเด็กสาวมะละกอพุ่งปรี๊ดเต็มที่!”
ซุนม่อยืนขึ้นและร้องเรียกลู่จื่อรั่ว
“ไปทานอาหารเย็นกันเถอะ!”
ยังมีหีบสมบัติลึกลับรุ่นจำกัดที่มีค่าที่สุด แต่ซุนม่อไม่กล้าเปิดอีกต่อไป ท้ายที่สุดเขาได้เปิดสิ่งดีๆมากมาย ตามกฎแห่งความน่าจะเป็น สิ่งที่เขาเปิดต่อไปจะเป็นขยะ
สาวใช้ตงเหอเชี่ยวชาญในการเล่นพิณและหมากรุก และนางยังมีความรู้ด้านหนังสือ ภาพวาด วิถีแห่งชา และการจัดดอกไม้อีกด้วย ในความเป็นจริงนางรู้วิธีรับใช้ผู้ชายเป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม ทักษะการทำอาหารของนางนั้นต่ำกว่ามาตรฐาน
ท้ายที่สุดสาวใช้ระดับตงเหอจะไม่ถูกส่งไปที่ครัว ดังนั้นซุนม่อจึงพาลู่จื่อรั่วไปที่โรงอาหารของโรงเรียนเพื่อรับประทานอาหาร
หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินเล่นและนั่งที่ทะเลสาบม่อเปย เพื่อชื่นชมทิวทัศน์ยามค่ำคืน
“มาเปิดหีบสมบัติกันเถอะ ตั้งหมวดหมู่เป็น 'รัศมีมหาคุรุ'!”
ซุนม่อสูดหายใจเข้าลึกๆ โดยหวังว่ารัศมีมหาคุรุที่หาได้ยากจะเปิดขึ้นจากเขา
เสียงคลิกดังขึ้นท่ามกลางแสงสีม่วง จากนั้นหนังสือทักษะก็ถูกทิ้งไว้พร้อมกับคำสีทองสองคำ
“ครูต้นแบบ?”
ซุนม่อกระพริบตา ชื่อของรัศมีมหาคุรุนี้ฟังดูยิ่งใหญ่มาก
“ขอแสดงความยินดีกับการได้รับ 'ครูต้นแบบ' หลังจากเข้าใจรัศมีนี้แล้ว เมื่อเจ้าใช้มัน ความสามารถพิเศษของเจ้าจะพัฒนาขึ้น นักเรียนจะรู้สึกใกล้ชิดกับเจ้าโดยไม่รู้ตัวและถือเจ้าเป็นแบบอย่างของพวกเขา
“เจ้าสามารถเสริมสร้างความประทับใจของเจ้า ตัวอย่างเช่น นักเรียนที่อึกทึกเหล่านั้นจะสงบเสงี่ยมและขยันหมั่นเพียรในระหว่างการบรรยาย และผู้ที่มีปฏิสัมพันธ์กับเจ้าจะรู้สึกเป็นมิตร เจ้าจะดูสง่างามยิ่งขึ้นเมื่อเจ้าบรรยายให้นักเรียนฟัง!
“สำหรับคนที่ใจอ่อน ผลกระทบจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น!
“ไม่ว่าในกรณีใด หลังจากเชี่ยวชาญรัศมีครูต้นเเบบ ท่าทางและภาพลักษณ์ของเจ้าจะได้รับการยกคุณภาพหนึ่งระดับและเหมาะกับทุกสถานการณ์ที่เจ้าอยู่!”
ระบบอธิบาย
"ของดี!"
น้ำตาของซุนม่อนองเต็มใบหน้าของเขา นี่ไม่ใช่แค่ทักษะระดับเทพที่ +1 ความสามารถพิเศษของเขาเหรอ? ด้วยวิธีนี้ทักษะทางสังคมของเขาจะเพิ่มระดับขึ้นทันที
สำหรับการใช้งานจริง ความน่าจะเป็นที่เขาจะได้เบอร์ผู้หญิงตามท้องถนนจะสูงขึ้นมาก ถึงจะพลาดก็ไม่โดนตบ!
