บทที่ 239-240
บทที่ 239 ลอบสังหาร เมิ่งอวิ๋นเสียงได้ยินดังนั้นก็หัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ และบอกให้ไป๋เฉาที่กำลังกังวลไปพักผ่อน ในขณะที่นางยังคงนั่งเงียบ ๆ อยู่ในห้องอ่านหนังสือต่อไป นางขมวดคิ้วขณะครุ่นคิด ไม่ใช่ว่าไม่มีที่ทางให้หันหลังกลับ ถึงแม้ว่าจะเกิดสงครามขึ้นจริง อาณาจักรไคอวิ๋นก็ไม่จำเป็นต้องเสียเปรียบเสมอไป...
