บทที่ 22 โฮเงียวคุ ดูดวิญญาณ!
บทที่ 22 โฮเงียวคุ ดูดวิญญาณ!
กลุ่มเด็กนักเรียน
โดยธรรมชาติแล้วมันเป็นไปไม่ได้ที่จะวิ่งหนีการไล่ล่าของนินจาอิวะ
"ฟุบ ฟุบ ฟุบ"
มีเสียงไล่ล่าดังมาจากข้างหลัง
"อ๊ะ!"
อุซึกิ ยูงาโอะ ล้มลงกับพื้นมีคุไนปักอยู่บนน่องของเธอ
"ยูงาโอะ!"
ฮายาเตะส่งเสียงอุทานออกมา
"ช่วยด้วย!"
ยูงาโอะจับน่องที่มีเลือดออกของเธอ
ด้วยความเจ็บปวด เธอร้องขอความช่วยเหลือจากเพื่อนที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กด้วยน้ำตาอย่างน่าสงสาร
เก็กโค ฮายาเตะ ต้องการก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเหลือ
แต่
หันหน้าไปทางนินจาอิวะที่พุ่งเข้ามาพร้อมกับออร่าฆาตกรรมข้างหลัง
เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวใดๆได้
เขาไม่กล้า!
ท้ายที่สุดเขาอายุเพียงห้าขวบ
ไม่มีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับนินจา
"ว๊าก!"
ฮายาเตะถูกครอบงำด้วยความกลัว ละทิ้งอดีตเพื่อนเล่นของเขา หันหลังกลับแล้ววิ่งหนี
"ฮืออ~"
ยูงาโอะ ปิดปากของเธอและอดไม่ได้ที่จะร้องไห้
เฉพาะเมื่อภัยพิบัติใกล้เข้ามาเท่านั้น ที่เราจะสามารถมองเห็นหัวใจของมนุษย์ที่แท้จริงได้อย่างชัดเจน
ด้วยเสียงฝีเท้าของนินจาอิวะที่อยู่ข้างหลัง พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
อุซึกิ ยูงาโอะ หลับตาซุกหน้าเหมือนนกกระจอกเทศและยอมแพ้การต่อสู้อย่างสิ้นเชิง
ฉัน
ฉันกำลังจะตาย?
ทันใดนั้นร่างของพี่ชายแว่นผู้อ่อนโยนก็ปรากฏขึ้นในใจของเธอ
"ยูงาโอะ"
อา?
ฉันประสาทหลอน?
"ยูงาโอะ ไม่ต้องกลัว"
อุซึกิ ยูงาโอะ ลืมตาขึ้น
สิ่งที่ทักทายเธอคือร่างที่คุ้นเคยซึ่งปรากฏในใจของเธอ
"รุ่นพี่"
"ยูงาโอะ เป็นอะไรมากไหม"
เธอเห็น อุจิวะ ยูเอะ เหมือนผู้พิทักษ์ยืนอยู่ข้างหลังเธอ
ที่เท้าคือนินจาอิวะที่ถูกเหยียบลงบนพื้นอย่างแรง!
"ห่ะ?"
นินจาอิวะอีกสองคนที่ไล่ตามมา สีหน้าของพวกเขาแสดงท่าทางตกใจ
พวกเขาทั้งหมดเป็นจูนินที่มีประสบการณ์สูง
แม้ว่าคู่ต่อสู้จะเป็นโจนินก็มีโอกาสต่อสู้ได้
ทำไมเด็กน้อยโคโนฮะนี่ถึงเหยียบเพื่อนของเขาต่อหน้าพวกเขาโดยไม่รู้ตัวได้ยังไงกัน?
"ไอ้เด็กเวร กล้าดียังไง…"
นินจาอิวะที่ถูกเหยียบผงกหัวเงยหน้าขึ้น
เขาเห็นนิ้วของ อุจิวะ ยูเอะ ที่ชี้มาทางเขา
"วิถีทำลายที่สี่ เบียคุไร!"
ลำแสงสายฟ้าพุ่งออกมาจากปลายนิ้ว
"พัฟ!"
นินจาอิวะที่แทบเท้าของเขาถูกยิงเข้าที่ศีรษะทันที!
"แก!"
นินจาอิวะอีกสองคนตกใจและโกรธพร้อมกัน!
สิ่งที่น่าตกใจคือเด็กที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง ไม่มีการสร้างตราประทับ สามารถปล่อยวิชาได้นินจาทันที พวกเขาไม่ทันได้ตอบสนองเพื่อจะช่วยเหลือได้ด้วยซ้ำ
ความโกรธคือการที่ฝ่ายตรงข้ามฆ่าเพื่อนร่วมทีมต่อหน้าพวกเขา
"ชิซึเนะ มาพันผ้าพันแผลยูงาโอะ"
"คุเรไน พานักเรียนคนอื่นๆ ออกไป"
"ทิ้งผมไว้ที่นี่"
อุจิวะ ยูเอะสั่ง
"ได้!"
เด็กสาวทั้งสองพยักหน้า
ในช่วงเวลาที่อันตรายนี้
พวกเธอเลือกที่จะเชื่อใน อุจิวะ ยูเอะ โดยไม่มีเงื่อนไข
"รุ่นพี่…."
อุซึกิ ยูงาโอะ มองเขาอย่างกังวล
"ไม่ต้องห่วง ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะปกป้องเธอ"
ยูเอะยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน
"ไอ้เด็กเวร!"
นินจาอิวะทั้งสองรีบพุ่งเข้าหาเขาด้วยความโกรธ
"ฟิ่ว~"
อุจิวะ ยูเอะยกมือขึ้นคว้าไว้
นิ้วทั้งห้าบีบคุไนของฝ่ายตรงข้ามอย่างแม่นยำ
เขาเตะคู่ต่อสู้ออกไป
"คาถาดิน หอกดิน!"
หอกหินแหลมคมถูกเจาะขึ้นจากพื้นดิน
"ฟุบ~"
อุจิวะ ยูเอะใช้ชุนโปพุ่งออกไป
จากกลางอากาศใช้พลังหมุนหนึ่งรอบตวัดส่งลูกเตะอย่างสวยงาม!
"กังหันลม!"
กระบวนท่า ฮาคุดะ ที่ทรงพลัง!
"ปัง!"
นิจาอิวะถูกเตะเข้าที่ขมับด้วยหลังเท้าและล้มลง
อุจิวะ ยูเอะดึงดาบออกจากฝัก
เตรียมการโจมตี
"ไอ้เวร!"
สุดท้ายเหลือนินอิวะเพียงแค่คนเดียว และฝ่ายตรงข้ามดูขาดสติเพราะความโกรธ
"คาถาดิน ซ่อนตัวตุ่น!"
ฝุ่นดินฟุ้ง
เปิดเนตร!
ดวงตาของอุจิวะ ยูเอะกลายเป็นตะขอหยกสามอัน
ด้วยพลังของเนตรการคัดลอก เห็นชัดเจน
ความผันผวนของจักระที่ผิดปกติถูกซ่อนอยู่ในก้อนหิน ไม่ใช่ใต้ดิน
เขาสะบัดมือส่งชูริเคนออกไป ขณะที่ผนึกตราประทับอย่างรวดเร็ว
"คาถาแยกเงาชูริเคน!"
ชูริเคนแตกออกอย่างรวดเร็วนับไม่ถ้วน
พุ่งใส่หินทั้งหมดข้างหน้า
ยันต์ระเบิดที่ซ่อนอยู่ข้างเผยออกมาให้เห็น
"บูม บูม บูม บูม~"
ตัวจุดชนวนระเบิดกลางอากาศ
"บ้าเอ้ย…วิชานินจาของฉันถูกมองทะลุ!"
นินจาอิวะตกใจและรีบพุ่งหนี
"ฟุบ~"
ชุนโป!
ร่างของยูเอะกระพริบผ่านไป
"แครก~"
มือทำท่าจับดาบแนบไว้ข้างลำตัว
ทักษะการวาดดาบ เป็นการฟันที่รวดเร็วมาก!
"ชัฟ ชัฟ~"
เลือดพุ่งออกมาจากหน้าอกของเขา
ดวงตาของนินจาอิวะเบิกกว้าง
เขามองไม่เห็นการสะบัดดาบของอีกฝ่ายด้วยซ้ำ
มันถูกฟันเข้าที่หน้าอก!
กองกำลังไล่ล่าของอิวะทั้งสามคนถูกฆ่าตายทั้งหมด!
"เริ่มกันเลย"
อุจิวะ ยูเอะ ดึงโฮเงียวคุออกมา
ดูดซับจิตวิญญาณ
……………………..
