บทที่ 359 เสร็จสิ้นการสังหารในทันที!
นักเรียนที่ตัวดำเกรียมไม่ขยับเลย เขาดูเหมือนตายไม่ว่าจะมองจากมุมไหนก็ตาม
หลังจากที่นักเรียนของไห่โจวร้องออกมาด้วยความตกใจ ทั้งสถานที่ก็เงียบลง แม้แต่ย่างก้าวของพวกเขาก็ช้าลงครึ่งจังหวะเพราะไม่มีใครคาดคิดว่าหนึ่งในนั้นจะตาย
“ข้า…ข้าไม่ได้ตั้งใจ”
หลี่จื่อฉีดูเจ็บปวดบนใบหน้าของนาง
“นี่คือการแข่งขันเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายถูกควบคุมโดยโชคชะตา เจ้าไม่จำเป็นต้องใส่ใจมากนัก”
ซุนม่อโน้มน้าวใจ
เปิดใช้งานคำแนะนำล้ำค่า
แสงสีทองสาดส่องลงมากระทบไข่ดาวน้อย มันทำให้นางรู้สึกดีขึ้นมาทันที
“อย่าคิดมาก ถ้าพวกเจ้าไม่ฆ่าคนอื่น คนอื่นก็จะฆ่าเจ้า”
กู้ซิ่วสวินเตือนพวกเขา
“เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้!”
หลังจากที่เว่ยหลูตกใจ เขาก็คำรามด้วยความโกรธทันที
“ฆ่าพวกมันทั้งหมดเพื่ออนาคตของพวกเจ้า!”
บูม!
แสงสีทองพุ่งออกมาจากเว่ยหลู เขายังได้ให้คำแนะนำที่ล้ำค่าอีกด้วย
นักเรียนได้รับกำลังใจทันทีและฆ่าพวกเขาด้วยแรงโน้มน้าวใจที่รุนแรง
"ลุยเลย!"
ฟ่านเหยาไม่ถอย เขาเป็นผู้นำโจมตีเว่ยหลู
ครูกับครู นักเรียนกับนักเรียน การต่อสู้ที่เอาเป็นเอาตายก็เริ่มขึ้นทันที
ผู้สังเกตการณ์ที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดไม่ได้ห้ามพวกเขา นี่เป็นฉากที่คุ้นเคยซึ่งจะเกิดขึ้นในการแข่งขันทุกปี
หากนักเรียนขี้ขลาด พวกเขาสามารถเลือกที่จะยอมแพ้ได้ แต่ด้วยการทำเช่นนั้น ขวัญและกำลังใจของพวกเขาจะถดถอยอย่างมาก
"ไปลงนรกซะ!"
เว่ยหลูจ้องมองซ่านเหยา และชักกระบี่ออกจากฝัก
ครืนนนน~
ทันใดนั้น เงากระบี่นับหมื่นก็กลืนกินท่วมทับฟ่านเหยา
"อะไร?"
ฟานเหยาตกใจหนัก ดวงตาเบิกกว้างแทบฉีกขาด เขาต้องการค้นหาร่างที่แท้จริงของกระบี่และปิดกั้นมัน อย่างไรก็ตาม ในพริบตาถัดมา เกิดความเจ็บปวดปางตายด้วยบาดแผลนับพัน' แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา
“อ๊าก!”
ฟ่านเหยากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
หลังจากที่เงาดาบหายไป ร่างของฟ่านเหยาก็เต็มไปด้วยบาดแผล เขากลายเป็นคนเปื้อนเลือดและล้มลงบนพื้น ร่างกายของเขากระตุกและชักด้วยความเจ็บปวด
"อะไร?"
ซ่งเหรินรู้สึกว่าหนังศีรษะของเขามึนชาขณะที่ความหนาวเหน็บเต็มหัวใจ เขารู้ถึงความแข็งแกร่งของฟ่านเหยา แต่แม้แต่ฟ่านเหยาก็พ่ายแพ้ให้กับเว่ยหลูทันที? ถ้าเป็นตัวเขา เขาคงจะตายไปแล้ว
“อาจารย์ซ่ง ระวัง!”
กู้ซิ่วสวินเตือนเสียงดัง
น่าเศร้าที่มันสายเกินไป
ครูอีกสองคนจากไห่โจวเข้าร่วมกองกำลังและฟันแขนของซ่งเหรินโดยตรง พวกเขาไม่ได้ฆ่าเขา ไม่ใช่เพราะพวกเขาทำไม่ได้ แต่พวกเขาจงใจทำให้สถาบันจงโจวเสียหน้า
“ฮึ่ม!”
เว่ยหลูไม่แม้แต่จะเหลือบมองฟ่านเหยา ในตอนเริ่มต้นเขาเดาว่าฟ่านเหยาจะไม่หลบ ดังนั้นเขาจึงใช้ทักษะขั้นสูงสุดของเขาโดยตรงและสามารถโจมตีเป้าหมายได้
ซีสส~
นักเรียนของสถาบันจงโจว สูดอากาศหนาวเหน็บ ดูเหมือนพวกเขาจะงุนงง มีข้อผิดพลาดหรือไม่? พวกเขาได้สูญเสียครูไปสองคนแล้วเมื่อมาถึงตรงนี้
“อาจารย์เว่ยไร้เทียมทาน!”
“บดขยี้จงโจวให้สิ้นซาก!”
กำลังใจของนักเรียนของไห่โจวเพิ่มขึ้นมาก
“ซุนม่อ ปล่อยเจ้าหมอนี่ให้ข้า!”
กู้ซิ่วสวินตะโกนน้ำเสียงของนางเคร่งขรึมมาก
“สู้พิสูจน์ความเป็นความตาย!”
คำพูดของนางเต็มไปด้วยความเด็ดขาดและเด็ดเดี่ยว
ทำไมฟ่านเหยาถึงไม่หลบเลี่ยง?
เพราะเขาเป็นผู้นำกลุ่มและเป็นธงของนักเรียนทั้งกลุ่ม นี่คือเหตุผลที่เขาไม่สามารถหลบได้ ตอนนี้กู้ซิ่วสวินจะต้องแบกรับความรับผิดชอบอันหนักหน่วงนี้
“อย่าแย่งเหยื่อของข้า!”
ซุนม่อก้าวย่างด้วยท่าร่างราชันย์วายุ และมาถึงที่จุดที่เว่ยหลูยืนต่อหน้ากู้ซิ่วสวิน แม้ว่านางจะเคลื่อนไหวก่อน แต่เขาแซงผ่านกู้ซิ่วสวินพลางกล่าวว่า
"เป้าหมายของเขาคือข้า!"
โดยการมองผ่านเนตรทิพย์ซุนม่อสามารถบอกได้ว่าฐานการฝึกปรือของเว่ยหลูอยู่ที่ระดับที่เจ็ดของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต ถ้ากู้ซิ่วสวินต่อสู้กับเขา มันจะเป็นการต่อสู้ที่ยากสำหรับนาง ในกรณีนี้นางอาจจะต่อสู้กับอีกสองคนก็ได้
ริมฝีปากของเว่ยหลูโค้งงอ เขาสะบัดกระบี่ด้วยมือข้างหนึ่งและเต็มไปด้วยความมั่นใจไม่มีใดเปรียบ
ในฐานะบุรุษหนุ่มที่มีพรสวรรค์สูงสุดในราชวงศ์เว่ย ในขณะที่ได้รับการเลี้ยงดูจากทรัพยากรการฝึกปรือจำนวนมหาศาล เว่ยหลูนั้นแข็งแกร่งที่สุดในหมู่สหายของเขาเสมอ เขาได้รับการเลี้ยงดูในฐานะอาจารย์ใหญ่ของสถาบันไห่โจวในอนาคต!
เมื่อเผชิญหน้ากับอาจารย์ใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วมสถาบันจงโจวถ้าเขาไม่สามารถชนะได้ เขาจะเหลือหน้าอะไรอีก?
ไม่ มันไม่ใช่แค่การชนะเท่านั้น มันต้องเกี่ยวกับการฆ่าทันที!
ติง!
กระบี่เร็วดุจสายฟ้าถูกดาบไม้ขวางไว้
"อะไร?"
สีหน้าของเว่ยหลูสลดลงและเขาโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัวว่า
“เจ้าอยู่ที่ระดับที่เจ็ดของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต!”
ซุนม่อสกัดกั้นการโจมตีด้วยกระบี่ของเว่ยหลูได้อย่างง่ายดาย สิ่งนี้บ่งชี้ว่าพื้นฐานการฝึกปรือของเขานั้นสูงมาก และวิชาฝึกปรือของเขาก็อยู่ในระดับสูงเช่นกัน
ซุนม่อไม่ได้นิ่งเฉยพอที่จะตอบคำถาม เว่ยหลูได้ทำลายหัวหน้ากลุ่มของพวกเขาทันที เมื่อเป็นเช่นนั้นซุนม่อจะตอบแทนด้วยระบบตาต่อตาฟันต่อฟัน!
แม่น้ำตะวันตก, ฤดูใบไม้ร่วงอันหนาวเหน็บ, กลิ่นหอมปลาย
ความรำลึกมิลืมเลือน, ทรายข่ายฟ้า, สายธารน้ำพุ!
ซุนม่อโจมตีต่อเนื่อง การโจมตีที่งดงามทำให้การโจมตีของเว่ยหลู หยุดลงทันที
“วิทยายุทธ์ที่เจ้าฝึกเป็นระดับเซียน!”
ความตื่นเต้นฉายแววในดวงตาของเว่ยหลู คู่ต่อสู้ดังกล่าวเป็นศัตรูที่น่าเกรงขามสำหรับเขา
“เพื่อนคนนี้ค่อนข้างทรงพลัง!”
ซุนม่อจ้องมองเว่ยหลู และเปิดใช้งานเนตรทิพย์ นี่เป็นครั้งแรกที่ศัตรูสามารถขัดขวางพลังไวโรจนนิรันดร์ได้
เว่ยหลู อายุ 23 ปี มั่นใจในตัวเอง หยิ่งผยอง ชอบใช้ความรุนแรง เขาเชี่ยวชาญในการโจมตีที่รวดเร็ว
ข้อบกพร่อง: ร่างกายส่วนล่างของเขาไม่มั่นคง เขาไม่เชี่ยวชาญในการรับมือกับการโจมตีที่มาจากด้านขวาหลังของเขา เขามีนิสัยอดทนและชอบเสี่ยง!
ซุนม่อจดบันทึกข้อมูลของเว่ยหลูไว้ในใจ
แม้ว่าไวโรจนนิรันดร์เป็นวิชาระดับเซียน แต่ส่วนใหญ่ใช้เพื่อ 'โจมตี' วิทยายุทธ์ของผู้อื่น ดังนั้น ความสามารถในการโจมตีของมันจึงถือว่าธรรมดา สำหรับวิชามหาจักรวาลไร้ลักษณ์ จุดประสงค์หลักคือใช้ในการสอน ดังนั้น เมื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังเช่นนี้ ความเหนือกว่าของซุนม่อในแง่ของวิทยายุทธ์จะไม่เพียงพอ เขาจำเป็นต้องใช้กลยุทธ์การต่อสู้เพื่อชดเชยจุดด้วยตรงนี้
ซุนม่อออกแรงมากเกินไปที่ขาซ้ายของเขา และเขาก็ไถลไปด้านข้างเล็กน้อย สิ่งนี้ทำให้ร่างกายของเขาเอียงเล็กน้อยเนื่องจากเขาต้องออกแรงมากขึ้นเพื่อให้ตัวเองทรงตัว ทิ้งรอยขนาดใหญ่ไว้บนพื้น
“ฮ่าฮ่า เจ้าคนนี้พลาดแล้ว ตามที่คาดไว้ แม้แต่สวรรค์ก็ยังเข้าข้างข้า!”
เว่ยหลูรู้สึกมีความสุขมาก วิทยายุทธ์ของซุนม่อนั้นทรงพลังมาก หากเขาไม่คว้าโอกาสนี้ไว้เมื่อเห็นได้ชัดว่าซุนม่อรู้สึกแย่ เขาจะต้องต่อสู้อย่างยากลำบากและยาวนาน สำหรับ เว่ยหลูที่ต้องการฆ่าซุนม่อ การต่อสู้ที่ยืดเยื้อเป็นความอัปยศอดสูอย่างไม่ต้องสงสัย ดังนั้นเขาจึงไม่รีรอและพุ่งไปข้างหน้าทันทีเพื่อโจมตี
สุดยอดไม้ตายกระบี่ดาวตก!
วืดดด~
เว่ยหลูพุ่งไปข้างหน้าอย่างฉับพลัง กระบี่ในมือของเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นดาวตกที่พุ่งผ่านท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ส่องแสงสีเงินขณะที่ทะลุทะลวงไปยังซุนม่อ
ซวบ~
กระบี่แทงทะลุหน้าอกของซุนม่อ
หากเป็นคนอื่นๆ ตอนนี้พวกเขาคงกำลังยิ้ม เพลิดเพลินกับความหอมหวานของชัยชนะ อย่างไรก็ตามเว่ยหลูไม่ได้ทำเช่นนั้นเพราะความรู้สึกสัมผัสได้เมื่อกระบี่แทงเข้าไปนั้นรู้สึกได้ ดังนั้นเขาจึงมุ่งเน้นไปที่ประสาทสัมผัสทั้งหกของเขา
"ด้านขวา!"
เว่ยหลูกวัดแกว่งกระบี่ของเขาและมองไปทางขวา ตามที่คาดไว้ ซุนม่อปรากฏตัวที่นั่นและโจมตีด้วยดาบไม้ของเขา
“ไร้เดียงสาเกินไป กลยุทธ์การต่อสู้ประเภทนี้…”
เว่ยหลูเย้ยหยัน อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค เขาได้ยินว่านเหยียนหลินอุทานออกมาด้วยความตกใจ
“ระวังข้างหลังเจ้า!”
"อะไร? มีร่างแยกจริงๆ เหรอ?”
เว่ยหลูตกใจมาก แต่น่าเสียดายที่มันสายเกินไป
ซุนม่อใช้ 'เงินท่านสนองคืนท่าน' เพื่อปลดปล่อยวิชากระบี่ดาวตกดาบไม้ของเขาแทงเข้าที่ต้นขาของเว่ยหลู ทำให้เขาไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง หลังจากนั้นการโจมตีครั้งที่สองของเขาก็มาถึง
ปัง
ดาบไม้ฟาดเข้าที่หลังศีรษะของเว่ยหลูอย่างไร้ความปรานี หลังจากนั้นหัวของ เว่ยหลูก็ระเบิดโพละเหมือนแตงโม
เลือดแดง เนื้อสมองขาว และก้อนเนื้อเหลวไหลออกมา
ปัง
ศพร่วงลงบนพื้น
ซุนม่อเสร็จสิ้น'ฆ่าฉับพลัน'!
พื้นที่เงียบสนิท กลุ่มนักเรียนทั้งสองหยุดขณะที่พวกเขาดูศพไร้ศีรษะของ เว่ยหลู ที่กลิ้งอยู่บนพื้น
“อาจารย์เว่ยตายแล้วหรือ?”
“เขาอยู่ในระดับที่เจ็ดของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต เขาถูกฆ่าตายได้อย่างไร? ฐานการฝึกปรือเช่นนี้ควรได้รับการพิจารณาว่าสูงที่สุดในบรรดาครูที่เข้าร่วมการแข่งขันมือใหม่ ใช่ไหม?”
"เป็นไปไม่ได้. เป็นไปไม่ได้ที่อาจารย์เว่ยจะแพ้!”
นักเรียนของไห่โจวรู้สึกว่าจิตใจของพวกเขาแตกสลาย
