บทที่ 392 คนรู้จักเก่า โชคดีในโชคร้าย!
ภัตตาคารตงไห่ ยังเช้าอยู่และไม่ใช่ช่วงเวลาเที่ยง ดังนั้นภัตตาคารจึงยังไม่มีคนมากนัก ห้องส่วนตัวที่หรูหราชั้นสอง… คนสองคนนั่งหันหน้าเข้าหากันและจิบสุรา หนึ่งในนั้นสูงใหญ่และกำยำ อายุไม่มากแต่เต็มไปด้วยกลิ่นอายดุร้าย ถ้าหลี่หรานมาเห็น เขาอาจจะจำได้ในทันที ชายคนนี้คือเจ้าเมืองชิงโจว — เซียงเจิ้ง ระหว่า...
