Chapter 111 Don’t blame me for killing you
不要怪我出手镇杀�
ระดับสิบเซียนกู่ฉิน.
เหนือเซียนกู่ฉินยังมีจักรพรรดิกู่ฉินและบรรพชนกู่ฉิน!
ผู้คนต่างก็ตะลึงไปตาม ๆ กัน.
“เหลวไหล!”เหออี้จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความโกรธ“โลกนี้ไม่มีจักรพรรดิกู่ฉิน,บรรพชนกู่ฉินใด ๆ ทั้งนั้น,เจ้าพูดเพ้อเจ้อไร้สาระ!”
ในเวลานั้น,กู่ฉินมังกรทมิฬส่งเสียงดังสนั่น.
สายฟ้าฟาดไปยังเหออี้,กระแทกเป่าให้เขาลอยกระเด็นออกไปทันที.
ลู่อี้ผิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เจ้าไม่รู้,ไม่ได้แปลว่ามันไม่มี,ยังมีเรื่องราวมากมายที่ผู้คนในโลกไม่รู้,เพียงแค่เทพแท้จริงเล็ก ๆ กับบอกว่ารู้ทุกอย่างงั้นรึ?”จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้น,ดึงฉุดกู่ฉินจักรวาลบนผืนหิมะลอยเข้ามาหา.
ลู่อี้ผิงที่ลูบเบา ๆ บนกู่ฉินจักรวาลบนผืนหิมะลบตราประทับของธิดาศักดิ์สิทธิ์สวีเฉี่ยวหยินไปในทันที.
สวีเฉี่ยวหยินที่มีโลหิตไหลออกมาที่มุมปาก,ทั้งตกใจและโกรธเกรี้ยว.
ทันใดนั้นวัวกระทิงมังกรเขาทองคำจ้องมองไปยังโหลวถงและโหลวเจิ้นในฝูงชน,
ทั้งสองที่เห็นสายตาวัวกระทิงมังกรเขาทองคำจดจ้องมอง,ใบหน้าก็ผวาและหวาดกลัว.
“สาวน้อย,พวกเราพบกันอีกแล้ว.”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยยิ้มให้กับโหลวถง.
“อาวุโสกระทิงทองคำอย่างงั้นรึ?”โหลวถงที่ตื่นตะหนกถอยออกไปสองสามก้าว.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยยิ้ม“ได้ยินมาว่าเจ้านำร่างของหลินอี้และหยวนอี้หัวกลับสำนักกระบี่ไท่ชิง,เพื่อขอให้พวกเขาส่งยอดฝีมือมาสังหารพวกเราอย่างงั้นรึ?”
โหลวถงและโหลวเจิ้นได้ยินคำพูดที่แฝงด้วยจิตสังหาร,พวกเขาเร่งรีบถอยหลังหนีไปซ่อนในกลุ่มของยอดฝีมือนิกายกระบี่กุยหยวนทันที.
ในเวลานั้น,ซุนหงหยวนที่เพิ่งถูกขุดออกมาจากหลุมแล้ว.
โหลวถงที่ก้าวเข้าไปหาซุนหงหยวน,“ศิษย์พี่ซุนหงหยวน,ช่วยข้าด้วย!”
นางที่เพิ่งหนีมาอยู่ด้านหน้าซุนหงหยวน,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำก็ตบลงมาแล้ว,ก่อนที่จะเห็นโหลวถงจมลงพื้น,พื้นที่สั่นไปมา.
ซุนหงหยวนและเหล่ายอดฝีมือนิกายหงหยวนกลายเป็นงงไปเลย.
โหลวถงเป็นศิษย์สายตรงของอู๋จินกั๋วบรรพชนชราสำนักกระบี่ไท่ชิง.
“เจ้าสังหารนาง?”ซุนหงหยวนที่ดวงตาแดงกล่ำจ้องมองวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ “เจ้ารู้ใหมว่านางเป็นใคร? นางเป็นศิษย์สายตรงของบรรพชนชราสำนักไท่ชิงอู๋จินกั๋ว!”
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำได้ยินคำพูด,ก็ยกมือคว้าไปบนอากาศ,ร่างของโหลวเจิ้นก็ระเบิดไปอีกคน.
“แท้จริงพวกเขาคือศิษย์สายตรงของบรรพชนชราสำนักกระบี่ไท่ชิงนี่เอง,เจ้าไม่บอก,ข้าไม่รู้เลยจริง ๆ.”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำจ้องมองไปยังซุนหงหยวน,“ทว่าแล้วมันอย่างไรล่ะ.”
ใบหน้าของซุนหงหยวนที่กลายเป็นอัปลักษณ์.
อู๋จินกั๋วและฉิวเยว่ที่เร่งรีบตามมา,มองเห็นโหลวถงและโหลวเจิ้นถูกสังหารมาแต่ไกล,เขาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ร่างกายเต็มไปด้วยจิตสังหาร,มือของเขาปรากฏกระบี่ขึ้นมาพร้อมกับฟันออกไปทันที.
“กระบี่วายุอสนี!”
กระบี่ที่ฟาดฟันออกมา,ปรากฏเป็นพายุเฮอริเคนที่รุนแรง,รอบ ๆ พายุหมุนที่มีประกายสายฟ้าที่หนักหน่วงรุนแรงหมุนเคล้งกำเนิดทะเลอสนี.
พายุเฮอริเคนผสมกับทะเลสายฟ้า,ท้องฟ้าที่สว่างเจิดจ้า พลังทำลายล้างที่หนักหน่วงรุนแรงมุ่งตรงไปยังทิศทางของลู่อี้ผิง.
วายุอสนี,เป็นปราณกระบี่ที่น่าพรั่นพรึงเป็นอย่างมาก.
“นั่นมันบรรพชนชราสำนักกระบี่ไท่ชิง,อู่จินกั๋ว!”
“นี่คือทักษะกระบี่วายุอสนีสำนักกระบี่ไท่ชิง,ขอบเขตผสานวายุและสายฟ้า!”
กระบี่อสนีฉู่เสวียน ที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ,ผู้คนมากมายที่ถอยออกมา,เกรงว่าจะถูกลูกหลง.
ลู่อี้ผิงที่จ้องมองพายุเฮอริเคนวายุและสายฟ้าที่พุ่งเข้ามา,เอ่ยอย่างไม่แยแส“ต้นกำเนิดกระบี่.”
ทันใดนั้น,เสียงของกู่ฉินมังกรทมิฬก็ดังขึ้น,สวรรค์และปฐพีปรากฏริ้วแสงกระบี่นับสิบล้านสายพุ่งออกจากกู่ฉิน,พลังแห่งการสร้างที่แข็งแกร่งทรงพลังกลายเป็นภาพมายาที่สมจริงเป็นอย่างมาก.
ทุกคนที่เห็นพลังแห่งการสร้างที่กำเนิดจากสวรรค์และปฐพีต่างตกใจ.
พลังอำนาจที่ราวกับว่าเกิดจากพลังของโลกก่อกำเนิดขึ้นมา.
ต้นกำเนิดกระบี่,ที่พุ่งเข้าฟันพายุเฮอริเคน,ฉีกกระฉากแม้แต่ท้องฟ้า.
สวรรค์และปฐพีที่กำลังสั่นไปมาอย่างรุนแรง.
เหล่าสัตว์วิญญาณทั่วทั้งพื้นที่นิกายกระบี่กุยหยวนเวลานี้ต่างก็หมอบราบลงกับพื้นตัวสั่นงันงก.
ดวงดาราที่ราวกับว่าได้หยุดโคจรไปแล้ว.
ผู้คนที่สามารถมองเห็นได้ว่าต้นกำเนิดกระบี่นับสิบล้านสายที่พุ่งต่อสะบั้นร่างของบรรพชนชราสำนักกระบี่ไท่ชิงอู๋จินกั๋ว.
ในเวลาต่อมา,ร่างของอู๋จินกั๋วที่ถูกสับเป็นชิ้น ๆ มากมายนับไม่ถ้วน.
แม้แต่กายเทพ,จิตวิญญาณก็ไม่มีเหลืออย่างสมบูรณ์.
ทุกคนกลายเป็นงงงวยยืนเซ่อไปเลย.
บรรพชนชราสำนักกระบี่ไท่ชิงอู๋จินกั๋วได้กลายเป็นเศษซากลอยกระจายอยู่บนท้องฟ้าแล้ว.
ฉิวเยว่ที่อยู่ใกล้ ๆ กับอู่จินกั๋ว,จับจ้องมองชิ้นส่วนของอีกฝ่าย,ที่เวลานี้โลหิตและเลือดเนื้ออีกฝ่ายเลอะไปบนใบหน้าและแขนขาของเขา.
ได้ยินมาว่าซุนหงหยวนถูกตบ,ฉิวเยว่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,เมื่อมาถึงเวลานี้กับขากับอ่อนยวบยังไม่กล้าก้าวต่อไปด้านหน้า.
เหล่าอาวุโสสูง,อาวุโสต่าง ๆ ที่ติดตามอู๋จินกั๋วมาด้วย,เวลานี้รู้สึกร่างกายเย็นเยือบเหงื่อที่หลั่งออกมาจนหลังเปียกชื้นไปหมด.
แววตาของสวีเฉี่ยวหยินที่เวลานี้เต็มไปด้วยความตกใจและหวาดกลัว.
ห้วงมิติและเวลาที่ราวกับจะหยุดนิ่ง.
เงียบกริบ.
“ต้นกำเนิดกระบี่? นี่คือโลกเขตแดน,เขตแดนต้นกำเนิดกระบี่?”ผ่านไปนานเหมือนกัน,ยอดฝีมือวิถีกระบี่ที่เอ่ยพึมพำ.
ซุนหงหยวนที่ตัดผ่านระดับขอบเขตกระบี่แห่งการสร้าง,ทว่าเหนือขอบเขตกระบี่แห่งการสร้าง,ไม่ใช่ต้นกำเนิดกระบี่!
ทว่าคือสัจธรรมกระบี่.
เหนือสัจธรรมกระบี่,ยังไม่ใช่ต้นกำเนิดกระบี่อีก.
ผู้คนแทบไม่เคยได้ยินเรื่องต้นกำเนิดกระบี่เลย.
ไม่เพียงแค่ยอดฝีมือวิถีกระบี่ที่สงสัย,แม้แต่สวีเฉี่ยวหยิน,ฉู่เสวียน,เฉินอี้เหยี่ยนและคนอื่น ๆ ต่างก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
ในเวลานั้น,เสียง ๆ หนึ่งที่ดังขึ้นมาจากดินแดนบรรพชนนิกายกระบี่กุยหยวน“ผู้ยอดเยี่ยมเอาชนะหัวหน้าศิษย์นิกายกระบี่ของข้า,สังหารผู้คนภายในนิกายกระบี่กุยหยวนคนแล้วคนเล่า,นอกจากนี้หนึ่งในนั้นยังเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของนิกายกระบี่กุยหยวนด้วย!”
“ผู้ยอดเยี่ยมไม่สนใจเห็นหัวนิกายกระบี่กุยหยวนเลยรึ?!”
“เจ้าต้องการเหยียดหยามนิกายกระบี่กุยหยวน,เพราะคิดว่าผู้ก่อตั้งฉู่ถงไม่อยู่ แล้วคิดว่า นิกายกระบี่กุยหยวนไม่มีใคร อย่างงั้นรึ?”
เสียงที่เหมือนกับสายฟ้าฟาด,เต็มไปด้วยอำนาจเหนือเทพสวรรค์,ริ้วแสงที่พวยพุ่งไปบนท้องฟ้า,เกิดเสียงดังสนั่นทำให้ผู้คนรอบ ๆ หูดับไปตาม ๆ กัน.
ฉิวเยว่ที่ได้ยินเสียงดังกล่าว,ก็เผยความประหลาดใจ,แม้แต่คุกเข่าลงบนพื้น“ขอให้บรรพชนชราลี่ซินปิน,มอบความยุติธรรมให้กับนิกายกระบี่กุยหยวน,สังหารผู้ร้ายผู้นี้ด้วย!”
ได้ยินคำพูดของฉิวเยว่,เหล่ายอดฝีมือมากมายอดไม่ได้ที่จะตกใจไปตาม ๆ กัน,หลายคนที่คุกเข่าลงบนพื้นด้วยซ้ำ.
“บรรพชนชราหลี่ซินปิน!”ฉู่เสวียนที่เอ่ยด้วยความตื่นเต้น“บรรพชนชราลี่ซินปินหลายปีแล้วไม่ได้เผยตัว,ไม่คิดเลยว่าเรื่องนี้จะกระตุ้นให้บรรพชนชราลี่ซินปินออกมาได้!”
“คาดไม่ถึงเลยว่าท่านลี่ซินปินนิกายกระบี่กุยหยวนจะปรากฏ!”เหออี้ที่เอ่ยต่อสวีเฉี่ยวหยิน“ศิษย์พี่หญิงใหญ่,หากท่านหลี่ซินปินลงมือ,ย่อมสามารถสังหารเจ้านั่นได้แน่.”
สวีเฉี่ยหยินพยักหน้ารับ.
หนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่ในจิวเทียน,ของนิกายกระบี่กุยหยวน,แน่นอนว่าคือจ้าวพิภพฉู่ถง,และยังมีหลี่ซินปิน,บรรพชนชรานิกายกุยหยวน,ที่เป็นจ้าวพิภพมาหลายปีแล้ว.
หลี่ซินปินเอ่ยเสียงดังก้องกังวาน“มีอะไรจะเอ่ยหรือไม่?”
ลู่อี้ผิงเอ่ยออกมาเล็กน้อย.“อย่าว่าแต่ผู้ก่อตั้งนิกายกุยหยวนของเจ้าไม่อยู่,ต่อให้ฉู่ถงอยู่,คนที่ข้าลู่อี้ผิงต้องการฆ่า,ก็มีแต่ต้องตายเท่านั้น!”
“ลู่อี้ผิง!”เหล่ายอดฝีมือสำนักกระบี่ไท่ชิงได้ยินต่างก็เผยความประหลาดใจออกมา.
“สามหาว!”ภายในดินแดนบรรพชน,หลี่ซินปิงที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง,น้ำเสียงที่เปี่ยมล้นด้วยความโกรธ,บนท้องฟ้าปรากฏเมฆสายฟ้ามากมาย,หลี่ซินปิงที่ทำให้สวรรค์และปฐพีเปลี่ยนไปทันที.
“ข้าได้ให้โอกาสให้ทางลงกับเจ้าแล้ว,ในเมื่อเจ้าไม่เห็นค่า,อย่าโทษข้าที่สังหารเจ้า!”หลี่ซินปินที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ฉิวเยว่,ซุนหงหยวน,เหออี้และคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นดีใจ.
ในเวลานั้น,ห้วงมิติบนท้องฟ้าที่บิดเบี้ยวไปมา,พลังที่น่าหวาดกลัวที่แผ่พุ่งออกมาจากห้วงมิติส่วนลึกมิติไม่หยุดหย่อน.
พลังพิภพ!
พลังพิภพที่เหมือนกับทะเลที่กว้างใหญ่,เวลานี้กำลังไหลบ่าออกมาราวกับสายน้ำใหญ่,ก่อรูปสร้างร่างเป็นฝ่ามือยักษ์,รวมตัวขึ้นมาบนอากาศ,พลังที่ทำให้มิติสั่นไหวเป็นระลอกคลื่น,ความแข็งแกร่งที่หนักหน่วงรุนแรงมากมายหลายล้านล้านจิน,ถึงจะเป็นฉิวเยว่เกรงว่าไม่มีทางที่จะป้องกันได้.
