Chapter 141 Battle plan of Yashan
亚山的战斗计划
ซูเห่าที่กระทืบพื้น,ก้าวไปด้านหน้า,ดาบของเขาได้เหวี่ยงฟันออกไป.
เมื่อซูเห่าพุ่งเข้ามาใกล้,ราชาเกราะเหล็กอาบีคำรามดัง“หนามโลหะ!”
“พรึด พรึด พรึด!”
หนามโลหะที่แหลมคมมากมายผุดออกมาจากโล่ในทันที,พุ่งเข้าหาซูเห่าด้วยความเร็ว,ลอยพุ่งกระจายออกไปเป็นจำนวนมากเต็มอากาศ.
ไม่ได้จบแค่นั้น,อาบียังเหยียบลงบนพื้นด้วย.
“ป่าพันเข็ม!”
หนามโลหะจำนวนมากกระจายเกลื่อนบนท้องฟ้า,พุ่งเข้าหาซูเห่า.
ซูเห่าที่ตอบโต้ทันที,ดาบที่สะบัดฟันตามแนวขวาง,ตัดหนามเข็มจำนวนมากขาดครึ่ง,ขณะลอยเด่นค้างอยู่บนอากาศ.
หนามใต้พื้นกระแทกร่างกายของเขาให้ลอยขึ้นไปอยู่บนอากาศอีก,ซูเห่าเห็นราชาเกราะเหล็กอาบียกโล่ขึ้นมาเล็งมาที่เขาอีกครั้ง.
ในเวลานั้นปรากฏเดือยแหลมคมมากมายปรากฏขึ้นบนโล่หนา.
หนามสีทองขนาดใหญ่ความยาวหนึ่งเมตรพุ่งออกไปเป็นจำนวนมากถมช่องว่างบนอากาศด้านหน้าทั้งหมดอีกครั้ง,ราวกับว่าต้องการบังคับให้ซูเห่าหล่นลงบนพื้นให้ได้.
ใต้เท้าซูเห่าที่มีไอพ่นระเบิดขึ้นมา,ส่งร่างของเขาเหินขึ้นไปบนฟ้าทันที,หลบหนามทองคำทั้งหมดไป.
เขตแดนบนอากาศนี่คือดินแดนของซูเห่า,ดาบกระดูกในมือของเขาได้ฟาดฟันออกไป,โจมตีราชาเกราะเหล็กเต็มพลัง.
เห็นดาบพุ่งมา,ราชาเกราะเหล็กอาบีก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเช่นกัน,ไม่กล้ารับตรง ๆ ทำได้แค่หลบไปด้านข้าง.
“วีด,ปัง!”
ดาบยาวที่ฟันลงไปบนพื้นเกิดหลุมขนาดใหญ่ขึ้นมา.
ราชาเกราะเหล็กกระแทกโล่ลงบนพื้น.
“ป่าพันเข็ม!”
หนามโลหะมากมายผุดขึ้นจากใต้พื้นบิน,พุ่งทะลวงใส่เกราะกระดูกของซูเห่า,จำนวนมาก,กระแทกซูเห่าลอยถอยมาด้านหลัง.
ราชาเกราะเหล็กอาบีขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองซูเห่าสมองเต็มไปด้วยความสงสัย“นี่เขาคือราชาเกราะเหล็ก,หรือข้าเป็นราชาเกราะเหล็กกันแน่,ทำไมหนามโลหะไม่อาจทะลวงเกราะกระดูกได้กัน?”
ซูเห่าได้ตรวจสอบตัวเอง,พบว่าสมบูรณ์แบบไร้รอยขีดข่วนใด ๆ ไม่มีการโจมตีใดทำอะไรเขาได้,ทำให้เขาวางใจได้ในทันที,“ยังมีท่าไม้ตายอะไรอีก,แสดงออกมาให้หมด!”
ราชาเกราะเหล็กอาบีที่ถือดาบยาวในมือ,ทว่าใบหน้านั้นซีดเซียว,ต่อหน้าปิศาจกระดูกกลายเป็นเขาที่รู้สึกหวั่นเกรง,แม้นว่าตามปรกติแล้วควรเป็นปิศาจกระดูกที่มีขั้นต่ำกว่าเขาควรจะหวั่นเกรงเขาที่เป็นราชาเกราะเหล็กแท้ ๆ.
ราชาเกราะเหล็กอาบีที่พ่นลมหายใจสงบใจ,จับจ้องมองซูเห่าด้วยแววตาเย็นชา“ข้าจะให้โอกาสสุดท้ายกับเจ้า,เอ่ยชื่อมา,ข้าจะจำเอาไว้!”
ซูเห่าพยักหน้ารับ“เจ้าเรียกข้าว่าเหว่ย! ข้าจะให้โอกาสสุดท้ายเจ้าเช่นกัน,บอกจุดประสงค์ที่มา,ไม่เช่นนั้นเจ้าจะไม่มีโอกาสได้กล่าวอีกต่อไป!”
ราชาเกราะเหล็กที่หัวเราะเยาะ“บอกจุดประสงค์ที่มาอย่างงั้นรึ? ไม่เห็นสำคัญเลย!”
ซูเห่าส่ายหน้าไปมา“ไม่! สำหรับเจ้ามันไม่สำคัญ,ทว่าสำหรับข้านั้นสำคัญมาก,ข้าต้องการยืนยันอะไรบางอย่างก่อน,รู้แล้วถึงจะดำเนินการขั้นต่อไปได้.”
ราชาเกราะเหล็กอาบีที่หัวเราะลั่น“เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลที่จะดำเนินการอะไรต่อไป,เพราะว่าเมื่อเจ้าพบข้า,ก็ไม่อาจดำเนินการอะไรต่อได้แล้ว,อย่างไรก็ตาม,ในเมื่อเจ้าสงสัย,จะไม่เอ่ยคงไม่ได้,ข้าคือตัวแทนที่ถูกส่งมาที่นี่เพื่อเก็บค่าคุ้มครองเมืองซือหลินหกปี,เจ้าคิดว่าอย่างไร? ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ซูเห่าเอ่ยถาม“เจ้าต้องการเก็บมากเท่าไหร่?”
ราชาเกราะเหล็กอาบีเอ่ย“ก็ไม่มาก,ปีละสองล้าน,หกปี,รวมทั้งหมด 12 ล้าน!”
ซูเห่าขมวดคิ้วไปมา“ไม่ใช่ปีล่ะหนึ่งล้านหรอกรึ?”
อาบีเอ่ย“ก่อนหน้านี้ปีละหนึ่งล้าน,ตอนนี้ขึ้นราคาแล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ซูเห่าพยักหน้ารับ“เจ้าพูดถูก,ความจริง,ไม่จำเป็นต้องคิดดำเนินการอะไรอีก.”
ในเวลานั้นราชาเกราะเหล็กอาบีอ้าปากกว้าง,เผยให้เห็นฟันเรียงกันเป็นแถวเอ่ยคำรามลั่น“งั้นเจ้าก็ตายไปซะ! โลกโลหะ!”
ซูเห่าสัมผัสได้ถึงจิงซีของราชาเกราะเหล็กอาบีลดลงไปจำนวนมาก,ราวกับว่าเวลานี้ได้ปล่อยทักษะที่ทรงพลังเป็นอย่างมากออกมา.
ในเวลาเดียวกันพื้นที่รอบ ๆ รัศมี 50 เมตร,พื้นดินที่หลอมเหลว,คล้ายกับได้ละลายกลายเป็นของทะเลโลหะไปอย่างรวดเร็ว.
ทะเลโลหะที่มีสีเทาสะท้อนแสงวับวาวดูมีความมันวาว,เป็นเหมือนกับแผ่นโลหะขัดมัน.
“อะไรกัน? นี่คือทักษะของราชาเกราะเหล็กอย่างงั้นรึ?”ซูเห่าที่ตะลึงงันไปเหมือนกัน,สัมผัสได้ถึงอันรายที่ไม่ธรรมดา.
ซูเห่าที่ตัดสินใจหลบเป็นครั้งแรก.
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ตายไปซะ! โลหะพันธนาการ!”ราชาเกราะเหล็กอาบีที่หัวเราะอย่างอหังการ,ดาบในมือของเขาหายไป,มือของเขาที่ยื่นออกไปคว้าจับ.
พื้นดินที่เป็นดั่งน้ำทะเลก็ระเบิด,กลายเป็นกำแพงที่พุ่งเข้าไปหาซูเห่า,ปิดทึบสี่ด้านปกคลุมปิดทางซูเห่าเอาไว้ทั้งหมด.
ซูเห่าที่ถูกของเหลวสีเทาปกคลุมห่อหุ้มเอาไว้ทั้งหมด,ดาบของเขาได้ฟาดฟันออกไป,เปิดทางออกของเขาเอาไว้.
ราชาเกราะเหล็กไม่ได้ใส่ใจด้วยซ้ำ,ยังคงหัวเราะอย่างสะใจ“คิดหนีรึ? สามารถหนีได้รึ?”
ทันใดนั้นสสารสีเทามันเงาบนพื้นที่ยกสูงขึ้นต้องการพุ่งขึ้นไปปกคลุมดึงร่างซูเห่าให้จมลงไปบนพื้น.
อย่างไรก็ตามซูเห่ากับไม่คิดหลบ,ยังคงลอยอยู่บนท้องฟ้า,ปีกสองข้างที่ยื่นออกมา,ใต้เท้าที่มีระเบิดปะทุขึ้นมา,ทำให้เขาบินสูงขึ้นไปเรื่อย ๆหนีหายการถูกพื้นกลืนกิน.
ราชาเกราะเหล็กอาบี“ฮ่าฮ่า......!”
เสียงหัวเราะที่ชงัก,บินได้อย่างงั้นรึ? แล้วจะพันธนาการได้อย่างไร?
......
อีกฝั่งหนึ่งหยาซานปิศาจกระดูกปล่อยให้สาวงามโรสบินไปรอบ ๆ,ร่างกายอีกฝ่ายที่ราวกับเป็นความว่างเปล่า,ดูเหมือนกับไม่มีตัวตน,เห็นเพียงคมดาบที่ฟาดฟันเกราะกระดูกของหยาซาน.
คมมีดบที่ไม่ธรรมดาทำให้ผิวเกราะกระดูกเปิดออก,ฝุ่นกระดูกที่ลอยฟุ้งไปทั่ว.
หยาซานที่ยื่นนิ่ง,ปล่อยให้โรสโจมตี,พลางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง“โรสผู้นี้น่าจะเป็นขั้นสี่ของลำดับมนุษย์อ่อนช้อยที่เรียกว่า【ปิศาจเงา】,ถึงเวลากลางวันจะไม่ใช่เวลาที่ได้เปรียบของเธอ,ทว่าร่างกายที่เลือนรางมองไม่เห็น,ถึงเป็นเวลากลางวันก็ยากจะจัดการเช่นกัน!”
หยาซานที่ลองใช้หนามกระดูกโจมตีอีกฝ่ายแล้วเช่นกัน,ทว่าปิศาจเงาโรสดูเหมือนกับไม่มีร่างกาย,ทำให้หนามกระดูกไม่อาจคลำหาเป้าหมายได้.
“ไม่รู้ว่าฝั่งพี่ใหญ่เหว่ยเป็นอย่างไร! ยังไงซะควรรีบจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด!” หยาซานที่กำลังคิดหาวิธีในการจัดการปิศาจเงาโรสอยู่.
ในเวลานั้นเขาก็คิดอะไรขึ้นมาได้,แผนการที่เขาคิดขึ้นมานั้น! มีอยู่ด้วยกันสามขั้นตอน.
ขั้นตอนแรกใช้สายฟ้าขั้นสอง
ไม่จำเป็นต้องล๊อกเป้าหมายใด ๆ,เพียงแค่อยู่ในรัศมี,สายฟ้าก็แล่นพล่านไปทั่วแล้ว.
“เปลี๊ยะ!!!”
เสียงสายฟ้าแล่นพล่านกระจายไปทั่ว,ส่องสว่างเจิดจ้าไปทั่วอากาศในทันที.
สาวงามที่ร้องโอดโอยออกมาทันที,จากนั้นก็ล่วงหล่นลงบนพื้น.
ขั้นแรกสำเร็จ.
ปิศาจเงาโรสที่ร่างกายกระตุก,ไม่อาจควบคุมตัวเองได้.
แผนการขั้นที่สอง,หยาซานก็เปิดใช้งานอักขระสายฟ้าขั้นสองอีกครั้ง.
“เปลี๊ยะ!!!”
เสียงสายฟ้าที่แล่นพล่านไปบนพื้น,ทำให้ร่างกายของโรสชักกระตุกรุนแรงมากกว่าเดิม.
สายฟ้ารอบนี้ทำให้ร่างของปิศาจเงาส่งกลิ่นหอมโชยออกมา,นอกจากนี้ความรุนแรงของสายฟ้ายังมากขึ้น,ทำให้สภาพแปลงร่างของเธอหยุดลง.
แผนการขั้นที่สาม,หยาซานที่หยิบศิลาก้อนใหญ่,เล็งไปที่หน้าผากของปิศาจเงาโรสแล้วฟาดลงไป.
ปัง!!
ปิศาจเงาโรสที่ดวงตาเหลือกขาว,หมดสติไปในทันที.
หยาซาน,ไม่ทนุถนอมสายงามเลยอย่างงั้นรึ? นี่ไม่คิดแม้แต่ว่าเธอเป็นสตรีด้วยซ้ำ!
การต่อสู้จบลง,หยาซานแบกปิศาจเงาขึ้นมาบนบ่า,ก่อนที่จะก้าวตรงไปหาพี่ใหญ่เหว่ย.
“หืม?”ในเวลานั้น,หยาซานที่จ้องมองเห็นอะไรบางอย่างบนท้องฟ้า.
นั่นไม่ใช่ว่าคือพี่ใหญ่เหว่ยหรอกรึ?”
ทำให้หยาซานชงักลังเลที่จะก้าวเข้าไป“พี่ใหญ่เหว่ยบินขึ้นสู่ท้องฟ้า,กำลังจะใช้วิธีการนั่นหรือไม่?”
หากเป็นเหมือนกับที่เคยเกิดขึ้น,ใครที่อยู่ใกล้รอบ ๆ ไม่ต้องตกตายกันไปหมดเลยรึ?
ไม่ได้การแล้ว!
“รอก่อน!”
