ตอนที่ 1027 นี่คือปาฏิหาริย์!

สุสานเรืออับปางทิศเหนือ  เมืองไป๋เหอ

บนดาดฟ้าซากเรือถูกแหใยแมงมุมดึงขึ้นมาจากทะเลใยแมงมุมที่ทรงพลังพอมัดมังกรได้ในที่สุดก็รวบรัดสตรีชุดขาว  นางเป็นเหยื่อของแมงมุมน้ำถูกจับหลังจากที่แมงมุมน้ำใช้ไม้ตายสองครั้งรวดเดียว นางคือสาวน้อยหลิวเย่จากหอทงเทียนทวีปมังกรทะยาน

ศัตรูเหมือนกับแมลงที่ตกลงไปติดใยแมงมุมไม่สามารถดิ้นรนได้

ภาพคล้ายอย่างนั้น

นางแมงมุมน้ำหัวเราะบ้าคลั่งภูมิใจ

“นังแมลงตัวน้อย ฮ่าฮ่าฮ่าข้าคิดว่าตอนนี้เจ้าควรจะเข้าใจความห่างชั้นระหว่างข้ากับเจ้าใช่ไหม?  คนอย่างเจ้าไม่ว่าจะกล้าเพียงไหน  ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะข้า    จัดการแมลงตัวน้อยอย่างเจ้าข้าใช้แค่นิ้วเดียวก็พอ ฮ่าฮ่า..ต่อให้ใช้นิ้วเดียวก็เพียงพอจะบดขยี้ร่างของเจ้า” แมงมุมน้ำลอยตัวเบาๆ แสดงความหยิ่งยโสต่อหน้าหลิวเย่  นางมองหลิวเย่ที่ถูกใยแมงมุมมัดแน่นนางยื่นปลายเล็บสีม่วงดำเชยคางหลิวเย่

“สำหรับข้าเจ้านับเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง” หลิวเย่พูดชมอย่างตรงไปตรงมา แต่ก็ยังยืนยันความคิดตนเอง อย่างไรก็ตามเจ้าผิดแล้ว ตราบใดที่เจ้ากล้าที่จะเผชิญความตาย เมื่อรวมกับความรู้แจ้งที่ผุดรู้ขึ้นมาฉับพลันชัยชนะจะมาถึงได้ราวกับปาฏิหาริย์”

“ปาฏิหาริย์?” นางแมงมุมน้ำได้ยินและประหลาดใจในครั้งแรก และจากนั้นนางระเบิดเสียงหัวเราะลั่นทันที

ฮ่าฮ่าฮ่า  นางหัวเราะจนตัวงอ

นางหัวเราะไม่หยุด จนน้ำตาแทบไหล

นางแมงมุมน้ำอดยิ้มไม่ได้และฝืนใจพยักหน้าให้หลิวเย่จริงจัง “ตอนนี้ช่วยแสดงสิ่งที่เจ้าเรียกว่าปาฏิหาริย์!  ข้าอยากเห็นจริงๆ! ฮ่าฮ่าฮ่า  ขอโทษทีข้าอดขำไม่ได้ เจ้าไม่รู้หรือว่าข้าไม่เคยได้ยินเรื่องตลกแบบนี้มาก่อนในชีวิต  ปาฏิหาริย์? โลกนี้ไม่มีปาฏิหาริย์  มีแต่พลัง!”

“โลกนี้มีปาฏิหาริย์  แต่ปาฏิหาริย์จะไม่เกิดกับเจ้า”  หลิวเย่ยังคงยืนยัน

“ข้าน่ะหรือ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ก็ได้เจ้าต้องเอาปาฏิหาริย์มาอวดข้าอยากเห็นว่าปาฏิหาริย์จะมาได้อย่างไร!” นางแมงมุมน้ำทำท่ากวักมือเรียกและแสร้งถาม “สาวน้อยหลิวเย่ผู้มากับปาฏิหาริย์ ต้องการให้ข้าคลายแหให้เจ้าไหม?”  นางไม่รอให้หลิวเย่พูดก็หัวเราะลั่นเสียก่อน

ในที่สุดนิ้วชี้เล็บม่วงเข้มของนางก็ถูกนิ้วหลิวเย่โดยไม่ตั้งใจ

หลังจากขีดถูกนางแมงมุมน้ำแสร้งทำเป็นเสียใจ “ข้าขอโทษด้วย ข้ากระตือรือร้นเกินไปต้องการดูว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นได้อย่างไร ข้าไม่ทันระวังขีดถูกหลังมือของเจ้า  ช่างเถอะไม่สำคัญ  แผลเล็กน้อยไม่ใหญ่ ตราบใดที่เจ้าสามารถรอดจากพิษที่ล้มช้างแมมม็อธได้ร้อยตัว  น่าจะใช้เวลาไม่นาน  มาเถอะน่าไม่ต้องห่วงเรื่องบาดแผล พิษของแมงมุมรอให้ปาฏิหาริย์มาก่อน ตราบใดที่เจ้าถูกพิษแมงมุม อวัยวะภายในของเจ้าจะละลายภายในห้านาที จากนั้นข้าไม่อาจนับว่าเป็นปาฏิหาริย์ อย่างไรก็ตามข้ายังรอมองหาอยู่” นางแมงมุมน้ำเหมือนมารดาที่เฝ้าดูลูกแกะเกิดใหม่เพียงแต่อยู่ในรูปหลิวเย่

ดวงตานางเต็มไปด้วยอาการเย้ยหยัน

และเต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟัน!

อดใจรอได้ไม่กี่วินาที ดูเหมือนนางไม่สามารถรอชื่นชมชัยชนะของตนเองและเย้ยหยันหลิวเย่  “สิ่งที่เจ้าเรียกว่าปาฏิหาริย์จะมาหรือไม่อย่างไร?  ยังต้องอุ่นเครื่องหรือเปล่า? ถ้าเจ้าจะร้องไห้ดังๆ ข้าจะรับพิจารณาปล่อยเจ้าออกมาจากใยแมงมุม ปาฏิหาริย์จะได้มาอย่างเต็มที่!”

“ไม่จำเป็นแล้ว!”

หลิวเย่ส่ายหน้าเบาๆ “แม้ว่าเขาจะสอนข้าอยู่เสมอเมื่อเผชิญหน้ากับคนเลว ไม่จำเป็นต้องให้โอกาสดีที่สุดให้ทำการตัดรากถอนโคน แต่ข้าก็ยังใจอ่อนเกินไป มักให้โอกาสกับคนอื่น โดยเฉพาะถ้าอีกฝ่ายเป็นสตรี”

แมงมุมน้ำตะลึงและแคะหูด้วยความประหลาดใจ  “นี่ข้าฟังผิดไปหรือเปล่า?  เจ้าน่ะหรือให้โอกาสข้า?”

หลิวเย่ทำสีหน้าขึงขังและพูดจริงจัง  “โอกาสถูกยกเลิกแล้ว  เจ้าเป็นศัตรูที่ไม่สามารถกลับตัวกลับใจได้ข้าจะไม่ยื่นโอกาสให้เจ้าอีก!” นี่ทำให้แมงมุมน้ำไม่พอใจอย่างยิ่ง

โอกาส?

แสดงความปราณี?

ใครให้โอกาส  ใครให้ความปราณีกันเล่า?

หลิวเย่ผู้นี้ไม่ได้หลับและยังคงตื่นอยู่ใช่ไหม?  แมงมุมน้ำเกิดโทสะอยู่พักหนึ่งมือซ้ายและเล็บทั้งห้าของนางอาบยาพิษ นางถลึงตามองยื่นมือออกต้องการจะฉีกหน้าหวานๆ ของหลิวเย่  สำหรับคนเพศเดียวกันโดยเฉพาะที่เป็นศัตรูเพศเดียวกันที่งดงาม แมงมุมน้ำมักจะไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายตายง่ายเกินไป  พวกนางจะต้องถูกทรมานและนางจะทนไม่ไหวร้องขอความเมตตา และนางฆ่าด้วยความสาสมใจ แน่นอนว่าเมื่อนางอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดีนางจะยกเว้นไม่ใช้วิธีการนี้  นางจะช่วยป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายหนึ่งตายง่ายๆในเวลาอันรวดเร็ว และอีกฝ่ายจะต้องดิ้นรนเพื่อให้ตายเร็วจนกว่าร่างกายจะถึงขีดจำกัดและพังทลายลง

สำหรับหลิวเย่ผู้ยั่วโมโหนางได้สำเร็จแมงมุมน้ำตัดสินใจทำให้ฝ่ายตรงข้ามต้องตายอย่างเจ็บปวดเป็นร้อยเท่าพันเท่า

กรงเล็บแหลมคมส่งเสียงหวีดหวิวว

ฉีกอากาศ

ถ้าใบหน้าสีอมชมพูของหลิวเย่ถูกกรงเล็บนี้โจมตีจะต้องพังยับเยินแน่นอน

วินาทีต่อมานางแมงมุมน้ำพร้อมจะสนุกกับความหวาดผวาของศัตรูแล้ว  แต่ในทันใดนั้นเกิดเรื่องไม่คาดคิด กรงเล็บที่ต้องการฉีกใบหน้าของหลิวเย่พบกับความว่างเปล่า

หลิวเย่ที่ถูกรวบอยู่ในใยแมงมุมหายไปโดยไม่คาดคิด  นางแมงมุมน้ำมีความมั่นใจต่อให้เป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับราชาก็ต้องพยายามอย่างหนักกว่าจะทำลายใยแมงมุมของนางได้

ต่อให้นางไม่เพิ่มใยแมงมุมใหม่เสริมเข้าไปคนผู้นั้นก็ไม่มีทางหนีไปจากแหจับมังกรอย่างง่ายดายแน่ เรื่องเหล่านี้คือความลับที่น่าภาคภูมิที่สุดในชีวิตนาง ทั้งฟองสุญญากาศแหจับมังกร และพิษแมงมุมน้ำทั้งสามอย่างคือไม้ตายลับที่นางภาคภูมิใจ  ศัตรูหลบหนีไปได้อย่างไร?ทั้งยังเป็นการหลบหนีที่อธิบายไม่ได้

หลิวเย่ยืนอยู่หน้ากราบเรือที่พังลำหนึ่ง

ข้างๆ นางมีกวางทะลุมิติยืนอยู่

น่าเสียดายที่แมงมุมน้ำไม่รู้จัก มิฉะนั้นนางจะไม่มีทางใช้ไม้ตายลับจับหลิวเย่เป็นแน่  หลิวเย่ผู้มีพลังของกวางทะลุมิติและความสามารถในการเทเลพอร์ต หลิวเย่สามารถปล่อยกวางที่ไม่มีอะไรกีดขวางมันได้ตัวของมันเหมือนมีสนามพลังที่แน่นอนสร้างโดยประสงค์เทพเจ้าย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะรั้งขังนางไว้เป็นเวลานาน

ตั้งแต่วันแรกที่ฝึกกับเย่หยางหลิวเย่ถูกวางตัวให้เป็นผู้คล่องแคล่วที่สุดในสนามรบ

ไวยิ่งกว่าสายลมสายฟ้า

ไวกว่าแสง!

ตราบใดที่ใจของนางเข้าไปถึง  ไม่ว่าจะมีสิ่งใดกีดขวางหรือมีมิติใดกีดกั้นก็ยากที่จะเอาชนะสาวน้อยที่ฝึกฝนหนักกับเย่ว์หยางได้

“คิดหนีหรือ?” แมงมุมน้ำโมโหไล่ตามอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับตวัดกรงเล็บนาง

“ประเมินความสามารถตนเองสูงเกินไป”  หลิวเย่หายไปปรากฏห่างออกไปหมื่นเมตรและร่อนลงบนหลังกวางทะลุมิติ  การเทเลพอร์ตร่างไม่ว่ากวางทะลุมิติจะวิ่งเร็วเพียงไหน และวิ่งได้ไกลเพียงไหนมันก็ตามมาถึงเจ้านายในเวลาเดียวกัน ดังนั้นนางจึงสามารถข้ามผ่านห้วงเวลาและมิติได้อย่างรวดเร็ว  ตราบใดที่หลิวเย่พอใจ  นางสามารถเทเลพอร์ตกลับไปมาได้ถึงสิบรอบหรือร้อยรอบก่อนที่แมงมุมน้ำจะเข้ามาถึงข้างตัวนาง

“ฮ่าหหหห์” แมงมุมน้ำกรีดร้องอย่างควบคุมตนเองไม่ได้ นางวิ่งไล่หลิวเย่แต่ไม่ว่าจะเร่งความเร็วขนาดไหนก็ไม่สามารถตามหลิวเย่ได้ทัน

จนกระทั่งบัดนี้นางถึงได้รู้ซึ้งถึงความเร็วของหลิวเย่

ไวกว่าที่นางคิด

ตราบใดที่มีกวางตัวนั้น  ไม่มีทางที่จะไล่ตามสตรีสกปรกนี้ทัน

พลังโจมตีต่อเนื่องของแมงมุมน้ำพบเจอแต่ความว่างเปล่าแต่ไม่อาจถูกแม้แต่ชายกระโปรงของหลิวเย่ได้แม้แต่น้อย

แมงมุมน้ำกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งขณะที่ศัตรูของนางมองดูอย่างเฉยเมย “อย่าทำหยิ่งนักเลย ยิ่งหนีเร็ว เจ้ายิ่งตายเร็ว  เจ้าถูกพิษแมงมุมของข้าเข้าไปไม่มีทางช่วยเหลือได้อย่างแน่นอน รออีกไม่ถึงหนึ่งนาที ขณะที่ผิวของเจ้ายังดีเหมือนเดิม แต่อวัยวะภายในและกระดูกของเจ้าจะละลายกลายเป็นน้ำ!  เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะได้กินอาหารมื้อใหญ่ข้าจะดูดเลือดเนื้อเจ้าจนแห้งเก็บหนังที่งดงามของเจ้าไว้ประกาศชัยชนะ!”

“เสียใจด้วย เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้น” หลิวเย่เหยียดมือให้เห็นหลังมือที่มีผิวเรียบลื่นยิ่งกว่าอัญมณีมือที่ถูกแมงมุมน้ำแกล้งสะกิดให้เกิดแผลเหมือนบังเอิญ ไม่ทราบว่าแผลนั้นหายไปเมื่อใด

ภายใต้การจับจ้องมองดูของนางแมงมุมน้ำฝ่ามือของหลิวเย่พลันเปล่งแสงขาว

ในแสงสีขาวห่อหุ้มกลุ่มจุดสีม่วงคล้ายรูปแมงมุมเอาไว้

ขณะที่แสงสีขาวในมือของหลิวเย่สั่นสะเทือนกลุ่มจุดสีม่วงคล้ายรูปแมงมุมที่น่ารังเกียจก็หายไปเหมือนปุยหิมะที่โปรยลงในกองไฟและสลายหายไปจนมองไม่เห็น

หลิวเย่อธิบายเบาๆ  “เวลานี้ถึงคราวที่ข้าต้องพูดคำว่าเสียใจที่ทำให้แมงมุมน้ำเจ้าผิดหวัง  ข้ามีกวางทะลุมิติไม่มีอุปสรรคใดๆที่ขัดขวางมันได้ และข้ามีทักษะแฝงเร้นชำระใจที่สามารถขจัดมลทินและคำสาปต่างๆได้  ไม่ว่าจะใช้วิธีที่แข็งแกร่งเพียงใดก็เอาชนะข้าไม่ได้  ตรงกันข้ามถ้าข้าต้องการเอาชนะเจ้า ง่ายแค่เพียงกระดิกนิ้วเท่านั้น”

พอนางพูดจบลงนางและกวางทะลุมิติก็มาปรากฏที่ด้านหลังแมงมุมน้ำ

ตอนนี้แมงมุมน้ำรู้สึกหวาดกลัว

หลิวเย่ผู้นี้คือดาวข่มของนาง!

ถ้านางไม่หนีไปเสียแต่เดี๋ยวนี้นางเกรงว่าคงจะต้องพบกับจุดจบในวันนี้เป็นแน่ นางแมงมุมน้ำบินหนีเข้าเมืองด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง นางต้องรีบออกจากสุสานเรืออับปางกลับไปยังเมืองไป๋เหอด้วยความเร็วสูงสุดเพื่อขอความช่วยเหลือจากสหาย

อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับความเร็วของหลิวเย่เร็วยิ่งกว่าสายเฟ้านางช้ายิ่งกว่าเต่าคลาน

กวางทะลุมิติและพลังเทเลพอร์ตไม่มีมิติและระยะทางขัดขวางได้

มันไล่ทันในทันที

หลิวเย่ขวางอยู่หน้าแมงมุมน้ำใช้นิ้วเรืองแสงของนางเคาะที่ระหว่างคิ้วนางแมงมุมน้ำเบาๆ

ถึงในขณะนี้ ไม่มีพลังโจมตี แต่แมงมุมน้ำสั่นด้วยความเจ็บปวดดูเหมือนว่ามีบางอย่างที่ทรงพลังกำลังละลายร่างนางอย่างต่อเนื่อง

แมงมุมน้ำสั่นสะท้าน  หมอกพิษดำที่เหมือนกรดระเหยออกมาจากร่างและคลุมไปทั้งร่างนางมันตั้งใจจะปกป้องร่างของนาง หมอกพิษที่น่ากลัวกลายเป็นรูปแมงมุมยักษ์ที่น่าเกลียด  แม้ว่าจะมีเกราะที่เหมือนแมงมุมยักษ์  แมงมุมน้ำพบได้ทันทีว่ายิ่งพิษแมงมุมทวีความเข้มข้น ความเจ็บปวดในร่างกายนางก็มากตามไปด้วย

หลิวเย่เหยียดนิ้วเบาๆปรากฏแสงสีขาวนวลตาที่ปลายนิ้วของนาง

แสงสีขาวเบาบางจนแทบจะมองไม่เห็น

อย่างไรก็ตามหมอกพิษรูปแมงมุมกลับกลัวแสงนั้นเมื่อสัมผัสจะระเหยทันทีเหมือนคนกลัวเสือ “นี่คือสนามพลังชำระใจที่ข้าเพิ่งรู้แจ้งเมื่อเร็วๆ นี้  เพราะยังไม่สมบูรณ์  ดังนั้นในตอนนี้จึงใช้ได้กับเป้าหมายเดียวเท่านั้น อย่างไรก็ตามแม้จะรู้เพียงเท่านี้ก็ไม่สามารถขัดขวางลักษณะเด่นเฉพาะของมันได้มันช่วยให้ข้าบริสุทธิ์ และกำจัดอำนาจชั่วร้าย เช่นพิษหรือคำสาปความคิดชั่วร้ายจะถูกชำระจนอยู่ในสภาพบริสุทธิ์เหมือนเดิม  ถ้าเจ้าเป็นคนที่มีหัวใจที่ดีและบริสุทธิ์   พลังนี้จะส่งผลต่อเจ้าเพียงเล็กน้อยมาก  แต่ในทางกลับกัน พลังนี้จะลบล้างสิ่งที่สร้างผลชั่วร้ายให้กับเจ้า  ยิ่งผลชั่วร้ายรุนแรงก็จะยิ่งทำให้เจ้าบริสุทธิ์ขึ้น! ตอนนี้เจ้าควรภาวนาหวังว่าเจ้าไม่ได้ทำสิ่งที่เลวร้ายมามากมายเท่าใดนัก!” หลิวเย่อธิบายอย่างเยือกเย็น จากนั้นหันหลังกลับ

“อภัยให้ข้าเถิด!” นางแมงมุมน้ำพบว่าตัวนางเองยังถูกชำระวิญญาณไปด้วย  นางกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อและร้องขอความเมตตา

“ความจริง นี่คือโอกาสใหม่สำหรับชีวิต ก่อนหน้านั้นมีคนๆหนึ่งได้รับการชำระให้บริสุทธิ์และเหมือนกับได้เกิดใหม่  และนางกำจัดอกุศลจิตออกไปจากตัวนางได้และได้รับโอกาสเกิดใหม่อย่างงดงาม...สำหรับเจ้า ข้าหวังว่าเจ้าจะได้รับชีวิตใหม่เหมือนกับนาง!”

หลิวเย่จากไปโดยไม่หันกลับมาอีก ขณะที่นางขี่กวางทะลุมิติจากไปพร้อมกับทิ้งคำพูดลอยตามลม  “สุดท้าย เจ้าถามข้าว่าปาฏิหาริย์คืออะไร  บัดนี้ข้าจะตอบเจ้า  นี่แหละคือปาฏิหาริย์!”