บทที่ 241-242
บทที่ 241 เจ้ารีบออกไป “นั่นไม่ใช่เรื่องที่พวกเราต้องสนใจ พอแล้ว เจ้าถ่วงเวลามานานพอแล้ว” เสียงไร้อารมณ์ดังขึ้นในความมืดอีกครั้ง เมิ่งอวิ๋นเสียงตกใจเมื่อรู้ว่าคนเหล่านี้รู้ว่านางกำลังถ่วงเวลา ทว่ากลับไม่ได้หยุดแต่อย่างใด ราวกับว่าการกระทำของนางไม่เป็นอันตรายในสายตาของพวกเขา การเคลื่อนไหวในห้องของนาง...
