ตอนที่ 25 พี่นัตสึฮิโกะ สอนวิธีจีบสาวให้หน่อยครับ

ปั้มลูกฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ ตอนที่ 25 พี่นัตสึฮิโกะ สอนวิธีจีบสาวให้หน่อยครับ

ซาสึเกะสบตาซากุระ

ในอดีต เมื่อเขาพบหน้าซากุระนั้น ไม่ฉุนเฉียว ก็เฉยเมยเท่านั้น

นี่เป็นครั้งแรกที่ท่าทีของซาสึเกะเปลี่ยนไป!

หากเป็นไปได้ ซากุระก็คงไม่อยากให้ซาสึเกะเปลี่ยนไปลักษณะนี้!

เธอตกตะลึง น้ำตาคลอเบ้า และกำลังจะร้องไห้

แต่เสียงคำรามของซาสึเกะ ทำให้เธอหายใจไม่ออก

บรรยากาศที่ประตูโรงเรียนตกอยู่ในความซีเรียส

บางคนอยากเกลี้ยกล่อม แต่เห็นท่าทางอาฆาตของซาสึเกะ ทำเอาใครไม่กล้าพูด

เขาโกรธมากจริง ๆ

และในเวลานี้เอง

"ซาสึเกะ ฉันดีใจนะที่นายนึกถึงพี่แบบนี้ ในที่สุดน้องก็เห็นความพยายามของพี่"

น้ำเสียงที่เจื่อปนรอยยิ้มดังขึ้น

นัตสึฮิโกะเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก ลูบหัวของซาสึเกะเบา ๆ: "แต่จะดีกว่าหากใจกว้างกับผู้หญิง ผู้ชายอย่างเรา ไม่ควรซีเรียสขนาดนั้น"

จากนั้นเขามองไปยังซากุระตัวน้อยด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน: "ไม่เป็นไรนะ เธอพูดถูก ฉันไม่ใช่คนดีจริง ๆ แต่ก็ไม่ใช่คนเลว ไม่อย่างนั้น สาว ๆ คงไม่ชอบฉัน"

"ฮึ่ม" ซาสึเกะพยายามรักษาท่าทีเย็นชา

แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อาจแสดงจิตสังหารด้วยใบหน้าเล็ก ๆ ของเขานั่นได้

บรรยากาศผ่อนคลายลงทันที ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ซากุระถึงกับก้มหน้า: "ฉันขอโทษ พี่นัตสึฮิโกะ... ฉันไม่ควรพูดว่าร้ายลับหลังพี่"

เธอแค่ไม่อยากเห็นซาสึเกะกลายเป็นคนเจ้าชู้ ไม่ใช่เพราะเธอไม่พอใจนัตสึฮิโกะ

"ไม่เป็นไร" นัตสึฮิโกะยิ้มเล็กน้อย: "ฉันคิดว่าเธอเป็นเด็กดีนะซากุระที่สามารถชี้ให้เห็นปัญหาของคนที่เธอห่วงใยในเชิงบวกได้โดยไม่ห่วงผลกระทบกับความสัมพันธ์ของตัวเอง..."

"จริงใจ ไม่เสแสร้ง"

"ช่างเป็นผู้หญิงน้ำดีจริง ๆ!"

เอ่อ...ฉันแค่ไม่อยากเห็นความโลเลของซาสึเกะ ฉันไม่ได้คิดลึกนะ

แต่...

“พี่นัตสึฮิโกะ พี่เป็นคนดี!” จู่ ๆ ซากุระก็รู้สึกประทับใจในตัวพี่ชายสุดหล่อคนนี้

“อืม... ฉันไม่อยากได้บัตรคนดีจากเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับซาสึเกะหรอกนะ” นัตสึฮิโกะหัวเราะกับตัวเอง: "อย่างน้อยก็โตกว่านี้แล้วค่อยส่งมาให้ฉัน"

นารูโตะ ชิกามารุ และคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ พี่ของซาสึเกะน่าสนใจมากเลย

ฮินาตะที่ยืนอยู่ด้านข้าง เธออดไม่ได้ที่จะมองนัตสึฮิโกะหลายครั้ง

แวบแรก ตะลึง

แวบที่สอง เพ่งดูให้ดี

ดวงตาสีขาวบริสุทธิ์ค่อย ๆ สว่างขึ้น ค่อย ๆ เบิกโพล่งขึ้น ฉายแววผิดปกติ

ใช่พี่ที่ช่วยฉันไว้คร่าวก่อนหรือเปล่า...

อีกด้านหนึ่ง นัตสึฮิโกะเต็มไปด้วยคำพูดที่มีไหวพริบ ที่ทำเอาสาว ๆ ยิ้มขำ

สาวน้อยพวกนี้แก่แดดไม่ต่างจากผู้ใหญ่ได้ยังไงเนี่ย?

นัตสึฮิโกะเป็นผู้ชายที่มีประสบการณ์โชกโชน เป็นผู้ชายที่สามารถผดุงฮาเร็มให้ปองดองกันได้!

เขาสามารถโน้มน้าวชักนำได้แม้แต่สาวใหญ่ นับประสาอะไรกับสาวน้อย

นารูโตะมองอย่างตกตะลึง

“พี่นัตสึฮิโกะ เขามีคารมดีมาก!” นารูโตะตกใจ: "ไม่ว่าจะเป็นซากุระหรืออิโนะ ต่างก็ยิ้มอย่างมีความสุขกันทั้งนั้น"

นี่คือไอดอล!

ซาสึเกะมองนัตสึฮิโกะและสาว ๆ อย่างครุ่นคิด

"พี่นัตสึฮิโกะต้องไม่เลือกผู้หญิงที่โรงเรียนของฉัน... แต่หลายคนบอกว่าผู้หญิงที่ปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กนั้นดีที่สุด เพราะพวกเธอคือคู่รักในวัยเด็ก... "

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสักหน่อย

“พี่นัตสึฮิโกะ ทำไมถึงมาที่นี่ครับ” ซาสึเกะถาม

"มารับนายนะสิ" นัตสึฮิโกะถอนหายใจเบา ๆ แล้วผายมือ: "นี่เป็นความรับผิดชอบในฐานะผู้ปกครองของนาย และเพื่อปกป้องนายด้วย"

ในการโจมตีครั้งนี้ นัตสึฮิโกะสร้างปัญหามากมายให้โฮคาเงะรุ่นที่สาม กู้หน้าตระกูลอุจิวะ อีกทั้งได้รับรางวัลเลื่อนขั้น ในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้ตัวว่าก่อเรื่องเยอะเกินไป

ตามคำพูดของยูกิโนะ: "นัตสึฮิโกะ นายกับซาสึเกะคือความหวังของตระกูลอุจิวะ ตอนนี้มีคนกล้าโจมตีนายที่เป็นอุจิวะ ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะโจมตีซาสึเกะด้วยไหม"

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา นัตสึฮิโกะจึงต้องคอยรับส่งซาสึเกะ

แม้นว่าเขาจะรู้อยู่แก่ใจเรื่องการข่มขู่ของอิทาจิ ซึ่งแม้แต่ดันโซก็ไม่กล้าลงมือกับซาสึเกะอย่างไม่ระวัง

และเขารู้ด้วยว่าโฮคาเงะรุ่นที่สามได้จัดเตรียมให้หน่วยลับคอยปกป้องซาสึเกะตลอดเวลา รับประกันความปลอดภัยก่อนที่ซาสึเกะจะกลายเป็นนินจาเต็มตัว

แต่นัตสึฮิโกะรู้ว่าตัวเองต้องทำหน้าที่ของผู้ปกครองให้ลุล่วงเช่นกัน

คล้ายกับพ่อแม่ที่รับส่งลูกทันทีหลังจากเกิดเรื่องทะเลาะวิวาทกันที่หน้าประตูโรงเรียนอย่างในโลกเก่า

“ชิ ผมกลับบ้านเองได้” ซาสึเกะพึมพำสองสามคำ แต่สุดท้ายก็ให้นัตสึฮิโกะรับกลับอยู่ดี

…

ไม่กี่วันต่อมา

นัตสึฮิโกะยืนรอรับซาสึเกะอยู่ที่หน้าโรงเรียน

ซาสึเกะไม่พอใจ

“พี่นัตสึฮิโกะ ผมกลับบ้านเองได้”

"ผมโตพอที่จะเป็นนินจาอุจิวะแล้ว จะให้นินจาเหมือนกันมารับผมได้ยังไง"

“นี่ทำให้ชื่อเสียงของอุจิวะเราเสื่อมเสีย!”

เขาแสดงความไม่พอใจในเรื่องนี้

นี่ทำให้เขาดูเหมือนเด็กที่เพิ่งเข้าโรงเรียนนินจาไม่มีผิด ยกเว้นนักเรียนใหม่ของโรงเรียนนินจา นักเรียนปีอื่นผู้ปกครองจะเลิกรับส่ง

แต่ตามกฎระเบียบของโคโนฮะ "นักเรียนนินจา" ก็เป็นนินจาเช่นกัน จึงไม่มีทางได้รับการปฎบัติเหมือนนัตสึฮิโกะอย่างในโลกเก่า

เจ้าหนูซาสึเกะจอมเย่อหยิ่ง ยิ่งไม่ชินกับความรู้สึกนี้

สุดท้าย ภายใต้การดิ้นรนขัดขืนของซาสึเกะ นัตสึฮิโกะก็ยอมถอยให้ก้าวหนึ่ง โดยดูแลซาสึเกะจากระยะไกล ให้ซาสึเกะเดินนำหน้า ทำการ "รับ-ส่ง" จากระยะสายตาของนัตสึฮิโกะ .

“ดูเหมือนเด็กที่แสร้งทำเป็นผู้ใหญ่ไม่มีผิด” นัตสึฮิโกะคิดกับตัวเอง

เอาเถอะ ให้เขาทำตามใจแล้วกัน

แต่ต้องอยู่ในสายตาของฉัน

ทันใดนั้น มีมือเล็กข้างหนึ่งกระตุกแขนเสื้อของนัตสึฮิโกะเบา ๆ

"พี่นัตสึฮิโกะ พี่นัตสึฮิโกะ...รู้จักผมไหม ผมชื่อนารูโตะ เพื่อนร่วมชั้นของซาสึเกะ"

นารูโตะมีผมสีเหลืองอ่อน ดวงตากลอกกลิ้งซ้ายขวาอย่างเลื่อนลอย

“โอ้ นารูโตะ ฉันรู้จัก” นัตสึฮิโกะยิ้มเล็กน้อย: "ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับนายมาบ้าง..."

นารูโตะคิดว่าซาสึเกะเป็นคนแอบเล่าเรื่องของตัวเองให้ที่บ้านฟัง

ฉันคิดว่าซาสึเกะดูเย็นชาและหยิ่งยโส แต่ที่ไหนได้หมอนั่นเสแสร้งทั้งเพ

แต่นั่นเรื่องเล็ก

จู่ ๆ นารูโตะก็ทำท่าจริงจัง และโค้งตัวคำนับนัตสึฮิโกะจนเกือบถึงพื้น

“พี่นัตสึฮิโกะ สอนวิธีจีบสาวให้หน่อยครับ!”

"ผมขอร้องล่ะ!"

…