บทที่ 410 รางวัลภารกิจระดับสูง
บทที่ 410 รางวัลภารกิจระดับสูง
ระหว่างทางไปหอเกียรติยศ ตัวเลขชุดหนึ่งที่ยังคงปรากฏขึ้นสดๆ ในสายตาของซุนม่อ
,067!
,698!
…
,019!
คะแนนความประทับใจเกือบ 50,000 คะแนนหลั่งไหลเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“มองไปที่ 'ผลกำไร' ข้าจะสามารถซื้อ 'ลิ้นศัตรา' ได้ในไม่ช้า!”
ซุนม่อมีความสุขมาก
หลังจากวางธงชนะเลิศในหอเกียรติยศแล้ว อันซินฮุ่ยก็ประกาศว่าครูและนักเรียนที่เข้าร่วมการแข่งขันรวมในครั้งนี้จะมีวันหยุดเจ็ดวัน
หลังจากนั้นทุกคนก็ถูกไล่ออกมา
นักเรียนไม่กล้าที่จะรบกวนซุนม่อ แต่มหาคุรุเหล่านั้นจะไม่กังวลที่จะทำเช่นนั้น ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงมาแสดงความยินดีกับซุนม่อกับความสำเร็จของเขา
ซุนม่อเป็นคนที่มีพรสวรรค์ล้นหลาม และแน่นอนว่าจะเป็นมหาคุรุระดับสูงในอนาคต นอกจากนี้เขายังเป็นคู่หมั้นของอันซินฮุ่ยและมีโอกาส 80 ถึง 90% ที่เขาจะกลายเป็นเจ้าของครึ่งหนึ่งของสถาบันจงโจว
คงไม่มีข้อเสียใดๆ ในการทำความคุ้นเคยกับดาวรุ่งดวงใหม่ที่ถูกลิขิตให้มีอนาคตที่ไร้ขอบเขต
ซุนม่อใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนที่เขาจะจัดการกับมหาคุรุเหล่านี้เสร็จ หลังจากนั้นเขาก็มุ่งหน้ากลับไปที่บ้านพักของเขา
ตงเหอสาวรับใช้ที่ส่งโดยเจิ้งชิงฟางได้เตรียมพร้อมและกำลังรออยู่ที่ทางเท้าปูหินที่นำไปสู่ทางเข้าบ้านพัก
“ขอแสดงความยินดีนายท่านที่ได้ตำแหน่งชนะเลิศ!”
หลังจากที่เห็นซุนม่อเดินผ่านเข้ามา ตงเหอก็คุกเข่าลงทันที
ตอนนี้นางตื่นเต้นมาก นางเลือกไม่ผิดจริงๆ มีโรงเรียนที่แข็งแกร่งนับไม่ถ้วนใน 108 โรงเรียนในระดับ '4' แต่เจ้านายของนางได้ปราบปรามทุกโรงเรียนและกลายเป็นแชมป์น่าประทับใจแค่ไหน?!
“เซี่ยเหอ เจ้าเห็นไหม? เจ้าพลาดโอกาสที่จะเปลี่ยนชะตากรรมของเจ้า!”
เมื่อตงเหอนึกถึงเซี่ยเหอ นางรู้สึกถึงความรู้สึกที่เหนือกว่าเช่นเดียวกับความรู้สึกของวิกฤต ตอนนี้นางเป็นสาวใช้คนเดียวของเจ้านายของนาง ในเมื่อเป็นเช่นนั้น นางจึงต้องใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์และกลายเป็นผู้ช่วยที่เขาไว้ใจได้
ติง!
คะแนนความประทับใจที่น่าพอใจจากตงเหอ +500 เป็นกันเอง (750/1,000).
“ลุกขึ้น ต่อไปไม่จำเป็นต้องคุกเข่าอีก!”
ซุนม่อสั่งอย่างไม่เป็นทางการ เขาเป็นคนสมัยใหม่ไม่ชอบเห็นคนคุกเข่าต้อนรับ
ตงเหอรีบลุกขึ้นยืน นางค้อมตัวและรีบเปิดประตูให้ซุนม่อ
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้สาวใช้อย่างตงเหอซึ่งได้รับการเลี้ยงดูเป็นพิเศษจากกลุ่มใหญ่เช่นตระกูลเจิ้งนั้นไร้ที่ติอย่างแท้จริงในแง่ของรูปลักษณ์และรูปร่าง
ตงเหอร่างสูงมาก แต่นางมักจะงอเอวเล็กน้อยต่อหน้าซุนม่อ นี่คือความอ่อนน้อมถ่อมตน การตระหนักรู้ในสถานะตนเองของคนรับใช้
เอี๊ยด~
ประตูถูกเปิดออก
“นายท่าน! ข้าได้ชงชาและเตรียมขนมอบแล้ว!”
ตงเหอยิ้มน่ารัก
วันนี้นางสวมชุดสาวใช้สีเหลือง ทรงผมและเครื่องแต่งกายที่เตรียมอย่างพิถีพิถันของนางเป็นที่พอใจมาก และเมื่อนางเคลื่อนไหว ใครๆ ก็เห็นว่าเอวของนางบิดไหว
“อืม”
จู่ๆ ซุนม่อก็รู้สึกมีแรงกระตุ้นบางอย่างเมื่อเขามองไปที่ตงเหอ ถ้านางอยู่ในยุคปัจจุบัน เขาคงไม่มีคุณสมบัติที่จะคุยกับนาง
อย่างมากที่สุดเขาสามารถค้นหารูปภาพผู้หญิงสวยๆ บนเว็บไซต์ไอดอลทางออนไลน์เท่านั้น
ผู้หญิงเหล่านี้มักจะปรากฏตัวบนเรือยอทช์ของทายาทผู้มีอันจะกินเท่านั้น ร้านค้าในต่างประเทศที่ขายกลุ่มหรูหรา หรือเชื่อมโยงกับดาราชายที่มีเรื่องอื้อฉาวทางเพศ
อย่างไรก็ตามในเก้าแว่นแคว้นซุนม่อเป็นเจ้านายของนาง
(ซึ่งถ้าข้านอนกับนางตอนนี้ข้าก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรใช่ไหม ดูรูปร่างหน้าตาของนางก็ชัดเจนว่านางต้องการให้ข้านอนกับนาง!)
วิญญาณของซุนม่อติดอยู่ระหว่างคำแนะนำของเทพกับมารกำลังต่อสู้กัน
ซุนม่อยกมือขึ้นและตบหน้า
“ออกไปก่อนก็ได้!”
ซุนม่อสั่ง ตอนนี้เขาไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไป เขาเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานที่จะเป็นมหาคุรุ เขาจะนอนกับสาวใช้ของตัวเองได้อย่างไร? มันจะไม่ต่ำต้อยเกินไปเหรอ?
ถ้าเขาต้องการนอนกับใครสักคน อย่างน้อยเขาก็จะเลือกอาจารย์คนงาม!
ไม่ทราบสาเหตุ แต่จู่ๆ ความคิดดังกล่าวก็ปรากฏขึ้นในใจของซุนม่อ
“นายท่าน ข้าทำอะไรผิดหรือเปล่า?”
ตงเหอซึ่งกำลังคุกเข่าต่อหน้าซุนม่อและช่วยเขาถอดรองเท้า เงยหน้าขึ้นมองซุนม่อด้วยน้ำตาคลอเบ้า
“ไม่ ข้าแค่ต้องการเวลาเงียบๆ จริง จริงนะ!”
หลังจากที่ซุนม่อพูดจบ เขาก็ได้ยินเสียงล้อเลียน
“จริงจริงอะไร”
ซุนม่อหันกลับมาและเห็นสาวมาโซคิสต์เข้ามา
จากนั้นเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ถ้าเขาไม่ควบคุมตัวเองก่อนหน้านี้และตัดสินใจนอนกับตงเหอ ตอนนี้ทุกอย่างคงจะน่าอึดอัดมาก!
“เจ้าไม่ได้ปิดประตูนะ!”
กู้ซิ่วสวินสังเกตเห็นการจ้องมองอย่างระแวดระวังของตงเหอ นางยิ้มอย่างเยือกเย็นและมองไปที่ซุนม่อ
“ขอโทษที่เข้ามาโดยไม่บอกล่วงหน้า”
อันที่จริงเรื่องนี้จะโทษสาวมาโซคิสต์ไม่ได้ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองดีขึ้นมากตลอดการแข่งขัน สิ่งนี้ทำให้นางรู้สึกว่านางเป็นเพื่อนที่ดีของซุนม่อแล้ว ดังนั้นนางจึงไม่สนใจเรื่องมารยาทระหว่างคนแปลกหน้าเมื่อนางเข้ามา
“ในอนาคต เจ้าคิดเสียว่าที่นี่เป็นบ้านของเจ้าเองก็ได้!”
ซุนม่อจะไม่ยุ่งกับเรื่องแบบนี้ เขามีเพื่อนเพศเดียวกันหลายคนแต่ไม่เคยมีเพื่อนผู้หญิงมาก่อน สาวมาโซคิสต์คนนี้เป็นคนแรก
"อา?"
ตงเหอรู้สึกหวาดกลัว (ผู้หญิงคนนี้จะเป็นภรรยาน้อยของนายข้าหรือไม่?)
กู้ซิ่วสวินไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่หลังจากท่าทางของตงเหอที่อุทานด้วยความประหลาดใจ มันทำให้กระบวนการคิดของกู้ซิ่วสวินผิดเพี้ยนไป
(ซุนม่อกำลังบอกเป็นนัยอะไรบางอย่างหรือเปล่า? ไม่ เจ้าทำไม่ได้ เขามีคู่หมั้นแล้ว และนางเป็นพี่สาวที่ข้าชื่นชมมากที่สุด ข้าไม่สามารถทำอะไรที่จะทำให้นางผิดหวังได้! นอกจากนี้ ข้าจะไม่ทำทำให้สามีในอนาคตของข้าผิดหวัง!)
กู้ซิ่วสวินถอยหลังไปสองก้าว
“เอ๊ะ ข้ายังมีธุระต้องทำอยู่!”
สาวมาโซคิสต์เตรียมออกหลังหาข้ออ้าง
“พวกเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?”
ซุนม่อพูดไม่ออก เมื่อเห็นว่าสถานการณ์น่าอึดอัดเพียงใด เขาแสร้งทำเป็นประหม่าและพูดว่า
“ข้าถือว่าเจ้าเป็นเพื่อน แต่เจ้ายังอยากนอนกับข้าเหรอ?”
“เจ้าบ้า!”
สาวมาโซคิสต์อยากทุบเขา แต่ในใจนางรู้สึกผ่อนคลาย รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนางโดยไม่ได้ตั้งใจ นางรู้สึกสบายใจเสมอเมื่ออยู่กับซุนม่อ
…
อันที่จริงกู้ซิ่วสวินมาหาซุนม่อ เพราะนางต้องการยืมห้องน้ำและห้องเพื่อพักผ่อนอย่างสบายใจสักวันหนึ่ง ท้ายที่สุด บ้านพักหลังนี้ของเขาก็ใหญ่โตมาก
สาวมาโซคิสต์เพิ่งมาที่สถาบันจงโจวเพื่อทำงาน และนางก็ไม่มีเงินมากเช่นกัน ดังนั้นที่พักที่นางอยู่คือหอพักครูที่โรงเรียนจัดไว้ให้
อันซินฮุ่ยจัดที่อยู่ให้กู้ซิ่วสวิน แต่กู้ซิ่วสวินเป็นคนที่มีความหยิ่งทะนงในตัวเองมาก ก่อนที่นางจะประสบความสำเร็จ นางจะไม่ได้รับประโยชน์ใดๆ จากอันซินฮุ่ย
กู้ซิ่วสวินไม่เหมือนกับซุนม่อที่ไม่มีเพื่อนมากมาย บุคลิกของนางดีมากและมีสายสัมพันธ์กว้างขวาง ถ้านางกลับมาที่หอตอนนี้ ครูหลายคนจะต้องมาเยี่ยมนางแน่ๆ
อย่างไรก็ตาม วันนี้นางไม่รู้สึกอยากสร้างความบันเทิงให้ใครเลย
“เจ้าสามารถเลือกห้องนอนใดก็ได้บนชั้นสาม”
ซุนม่อไม่ได้รังเกียจ ไม่ว่าในกรณีใดหลี่จื่อฉีและคนอื่นๆ ก็จะอยู่ที่นี่เป็นครั้งคราวเช่นกัน ไม่มีความแตกต่างหากมีกู้ซิ่วสวินเพิ่มเติม
“ตงเหอ พาอาจารย์กู้ไปห้องน้ำหน่อยได้ไหม?”
“อาจารย์กู้ โปรดมากับข้า!”
ตงเหอเป็นผู้นำทาง
"ขอบคุณ ข้าจะเลี้ยงอาหารเจ้าในวันอื่น!”
กู้ซิ่วสวินโบกมือของนางและขึ้นบันได
ซุนม่อหยิบถ้วยชาและดื่มเต็มคำ หลังจากนั้นเขาก็ไปที่สวนด้านหลังและนั่งบนเก้าอี้ของเขา เขาเริ่มจัดระเบียบความคิดในการเก็บเกี่ยวทั้งหมดจากการเดินทางครั้งนี้
“ระบบ ใช้สัญลักษณ์เวลาที่ข้าเก็บไว้เพื่อยกระดับ ‘สมาธิบริบูรณ์!”
ซุนม่อสั่ง
สีเขียวที่น่ารังเกียจห่อหุ้มซุนม่อไว้
“เปลี่ยนสีได้ไหม? ข้ารู้สึกว่าข้ากำลังถูกเมียสวมเขา!”
ซุนม่อไม่สามารถยอมรับความสวยงามนี้ได้
ติง!
“ขอแสดงความยินดี ระดับความสามารถของรัศมีมหาคุรุ 'สมาธิบริบูรณ์' ของเจ้าได้รับการยกระดับเป็นระดับผู้เชี่ยวชาญแล้ว ระยะเวลาของมันจะอยู่ที่ 24 ชั่วโมง และระยะกว้างของมันจะอยู่ที่ 500 เมตร!”
เสียงกลไกของระบบมีนัยแห่งความงามจริงๆ หลังจากฟังอย่างระมัดระวัง
“ข้าชนะการแข่งขันและทำภารกิจสำเร็จแล้ว ตอนนี้เจ้าไม่ควรให้รางวัลกับข้าเหรอ?”
ซุนม่อเร่งเร้า
“ไม่ต้องรีบร้อน ถ้ามันเป็นของเจ้า ในที่สุดมันก็จะมา!”
ระบบปลอบใจ
“จะดีกว่าถ้าเจ้าให้ข้าเร็วๆ นี้!”
ซุนม่อจำได้ว่ารางวัลภารกิจนั้นดีมาก เขาจะสามารถเปิดสมบัติที่ยอดเยี่ยมได้ไม่น้อย
ยิ่งกว่านั้น มีเวลาเพียงสองเดือนกว่าๆ ก่อนที่การสอบคัดเลือกมหาคุรุระดับ 1 ดาวจะเริ่มต้นขึ้น ซุนม่อไม่ต้องการทำให้เกิดเรื่องเสียหาย ดังนั้นเขาจึงต้องเข้าร่วมในสภาพที่สมบูรณ์ที่สุดของเขา
“ข้าคิดว่าหลิ่วมู่ไป๋ต้องโกรธจนตายแน่ๆ นอกจากนี้หมิงเซี่ยนจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อข่มข้าในระหว่างการสอบมหาคุรุระดับ 1 ดาวอย่างแน่นอน!”
ซุนม่อไม่ต้องการถูกเหยียบย่ำ
ติง!
“ขอแสดงความยินดีกับการชนะเดิมพันกับจางฮั่นฟู เจ้าช่วยสถาบันจงโจวได้ตำแหน่งชนะเลิศสำหรับการแข่งขันมือใหม่และทำภารกิจสำเร็จ รางวัลของเจ้า: หีบสมบัติลึกลับหนึ่งใบ!”
“หมายเหตุ: เพราะเจ้าไม่เพียงแต่นำกลุ่มนักเรียนใหม่ไปสู่การแข่งขันชิงแชมป์เท่านั้น แต่เจ้ายังทำได้ด้วยผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย ดังนั้นระดับของหีบสมบัติลึกลับจึงสามารถยกระดับเป็นรุ่นที่จำกัดได้ เจ้าสามารถกำหนดหมวดหมู่ที่เจ้าต้องการให้หีบสมบัติเปิดได้
“อย่างไรก็ตาม โปรดทราบว่าแม้ว่ารายการที่เปิดจะอยู่ในหมวดหมู่ที่เจ้าเลือก แต่ชื่อชั้นและคุณภาพอาจไม่ได้ดีที่สุด ดังนั้น เจ้าสามารถเลือกที่จะไม่ยกระดับหีบสมบัติลึกลับเป็นรุ่นจำกัดหมวดหมู่ก็ได้”
ระบบแจ้ง
"เจ้าหมายถึงอะไร?"
ซุนม่อขมวดคิ้ว
“โดยปกติแล้ว หีบสมบัติลึกลับมีโอกาส 90% ที่จะเปิดได้สมบัติคุณภาพดีเยี่ยมที่มีมูลค่าหลายหมื่นแต้ม! แต่หลังจากยกระดับเป็นรุ่นจำกัดหมวดหมู่แล้ว เจ้าจะสามารถเปิดหัวข้อหมวดหมู่ใดก็ได้ที่เจ้าเลือก ตัวอย่างเช่น รัศมีมหาคุรุ ใบสูตรยา วิทยายุทธ์ ฯลฯ อย่างไรก็ตาม มีโอกาสน้อยที่รายการคุณภาพเยี่ยมจะปรากฏขึ้น”
ระบบอธิบาย
ซุนม่อเข้าใจ ถ้าเขาเปิดแบบปกติโดยตรง เขาจะสามารถเปิดอะไรก็ได้ และสิ่งนั้นโดยพื้นฐานแล้วจะเป็นสมบัติระดับบนสุด แต่สำหรับรุ่นจำกัด เขาสามารถเลือกหัวข้อที่เขาต้องการเปิดได้ แต่โอกาสที่สมบัติจะเป็นระดับสูงสุดจะลดลง
“นั่นคงต้องพึ่งโชคแล้วล่ะ!”
ซุนม่อมีความสุข (มีเด็กสาวมะละกอจะกลัวอะไร)
ปฏิกิริยาแรกของเขาคือการเลือกใบสูตรยา เขาต้องการยาปกป้องคนรักส่วนบน แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ล้มเลิกความคิดนี้ไป
พูดตามตรง ยาจะมีประโยชน์ต่อเมื่อได้ดื่มเข้าไปเท่านั้น แต่การปรุงยานั้นลำบากมาก ดังนั้น อัตราส่วนต้นทุนต่อประสิทธิภาพจึงไม่สูงนัก
“ข้าควรเลือกวิทยายุทธ์หรือไม่”
ซุนม่อเริ่มรู้สึกขัดแย้ง สำหรับวิชาชั้นเซียนคงไม่มีใครบ่นว่ามีมากมาย อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะเปิดได้วิทยายุทธ์ระดับเซียน ท้ายที่สุดแล้ว สำหรับมุมมองปัจจุบันของซุนม่อ อะไรก็ตามที่ต่ำกว่าระดับเซียนคือขยะ และเขาไม่สามารถใส่ใจที่จะเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ได้
หากเขาตั้งหมวดหมู่เป็นรัศมีครูมหาคุรุ เขารู้สึกว่าจะทำให้สูญเสียเปล่า ท้ายที่สุดเขาได้เปิดรัศมีมหาคุรุจากหีบสมบัติลึกลับทั่วไป
“ข้าขอแนะนำให้เจ้าเลือกรัศมีมหาคุรุ กล่าวกันว่าหลิ่วมู่ไป๋ กำลังเตรียมที่จะขึ้น 3 ดาวในปีเดียว หากเจ้าต้องการความรุ่งโรจน์เช่นนี้ เจ้าต้องมีรัศมีมหาคุรุเก้าชนิดเป็นอย่างน้อย”
ระบบรู้สึกว่าเนื่องจากซุนม่อเป็นมหาคุรุ ย่อมดีกว่าถ้าเขามีรัศมีมหาคุรุมากกว่านี้ ท้ายที่สุด รัศมีมหาคุรุเป็นรากฐานของมหาคุรุ
“ตกลง ข้าจะเลือกยกระดับเป็นรุ่นที่จำกัดและเลือกประเภทรัศมี!”
ซุนม่อยอมประนีประนอม
หีบสมบัติลึกลับขนาดใหญ่ส่องแสงสีม่วงทองปรากฏขึ้นต่อหน้าซุนม่อ
ก่อนที่ซุนม่อจะชื่นชมมันจบ เสียงของระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ติง!
“ขอแสดงความยินดีที่ช่วยให้สถาบันจงโจวเลื่อนระดับเป็น '3' ภายในหนึ่งปี รางวัล: หีบสมบัติเพชร 3 ใบ!”
หีบสมบัติระดับเพชรประกายสามใบปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
“เครื่องรางนำโชคของข้าอยู่ที่ไหน? ข้าต้องเปิดหีบ!”
ซุนม่อเริ่มหมดความอดทน!
