บทที่ 23 อุจิวะ ยูเอะ VS เรียวชิ ขีดจำกัดสายเลือดระเบิด!
บทที่ 23 อุจิวะ ยูเอะ VS เรียวชิ ขีดจำกัดสายเลือดระเบิด!
"พัฟ"
ครูจูนินคนสุดท้ายของโคโนฮะ
เซนจู โอยามะ ล้มลงกับพื้น
"ชิ~ เห็นได้ชัดว่าอ่อนแอมาก แต่ก็ยังยากที่จะจัดการ"
เรียวชิเหยียบหลังคู่ต่อสู้ด้วยสีหน้าหงุดหงิด
"อั่ก!"
เซนจู โอยามะอาเจียนเป็นเลือด พลังชีวิตลดลงอย่างรวดเร็ว
ในขณะนี้
เขายังคงกังวลในใจว่านักเรียนจะหลบหนีได้สำเร็จหรือไม่
ดูเหมือนจะรู้ทันความคิดของเขา
เรียวชิเยาะเย้ย
"อย่าฝัน! ฉันส่งจูนินสามคนไปไล่ล่า จะไม่มีใครหนีไปได้!"
"ไม่…"
เซนจู โอยามะ เต็มไปด้วยความเศร้าโศกและโกรธแค้น ขยับมือที่สั่นเทาจับข้อเท้าของเรียวชิไว้แน่น
"เฮ้~ ดูเหมือนว่าแกอยากจะตายโดยที่ไม่เหลือศพ~"
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเรียวชิ
ก้อนจักระสีเทาควบแน่นในมือเขา
นั่นคือจักระที่อยู่ในรูปแบบขีดจำกัดสายเลือดระเบิด!
"อ๊าก!"
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากคนของเขา
"อะไรกัน?
นินจาอิวะถูกฆ่าตายอย่างกระทันหัน
ชุนโป!
นิจาอิวะที่ไม่ทันระวังถูกตัดศีรษะทันที!
"ใคร! ศัตรูอยู่ที่ไหน?"
ใบหน้าเรียวชิเคร่งเครียดและเขาจ้องเขม็งโดยไม่รู้ตัว
สีหน้าอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง
"เด็ก?"
สิ่งที่เขาเห็นคือเด็กผู้ชายที่ดูอายุประมาณสิบขวบ
เขาสวมแว่นตาขอบดำยิ้มอย่างอ่อนโยน
ถ้าไม่ใช่เพราะดาบคาตานะเปื้อนเลือดในมือของเขา
มันดูไม่มีพิษมีภัยต่อมนุษย์และสัตว์เลยจริงๆ!
"อุจิวะ ยูเอะ….?"
เซนจู โอยามะ เงยหน้าขึ้นด้วยความยากลำบาก จ้องมองมาที่เขาอย่างเหลือเชื่อ
"ไม่ต้องกังวลอาจารย์โอยามะ นักเรียนถูกส่งออกไปอย่างปลอดภัยโดยผมแล้ว"
อุจิวะ ยูเอะยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างโล่งใจ
เมื่อได้ยินประโยคนี้
ในที่สุด เซนจู โอยามะก็โล่งใจและถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกประหลาดใจ
อุจิวะ ยูเอะเอาชนะจูนินได้หรือไม่?
"แกฆ่าคนของฉันทั้งหมด?"
สีหน้าของเรียวชิเคร่งขรึม สายตาจับจ้องไปที่อุจิวะ ยูเอะ
"ใช่"
ยูเอะตอบตามความจริง
"ฮึ!"
พลังขีดจำกัดสายเลือดระเบิดในมือเรียวชิเจาะเข้าไปในร่างกายของเซนจู โอยามะ
ร่างกายของเขาพองออกอย่างรวดเร็วเหมือนลูกโป่ง
จากนั้นมันก็กลายเป็นระเบิดมนุษย์และถูกระเบิดกระจายออกเป็นชิ้นๆ!
"พัฟ พัฟ~"
เลือดสาดกระเซ็นโดนใบหน้าของเรียวคิ ทำให้ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวดูน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม!
สำหรับสิ่งนี้
ไม่มีร่องรอยความผันผวนบนใบหน้าของอุจิวะ ยูเอะ
มันก็แค่คนตาย
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นมาก่อน
"หืม~ น่าสนใจ…"
เรียวชิหรี่ตาลงเล็กน้อย ยกมือขึ้นส่งสัญญาณ
ลูกน้องทั้งห้าคนที่อยู่รอบตัวเขารีบพุ่งเข้าไปทันที
"เรอัตสึ!"
ยูเอะเฉือนดาบไปที่ด้านหน้า
แรงดันวิญญาณที่ทรงพลังได้รับการปลดปล่อยพร้อมการฟัน
"พัฟ!"
ตัดนินจาอิวะคนหนึ่งออกเป็นสองส่วนในทันที!
คนที่เหลืออีกสี่คนกระจายกันออกไป
ล้อมรอบยูเอะทั้งสี่ด้าน
ทั้งสี่คนสร้างตราประทับที่แตกต่างในเวลาเดียวกัน
"คาถาดิน ระเบิดพสุธา!"
ไม่มีการตอบสนอง
"อะไรกัน?"
"นี่คือ…"
"เกิดอะไรขึ้น?"
ทั้งสามคนตกตะลึง
หนึ่งในนั้นมีดวงตาที่เหม่อลอยและแขนขาแข็งทื่อ
ตราประทับบนมือยังไม่เสร็จ
ดังนั้น เทคนิคการร่ายจึงไม่สามารถเปิดใช้งานได้
"เนตรวงแหวน ภาพมายา!"
ยูเอะ ใช้การสะกดจิตของเนตรวงแหวนเพื่อควบคุมหนึ่งในนั้น
"ชัฟ!"
"ชัฟ!"
"ชัฟ!"
ยกดาบขึ้นแล้วปล่อย
ดาบหนึ่งเล่มต่อหนึ่งคน
จูนินอิวะทั้งห้าถูกสังหารทั้งหมดต่อหน้าต่อตาของเขา!
เปลือกตาของเคียวชิกระตุกเมื่อเห็นและสีหน้าของเขาก็ซีดเซียว
นั่นคือลูกน้องของเขา!
แต่คราวนี้
เขาไม่ได้คิดอะไรมาก เขาไม่สามารถดูแลลูกน้องที่ตายแล้วได้
เพราะเขารู้
ไอ้เด็กแว่นตรงหน้าเขา
อันตรายมาก!
"เนตรวงแหวน…งั้นสินะ แกมาจากตระกูล อุจิวะ!"
เคียวชิดูเคร่งขรึม
หลังจากมองไปที่ดวงตาสีแดงเข้ม เขารู้สึกวิงเวียนอยู่ชั่วครู่
อย่างมีประสบการณ์ เขาหันเหสายตาของเขาออกไปทันที
"นี่มันไม่ชัดเจนงั้นเหรอ?"
ยูเอะสะบัดเลือดบนซัมปาคุโตะทิ้ง
"จิ๊~ อุจิวะกับแว่นตานั้น เป็นรูปลักษณ์ที่ดูหลอกลวงจริงๆ!"
เรียวชิถ่มน้ำลายออกมาอย่างแรง
"ฮิฮิ~"
ยูเอะยิ้มเบาๆ
ไม่ต้องพร่ามกันอีกต่อไป
ยกมือขึ้น ระเบิดเปลวไฟถูกบีบอัด
"วิถีทำลายที่ 31 ชัคกะโฮ!"
"หืม?"
เคียวชิตกตะลึงและร่างนั้นก็ก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว
"บูม!"
เขาเห็นหลุมขนาดใหญ่ระเบิดบนพื้นดินก่อนหน้าที่เขายืนอยู่!
"พลังรุนแรงมาก…"
"ฟุบ~"
ยูเอะกระพริบ เร่งความเร็วพุ่งไปข้างหน้า
"ติ๊ง~"
เรียวชิจับคุไนขวางซัมปาคุโตะของยูเอะ
"ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง~"
ทั้งสองเริ่มการต่อสู้แบบตัวต่อตัวที่ดุเดือด
"ฉึบ~"
ข้อมือเรียวชิถูกฟัน
คุไนในมือกระเด็นหลุด
ใบหน้าของเขาอดไม่ได้ที่จะเปลี่ยนไป
แม้ว่าเขาจะไม่ใช่นินจาที่เก่งในการต่อสู้แบบประชิดตัว
แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาก็ยังเป็นโจนินหัวกะทิของ อิวะงาคุเระ ซึ่งเป็นนินจาที่มีความสามารถรอบด้าน
"มันเป็นฝีมือดาบที่ทรงพลังมาก ดูเหมือนว่าฉันจะต้องเอาจริง"
มือทั้งสองทำตราประทับ
ปลดปล่อยพลังของขีดจำกัดสายเลือดระเบิด!
……………………..
